ตอนที่ 6 เข้าเฝ้าฮ่องเต้

ที่นั่งบนบัลลังก์ไม่มีสิงสวมชุดมังกรสีเหลืองนั่งอยู่บนบัลลังก์ มังกรด้านซ้ายและขวามีหญิงวัยกลางคนสองคนนั่งประกบสวม ชุดหรูหรามีสง่าราศี

“หม่อมฉันถวายพระพรเสด็จพ่อเสด็จแม่พระสนมเอก” โม่ห มึงไม่สามารถคุกเข่าลงได้จึงทำได้แค่ก้มหน้าเบาๆ

โล่หวั่นหลานคุกเข่าลงข้างๆ ไม่มีหมิงแล้วพูดว่า “หม่อมฉัน โล่หวินหลานถวายพระพรเสด็จพ่อเสด็จแม่พระสนมเอก

ภายในท้องพระโรงเงียบผิดปกติมันทำให้โล่หวินหลานที่ คุกเข่าอยู่ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา ไม่รู้ว่าละครฉากนี้มันจะเป็น ไปยังไงบ้าง?

“หมิงอ๋องทำไมเมื่อคืนนี้หลินฮ่องถึงได้ไปอยู่ในห้องหอของ เจ้าได้?” ไม่มีสิ่งพูดขึ้นมาน้ำเสียงเหมือนกำลังถาม

ฮ่องเฮาที่อยู่ข้างๆ พูดแทรกขึ้นมาว่า “ฝ่าบาทเพคะท่านเชื่อ จริงๆหรอว่าผู่เอ๋อจะตัดของตัวเองทิ้งจริงๆ? อยู่ดีๆเขาจะตัดของ ตัวเองทิ้งท่าไมกันน่าข่า หม่อมฉันคิดว่ามีคนตั้งใจทำร้ายเ อมากกว่า”

โล่หวินหลานยิ้มมีคนคิดทำร้ายเขาหรอ? ทําไมไม่พูดมาตรงๆ เลยล่ะว่า ไม่มีหมิงเป็นคนทํา

พระสนมเอกตอนเฟยนั่งน้ำตาตกอยู่ข้างๆ ก็พูดเสียงสะอื้นขึ้น มาว่า “ลูกชายที่น่าสงสารของหม่อมฉันอยู่ดีๆ ทำไมถึง…….. บาทเพคะท่านจะต้องให้ความเป็นธรรมกับเอ๋อด้วยนะเพคะ”

ฮ่องเต้ฟังผู้หญิงสองคนพูดกรอกหูจนรู้สึกรำคาญใจ สีหน้า ของเขาเหมือนตำหนิเล็กน้อย “พอได้แล้วขาก็กำลังถามอยู่นี่ไง

ฮ่องเฮากับพระสนมเอกตอนเฟยเงียบ โล่หวินหลานคำนับแล้ว พูดว่า “ทูลฝ่าบาทเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหม่อมฉันอยู่ในเหตุการณ์ เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นหม่อมฉันขอเป็นคนเล่าเองเพคะ”

โม่ฉีสิงมองไปที่โล่หวินหลานแล้วพูดว่า “เจ้าว่ามา

โล่หวินหลานหันหน้าไปข้างมองไปที่ไม่มีหมิงที่ทำเป็นเหมือน มันไม่ใช่เรื่องของเขา เขามองมาที่นางโหงินหลานคิดว่าไม่มีห มิงกำลังดูว่านางจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงแล้วนางจะทำให้เขาผิดหวัง ได้ยังไงกัน

โล่หวั่นหลานแสร้งทำท่าทางหวาดกลัวแล้วพูดว่า “เมื่อคืนนี้ จู่ๆ หลินฮ่องก็บุกเข้ามาในห้องหอหลังจากที่เขาผลักประตูเข้ามา ก็บอกกับหมิงอ่องว่าต่อไปเขาคงไม่อาจจะช่วยมีอะไรกับชายา ของเขาได้อีกเพราะว่าเขาได้รับคัมภีร์สุดยอดวิชามาเล่มหนึ่งใน คัมภีร์เขียนไว้ว่าหากจะฝึกวิชานี้จะต้องตอนตัวเอง ดังนั้นหลิน อ๋องก็เลยให้หมิงอ๋องเป็นพยานตอนตัวเองต่อหน้าหนึ่งอ๋อง เพคะ”

พูดจบก็ทำสีหน้าหวาดกลัวแบบสุดขีด

ไม่มีหมิงขมวดคิ้วแอบด่านางในใจว่านังผู้หญิงคนนี้กล้า หยางเกียรติเขาต่อหน้าคนอื่นแบบนี้เขาโกรธมาก เมื่อพูดจบของเขากับพระสนมเอกตอนเฟยก็ลุกขึ้นมาต่อว่า ยกใหญ่ “เหลวไหลสิ้นดี

โม่ฉีสิงตบเก้าอี้มังกรแล้วตะคอกว่า “หุบปากเดี๋ยวนี้

ของเขากับพระสนมเอกตอนเฟยไม่กล้าส่งเสียงอีก ทั้งสองต้อง ไปที่ไล่หวั่นหลานด้วยสายตาจะกินเลือดกินเนื้อ

ไม่มีสิ่งได้ยินชัดเจนสีหน้าของเขาเคร่งขรึมแล้วถามว่า “เมื่อกี้ เจ้าบอกว่าหลินฮ่องมีอะไรกับพระชายาแทนหมิงฮ่องเรื่องนี้จริง หรือเปล่า?”

โล่หวินหลานตอบกลับไปว่า “หลินอ๋องพูดกับท่านอ๋องเอง หากฝ่าบาทไม่ทรงเชื่อทรงถามท่านอ๋องได้เพคะ”

“หญิงอ๋องเจ้าตอบมาซิ ไม่มีสิ่งจ้องไปที่ไม่มีหมิง

ไม่มีหมิงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาน้ำเสียงของเขามันเหมือนกำลัง เยาะเย้ยตัวเอง “เสด็จพ่อร่างกายของหม่อมฉันพิการไม่ต่างอะไร กับคนไร้ประโยชน์ น้องเจ็ดทำเรื่องนั้นแทนหม่อมฉันมันก็สมควร แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

โม่สิงโกรธมากเขาลุกขึ้นมาจากเก้าอี้มังกรแล้วตะคอกว่า “ไปเอาตัวเจ้าลูกไม่รักดีมาที่นี่เดี๋ยวนี้

คนที่อยู่ด้านนอกประตูเมื่อได้รับคำสั่งก็รีบไปทันที บรรยากาศ ในท้องพระโรงเคร่งเครียดทุกคนไม่กล้าพูดอะไรเลย โล่หวั่น หลานถึงแม้จะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็รู้สึกได้ว่ามีสายตาสองคู่ที่ กำลังจ้องมาที่นางราวกับจะฆ่านางลงตอนนี้ ผ่านไปครู่หนึ่งไม่มีก็ถูกคนตามเข้ามาเขานอนอยู่บนเปล เนื่องจากเสียเลือดไปมากทำให้สีหน้าซีดเซียวเมื่อคืนหลังจาก ถูกส่งกลับวังก็สลบไม่รู้เรื่อง ตอนนี้เพิ่งจะฟื้นก็ถูกหามมาที่นี่แล้ว

“หลินฮ่องก่อนหน้านี้หลายครั้งที่หมิงอ๋องแต่งงานเจ้ามีอะไร กับชายาของเขานั้นหรือ?” ไม่สิงถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

โม่ เพิ่งฟื้นมาร่างกายอ่อนแอเหมือนจะไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ เสียงของโม่ฉีสิงถามดังอยู่ในหูของเขาจากนั้นก็พยักหน้าแล้ว พูดว่า “พี่ร่างกายไม่ดีหม่อมฉันทำแทนก็สมควรแล้ว

โม่สิงโกรธมากยังไม่ทันพูดอะไรออกมาฮ่องเฮาที่อยู่ข้างๆก็ ถามขึ้นมาว่า “งั้นแม่ขอถามเจ้าหน่อยทำไมเจ้าถึงได้กลายเป็น แบบนี้ไปได้?”

สายตาของทุกคนจ้องไปที่โม่ โม่ปูนอนอยู่บนพื้นสายตา มองไม่ชัดเขาตอบกลับว่า “หม่อมฉันได้คัมภีร์ทานตะวันมาเล่ม หนึ่งในนั้นเขียนเอาไว้ว่าหากต้องการฝึกวิชานี้จะต้องตัดของตัว

เองทิ้งไปดังนั้นหม่อมฉันก็เลยทําตาม

โล่หวินหลานแอบยิ้มไม่หมิงเหมือนจะตะลึงไปส่วนฮ่องเต้ก็ กริ้วหนักมากฮ่องเฮากับพระสนมเอกตอนเฟยก็มีสีหน้าที่ไม่ค่อย อยากจะเชื่อ

“เหลวไหล” โม่ สิงตะคอก โกรธจนควันออกหู

พระสนมเอกตอนเฟยพูดขึ้นมาว่า “ฝ่าบาทเพคะ ในเมื่อคัมภีร์ ปีศาจเล่มนั้นทำร้ายเอ๋อจนเป็นแบบนี้เราควรจะค้นมันออกมา แล้วทำลายทิ้งซะจะได้ไม่เป็นภัยต่อคนอื่นอีก” โล่หวินหลานใต้ยินพระสนมเอกตอนเฟยพูดแบบนี้ในใจก็อึ้ง ไปแอบคิดในใจว่านางฉลาดมากเป็นผู้หญิงที่เหลี่ยมจัดเหมือน กัน หากว่าต้นไม่เจอคัมภีร์ทานตะวันงั้นก็กลายเป็นว่าไม่มีหลัก ฐานน่ะ?