ตอนที่6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

ตอนที่6การกักบริเวณไว้ในบ้าน

รถแท็คซี่ได้จอดตรงหน้าประตูที่ฟาเวอร์คอนโดหลิวเซียนเซียน จับมือของฟังเวิ้นจิ๋วไว้แล้วกำลังจะเดินเข้าไปในหมู่บ้านเงาของ คนร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาผลักฟังเวิ้นซิ่วออกไปพร้อมกับเอามือ ปิดปากเธอไว้แล้วลากเธอเข้าไปในรถคันหนึ่ง

คนคนนี้กระทำอย่างรวดเร็วและว่องไวเห็นได้ชัดว่าผ่านการฝึก ซ้อมมาอย่างดี

หลิวเซียนเซียนอยากจะดิ้นรนออกมาแต่รู้สึกถึงความปวดหัว แล้วก็หมดสติไป

ตื่นมาฟ้าก็มืดแล้ว

หลิวเซียนเซียนเพิ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นอยู่ในห้องของตัวเอง

พอกดสวิตซ์ไฟโต๊ะตรงหัวเตียงก็มีอาหารวางอยู่และเริ่มเย็น

แล้ว

เธอลุกออกจากเตียงเพื่อที่จะไปเปิดประตูก็พบว่าประตูนั้นถูกโซ่

เหล็กนั้นมัดไว้จากด้านนอกหันหลังมุ่งไปทางระเบียงหน้าต่างระเบียงนั้นก็ถูกล็อคเรียบร้อย

หลิวเซียนเซียนถูกกักบริเวณแล้ว

โทรศัพท์ก็ถูกหลิวเพิ่งขึ้นไปแล้ว

โทรศัพท์ที่อยู่ในห้องนั้นก็ถูกตัดสายโทรศัทพ์

หลิวเซียนเซียนไม่สามารถที่จะติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย

“เปิดประตูเปิดประตูเดี๋ยวนี้ปล่อยฉันออกไป หลิวเซียนเซียนเริ่ม กระวนกระวายเธอใช้หัวแม่เท้าคิดก็คิดได้ว่าเป็นถั่วเหมยจูสั่งให้ คนมาจับตัวเธอคงจะจับเธอขังไว้จนถึงวันที่8เดือนหน้าแน่ๆแล้วก็ ให้แต่งงานกับประธานหลัง

การตะโกนของเธอก็ทำให้ถั่วเหมยจูปรากฏตัวออกมา”เซียน เซียนพ่อของเธอบอกว่าเธอนั้นไม่ยอมกลับบ้านนอนมาหลายวัน และนี่ก็ทำให้บ้านไป๋เสื่อมเสียดังนั้นก่อนเปิดเทอมนี้จะห้ามให้เธอ ออกจากบ้านอีก”

เมื่อคืนเธอเป็นคนวางยาหลิวเซียนเขียนเองทีแรกก็คิดว่าพวก ประธานหลังนั้นคงจะจัดการรับมือได้แต่ผลก็คือคำพูดประโยคหนึ่งของประธานหลังว่า ครั้งนี้อย่าคิดนะว่าเขาจะช่วย บริษัทเคทีให้ผ่านด่านนั่น

แต่ถ้าหากบริษัทเคทีจะต้องปิดกิจการแล้วจริงๆหลิวลู่ลู่จะทำยัง ไง?

ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องช่วยให้หลิวลู่ลู่จับหนุ่มคนรวยให้ได้ก่อน ส่วนบริษัทเค ค่อยล้มละลายก็ไม่สาย

เพราะฉะนั้นหลิวเซียนเซียนจะต้องแต่งงานกับประธานหลัง

“ลั่วเหมยจูเรื่องที่ฉันไม่กลับมานอนที่บ้านก็ไม่ใช่เพราะคุณ หรอกเหรอ?”

พอเห็นหน้าลั่วเหมยจูแม้แต่แม่เลี้ยงหลิวเซียนเซียนก็ไม่อยาก

เรียก

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะวางยาเธอแล้วส่งไปให้ประธาน หลิงแค่คิดก็รู้สึกทุเรศแล้ว

“เพิ่งจั่นคุณดูเธอสัปกติที่คุณไม่อยู่บ้านเธอก็มักจะเรียกชื่อฉัน อย่างนี้ตลอดเลยค่ะเสียดายที่ฉันนั้นดูแลเธอด้วยใจเป็นห่วงเธอ จนไม่ได้หลับได้นอนฉันนี่มันคนดีแต่ถูกว่าให้เป็นคนเลวชัดชัด เลยค่ะ”ลั่วเหมยจูร้องไห้สะอื้นขึ้นมาทันที
หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆหายใจเข้าลึกๆอีก

ในวันนี้เธอก็ได้เห็นธาตุแท้ของถั่วเหมย ที่ไม่ยอมรับผิดแล้วยัง โยนความผิดมาให้คนอื่นอีก

มองออกไปนอกประตูเห็นหลิวเพิ่งจีนที่เพิ่งมาถึงพ่อคะซุปเมื่อ คืนนี้ลูกดื่มนั้นถูกวางยาค่ะถ้าหากไม่ใช่ว่ามีคนช่วยลูกไว้หล่ะก็ เห็นทีว่าป่า ลูกก็คงถูกประธานหลังอุ้มไปที่บ้านของเขาแล้วหล่ะ ค่ะลูกแค่อยากจะรู้ว่าเมื่อคืนใครเป็นคนวางยาลงในซุปของลูก?

เรื่องมันมาถึงอย่างนี้หลิวเซียนเซียนไม่อยากจะทนแล้วถั่วเหม ยจูแม่เลี้ยงคนนี้วันนี้เธอจะต้องฉีกหน้ากากตอแหลของเธอให้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นหลิวเพิ่งจั้นจะต้องหูเบาแล้วเชื่อสิ่งที่รั่วเหมยจูพูด

งั้นเธอก็ถูกลัวเหมยจูวางแผนให้ได้แต่งงานกับประธานหลังแต่ แรกแล้ว

“อ๋อหรือเธอหมายถึงซุปซี่โครงสาหร่ายเมื่อวานนี้หรอ?”ถั่วเหม ยจูขยี้คิ้วแกล้งทำท่าทางเช็ดน้ำตา

“คุณก็รู้อยู่แก่ใจยังจะมาถามอีก”หลิวเซียนเซียนมั่นใจมากว่าเมื่อ คืนเธอได้ดื่มเฉพาะซุปกับเหล้าส่วนเหล้าไม่ใช่แค่เธอที่ดื่มฟังเวิ้น ซิ่วก็ดื่มด้วยแต่ฟังเวิ้นซิ่วก็ไม่เป็นอะไรงั้นก็แปลว่าปัญหามันอยู่ที่ ป

“เพิ่งจนคุณดูสิคะตัวเธอไม่กลับบ้านกลับช่องเองยังไม่สํานึก แล้วยังมาส่ายร้ายฉันอีกซุปน้ำรฉันเธอและลู่ลู่เราก็ดื่มกันหมดแล้ว ทําไมพวกเราถึงไม่เป็นอะไรมีแต่เธอคนเดียวที่เป็น?”

“ใช่ผมก็ดื่มผมก็ไม่เป็นไร”หลิวเพิ่งจนขมวดคิ้วสีหน้าเคร่งเครียด มองดูหลิวเซียนเซียนที่ยิ่งโตยิ่งไม่ได้เรื่อง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามไปไหนเด็ดขาดก็อยู่แต่ในห้องนี้และสำนึกซะ

หนูไม่……”หลิวเชียนเซียนร้องไห้โฮพร้อมตะโกนออกมาแต่ ว่าหลิวเฟิงจั่นก็ปัดแขนแล้วเดินออกไปส่วนถั่วเหมยจูก็ยิ้มเยาะ เย้ยอย่างได้ใจ

เธอถูกกักบริเวณ

ถูกกักขังไว้แล้วในที่สุด

หลิวเซียนเซียนอดอาหารไม่ยอมทาน

ตรงช่องประตูนี้ทุกวันวันละสามครั้งตามเวลาทานอาหารเช้า กลางวันเย็น3มื้อเอาเข้าไปให้ยังไงก็ถูกเอาออกมาอย่างนั้น

สามวันผ่านไปหลิวเซียนเซียนข้าวสักเม็ดก็ยังไม่ตกถึงท้อง

ทุกวันนี้นอกจากนอนก็คือเหม่อลอย

ทีแรกคิดว่าจะสามารถเรียกพี่อ้อยช่วยเธอส่งจดหมายไปหาฟัง เวิ้นซิ่วมาช่วยเธอหรือไม่ก็แจ้งตำรวจอะไรก็ได้แต่ว่าก็เหมือนจะ ไม่เห็นพี่อ้อยเลย

ลั่วเหมยจูนั้นได้ให้พี่อ้อยลาหยุดงาน

ก็เพื่อที่จำให้เธอได้แต่งงานกับประธานหลิงหลิวเฟิงจั่นและถั่ว เหมยจูนั้นทุ่มเทสุดๆ

หิวนอกจากคำว่าหิวก็ยังเป็นหิว

หิวจนร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ในที่สุดหลิวเซียนเซียนก็ทนไม่ได้แล้วจนต้องเปิดทีวีดู

ข่าวช่องบันเทิง
พอเห็นลี่หลินซูแวบเดียวในทีวีเท่านั้นหลิวเซียนเซียนน้ำตา

ไหลพราก

มือเธอวางไว้บนท้องของเธอเธอเกือบจะลืมไปแล้วบางทีใน ท้องของเธอตอนนี้อาจจะมีลูกของลี่หลินซูแล้วก็เป็นได้

เธอนี่ไร้สาระจริงๆเธอไม่ควรที่จะอดอาหารไม่ยอมดื่มไม่ยอมกิน อย่างนี้

เพื่อลูกก็ไม่ควรทำ

หลิวเซียนเซียนเริ่มทานข้าวบ้างแล้ว

พอลั่วเหมยจูรู้ทุกๆวันก็เปลี่ยนเมนูอาหารใหม่ๆอร่อยๆให้เธอ ทาน

อาหารที่ยกเข้ามาให้ก็เป็นอาหารที่เธอชอบกิน

กินอย่างเงียบๆและเพื่อเด็ก

ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าท้องแล้วหรือยังแต่ว่าพอนึกถึงว่าอาจ จะตั้งท้องแล้วเธอก็ทำให้ลูกในท้องต้องหิวมันก็เจ็บปวดใจแล้ว
นี่คือลูกของเธอกับ หลินซู

เธอเหมือนถูกมนตร์สะกดที่มั่นใจว่าเธอได้ตั้งท้องลูกของลี่หลิน ซูแล้ว

ครึ่งเดือนในที่สุดก็ทนมาถึงแล้ว

ครึ่งเดือนนี้ประจําเดือนก็มาล่าช้าไปสามวันแล้ว บางทีอาจจะตั้งท้องเด็กแล้วจริงๆ

เดือน7วันที่8ตั้งแต่เช้าตรู่หลิวเฟิงจั่นมาปลดประตูห้องเธอด้วย ตัวเองทันใดนั้นผู้หญิงสองคนก็พุ่งเข้ามาหลิวเซียนเซียนก็ถูกจับ ดื่มน้ำไปหนึ่งขวด

ตอนที่เธอถูกบังคับให้ดื่มเข้าไปนั้นเธอจ้องมองไปที่หลิวเพิ่งจั นทั้งชีวิตนี้ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอก็จะไม่มีพ่อเป็นคนในครอบครัว อีกต่อไป

ส่วนถั่วเหมยจูและหลิวลู่ลู่นั้นไม่เคยนับเป็นครอบครัวของเธอ

เซียนเซียนพ่อรู้ว่าลูกเกลียดพ่อแต่ว่านี่พ่อก็ไม่มีวิธีอื่นแล้วถ้า หากไม่ใช่ประธานหลังบริษัทเคทีก็คงต้องจบกันครั้งนี้ก็ถือว่าพ่อติดค้างลูกละกันนะทีหลังไม่ว่าลูกจะมีปัญหาอะไรพ่อจะ ไม่ยืนมองเฉยๆไม่ช่วยอะไรพ่อจะยืนอยู่ข้างๆลูกโอเคไหม?”

หลิวเซียนเซียนมองดูเขาอย่างนิ่งๆสิ่งที่เธอเพิ่งดื่มเข้าไปทำให้ ตัวเธออ่อนแรงเธอรู้ดีว่าถึงเธอตอนนี้อยากจะหนีก็หนีไม่ไหว

ชุดแต่งงานที่ขาวใสสะอาดนั้นสวยไว้ที่ตัวเธอส่วนเธอกักลาย เป็นแค่หุ่นเชิดในมือคนอื่นแล้วแต่ว่าคนอื่นจะเอาไปทำอะไร

เธอไม่สนใจหลิวเฟิงจั่นเพราะว่ามันไม่จำเป็นอีก เพราะต่อจากนี้ไปเธอไม่มีพ่อคนนี้

“เซียนเซียนประธานหลิงสัญญากับพ่อแล้วว่าจะดูแลลูกอย่าง ดีถ้าแต่งเข้าไปแล้วก็ทำตัวทำหน้าที่ภรรยาให้ดีเขาไม่มีวันเอา เปรียบลูกหรอกพ่อขอโทษนะลูก”

หลิวเซียนเซียนค่อยๆเงยตาขึ้นมามองหลิวเพิ่งจั่นหนึ่งที่พูด ว่า“หนูจะขอแค่สิ่งที่แม่เหลือไว้ให้หนูเอามาให้หนู

“นี่…..หลิวเพิ่งจนมองไปหาถั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆ
ล้วเหมยจูตอบรับและเดินเข้าไป เซียนเซียนของของแม่ของ เธอที่บอกว่าจะเอาให้เธอนั้นแน่นอนอยู่แล้วว่าจะต้องเป็นของเธอ วางใจได้รอเธออีกสามวันที่กลับมาฉันกับพ่อของเธอจะเอากุญแจ ของตู้เซฟให้เธอไว้ไม่มีลายนิ้วมือของเธอพวกเราก็เปิดไม่ได้ก็ คงจะขโมยไม่ได้หรอกใช่ไหม?”

หลิวเซียนเซียนหลับตาลงอยากจะตบเพี้ยะไปที่หน้าจั่วเหมย จูสักทีแต่ว่าร่างกายเธอตอนนี้ไม่มีเรี่ยงแรงเห็นทีว่าตอนนี้เธอ คงจะทำอะไรไม่ไหว

ตอนนั้นเธอก็เป็นแค่คนอ่อนแอมีแต่ตัว

“ได้ฉันขอเอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉันคืนบ้านหลังนี้ฉันจะไม่ กลับมาอีก”

ไม่ใช่ว่าเธอโหดแต่เป็นหลิวเพิ่งจั่นกับถั่วเหมยจูโหดเหี้ยมกว่า

เมื่อเทียบกับพ่อของเธอกับแม่เลี้ยงคนนี้เธอยังอ่อนเกินไป

อ่อนหัดจนถูกพ่อแท้ๆของตัวเองกับแม่เลี้ยงหลอกใช้อย่างนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ