หวานรักจับใจประธานจอมตื่น

ตอนที่ 5 เธอแข็งแกร่งมาก



ตอนที่ 5 เธอแข็งแกร่งมาก

ตอนที่ 5 เธอแข็งแกร่งมาก

“โน่ คุณมาได้อย่างไรกัน ? ฉันไม่ได้บอกว่าคุณไม่ต้องมาหรือ ไง ? “ทันใดนั้นเอง เสียงนุ่มนวลของหญิงสาวดังขึ้น ฉินโน่รีบ เก็บผลตรวจลงในกระเป๋าเสื้อสูททันที มุมปากเผยรอยยิ้มอย่าง อ่อนโยน

“หลันเอ๋อ ผมไม่วางใจ ดังนั้นจึงตามมา เป็นอย่างไรบ้าง ? ”

เหมือนเสียงไม่มีผิด หญิงสาวหน้าตาสละสลวย สวยงามมาก คิ้วโก่งเชื่อมต่อกันเหมือนภาพร่างที่ละเอียดงดงาม ใบหน้าขาว สะอาดอ่อนโยนมาพร้อมกับดวงตาโตที่สดใส ริมฝีปากบางดั่ง กลีบดอกซากุระ น่าเสียดายทีมีร่องรอยความกังวลใจ”โน่ ไม่มี ทางอื่นแล้ว คุณหมอบอกว่าต้องผ่าตัด บางทีฉันอาจไม่สามารถ มีลูกได้ตลอดชีวิต ! คุณอาคงไม่ยอมให้ฉันแต่งงานกับตระกูล ฉิน ! ”

“หลันเอ๋อ ไม่ต้องกังวล พวกเราสามารถไปดูที่อเมริกาได้ ! ” ฉิน โน่ตบลงบนไหล่ของโม่ยี่หลันเพื่อปลอบโยน ไปเถอะ พวกเรา กลับบ้านกัน ! ”

มู่เสวออกมาจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาลเรียกรถด้วยความ ตื่นตระหนก หลังจาก นรถ จึงพบว่าผลตรวจของตนเองได้หาย ไป มันต้องหายไปตอนที่ชนกับผู้ชายคนนั้นแน่นอน

บนรถแท็กซี่กําลังมีการรายงานข่าว : “ท่านผู้ฟังครับ ทางสถานี เพิ่งจะได้รับข่าว ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าพิธีวิวาห์ของคุณฉินโน่ซี อีโอของบริษัทฉิน อกับสุภาพสตรีตระกูลโม่คุณโม่ยี่หลันกำลัง ใกล้เข้ามา แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ประธานกรรมการบริหารฉิน เม้าเสียงได้ออกมาประกาศยกเลิกการหมั้น ฉินโน่จะไม่มีการ แต่งงานในช่วงเวลานี้ ! ”

มู่เสน่ชะงักงัน สมองปรากฏภาพของบุคคลเมื่อสักครู่ อ่า ! ใช่ แล้ว คนนั้นก็คือซีอีโอของบริษัทฉินชื่อ เธอเคยเห็นบนนิตยสาร

โลกของคนรวย มีปัญหาของคนรวย ส่วนโลกของคนจน ก็มี ปัญหาของคนจนเช่นกัน ความไม่เที่ยงของชีวิต ดั่งคนดื่มน้ำร้อน เย็นรู้เอง ! มือของเธอลูบท้องน้อยๆอีกครั้ง ในนี้กำลังมีญาติ ของเธอหนึ่งคน !

————เจ็ดเดือนต่อมา

โรงพยาบาลสูติศาสตร์ – นรีเวชวิทยา

“หมี่หลิง ฉันกลัว ! “มู่เสน่ใบหน้าเจ็บปวดเต็มไปด้วยเหงื่อบีบ มือหมีหลังเพื่อนสนิทของเธอแน่น ร้องออกมาอย่างห้ามไม่ ได้ : “โอ้ย——เจ็บจังเลย ! ”
“เสี่ยวเสวี่เธอทนหน่อยนะ คุณหมอบอกว่าเด็กใกล้จะคลอดออก มาแล้ว ไม่ต้องกลัว ฉันรอเธออยู่ข้างนอก ! เธอนึกถึงเด็กที่แสน น่ารักเอาไว้นะ เธอต้องกล้าหาญ ลูกยังรอให้เธอคนเป็นแม่คลอด เขาออกมาเร็วๆ ! ตกลงไหม ? “หมี่หลิงกับนางพยาบาลเข็นเธอ เข้าไปในห้องคลอดด้วยความห่วงใย

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็ได้ยินเสียงร้องดังจาก ทารกในห้องคลอด หมี่หลิงพนมมือเข้าหากัน ภาวนาว่า : “อ่า ! ในที่สุดก็คลอดออกมาอย่างปลอดภัย ! ”

ประตูห้องคลอดเปิดออก คุณหมอถอดหน้ากาก คุณแม่ ปลอดภัย เป็นเด็กผู้ชาย นําหนักสามจุดแปดกิโลกรัม ! ”

“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ! “หมีหลิงโค้งคํานับอย่างซาบซึ้งใจ กล่าว ขอบคุณคุณหมอแทนเสี่ยวเสว” ขอบคุณค่ะ…….…..

“ไปดูเพื่อนของคุณเถอะ เธอแข็งแกร่งมาก ! “คุณหมอเดินจาก ไปด้วยรอยยิ้มบางๆ

มู่เสบู่หน้าขาวซีดถูกเข็นเขามาในห้องพักผู้ป่วย น้ำตาคลอ เบ้า หมี่หลิง เป็นเด็กผู้ชายใช่ไหม ฉันมีญาติอีกครั้งแล้ว ! ”

“ใช่แล้ว เสี่ยวเสว่ เธอมีลูกชายแล้ว เป็นเด็กที่น่ารักมาก รอเธอ ลุกจากเตียงได้ พวกเราจะไปหาเขากัน ! ”
“ฉันอยากไปตอนนี้ เมื่อสักครู่เห็นแวบๆในห้องคลอด น่ารักมาก เลย ! “กล่าวจบ ใบหน้าของมู่เสวี่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

“คิดชื่อออกหรือยัง ? ชื่ออะไรดี ? “หมีหลิงถามด้วยรอยยิ้ม ตั้ง ให้ดีๆนะ นี่คือหลานชายของฉัน ! ”

“เหอเหอๆ ใช่แล้ว หลานชายของเธอ ลูกชายของฉัน ! “สอง คนพูดไปยิ้มไป บรรยากาศอบอุ่นมาก”อืม เขาชื่อ เฉิง ชื่อเล่น เรียกว่าเฉิงเฉิงดีไหม ? ”

“อืม ชื่อเพราะดี สานต่อจากอดีตไปสู่อนาคต เหอๆ ไม่เลวๆ ! หลานชายของฉันชื่อว่าเฉิงเฉิง ! ” หมี่หลิงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

แต่ทว่า ในขณะนี้ จู่ๆนางพยาบาลก็วิ่งเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลน บอกเธอสองคนว่า : “คุณปู ลูกของคุณหายไปแล้ว ! ”

“อะไรนะ ? “เหมือนฟ้าผ่าลงมา มู่เสวตกใจอย่างไม่มีอะไรมา เปรียบทําไมลูกของฉันหายไป ! ”

“เมื่อสักครู่ คนชุดดำ คนมา พวกเขาเหลือสิ่งนี้เอาไว้ บอกว่า คุณมู่จะเข้าใจว่าเพราะอะไร ! “นางพยาบาลส่งจดหมายให้
“หา——” มู่เสมือสั่น รับจดหมายมา เมื่อเปิดออก พบว่าเป็นเช็ค ธนาคาร ตัวเลขด้านบนคือห้าล้าน นอกจากนี้ยังมีจดหมายแนบ มาอีกฉบับ ใบหน้าตึงเครียดยิ่งขาวซีดกว่าเดิม ส่งเสียงร้องอย่าง เศร้าโศกออกมา : ไม่

หมี่หลิงรับจดหมายนั้นไป กล่าวอย่างงงงัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไปได้ ? ”

“เขายังตามหาจนพบ หมี่หลิง ลูกของฉัน ฉันต้องการลูกของ ฉัน ! ” ใบหน้าของมู่เสวี่เต็มไปด้วยน้ำตา รับความกดดันไม่ได้จน ไร้เรี่ยวแรง

“เสี่ยวเสว่ฉันจะช่วยเธอตามหา พวกเราจะตามหาเขา ! “หมี่ หลิงกอดเธอแน่น เพื่อปลอบโยนเธอ กลับพบว่ามือของเธอเย็น เฉียบ”เสี่ยวเสว่ เธอต้องเข้มแข็งนะ อย่าทำให้ฉันตกใจสิ ? ”

“ฉันต้องการลูกของฉัน ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการแค่เฉิง เฉิง ลูกของฉัน ! “ตะโกนร้องไห้อย่างเจ็บปวดใจ จนในที่สุด ค่อยๆกลายเป็นการร้องไห้อย่างโศกเศร้า เหมือนลูกแมวน้อยได้ รับบาดเจ็บ มู่เสวยดตัวบนเตียง โศกเศร้าทำอะไรไม่ถูก……


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ