ตอนที่ 9 เงินอ๋อง

หลังจากนั้นหลายวัน โล่หวั่นหลานก็เอาแต่วิจัยคัมภีร์พิษที่อยู่ใน หัวของนาง นางเรียนรู้ได้เร็วมากอีกทั้งในจานอ๋องเองก็มี สมุนไพรที่ใช้ได้อยู่ ซึ่งมันสะดวกต่อการที่โล่หวินหลานจะฝึกฝน

ส่วนไม่หมิงเขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องของนางเลยแล้วก็ไม่ถาม ด้วย มันทำให้โล่หวินหลานเหมือนได้ความเป็นส่วนตัวมากๆ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ความรู้เรื่องพิษเพิ่มขึ้นแล้ว โล่หวินหลานก็จะ รับประกันได้ว่าตัวนางจะปลอดภัยจากนั้นนางก็หยิบภาพวาดที่ นางวาดขึ้นมาออกจากจวนอ๋องไปพร้อมกับเยาวิน

โล่หวั่นหลานรู้ว่าคนที่นางผิดใจด้วยไม่ใช่คนธรรมดา ไม่มีห มิงเตือนนางว่าอย่างออกจากจวน โดยไม่มีเหตุจำเป็น แต่ว่าโล่ห ในหลานออกจากจวนคราวนี้เพราะมีเหตุจำเป็น

หลังจากออกมาจากร้านไม้เยหวินก็อดไม่ได้ที่จะถาม “เก้าอี้ที่ พระชายาทรงสั่งทำท่านจะทำให้ท่านอ๋องหรอ?” เหวินปกติ ไม่ใช่คนพูดมาก ปกติจะทำตามอย่างเดียวไม่เคยถามอะไรมาก โล่หวินหลานบางครั้งยังรู้สึกเลยว่านางน่าเบื่อ

แต่ว่าวันนี้เหวินถามนางแสดงว่านางอดกลั้นมานานแล้ว

โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “มันคือรถเข็นที่ข้าเคย พูดถึงมันออกแบบมาเพื่อคนที่เดินไม่สะดวกอย่าเพิ่งบอกไม่ห มิงนะ ข้าอย่างให้เขาประหลาดใจ เหงินก้มหน้าไม่ตอบ

โล่หวินหลานเหลือบไปมองนางแล้วถอนหายใจเบาๆ แล้วพูด ว่า “ก็ได้เจ้าอยากบอกก็บอกไป ข้าไม่ทําให้เจ้าลำบากใจหรอก

เหวินแอบถอนหายใจเบาๆ พระชายาคนนี้ฉลาดจริงๆ นางรู้ อยู่แล้วว่านางเป็นคนของไม่หมิงฟังคำสั่งของโม่หญิง

โล่หวินหลานคิดจะไปเดินเล่นที่ตลาดแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบ กับพี่สาวคนรองของนางอย่างโล่ เส

ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญ โลวี่เสวรู้สึกตกตะลึงอยู่พักใหญ่ยิ้ม แล้วพูดว่า “ที่แท้ก็น้องสามนี่นาบังเอิญจังเลยนะ นางพูดเหมือน สนิทสนมแถมยังจับมือของ โล่หวินหลานด้วย

โล่หวินหลานสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วพูดว่า “น้องสาม หรอ ตอนนี้เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าพระชายาหมิงอ๋องมากกว่านะแล้ว ก็ควรจะทําความเคารพข้าด้วยจริงไหม?

โล่เสาหน้าเสียไปแล้วก็พูดด้วยความไม่พอใจว่า “โล่หวิน หลานเจ้าคิดจริงๆ หรือว่าเจ้าเป็นพระชายาในโลกใบนี้ มีใคร ไม่รู้บ้างว่าหญิงอ๋องอัปลักษณ์อย่างกับปีศาจฝ่าบาททรงไม่ โปรดปรานหน้ายังไม่อยากจะเห็นเป็นแค่ท่านอ๋องที่ถูกทิ้ง เจ้า แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์แบบนั้นเจ้าคิดว่าตัวเจ้า…….

เสียงเพียะเสียงดังสนั่น โลวี่เสพูดยังไม่ทันจบหน้าด้านซ้าย ถูกไล่หวั่นหลานตบเข้าอย่างแรง โล่หวินหลานลงแรงเต็มที่ ทำให้โล่ เสปากแตกเลือดไหล โลว์เสจับไปที่หน้าข้างที่โดยตบนางจ้องไปที่ไล่หวั่นหลาน หลังจากตกใจแล้วก็โกรธมาก เจ้ากล้าดบข้าหรือเจ้า…… โ เสวชี้ไปที่โล่หวินหลานแต่คิดไม่ถึงว่า โล่หวินหลานจะใช้มือซ้าย ตบไปที่หน้าของนางอีกข้างหนึ่ง

ตบนางเข้าไปสองทีโล่หวินหลานถึงสะใจ จากนั้นก็ดึงชายเสื้อ ของโล เสาเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดด้วยความว่า “โลวี่เสว่เจ้าจ๋ เอาไว้ให้ดีหมิงต้องเป็นสามีข้าไม่มีใครจะมาดูถูกเขาได้ ข้าตบ เจ้าสองที่ถือเป็นการสั่งสอน หากเจ้ายังกล้าพูดจาไม่ให้เกียรติ สามีข้าอีกแม้แต่คำเดียวข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้งซะ

โล่หวินหลานผลักนางออกไป โลวี่เสาถอยหลังจนเกือบล้ม

หลังจาก โล เสวยืนนิ่งแล้วนางไม่สนใจเลยว่าหน้าของนางจะ เจ็บแค่ไหนเขาโกรธแล้วด่าว่า “โล่หวินหลานเจ้าอย่าได้ใจไปเจ้า คิดว่าเจ้าแต่งงานกับหญิงอ๋องแล้วจะแน่สักแค่ไหน รอข้าเป็นพระ ชายาหลินฮ่องก่อนเถอะแล้วมาดูสิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้ายังไง

โล่หวินหลานอยากจะไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำว่าพระชายา หลินอ๋อง โล่หวินหลานจู่ๆก็หยุดเดินแล้วหันไปมองนาง “เจ้าจะ แต่งงานกับหลินอ๋องหรอ?”

โล่วี่เว่เห็นโล่หวินหลานสีหน้าตกใจก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ออกมาทําไม เจ้ากลัวแล้วล่ะ? หลินอ๋องเป็นที่โปรดปรานของ ฮองเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยเขาสูงส่งกว่าหมิงอ๋องเยอะ โล่ห ในหลานเจ้ารอก่อนเถอะวันนี้เจ้ารังแกขา วันหนึ่งข้าจะให้เจ้า ชดใช้ช้ามากกว่านี้เท่าตัว” โลวี่เสว่โกรธแล้วจากไป โล่หวั่นหลานยังคงยืนอยู่ที่เดิมนาง ยืนอยู่นานกว่าจะได้สติคืนมาเรื่องที่หลินฮ่องตัดของตัวเองทิ้งคน ทั่วไปไม่มีทางได้รู้ แต่เรากำลังจะแต่งงานกับวันที

เรื่องนี้มันสมใจนางนักไม่รู้ว่าเป็นความคิดของใคร? โล่หวั่น หลานหัวเราะร่ออกมานางรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ข้ามภพ มาที่นางมีความสุขขนาดนี้

ไม่ไกลจากตรงนี้มีภัตตาคารอยู่ มีเงาของคนๆหนึ่งที่สวมชุด ชาวยื่นอยู่ที่ระเบียงมองมาที่โล่หวินหลานหลังจากนั้นเขาก็ยกมือ นคนข้างหลังเขาก็ออกไปจนหมด

“โลวี่เสาเจ้าคิดอยากจะแต่งงานกับขันที น้องสาวอย่างข้า ต้องช่วยเจ้าอย่างเต็มที่” โล่หวินหลานตบมือแล้วมองไปที่เหวิน ที่กลั้นหัวเราะไม่ได้แล้วพูดว่า “จะกลั้นเอาไว้ทำไมอยากจะ หัวเราะก็หัวเราะออกมาเลย

เหวินก้มหน้าโล่หวินหลานยักไหล่แล้วพูดว่า “ไปเถอะ” พูด จบก็เตรียมที่จะกลับจวนพร้อมกับเย่หวนแต่พอเดินไปไม่กี่ก้าว ถูกชายคนหนึ่งมาขวางเอาไว้

“พระชายาหมิงเฟยนายของข้าเรียนเชิญพระชายาขึ้นไปพบ กันทภัตตาคาร”สวินเทียนก้มหน้า รอบตัวเขาเต็มไปด้วยรังสี อันตราย

เหวินเดินหน้ายืนขวางคุ้มกัน โล่หวินหลานเอาไว้ สวินเทียน เงยหน้ามามองเหวนแล้วยิ้มเหมือนท้าทาย