บทที่13 ที่ส่วนตัว(เราสองคน)

หลายวันต่อมา

เช้าวันใหม่ในห้องนอนของปีเตอร์พิมพ์ลืมตาตื่นขึ้นภายในอ้อม กอดของเขา ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะตกอยู่ในบทรักของปี เตอร์ทั้งคืน ขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งแต่ปีเตอร์กลับขึ้นทาบทับตัวเธอ ลงนอนอย่างเดิม

“จะรีบลุกไปไหนฉันยังไม่อิ่มเลย”ก้มหน้าจูบไซ้ซอกคอขาว เนียนของเธอ

“ฉันจะไปอาบน้ำค่ะ” ดันหน้าปีเตอร์ออกจากคอตัวเอง

“ฉันขออีกรอบนะ”ก้มหน้าลงจูบดูดหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้าง ของเธอพร้อมกับใช้มือล้วงเข้าไปในช่องรัก

“แต่ฉันไม่ไหวแล้วนะคะ”ตั้งแต่ประจำเดือนเธอหมดปีเตอร์ก็ เอาแต่ใจตัวเองไม่ยอมให้เธอได้นอนหลับสบายเลยสักคืน

“งั้นก็ไปอาบพร้อมกันนี้แหละ”ซ้อนอุ้มพิมพ์ขึ้น

“ว้าย! จะทำอะไรคะ”ตกใจใช้แขนทั้งสองข้างคล้องคอปีเตอร์ไว้
“ก็ไปอาบน้ำด้วยกันยังไงล่ะ” เดินตรงไปในห้องน้ำแล้ววางเธอ ลงในอ่างอาบน้ำพร้อมกับเปิดน้ำใส่อ่างทิ้งไว้

จากนั้นก็นั่งลงไปในอ่างเข้าไปประกบจูบริมฝีปากอ่อนนุ่มของ เธออย่างดูดดื่มใช้ลิ้นซอกซอนเข้าในโพรงปากหวานใช้ลิ้นตวัด เกี่ยวพันลิ้นกันไปมา จนพอใจแล้วก็ถอนริมฝีปากออกแล้วมอง สบตากับพิมพ์

“ให้ฉันรักเธอในนี้นะ” ก้มหน้าลงจูบไซ้ซอกคอเธอทันที

พิมพ์ไม่ตอบแต่หลับตาลงเพื่อรับสัมผัสจากเขาที่กำลังเล้าโลม ให้เธอเคลิบเคลิ้มอยากรับสัมผัสจากเขามากขึ้น

หลังจากที่ปีเตอร์สัมผัสเล้าโลมพิมพ์จนน้ำหวานไหลออกมา จากช่องรักเขาก็อุ้มยกตัวเธอไปนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ แล้วพา แก่นกายที่สวมคอนดอมเข้าไปในช่องรักของเธอ จากนั้นก็ค่อยๆ ขยับเขยื้อนตัวเองไปตามแรงอารมณ์ทั้งกระแทกกระทั้นจนเกิด เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องน้ำ จนทั้งคู่ไปถึงจุดหมายปลาย ทางพร้อมกัน

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จพิมพ์ก็ออกจากห้องปีเตอร์ด้วยชุดนอน เดินตรงไปยังห้องของตัวเองเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ทุกอย่าง อยู่ในสายตาของเกรซที่แอบมองอยู่ห่างๆด้วยความอิจฉาริษยา จนจะระเบิดออกมา
หลังจากที่พิมพ์แต่งตัวด้วยชุดใหม่เสร็จก็มานั่งลงตรงหน้า กระจกเพื่อแต่งหน้า เธอยอมรับว่าในเวลานี้เธอมีความสุขที่ได้ อยู่ใกล้ชิดกับปีเตอร์ และดูเหมือนว่าปีเตอร์ก็มีความสุขเช่นกัน เพราะตั้งแต่วันที่เขาไล่เกรซออกไปจากห้องก็ไม่เห็นเขาจะสนใจ เกรซอีกเลย แล้วยังให้เธอไปนอนที่ห้องเขาทุกคืน

หลังจากที่จัดการกับตัวเองเรียบร้อยพิมพ์ก็ไปทำหน้าที่ของตัว เองเหมือนทุกวัน กำลังยืนชงกาแฟให้ปีเตอร์อยู่ เขาก็เดินเข้าไป สวมกอดเธอทางด้านหลังพร้อมกับหอมแก้มเธอเบาๆ

“คืนนี้ฉันจะพาเธอไปนอนค้างที่อื่นนะ อยากเปลี่ยนบรรยากาศ บ้าง”ใช้มือลูบไล้ไปตามสะโพกเธอ

“ที่ไหนเหรอคะ” หันหน้ามาหาปีเตอร์

“ไม่บอกเดี๋ยวไปถึงเธอก็รู้เองแหละ” จ้องหน้าพิมพ์ตาเป็นมัน

พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นก็หันไปชงกาแฟต่อ ไม่อยากถามเซ้าซี้เขา

อีก

“วันนี้เธอไม่ต้องลงไปทานอาหารข้างล่างน่ะ ฉันสั่งให้พนักงาน เอาส่งให้ถึงห้อง เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง” เดินไปนั่งลงบนโซฟา
ทำไมล่ะคะ ฉันไปทานข้างล่างเหมือนเดิมก็ได้” ยกแก้วกาแฟ

ไปวางบนโต๊ะตรงหน้าปีเตอร์

“ฉันอยากทานกับเธอแค่สองคนมองสบตาพิมพ์

พิมพ์ชะงักกับคำพูดของปีเตอร์ ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆเขาถึงได้พูด อย่างนั้นออกมา ไม่นานพนักงานก็มาส่งอาหารถึงห้องโดยยกไป วางไว้บนโต๊ะตรงโซฟา

“รีบไปทานเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด”ปีเตอร์เดินจับจูงมือพิมพ์ลงไป นั่งตรงโซฟา

พิมพ์นั่งลงข้างปีเตอร์แล้วหยิบแซนวิชขึ้นมาทาน ปีเตอร์หันไป มองหน้าเธอพอดี จึงเห็นเศษแซนวิชเลอะติดปาก เขาเลยหยิบ กระดาษทิชชูเช็ดปากให้เธอ

“เธอนี้กินเหมือนเด็กเลย” ยิ้มมุมปาก

พิมพ์ได้แต่นั่งทานไปเงียบ ๆ ยิ้มเขินอายกับคำพูดและการกระ ทำของปีเตอร์ที่ทำให้เธอ

“จะว่าไปเธอก็เด็กกว่าฉันตั้งหลายปี ว่าแต่ปีนี้เธออายุเท่าไหร่” หยิบขนมปังเข้าปาก
“ยี่สิบสามค่ะ” หันไปมองหน้าปีเตอร์

“ฉันไม่คิดเลย ว่าฉันจะได้กินเด็กอย่างเธอ” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หน้าพิมพ์

พิมพ์กัมหน้าลงยิ้มน้อยๆด้วยความเขินอาย

หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำ หน้าที่ของตัวเอง พิมพ์กำลังเดินออกมาจากห้องของปีเตอร์หลัง จากที่ทำงานเสร็จแล้ว ก็เจอเอมี่กับเอวาเดินเจ้ามาพอดี

“ว่าไงพิมพ์ทำไมวันนี้ไม่ลงไปทานข้าวข้างล่างล่ะ” เอมี่ถามขึ้น

“เอ่อ คือฉันทานกับคุณปีเตอร์ ก็เลยไม่ได้ลงไปข้างล่าง” หลบตาเอมี่กับเอวา

“เล่ามาเลยนะ” เอวาสงสัย

“ฉันว่าไปคุยกันที่ห้องฉันดีกว่า”รีบเดินนำไปที่ห้องของตัวเอง

เอมี่กับเอวาเดินตามหลังพิมพ์เข้าไปในห้อง ตาก็มองสำรวจไปทั่วห้อง แล้วไปหยุดตรงหน้าพิมพ์จนเธอทำตัวไม่ถูกเหมือน ถูกจับผิด

“พิมพ์กับคุณปีเตอร์กินกันแล้วใช่ไหม”เอมี่จ้องหน้าพิมพ์

“จะบ้าเหรอ เธอเอาอะไรมาพูด” พิมพ์รีบปฏิเสธ

“ก็อย่างที่เห็นอยู่ห้องใกล้กันขนาดนี้ ยังไม่พอให้ไปทำความ สะอาดห้องทุกวัน เป็นใครก็ดูออกแหละจริงไหมเอวา” ส่งยิ้มให้ เอวา

“จริง ใครๆก็ดูออกทั้งนั้นแหละ ฉันว่าคุณหลุยส์คงหมดสิทธิ์แล้ว ล่ะ” เอวายิ้มหัวเราะเสียงดัง

“ที่เธอสองคนมาหาฉันถึงนี้ เพราะเรื่องนี้เหรอ” จ้องหน้าเอมี่กับ

เอวา

“เปล่าหรอก แค่อยากมาหาเฉยๆ “เอมี่ส่งยิ้มให้พิมพ์

“แล้วคุณปีเตอร์ไม่อยู่เหรอ” เอวาถามขึ้น

เขาไปตรวจดูงานข้างล่าง” ตอบไปตามตรง ”

“เธอรู้ใช่ไหม ว่าคุณปีเตอร์ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียว”เอมี่ตัดสินใจถามออกไป

“ใช่ฉันรู้” คอนดอมในถังขยะและเกรซคือสิ่งยืนยัน

“ถ้าเธอกับคุณปีเตอร์มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ฉันอยากให้ เธอเผื่อใจไว้บ้างนะ” เอมี่เอ่ยขึ้น

“ใช่ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจนะพิมพ์” เอวาพูดเสริมขึ้น

“ฉันขอบใจเธอสองคนมากนะที่เป็นห่วง” เดินเข้าไปสวมกอดเอ มี่กับเอวา

“ฉันสองคนขอตัวไปทำงานก่อนนะ” เอมี่ส่งยิ้มให้พิมพ์ แล้วเดิน ออกจากห้องไปพร้อมกันกับเอวา

“ไว้เจอกันนะ”ส่งยิ้มให้เอมี่กับเอวาแล้วปิดประตูลง

จากนั้นก็ไปนั่งทรุดตัวลงบนเตียง จะให้เธอทำยังไงได้เพราะเธอ เป็นแค่ลูกหนี้ต้องอยู่ภายใต้คำสั่งเขาทุกอย่าง และไม่มีสิทธิ์ไป ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขา ส่วนความรักไม่ต้องพูดถึงเลยเขา คงไม่มีให้เธอทุกอย่างเป็นแค่ความใคร่เท่านั้น เพราะเขายังไม่ได้ แต่งงานเขาจะมีผู้หญิงอีกกี่คนก็ได้ตามที่เขาต้องการ
พอตกเย็นปีเตอร์ก็ไปรับพิมพ์ที่ห้องแล้วพากันลงไปขึ้นรถ ระหว่างนั่งอยู่ในรถพิมพ์ก็เอาแต่เงียบ เพราะปีเตอร์ไม่ได้ถาม อะไรเธอ จนรถมาจอดตรงลานจอดรถใต้เพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวของ เขา ทั้งคู่จึงลงมาจากรถ

พิมพ์ได้แต่เดินตามหลังปีเตอร์เข้าในลิฟต์ตามด้วยบอดี้การ์ดทั้ง สองคน พอลิฟต์เปิดออกเควินกับมาร์สก็เดินนำหน้าไปเปิดประตู เพนท์เฮ้าส์ พอเข้าไปข้างในพิมพ์ก็กวาดสายตามองไปทั่วห้อง รับแขกที่มีความกว้างขวางเหมือนอยู่บ้านเลย แล้วยังมีบันไดขึ้น ไปชั้นบนอีก

“นายสองคนไปพักเถอะ”หันไปบอกบอดี้การ์ดทั้งสองคน

“เพนท์เฮ้าส์ฉันเองสวยไหมหันไปมองหน้าพิมพ์

“ค่ะ สวยมาก”มองไปทั่วห้อง

“คืนนี้เราจะค้างกันที่นี้” นั่งลงบนโซฟา

“ค่ะ” รับคำสั้นๆ นั่งลงตรงข้ามปีเตอร์

นั่งสักพักก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาตามทั้งคู่ไปทานอาหาร พิมพ์จึง ลุกเดินตามหลังปีเตอร์ไป
พอเดินไปถึงพิมพ์ก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆปีเตอร์ โดยมีแม่บ้านสอง คนค่อยอำนวยความสะดวกอยู่ใกล้ๆ พิมพ์นั่งทานไปเงียบๆ จนปี เตอร์เริ่มแปลกใจที่เธอเงียบผิดปกติ แล้วยังไม่ยอมมองหน้าเขา อีก

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ถามด้วยความสงสัย

“เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” ตักอาหารเข้าปาก

“ไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ” ก้มหน้าทานอาหารต่อ

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จปีเตอร์ก็พาพิมพ์ขึ้นไปชั้นบน ปี เตอร์เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน

“คืนนี้เราจะนอนห้องนี้ด้วยกัน” นั่งลงบนเตียง

“ค่ะ” มองไปทั่วห้องแล้วเดินไปหยุดตรงระเบียงห้องมองลงไป ข้างล่างที่เห็นแสงไฟจากรถรา

ปีเตอร์จึงเดินเข้าไปสวมกอดเธอทางด้านหลัง

“ไปอาบน้ำกันเถอะ ” พูดข้างหูเธอพร้อมกับจูงมือเธอเดินเข้าไป

ในห้องน้ำ
หลังจากที่อาบน้าเสร็จปีเตอร์ก็อุ้มพิมพ์ที่ร่างกายเปล่าเปลือย วางลงบนเตียง แล้วพาร่างกายเปล่าเปลือยของตัวเองตามลงไป ทาบทับตัวเธอจนจมอยู่ใต้ร่างเขา ใช้มือลูบไล้ใบหน้าอ่อนหวาน เบาๆ แล้วประกบจูบริมฝีปากพิมพ์ทันที

“อื้อ” ได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอเท่านั้น

ปีเตอร์ใช้ลิ้นซอกซอนเข้าไปในโพรงปากหวานใช้ลิ้นตวัดเกี่ยว กันไปมา จากนั้นก็ถอนริมฝีปากออกเลื่อนลงไปตามสําคอจูบไซ้ ไปมาแล้วเลยลงไปยังหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้าง จูบดูดดึงลูบไล้ จนพิมพ์เริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับเขา

ปีเตอร์เห็นอย่างนั้นจึงเลื่อนริมฝีปากลงไปตามหน้าท้องราบ แบนจนไปหยุดตรงช่องรัก จากนั้นก็จูบดูดดึงปมกระสันพร้อมกับ ใช้นิ้วยิ่งทำให้พิมพ์เสียวซ่านจนร่างกายเกร็งกระตุกบิดส่ายไปมา พร้อมรับตัวเขา

ปีเตอร์จึงสวมคอนดอมแล้วพาแก่นกายเข้าไปในช่องรักของ พิมพ์ทีเดียวจนสุดทาง พิมพ์จึงยกแขนทั้งสองข้างคล้องคอเขา ไว้ จากนั้นปีเตอร์ก็บรรเทิงบทรักไปตามแรงปราถนาข้างใน สร้าง ความหฤหรรษ์ให้ทั้งคู่ จนเปล่งเสียงครวญครางออกมาพร้อมกัน อีกทั้งยังกระแทกกระทั้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ตลอดทั้งคืน