บทที่ 7

เมเรดิธ เริ่มตะโกนใส่เธอในขณะที่ความหึงหวงที่เธอมี ทำให้ใบหน้าที่เคยสวยงามนั้นบูดเบี้ยวอย่างน่ากลัว มาเคลีนยิ้มอย่างไม่แยแส “ในฐานะภรรยาของเจเรมี่ ฉัน ยินดีอย่างยิ่งที่จะกำจัดปัญหาของเขาให้หายไป

“มาเคลีน ไอ้คนชั้นต่ำ

“นั่นไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้เลยเมอร์ เธอคิดจะ วางยาเขาเพื่อที่จะได้แต่งงาน ทำไม? เขาปฏิเสธที่จะแตะ ต้องตัวเธอในตอนที่เขามีสติครบถ้วนงั้นหรอ?

สีหน้าของเมเรดิ ดูกระอักกระอ่วนราวกับว่าถูกมาเคลีนจับ ได้ ถึงอย่างไรเธอยังคงนิ่งเฉยและแสดงออกด้วยความ ภาคภูมิใจ

“แน่นอนเจเรมี่ชอบที่จะสัมผัสตัวฉัน เขาชอบที่จะออเซาะ ฉันมาก! เขาคอยอยู่เคียงข้างฉันทุกคืน มันเทียบอะไรกับ เธอไม่ได้เลย เธอทำได้เพียงแค่อยู่บ้าน ในขณะที่สามีของ เธออยู่นอกบ้าน

คำพูดของเมเรดิธเจือปนไปด้วยหนามแหลมคม เธอหยิบเอกสารบางอย่างออกมาวางไว้ตรงหน้ามาเคลีน

“นี่คือใบหย่าที่เจเรมี่ขอให้ฉันนำมาให้เธอเซ็น รีบเขียนลง ไปสิ เจเรมี่ไม่อยากเห็นคนที่ป่าเถื่อนสารเลวอย่างเธออีก แล้ว ”

มาเคลีนเคยผ่านหลายสิ่งหลายอย่างทำให้เธอเรียนรู้ที่จะ สวมหน้ากาก ให้ดูมั่นใจและสบายใจ แต่ถึงอย่างนั้นเธอ รู้สึกหนาวสั่นเมื่อเห็นเอกสารการนั่น

หย่างั้นเหรอ

เจเรมี่เขาต้องการหย่ากับเธองั้นเหรอ

ความหนาวเหน็บราวกับว่าเธอตกลงไปในถังน้ำแข็งนั้น มันเย็นวาบเข้ามาในทุกอณูของร่างกายจนเธอรู้สึกเจ็บ

ปวด

เธอรู้ดีว่าวันนี้จะมาถึงแต่เธอไม่คาดคิดว่ามันจะมาเร็ว ขนาดนี้

เจเรมี่รักเมเรดิธ เกมส์ไล่ล่าความรักครั้งนี้มาเคลีนเป็นผู้ พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์หรือเธอถูกลิขิตให้ต้องเจอกับความ พ่ายแพ้อย่างย่อยยับ

ใบหน้าที่เริ่มซีดเผือดของมาเคลีนทำฝนเมเรดิธ ก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“มาเดลีนเอ๋ย แค่มองไปที่สภาพเธอ เจเรมี่จะตกหลุมไปรัก ผู้หญิงอย่างเธอได้ยังไง เจเรมี่เคยบอกฉันเสมอว่าเธอเป็น ผู้หญิงที่น่าขยะแขยงและไร้ยางอายที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น มา การแต่งงานกับเธอคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดใน ชีวิตของเขา!

เมเรดิธจ้องมองไปที่มาเคลีนด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียด หยาม ศีรษะของมาเดลีนก้มต่ำลง ในขณะที่เธอดูใบหย่านั่น

ในทางกลับกันเมเรดิธหัวเราะอย่างเยือกเย็นพร้อมกับ อาการหยิ่งผยองที่ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ

“นังหน้าด้าน! ออกจากเกลนเดลไปซะหลังจากที่เซ็น เอกสารนั่น ไม่อย่างนั้นล่ะก็ฉันจะทำร้ายเธอทุกครั้งที่เจอ!

“ยิ้มม”

มาเคลีนหัวเราะออกมาเบา ๆ ให้ได้ยิน

ไม่รอช้ามาเคลีนหยิบเอกสารขึ้นมาและและในพริบตา เดียวกระดาษแผ่นนั้นกลายเป็นชิ้น ๆรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากขาวซีดของเธอก่อนจะ ปาเศษกระดาษไปที่หน้าของเมเรดิธ

“มันจะเป็นเช่นเดียวกับที่เธอบอกเจเรมี่ ฉันจะตามราวีเขา แม้ว่าฉันจะตายไปแล้วก็ตาม เธอต้องการให้ฉันหย่ากับเจ เรมี่งั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!

“ว่าไงนะ?” เมเรดิธ โกรธมากหลังจากที่ตกตะลึงไปชั่วขณะ “กล้าดียังไงที่พูดกับฉันแบบนั้น มาเคลีน! แกรู้สึกเบื่อที่จะ หายใจบนโลกนี้แล้วหรือเปล่า?

ความเป็นจริงตัวตนที่ร้ายกาจของเธอได้ถูกเปิดเผย เม เรดิธหวังจะเหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของมาเคลีน แต่ไม่คาด คิดว่ามาเคลีนจะลงมือก่อน มาเคลีนใช้แรงทั้งหมดของเธอ และตบหน้าเมเรดิธอย่างแรง

“ฟังนะ ฉันจะไม่หย่ากับเจเรมี่เด็ดขาดแม้ว่าฉันจะตายไป แล้ว! ฉันจะเปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริงของเธอให้เจเรมี่เห็น ผู้หญิงที่ชั่วร้ายและร้ายกาจอย่างเธอไม่คู่ควรที่จะได้อยู่ เคียงข้างเจเรมี่!

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้นก็เริ่มสั่นเทาไปทั้งตัว

หลังจากพบว่าเธอเป็นแค่เครื่องมือของแผนการหลอกลวง ของเมเรดิธ เธอก็ยอมแพ้ตัดไม่เหลือเยื้อใยความสัมพันธ์กับพวกเขา

ไม่ เธอควรจะบอกว่ามันไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องหรือ ความรัก ในครอบครัวระหว่างพวกเขา มันมีเพียงแค่การก ระทำที่เสแสร้งและแผนการที่ถูกวางแผนไว้

“มาเคลีน แกกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน!” เมเรดิอุทาน ร้องบอก เธอมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความโมโห “แกจะ ต้องเสียใจ!”

เธอชี้ไปที่มาเคลีนและหันหลังจากไปด้วยความโกรธที่พวย

พุ่ง

มาเคลีนไม่ให้ราคามากนักกับการกระทำนั่น เธอนั่งเอน หลังลงบนเตียง โดยไม่แน่ใจว่าเธอออกแรงมากเกินไปหรือ เปล่าเพราะความเจ็บปวดที่รุมเร้ากำลังคุกคามเธออีกครั้ง

ผ่านไปสักพักเมเรดิธกลับเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเดิน เข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลงบนพื้นและก้มหน้า เธอเสียใจ

มาก

“แมดดี้อย่าเป็นแบบนี้เลย มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ได้โปรดอย่าโกรธเคืองเลย เธอควรโทษว่าเป็นความผิด ฉัน แต่ถึงอย่างไรแค่อย่าโกรธเด็กในท้องของฉัน นี่คือลูกของเจเรมี่”

นี่มันอะไรกัน?

มาเดลีนเองรู้สึกสับสนเป็นที่สุด แต่ไม่นานความสงสัยที่มี ได้สลายไปเมื่อเธอเห็นชายคนนั้นที่ประตู เธอก็เข้าใจทุก

อย่าง