บทที่1 บทนํา

“พิมพ์มาแล้วเหรอลูก นั่งลงก่อนสิ” ชัยวัชบอกลูกสาวบุญธรรม ของตัวเองที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกเพราะเขาเรียกพบ

“คุณพ่อเรียกพิมพ์มีเรื่องอะไรเหรอคะ” มองหน้าชัยวัชที่มีสีหน้า เคร่งเครียด

“หนูก็เรียนจบแล้ว พ่ออยากให้หนูช่วยอะไรพ่อหน่อย” หันมา มองหน้ากนกวรรณภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ

“จะให้หนูช่วยเรื่องอะไรคะ” พิมพ์มองหน้าชัยวัชอยากรู้เรื่อง

“คือ บ้านเรากำลังจะถูกยึด พ่ออยากให้หนูไปอยู่กับเจ้าหนี้เพื่อ บ้านของเรา” ตัดสินใจบอกออกไปตรงๆ

“พ่อขอเขาผ่อนผันไปก่อนไม่ได้เหรอคะ” พิมพ์เริ่มนั่งไม่ติดอยู่ๆ จะให้เธอไปอยู่กับใครที่ไหนก็ไม่รู้

“พ่อขอเขาหลายครั้งแล้ว แต่เราก็ไม่มีเงินให้เขาอยู่ดี” ชัยวัชพูด

ไปตามความจริง

“แล้วไม่มีทางอื่นแล้วเหรอคะ” พิมพ์มองหน้าชัยวัชกับกนกวรรณสลับกันไปมา

“พ่อมองไม่เห็นทางแล้วจริงๆเราเป็นหนี้เขาเยอะเกินไปจนไม่มี ปัญญาหามาจ่ายเขา” ชัยวัชกุมขมับของตัวเอง

“แล้วมันเท่าไหร่กันคะ”ถามออกไปเพราะความอยากรู้

“สิบล้าน “ตัดสินใจบอกพิมพ์ไป

“สิบล้านเลยเหรอคะ! ” พิมพ์ตกใจกับจำนวนเงินทำไมเธอไม่เคย รู้เลยว่าชัยวัชเป็นหนี้มากมายขนาดนั้น

“ใช่ พ่อถึงอยากให้หนูไปอยู่กับเขาแทนเพราะเราไม่มีเงินจ่าย เขาเลย” ชัยวัชมองหน้าพิมพ์ที่น้ำตาคลอเบ้า

แล้วทำไมเราถึงเป็นหนี้เขาเยอะขนาดนั้นคะ” มองหน้าชัยวัชน้ำ ” ตาค่อยๆไหลนองหน้า

จะอยากรู้ไปทำไม รู้แค่ว่าไปอยู่เพื่อครอบครัวของเราก็พอแล้ว” พูดจบชัยวัชก็เดินออกไปจากห้อง

พิมพ์รีบเดินตามหลังชัยวัชไปติดๆเพื่อถามสาเหตุของการเป็น

หนี้
“คุณพ่อเดี๋ยวก่อนค่ะ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย” พิมพ์เดินไปคว้า แขนของชัยวัชไว้

“จะอยากรู้ไปทำไมแกมีหน้าที่ทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น” ชัย วัชตวาดใส่หน้าพิมพ์ด้วยความโกรธ

“คุณพ่อทําไมต้องโกรธพิมพ์ขนาดนั้นด้วย” พิมพ์ตกใจที่ชัยวัช ตวาดใส่เธอเสียงดัง

“แกจําใส่หัวไว้เลยนะว่าแกมันก็แค่เด็กที่ฉันเก็บมาเลี้ยงไม่มี สิทธิ์มาก้าวก่ายเรื่องของฉันมากเกินไป” ชัยวัชพูดออกมาไม่แคร์ ความรู้สึกของพิมพ์เลยสักนิด

“ค่ะ พิมพ์รู้ตัวดีว่าพิมพ์เป็นใครมาจากไหน ถ้าไม่ได้คุณพ่อกับ คุณแม่อุปการะเลี้ยงดู ป่านนี้พิมพ์คงไม่ได้เรียนหนังสือจนจบใน วันนี้ พิมพ์จะไม่ถามอะไรอีกพิมพ์จะทำตามที่คุณพ่อต้องการทุก อย่างค่ะ” เดินเข้าไปสวมกอดชัยวัชไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้สะอีก สะอื้น

ชัยวัชได้แต่นิ่งชะงักไปกับกระทำของพิมพ์จึงยกมือขึ้นมาลูบผม เธอเบาๆ เขาได้แต่หวังว่าความอ่อนโยนของพิมพ์จะทำให้เจ้าหนี้ ของเขารักพิมพ์ได้อย่างง่ายดาย

พิมพ์ผลักออกจากชัยวัชแล้วก็หันไปกอดกนกวรรณทันที กลัว เหลือเกินถ้าเธอไปแล้วจะไม่ได้กลับมาอีก
หลังจากที่สงบสติอารมณ์เรียบร้อยแล้วทั้งสามคนพ่อแม่ลูกจึง กลับมานั่งคุยกันใหม่อีกครั้ง

เอาละเมื่อพิมพ์เข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงอยากให้พิมพ์ไป พ่อ ” จะไปคุยกับเขาก่อนว่าจะรับข้อเสนอของพ่อไหม ” พูดไปอย่าง ใจเย็น

“แล้วถ้าเขาไม่รับข้อเสนอแล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปคะ” พูด ด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“พ่อจะลองไปคุยกับเขาก่อนก็แล้วกัน ได้คำตอบยังไงแล้วพ่อจะ มาบอกอีกที” ชัยวัชถอนหายใจเบาๆ

“ค่ะ “รับคำสั้นๆ

พิมพ์จำใจต้องยอมไปถึงไม่รู้สาเหตุของการเป็นหนี้เลยก็ตาม และต้องการตอบแทนพระคุณของท่านทั้งสองที่รับเธอมาเป็นลูก เพราะทั้งสองคนไม่มีลูกสักคนแต่ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอ ต้องมาจากท่านทั้งสองไปอยู่อีกซีกโลกหนึ่ง

ชัยวัชเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้น มาแล้วกดโทรออก

“ฮัลโหล สวัสดีครับคุณปีเตอร์อยู่ไหม”กรอกเสียงใส่โทรศัพท์

“ไม่อยู่ครับ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงปลายสาย ตอบกลับ

“พอดีผมอยากพบคุณปีเตอร์หน่อย” พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“ผมว่ามาพบที่คาสิโนดีกว่าครับ เพราะช่วงนี้คุณปีเตอร์ชอบมา อยู่บ่อยๆ” เสียงปลายสายแนะนำ

“ก็ได้ครับผมจะไปพบเขาที่นั้นเอง” พูดจบแล้วก็วางสายทันที