บทที่15 ไม่มีสิทธิ์เลือก
วันต่อมา
พิมพ์กำลังเก็บทําความสะอาดในห้องนอนของปีเตอร์ เห็นคอน ดอมที่ใช้แล้วอยู่ในถังขยะ ก็อดนึกถึงภาพที่ปีเตอร์กับเกรซร่วม รักกันอย่างเร้าร้อนเมื่อคืนขึ้นมาไม่ได้ หันหน้ามองไปที่เตียง น้ำตาคลอเบ้า พยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้แล้วทำงานต่อไปให้ เสร็จ
เธอต้องพยายามย้ำกับตัวเองว่าเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาเพราะเธอ กับปีเตอร์ไม่ใช่คนรักกัน เป็นแค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้เท่านั้น
พิมพ์กำลังจะเดินออกไปนอกห้องปีเตอร์ก็เดินเข้ามาพอดี เธอจะ เดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ปีเตอร์เรียกเธอไว้ก่อน
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมไม่ยอมมองหน้าฉัน” เดินเข้าไปจับ เชยคางพิมพ์ให้เงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา ต่างคนต่างมองสบตากัน
“เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” ถอยออกห่างจากปีเตอร์เล็กน้อย
“ฉันไม่เชื่อ เธอทำตัวแปลกๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้วรู้ตัวไหม” ปีเตอร์สงสัยเพราะพิมพ์เอาแต่เงียบถามคําตอบคําตั้งแต่เมื่อเช้า แล้ว แถมยังพยายามหลบหน้าเขาอีก
“คือฉันแค่อยากจะรักษาระยะห่างระหว่างฉันกับคุณไว้ค่ะ”ตัดสิน พูดออกไปเธอไม่อยากจะใกล้ชิดหรือลึกซึ้งกับเขาอีกแล้ว เพราะ กลัวความรู้สึกตัวเองจะถลำลึกมากเกินไปกว่านี้
“หมายความว่ายังไง” ขมวดคิ้วเข้าหากันจ้องหน้าพิมพ์
“ฉันอยากเป็นแค่พนักงานทำงานให้คุณเท่านั้น หมายถึงเราสอง คนจะไม่มีอะไรเกินเลยกันอีกค่ะ” พูดออกไปอย่างที่คิด
“เธอหมายถึงจะไม่ยอมนอนกับฉันอีกใช่ไหม” ถามด้วยน้ำเสียง ขุ่นมัวอยู่ๆจะมาห้ามให้เขาเลิกนอนกับเธอ
“ค่ะ ให้ฉันเป็นแค่พนักงานธรรมดาเถอะนะคะ ฉันขอร้องล่ะ” พูด ออกไปด้วยความจริงจังเธอไม่อยากจะมีความสัมพันธ์กับเขาแล้ว ต้องมาเสียใจอีกสู้ตัดใจเสียตอนนี้ดีกว่า
“เธอมีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอ เธออย่าลืมนะว่าเธอมาอยู่ที่นี้เพราะ อะไร” จ้องหน้าพิมพ์ด้วยความโกรธ
“ค่ะ ฉันรู้” ก้มหน้าลงหลบตาเขา
“รู้ก็ดี แล้วจำไว้ด้วยอย่ามาพูดเรื่องนี้กับฉันอีกเพราะฉันมีสิทธิ์จะ ทำอะไรกับตัวเธอก็ได้ เดินเข้าไปประชิดตัวพิมพ์
“ค่ะ” ได้แต่รับคำสั้นๆ เธอได้แต่จำใจยอมรับและทำตามในสิ่งที่
เขาต้องการเท่านั้น “มานี้!” จับมือพิมพ์เดินตรงไปในห้องนอนพร้อมกับเหวี่ยงเธอลง
บนเตียงแรงๆด้วยความโมโห
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ” นิ่วหน้าเจ็บจากแรงกระแทก
“บอกเหตุผลมาเพราะอะไรเธอถึงไม่อยากนอนกับฉัน”พูดพลาง ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น
“ฉันรู้ตัวดีค่ะว่าต้องใช้หนี้ให้คุณ แต่ฉันว่าให้ฉันทำอย่างอื่น เป็นการใช้หนี้ดีกว่า ไม่ใช่นอนกับคุณ” เธอไม่อยากจะเอาตัวเอง เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก
“ทำไมนอนกับฉันแล้วมันจะตายหรือไงหา!”ตวาดใส่หน้าพิมพ์ เขาไม่คิดเลยว่าจะมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขา เพิ่งจะมีพิมพ์ คนแรกนี้แหละ
“ฉันแค่ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดที่เราสนิทสนมกันมากเกินไป” เธอพยายามพูดโน้มน้าวให้เขาเปลี่ยนใจ
“เธอไม่ต้องมาอ้างหรอก ฉันนอนกับเธอจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ยังจะมาเล่นตัวอีก”ลงไปคร่อมทาบทับตัวพิมพ์นอนลงบนเตียง อย่างรวดเร็ว
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ คุณมีคุณเกรซอยู่แล้วฉันก็ไม่จำเป็น หรอกค่ะ”ทั้งดิ้นทั้งดันตัวปีเตอร์ให้ออกห่างจากตัวเองให้ได้
“แล้วยังไง ฉันจะมีเธอเพิ่มอีกคนจะเป็นไรไปพูดด้วยความโมโห
พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นก็ยิ่งดิ้นพยายามผลักดันเขาออกจากตัว เขา พูดออกมาโดยไม่แคร่ความรู้สึกใครเลย
“หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้!”เอ่ยเสียงดุจ้องหน้าพิมพ์
พิมพ์รู้ตัวว่าสู้แรงปีเตอร์ไม่ไหวจึงหยุดดิ้นและนอนนิ่งให้เขาได้ ทำตามใจ ปีเตอร์เห็นว่าพิมพ์หยุดดิ้นแล้วก็ก้มหน้าลงประกบจูบ ริมฝีปากเธอจากนั้นก็เลื่อนลงไปจูบไซ้ซอกคอเธอไปมาพร้อมกับ ใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวเธอ
พิมพ์ได้แต่นอนนิ่งปล่อยน้ำตาไหลปนสะอื้นออกมา เสียงสะอื้น ของพิมพ์ทําให้ปีเตอร์หยุดชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพิมพ์ พอเห็นว่าพิมพ์ร้องไห้ก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังให้เธอทันที
รีบออกไปซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรถึง ได้รังเกียจเขาขึ้นมาไม่อยากจะเข้าใกล้
พิมพ์รีบลุกลงจากเตียงแล้ววิ่งตรงไปที่ห้องของตัวเอง ปิดประตู ลงพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งตรงประตูร้องไห้สะอึกสะอื้น
“อือๆ ” นํ้าตาไหลเป็นทางเขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นบ้าเรอ
ความใคร่ให้เขาเท่านั้น เธออยากจะรู้จริงๆว่าเขายังมีหัวใจอยู่ไหม
ด้านปีเตอร์พอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ออกจากห้องนอนไปนั่งลงบน เก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานด้วยความหงุดหงิดอารมณ์เสีย เมื่อนึกถึง หน้าพิมพ์ที่ร้องไห้เมื่อกี้
สงสัยในท่าทางของพิมพ์ที่ไม่อยากจะเข้าใกล้เขา หรือว่าเธอจะ รู้เรื่องเขากับเกรซเมื่อคืน ถึงจะรู้แล้วก็ไม่เห็นจะเป็นไร เขาก็บอก เธอตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าเขาจะนอนกับใครก็ได้มันเป็นเรื่องส่วน ตัวของเขา ถึงอยากจะหนีเขายังไงก็หนีไม่พ้นอยู่ดีเพราะเธอเป็น สมบัติของเขาไปแล้ว ยกยิ้มมุมปากแล้วนั่งทำงานต่อ
ส่วนพิมพ์พอร้องไห้ระบายความอัดอั้นที่อยู่ข้างในจนพอใจแล้ว ก็ลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ จากนั้นก็ลงไปทานข้าว ข้างล่าง เจอเอมี่กับเอวาพอดีจึงนั่งร่วมโต๊ะทานไปคุยไป
“อ้าว พิมพ์อิ่มแล้วเหรอทำไมทานน้อยจัง”เอมี่ถามด้วยความเป็น
ห่วงมองหน้าพิมพ์ที่ดูซีดเซียวไม่สดใสเลย
“ฉันไม่ค่อยหิว” เธอพยายามพื้นทานแล้วแต่ทานไม่ลงจริงๆ
“เธอไม่สบายหรือเปล่า หน้าดูซีดๆ”เอวาถามขึ้นอีกคน
“ฉันไม่เป็นไร ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงงั้นฉันขอตัวก่อนน่ะ” ส่ง ยิ้มให้เอมี่กับเอวา
“จ้ะ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ” เอมี่เอ่ยขึ้น
พิมพ์ลุกจากเก้าอี้เดินไปไม่กี่ก้าวก็รู้สึกเวียนหัวหน้ามืดขึ้นมา แล้วก็มืดดับวูบไป ทำให้ตัวเธอล้มพับลงไปกองกับพื้น
“ว้าย! พิมพ์เธอเป็นอะไร”เอมี่ตกใจรีบลุกจากเก้าอี้เข้าไปหาพิมพ์ พร้อมกับประคองศีรษะขึ้นหนุนบนตักตัวเองพร้อมกับเรียกพิมพ์ ให้ตื่น
“ฉันว่ารีบอุ้มพาไปหาคุณปีเตอร์เร็วๆเถอะ”เอาวาเสนอขึ้น
“ใครก็ได้มาช่วยอุ้มพิมพ์หน่อย”เอมี่ตะโกนขอความช่วยเหลือ
จากนั้นก็มีพนักงานชายคนหนึ่งเข้ามาช่วยอุ้มพิมพ์ไปส่งถึงหน้า ห้องปีเตอร์ พอมาถึงเอ ก็เคาะประตูแล้วเปิดประตูเข้าไปพร้อม กับร่างพิมพ์ที่หมดสติ พอปีเตอร์เห็นก็ตกใจรีบเดินเข้าหาพิมพ์ที่มี พนักงานชายคนหนึ่งอุ้มอยู่
“พิมพ์เป็นอะไร ส่งเธอมาให้ฉัน”พูดด้วยความไม่พอใจเดิน เข้าไปรับพิมพ์เข้ามาอุ้มไว้ทันที
“น่าจะเป็นลมค่ะ “เอมี่ตอบไปตามที่เห็น
“รบตามหมอมาเร็วๆด้วย หันไปบอกเควิน
พูดจบก็พาร่างของพิมพ์ตรงไปในห้องนอนวางลงบนเตียงด้วย ความเป็นห่วง มองดูหน้าหวานสดใสที่ตอนนี้ซีดเซียวลง พร้อม กับเรียกให้เธอตื่น
“พิมพ์ ๆ ตื่นสิ “ใช้มือตบหน้าเธอเบาๆจนสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ ออกมาจากหน้าของพิมพ์ จนปีเตอร์ตกใจ
“เธอไม่สบายทําไมไม่บอกฉัน มันน่านัก” พูดด้วยน้ำเสียงไม่ จริงจังมองหน้าพิมพ์ที่หมดสติอยู่พร้อมกับเดินไปหยิบผ้าขนหนู ผืนเล็กชุบน้าพอหมาดๆแล้วกลับมาที่เตียงนั่งลงข้างเธอ ใช้ผ้า เช็ดไปตามหน้าพิมพ์เบาๆไม่นานพิมพ์ก็เริ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้น
“ตื่นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง” ใช้มือลูบหน้าพิมพ์อย่างอ่อนโยน
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับหลับตาลงเพราะยังมีอาการมึนงงอยู่ สัก ผักเควินก็พาหมอเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นหมอก็ลงมือตรวจ ร่างกายของพิมพ์
“เป็นยังไงบ้างครับหมอ” ถามอาการพิมพ์จากหมอที่กำลังตรวจ อยู่ด้วยความร้อนใจ
“จากที่หมอตรวจ พบว่าเธอมีไข้และร่างกายอ่อนเพลียมากจึง ทําให้เป็นลมวูบหมดสติไปครับ” ตอบไขข้อข้องใจ
“แล้วอีกกี่วันเธอจะหายครับ” หันไปมองหน้าพิมพ์ที่นอนหลับอยู่ บนเตียงเพราะพิษไข้
“วันสองวันก็หายแล้วล่ะครับ เดี๋ยวหมอจะให้ยาลดไข้แล้วก็ให้ เธอพักผ่อนเยอะๆนะครับจะได้หายไวๆ อธิบายให้ปีเตอร์ฟัง
“ครับ” รับค่าแล้วไปนั่งลงบนเตียงข้างพิมพ์
แต่ทางที่ดีหมอว่าไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกทีก็ดีนะครับ” ” แนะนําเพิ่มเติม
“ครับ ถ้าไม่หายเดี๋ยวผมจะพาไปเอง” ก้มลงมองพิมพ์ที่ลืมตาขึ้น มาพอดี
“งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ” เดินออกจากห้องไป
“เควินไปส่งหมอด้วย แล้วบอกพนักงานที่ยืนเสนอหน้าอยู่ข้าง นอกให้ออกไปได้แล้ว” บอกด้วยความหงุดหงิดไม่รู้จะเป็นห่วง อะไรกันหนักหนา
“ครับนาย”เดินออกไปจากห้องแล้วทำตามที่ปีเตอร์สั่งทันที
“พวกคุณกลับไปทำงานกันได้แล้ว คุณพิมพ์ปลอดภัยแล้ว” พูด จบแล้วก็เดินผ่านหน้าเอมี่กับเอวาไป
พอเอมี่กับเอวาได้ยินอย่างนั้นก็โล่งอกจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ ไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ปีเตอร์ประคองพิมพ์นั่งแล้วให้เธอทานยาตามหมอสั่ง พอทาน ยาเสร็จพิมพ์พยายามจะลงจากเตียง
“เธอจะทำอะไร” หันกลับมาเห็นพอดีหลังจากที่เอาแก้วน้ำไป วางตรงโต๊ะหัวเตียง
“ฉันจะกลับห้องตัวเองค่ะ” ขยับตัวจะลงจากเตียง
“เธอไม่สบายอยู่นะนอนห้องนี้แหละ ถ้าขืนเธอยังดื้ออยู่ ฉันนี้ แหละจะจับเธอฉีดยาเอง” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าพิมพ์
พิมพ์ไม่ตอบแต่กลับล้มตัวลงนอนหันหลังให้ปีเตอร์แล้วหลับตา ลงเพื่อพักผ่อน พอพิมพ์หลับไปปีเตอร์ก็ออกไปทํางานของตัว เองต่อ
ตอนเย็นของวันพิมพ์กำลังจะลุกขึ้นยืนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ ด้วยพิษไข้ทำให้เธอเซจะล้มลง พอดีกับที่ปีเตอร์เดินเข้ามาเห็น จึงรีบเข้าไปประคองเธอไว้ทัน
“เธอจะไปไหน” โอบเอวพิมพ์ไว้
“ฉันจะไปเข้าห้องน้าค่ะ” มองหน้าปีเตอร์
“มาฉันพาไปเอง”ช้อนอุ้มพิมพ์ตรงไปในห้องน้ำพอเสร็จธุระ ก็ อุ้มเธอกลับไปวางลงบนเตียง
“เดี๋ยวฉันจะเช็ดตัวให้เธอเอง จะได้ทานอาหารเย็นแล้วก็ทาน ยา”เดินไปหยิบอ่างใส่น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็กในห้องน้ำแล้วกลับ มาที่เตียง เอาผ้าชุบน้ำพอหมาดๆ กำลังจะยื่นมือไปเช็ดหน้าให้ พิมพ์ แต่เธอกลับจับมือปีเตอร์ไว้
“ฉันเช็ดเองดีกว่าค่ะ” แย่งผ้าในมือปีเตอร์มาเช็ดหน้าตัวเอง
“ไม่ได้ฉันจะเช็ดให้เอง ” แย่งผ้าในมือพิมพ์กลับมาไว้ในมือตัว
เอง
พิมพ์ขี้เกียจเถียงกับเขาแล้วเพราะเธอทั้งง่วงทั้งเพลีย ก็เลย ปล่อยให้ปีเตอร์เช็ดตัวเธอตามที่เขาต้องการ ปีเตอร์เล่นถอด เสื้อผ้าของเธอออกหมด กว่าจะเช็ดตัวเธอเสร็จก็กินเวลาไปนาน พอสมควร พอเช็ดเสร็จเขาก็เอาเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขามาใส่ เปลี่ยนให้เธอ
จากนั้นเธอก็ทานอาหารเย็นและตามด้วยยาแล้วล้มตัวลงนอน บนเตียงหลับตาลงเพื่อพักผ่อน ส่วนปีเตอร์ก็เดินออกมาจาก ห้องน้ำพอดี หลังจากที่เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองเสร็จ จัดการเช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมใส่ชุดนอน จากนั้นก็ไปล้มตัวลง นอนบนเตียงขยับตัวเข้าไปสวมกอดทางด้านหลังพิมพ์ ที่นอนหัน หลังให้เขาอยู่หอมแก้มเธอฟอดหนึ่งกกกอดเธอไว้แล้วหลับตา ลง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ