ตอนที่ 7 แก่แดด

ตอนที่ 7 แก่แดด

“คุณป้าหมีหลง เฉิงเฉิงคิดถึงคุณป้ามากๆเลย คุณป้าสวยอีกแล้ว นะ ช่วงนี้มีคุณอามาจีบคุณป้าเยอะใช่ไหมครับ ? ” มู่เฉิงโอบรอบ คอหมีหลิง มอบจูบหวานๆลงบนใบหน้าขาวสะอาดของเธอ

“โอ๊ะ ! เด็กดี ให้จูบแม่ทูนหัวซะหวานขนาดนี้ ! มาให้แม่ทูนหัว จูบสักฟอดใหญ่หน่อยสิจ๊ะ ! “พูดจบ หมี่หลิงโน้มริมฝีปากแดง เข้าใกล้ ประทับลงบนใบหน้าขาวนุ่มของเฉิงเฉิง

มู่เสมองใบหน้าของลูกชาย ที่มีรอยลิปสติกสีแดงประทับอยู่ เธอยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “เอาล่ะ เฉิงเฉิงลงมาได้แล้ว ถ้ายังไม่ลง อีกคุณป้าหมีหลิงจะหวอออกแล้ว ! ”

“หม่ามี้ หวอออกแปลว่าถูกคนเห็นใช่ไหมครับ ? งั้นเมื่อกี้เฉิงเฉิ งก็หวอออก ถูกคุณอามองเห็นนกน้อยของเฉิงเฉิง ! “พูดจบ เฉิง เริ่มทําตัวไม่ถูกขึ้นมา ดูเหมือนจะยุ่งกันไปใหญ่

หมีหลิงตะลึง จับเฉิงเฉิงลง ตบไหล่มเสสเบาๆ “เอาเถอะ ! เสี่ยวเสว่เธอสอนลูกชายของพวกเราอย่างไรกันเนี่ย แก่แดดเสีย จริง ! ไม่ทันไรก็รู้จักคำว่าหวอออกเสียแล้ว ! ”
“เสี่ยวเสว่พวกเธอสองคนอาศัยอยู่ที่นี่เถอะ ถึงอย่างไรก็ยังว่าง อยู่ ไม่ต้องจ่ายค่าเช่า ไม่ต้องเกรงใจนะ แต่ถ้าเกรงใจจริงๆก็แค่ ทำอาหารให้ฉันกินตอนไม่ได้เชิญใครมา OK?”

“หมี่หลิง ฉันต้องขอบคุณเธอมากจริงๆ หลายปีที่ผ่านมาหาก ไม่มีเธอ ฉันไม่รู้ว่าจะมีชีวิตผ่านมาได้อย่างไร ! “มู่เสมองไปที่ อพาร์ตเมนต์แบบสองห้องนอนนี้ ในใจรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง

“เธอเนี่ย อย่าเวอร์ไป ทำไมถึงไม่ใช้เงินส่วนนั้น ? “จนถึงตอน นี้หมี่หลิงยังไม่เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวเสวถึงไม่ยอมแตะเงินห้าล้าน นั้น ที่ได้รับมาจากการสูญเสียลูกชายของเธอ!

“ฉันไม่อยากใช้เงินที่ได้มาจากการขายลูกชาย ฉันรู้สึกผิดต่อ เขา จนถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหน ถ้าหากฉันใช้เงิน จํานวนนั้น คงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต ! “เสวยิ้มอย่างขมขื่น

นั่นคือความเจ็บปวดที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ลึกสุดใจ เธอไม่ สามารถลืมความเจ็บปวดนี้ไปได้ตลอดชีวิต !

“เอาเถอะ อย่าคิดมากนะ ไม่ใช้ก็ไม่ต้องใช้ เพียงแต่ว่าเฉิงเฉิง ยิ่งโตยิ่งเหมือนเธอ นอกจากดวงตาคู่นี้ ส่วนอื่นเช่น ใบหน้ารูปไข่ จมูกเล็กๆ ปากเล็กๆ เหมือนเธอมากๆเลย ! นับว่าเป็นวาสนาจริงๆ เด็กคนนี้เธอไม่ได้เก็บมาเสียเที่ยว ! “หมี่หลิงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเฉิงเฉิงเหมือนกับปูเสบู่มาก หากไม่รู้เรื่อง ราวเบื้องหลัง คงไม่มีใครสงสัยว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของมู่เสว่

“ใช่แล้ว เด็กคนนี้มีวาสนากับฉัน ! ” ดูเหมือนปูเสบู่จะแสดง รอยยิ้มออกมาจากใจจริง เมื่อพูดถึงมู่เฉิงลูกชายของเธอเท่านั้น หลายปีที่ผ่านมา เธอแบกรับภาระเยอะมาก เรียนจบมหาวิทยาลัย อย่างยากล่ามาก และเลี้ยงดูเฉิงเฉิงให้เติบโต !

“เอาล่ะ พรุ่งนี้ต้องสมัครงานที่บริษัทฉินซื่อ ไปเตรียมตัวสัก หน่อยเถอะ ! ” หมี่หลิงหันกลับไปมองเฉิงเฉิงที่กำลังหลับอยู่บน โซฟา “พรุ่งนี้ฉันจะทําหน้าที่จัดการเฉิงเฉิงไปโรงเรียนอนุบาล ใหม่เอง เธอไปสมัครงานโดยไม่ต้องห่วงนะ บริษัทฉินชื่อเป็น บริษัทใหญ่ ถ้าเธอสมัครงานได้สําเร็จ ชีวิตของเธอกับเฉิงเฉิงจะดี ขึ้นทันที ! ”

“ขอบคุณเธอมากนะ หมีหลิง ! ”

“ ยังจะเกรงใจฉันอีกหรือ ? ” ตบเบาๆลงบนไหล่ของเธออย่าง เคยชิน“เอาล่ะ ฉันไปก่อนนะ อย่านอนดึกมากล่ะ !”

“อืม ! ” มู่เสว่พยักหน้า

วันต่อมา
สำนักงานใหญ่บริษัทฉินซื่อ

“โน่ ได้ยินมาว่าเมื่อวานนายบินกลับมาด้วยชั้นประหยัด ? “ผู้ชาย ในชุดสูทสีสําหลับเอนหลังบนโซฟา แววตาขี้เล่นมองไปยังคนที่ นั่งอยู่หลังโต๊ะเจ้านายอย่างประหลาดใจ

“ที่นั่งชั้นหนึ่งเต็มแล้ว ! “เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นอย่างขึ้ เกียจ ควันสีขาวพ่นออกมาทั่วบริเวณของเขา ทำให้ยากที่จะมอง เห็นการแสดงออกทางสีหน้าในขณะนี้ มีเพียงแค่ดวงตานกอินทรี ที่แคบยาวคู่นั้นกลับยิงแสงที่คมชัดออกมาในความมืด

ไม่งั้นคงไม่ทันการสัมภาษณ์วันนี้แน่ !

เดินทางไปทางใต้ติดต่อกันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เซ็นสัญญา อย่างสวยงามและกลับมาด้วยชัยชนะ แต่ฉินโน่ก็ไม่ยอมพักลง มาบัญชาการด้วยตนเอง รับสมัครพนักงานใหม่เองกับมือ

“ไม่เคยเจอเธอใช่ไหม ? ”

“จึงหลี ! “ทันใดนั้นเสียงเย็นชาและทุ่มต่ำของผู้ชายก็ดังขึ้น มัน มีความเคร่งขรึม และแฝงไว้ด้วยการเตือน เพียงแค่สองคำที่ฟังดู ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่จึงหลีกลับรู้ว่าเขาโมโหแล้ว

“เอาล่ะ ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดแล้วกัน ! ” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ ทุ้มต่ำ นิ้วที่คืบบุหรี่ของจึงหลีดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย”ฉันไปละ ดู ว่าวันนี้จะมีสาวสวยต้องตาต้องใจหรือเปล่า ! ถือโอกาสออกล่า สักหน่อย ! ”

สูดควันเข้าปอดหนึ่งที ใบหน้าของฉินโน่มืดมนไม่ชัดเจน ทำให้สีหน้าของเขายิ่งแปลกประหลาดมากขึ้น