ตอนที่ 6 กลับมา

ตอนที่ 6 กลับมา

ห้าปีต่อมา

“หม่ามี้ เมื่อไหร่พวกเราจะถึงบ้านของคุณป้าหมหลิง ? เฉิงเฉิง คิดถึงคุณป้าหมี่หลิง ! ”

บนเครื่องบิน ด้านข้างของหญิงสาววัยรุ่น มีเด็กชายเยาว์วัยอายุ ห้าขวบคนหนึ่งนั่งอยู่ ใบหน้าเล็กๆที่สวยงามมองมู่เสว่ที่สะสวย ด้านข้าง

“ใกล้ถึงแล้วจ้ะ เฉิงเฉิงเด็กดี คุณป้าหมีหลิงจะมารับเฉิงเฉิง พวก เราใกล้จะได้เจอเธอแล้ว นั่งดีๆจ๊ะ ! ” มู่เสวยิ้มอย่างอ่อนโยน มอง ใบหน้าที่น่ารักของลูกชาย ในใจของมู่เสวรู้สึกอึดอัด สายตา กลายเป็นความว่างเปล่าขึ้นมา ราวกับต้องการที่จะมองผ่าน ใบหน้าอันอ่อนโยนนี้ เพื่อจินตนาการถึงใบหน้าอันอ่อนโยนอีก คนที่กลับมีวาสนาได้พบเพียงครั้งเดียว ลูกชายที่แท้จริงของเธอ ตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน ?

ยกโทษให้หม่ามี้ด้วย หม่ามีไม่รู้จริงๆว่าลูกอยู่ที่ไหน ขอโทษนะ

ลูก !

น้ำตาหยดลงบนแก้ม ทุกครั้งที่คิดถึงลูกที่โดนแย่งไป ในใจของเธอก็รู้สึกรันทด ความเกลียดชังผู้ชายสวมหน้ากากจิ้งจอก คนนั้นเข้ากระดูกดำ ทำไมเขาถึงโหดเหี้ยมเช่นนี้ ! พรากลูก พรากแม่จากกัน !

“หม่ามี้ หม่ามี้ร้องไห้ ! “มือเล็กยื่นเข้ามา ช่วยหม่ามี้เช็ด น้ำตา”หม่ามีอย่าร้องไห้นะ เฉิงเฉิงเป็นเด็กดี เฉิงเฉิงจะปกป้อง หม่ามี้เอง ! ”

“ลูกรัก หม่ามีไม่ได้ร้องไห้ ! หม่ามี้แค่ดีใจ ในที่สุดพวกเราได้ กลับมาแล้ว ! “ปูเสบู่ปาดน้ำตาทิ้ง หอมลงไปบนใบหน้าของ ลูกชาย

นี่คือเด็กที่เธอเก็บมาจากริมน้ำในตอนนั้นที่เธอท้อแท้หมดกำลัง ใจ คิดไม่ถึงว่าจะรู้ใจเธอเช่นนี้ อยู่เป็นเพื่อนเธอมาห้าปี ทำให้เธอ มีความสุขมาก ราวกับว่าลูกของเธอกลับมาอยู่ข้างกายอีกครั้ง

“หม่ามี้ ผมปวดฉี่ครับ ! “เด็กน้อยขมวดคิ้วตะโกน

“ได้จ๊ะ หม่ามี้จะพาไป !

“ไม่ต้องครับ ผมจะไปเอง เฉิงเฉิงเป็นเด็กผู้ชาย หม่ามี้เป็นผู้ หญิง ! ” มู่เฉิงส่ายหัวอย่างแน่วแน่ ปลดเข็มขัดนิรภัยออก
“แต่ลูกเข้าเองได้ใช่ไหม ? ”

“เฉิงเฉิงเป็นชายชาตรี ! “เด็กน้อยสไลด์ตัวจากด้านข้างของมู่ เสว วิ่งไปทางห้องน้าด้านหลัง

และด้านหลังปูเสวมีผู้ชายร่างสูงแถวสามลุกขึ้นมา ชายผู้นั้น หรี่ตาเล็กน้อย กลิ่นอายอันหนาวเหน็บที่แผ่ออกมาจากร่างกาย ทําให้ทุกคนในห้องโดยสารไม่กล้ามอง เขายกมือขึ้นและเหลือบ มองนาฬิกาเพชรที่ข้อมือ เดินตรงไปที่ห้องน้ำ

เดินถึงประตูห้องน้ำเพียงไม่กี่ก้าวยาวๆ ผลักประตูเข้าไป มู่เฉิ งกลับเงยหน้ามองคุณอาคนนั้น คุณอา เฉิงเฉิงมาก่อน เฉิงเฉิงฉี่ ก่อน คุณอาไปต่อแถวครับ ! ”

“เอ่อ ! “ก้มหน้าลง จึงพบว่าข้างกายยังมีเด็กอายุประมาณห้า ขวบ ฉินโน่เลิกคิ้ว พร้อมกันเลย !

เฉิงเฉิงก็เลิกคิ้ว เรียนรู้ท่าทางของเขา มีคุณอาผมไม่ออก! คุณอาออกไปก่อนเถอะครับ ! ”

น่าแปลก เมื่อฉินโน่มองเด็กคนนี้ที่ไม่สูงเท่ากระเป๋าของเขา ก็ รู้สึกคุ้นเคยอย่างคาดไม่ถึง รู้สึกเป็นกันเองเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆ นี้ ดวงตาคู่นี้ เคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ ?
“คุณอาออกไปก่อนครับ ! “เฉิงเฉิงขอร้องอย่างสุภาพและมีมาร ยาทมากๆ

“เจ้าเด็กคนนี้ ยังไม่รู้อีกหรือว่าเครื่องบินกำลังจะลง ! พวกเรา ต้องฉี่แล้ว ! “ฉินดี้โน่พูดพร้อมแก้เข็มขัดของตนเอง น่าตลก จริงๆ โถปัสสาวะใหญ่เช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะกล้าแย่งเขา!

“คุณอาแย่มาก ถอดกางเกงต่อหน้าคนอื่น ! คุณครูบอกว่าทำ แบบนี้ไม่ถูกต้อง ! เอ๊ะ ? คุณอา นกน้อยของคุณอาตัวใหญ่จังเลย นกน้อยของเฉิงเฉิงตัวเล็กนิดเดียว ! ”

ตะลึงงัน ฉินโน่งงงวย ! เจ้าเด็กคนนี้กำลังพูดถึงอะไร?

ก้มลงดูตนเอง มู่เฉิงขมวดคิ้ว มีท่าทางหงุดหงิดมาก ทําไมของ คุณอากับผมไม่เหมือนกัน ? ”

เครื่องบินใกล้ถึงในไม่ช้า มู่เฉิงเอาแต่ขมวดคิ้วมาตลอด

จนถึงตอนเครื่องลง มู่เว่ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมหลังจาก ลูกชายไปเข้าห้องน้ำถึงได้เอาแต่เงียบแบบนี้

“เฉิงเฉิง เกิดอะไรขึ้น ?
“หม่ามี้ นั่นไง ! คุณอาคนนั้นครับ ! ” มู่เฉิงชี้ไปที่ร่างสูงด้าน หน้า เล่าให้มู่เสว่ฟังว่า : “นกน้อยของคุณอาคนนั้นตัวใหญ่ แต่ ของเฉิงเฉิงตัวเล็กนิดเดียว ! ”

นกน้อย ? “เสวไม่เข้าใจอยู่สักพักหนึ่ง

“ก็คือนกน้อยฉี่ครับ คุณอาคนนั้นแย่งกับผม เกือบทำให้ผมไม่ ออกแล้ว ! ”

เอ่อ !

หน้าของมู่เสน่แดงจนถึงใบหู ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้กับคําพูด ของลูกชายดี ทําตัวไม่ถูกอย่างมาก ชาเลืองมองไปที่แผ่นหลัง นั้นโดยไม่รู้ตัว ท่ามกลางกลุ่มคน ไม่ต้องสงสัย ผู้ชายคนนั้นโดด เด่น เพียงแค่แผ่นหลัง กลับโดดเด่นท่ามกลางผู้คนรอบข้าง ร่าง สูงชะลูดและแข็งแกร่ง ชุดสูทที่ตัดอย่างเหมาะสมแค่มองก็รู้ว่า ใช้เนื้อผ้าอย่างดี เห็นชายคนนั้นหายไปที่มุมอาคารผู้โดยสาร ดู เร่งรีบมากๆ!

“คุณอาไม่ทําตามระเบียบวินัย ไม่มีมารยาท ! ” มู่เฉิงยังพูดไม่ หยุด ฉีเสร็จก็ไปกด เป็นเฉิงเฉิงที่ต้องช่วยกดครับ! ”

“อืม เฉิงเฉิงเป็นเด็กดีที่สุด ! “ปูเสบู่คุกเข่าลงอย่างอึดอัดใจจูบ ลงบนใบหน้าของลูกชาย พวกเรารีบไปเถอะ คุณป้าหมี่หลิงต้อง รอแย่แล้วแน่เลย ! ”
“จริงด้วย ! จะได้เจอคุณป้าหมี่หลิงแล้ว หม่ามี้เร็วเข้า ! “มู่เฉิง ตะโกนอย่างรีบร้อน ลากมู่เสวี่วิ่งไปที่ทางออก

“เฮ้ ! เฉิงเฉิง ! “บริเวณที่รอรับผู้โดยสารขาเข้า หญิงสาวใน ชุดกระโปรงรัดรูปกับรองเท้าส้นเข็มสีทองโผเข้าหาตะโกนเรียก อย่างโอเวอร์ สวมกอดมู่เฉิง”เด็กดี คิดถึงแม่ทูนหัวไหมจ๊ะ ? มา ขอหอมสักหนึ่งฟอด ! “