ตอนที่ 4 ผู้หญิงใจกล้า

โล่หวั่นหลานพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้ารับประกันว่าพรุ่งนี้พอเขา ตื่นมาเรื่องของหลินฮ่องจะไม่เกี่ยวกับเรา

ไม่มีหมิงถอนหายใจแล้วตะโกนออกไปนอกประตูว่า “ฉัน หมิ่น”ชายสวมชุดองครักษ์ของจวนอ๋องคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ฉันหยื่นทำความเคารพ ไม่มีหมิง ไม่มีหมิงพูดว่า “ส่งหลินอ๋อง กลับจวนอ๋องที แล้วให้หมอหลวงไปตรวจด้วยจากนั้นก็ไปส่งข่าว หวังว่าหลินอ๋องตอนของตัวเอง”

ฉันหยื่นรู้สึกแปลกใจสายตามองไปที่ไม่มีที่นอนอยู่ที่เตียง เขาสวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงแต่ช่วงล่างกลับอาบไปด้วยเลือด

“ทราบ”ฉินหยิ่นเดินเข้ามาเห็นมีดสั้นกับไอ้นั่นของหลินอ๋อง บนเตียงเขาก็ตกใจเล็กน้อยเขาใช้ผ้าห่อของสองสิ่งนี้เอาไว้จาก นั้นก็อุ้มไม่ออกไป

หลังจากฉินหยื่นไปแล้วโล่หวินหลานก็บิดขี้เกียจมองไปที่ เลือดที่เต็มเตียงนางก็ดึงผ้าปูนั้นออก จากนั้นก็มองไปที่ไม่มีหมิง แล้วพูดว่า “ดึกแล้วท่านไม่นอนหรอ?”

โม่ หมิงมองไปที่นาง สายตาไม่มีความอ่อนโยนเลย หวังว่า วันนี้จะไม่ใช่วันสุดท้ายของเจ้านะ

โล่หวินหลานยักไหล่แล้วเดินไปหาไม่หมิงแล้วนั่งยองลงไป แล้วลูบไปที่ขาของเขา “เจ้าจะทำอะไร? ไม่มีหมึงมองไปทีไล่หวั่นหลานสายตายิ่ง กว่าไฟแผดเผาผู้หญิงคนนี้แตะไปที่เส้นตายของเขาหลายต่อ หลายครั้ง

โลหวินหลานตรวจดูชาของโม่หญิงนางพบว่าเขาถูกตัดเส้น เอ็นขาดหมดน่าจะเป็นมานานกว่าสิบปีแล้วก็น่าจะเกิดพร้อมกับ แผลที่หน้าของเขาด้วย

ใครกันนะถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้ตัดเส้นเอ็นขาแล้วก็เผาเขา จนเป็นแบบนี้?

โล่หวินหลานลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่โม่หมิงแล้วถามว่า “ผู้ หญิงที่แต่งงานกับเจ้าพวกนั้นหลังจากถูกหลินอ๋องยีแล้วฆ่าตัว ตายเองหรือว่าเจ้าเป็นคนฆ่า?”

โม่ หมิงเงยหน้าไปมองนางแล้วตอบสั้นๆว่า “มีหมด

โล่หวินหลานเข้าใจความรู้สึกของโม่หมิงเขาต้องมาเห็น น้องชายตัวเองของตัวเอง โดยที่ตัวเองทําอะไรไม่ได้เลยคน พิการที่ต้องแบกลมหายใจไว้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป คนที่ทำได้แบบ นี่ไม่ใช่คนอ่อนแอแต่เขามีจิตใจที่เข้มแข็งหรืออาจจะเป็นเพราะ ความแค้นที่ทำให้เขาอดทนได้ขนาดนี้

“โม่ หมิงเจ้าลองเชื่อใจข้าได้นะ!” โล่หวินหลานเรียกชื่อเขา ตรงๆ ตัวนางมาถึงที่นี่ครั้งแรกก็เจอเรื่องแบบนี้นางจำเป็นต้องมี พันธมิตรคนที่อยู่ตรงหน้านางตอนนี้เป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

โม่หมิงตะลึงไปตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อนก็ไม่มีใครเรียก อเขาอีกเลย ตั้งแต่เขารอดมาจากประตูนรกทุกคนก็เรียกเขาว่า หมิงอ๋องแม้แต่เสด็จพ่อของเขาก็ไม่เว้น

เห็น ไม่หนึ่งไม่พูดอะไรไม่หวั่นหลานก็พูดอีกว่า “ข้าไม่ได้มี เป้าหมายอะไร ในฐานะหมอคนหนึ่งข้าคิดแต่อยากจะรักษาโรค รักษาใจและแผลที่ขากับใบหน้าของเจ้า ข้าช่วยรักษาให้หายได้ หากเจ้าเชื่อใจข้า”

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีเป้าหมายอะไร อาการของข้าหมอหลายคนก็ บอกว่าจนปัญญา เจ้าคิดว่าเจ้ามีความสามารถขนาดนั้นเลย หรอ? เจ้าจะอยู่รอดเกินพรุ่งนี้ไหมยังไม่รู้เลยแล้วยังกล้ามาบอก ว่าจะรักษาข้าอีกหรือ น่าขำ” ไม่มีหมิงหัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูด อาการของเขาแม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาอย่างชิวหม้อไปยัง ไม่มีปัญญาจะรักษาแล้วผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ได้ยังไง

เมื่อได้ยินไม่หมิงพูดอย่างมั่นใจ โล่หวินหลานก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เชื่อใจข้าใช่ไหม ข้าจะทำให้เจ้าเชื่อให้ได้ถึงเวลานั้นอย่ามา อ้อนวอนให้ข้ารักษาก็แล้วกันเชอะ” โล่หวินหลานหันกลับไปแล้ว นอนลงไม่สนใจชายคนนั้นอีก

หลังจากเอนตัวนอนลงไม่นาน โล่หวินหลานก็หลับไปแต่ว่า ระหว่างที่นอนโล่หวินหลานก็เหมือนกับได้ยินเสียงอะไรบาง อย่างแต่ด้วยความที่หลับลึกแล้วนางก็เลยไม่อยากจะลืมตาขึ้น มา

ไม่มีหมิงเรียกตัวองครักษ์ลับของเขาเเฟิงมาแล้วพาเขาไปที่ ห้องนอนของเขาแล้วสั่งให้เขาไปสืบประวัติของ โล่หวินหลานให้ ละเอียด คืนนี้โล่หวินหลานหลับสบายมากแต่ไม่มีหมิงกลับไม่ได้นอน ทั้งคืน

เมื่อฟ้าสางกงกง ในวังหลวงก็มาแจ้งพระราชดำรัสว่าฮ่องเต้ ทรงมีเรียกตัวโม่ หมิงกับโล่หวั่นหลานไปเข้าเฝ้า ไม่มีหมิงรู้ว่า เรื่องของโม่น่าจะรู้ไปถึงพระกรรณของฮ่องเต้แล้วก็น่าจะรอ อยู่ที่ท้องพระโรง

ไม่มแอบเข้าไปที่ห้องหอของเขากับชายาทั้งสองคนจะไม่รู้ เรื่องได้ยังไง? แสดงว่าคิดเอาไว้แล้วว่าจะแก้แค้นให้กับหลินฮ่อง ยังไงหาก โลหงินหลานทําให้แผนของเขาฟังเขาจะฆ่าโล่หวั่น หลานทิ้งจริงๆแล้วนางก็เป็นคนที่ต้องตายอยู่แล้ว

“เย่หวิน” ไม่มีหมิงตะโกนเรียกเห็นหญิงชุดคนหนึ่งกระโดด

ออกมา

“นายท่าน”เหวินคุกเข่าลง

โม่หมิงมองไปที่นางแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าจะต้องรับ ใช้พระชายา ข้าต้องการให้เจ้าจับตาแล้วก็คุ้มครองพระชายาให้ ดีมีความเคลื่อนไหวอะไรให้รายงานข้าตลอด

เหวินพยักหน้าแล้วพูดว่า “ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จากนั้นนางก็ หายเข้าห้องไป

เมื่อฟ้าเริ่มสว่าง โล่หวินหลานตกใจตื่นเพราะเสียงดัง โม่ห มึงไม่อยู่ในห้องแล้วโล่หวินหลานไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหน

ประตูห้องเปิดออกสาวใช้ของจานอ๋องคนหนึ่งเดินเข้ามา โล่ห ในหลานมองไปที่หน้าเห็นนางหน้าตาดีแต่ใบหน้าไม่มีสีหน้า ใดๆเลย

“ข้าน้อยเหวินรับคำสั่งท่านอ๋องให้มาดูแลรับใช้พระชายา พระชายาล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวต้องเข้าวังไปเข้าเฝ้า ฮ่องเต้เหวินวางเสื้อผ้าลงจากนั้นก็เห็นสาวใช้อีกสองคนเดิน เข้ามาคำนับโล่หวินหลานแล้วก็ดูแล โล่หวินหลานแต่งตัว

โล่หวินหลานนั่งมองตัวเองอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งใบหน้านี้ไม่เลว เลยถือว่างามใช้ได้

พี่สาวทั้งสองของนางอาจจะอิจฉาใบหน้าของนางก็ได้กลัวว่า หญิงอ๋องจะโปรดปรานทำให้อยู่เหนือพวกนางดังนั้นจึงได้นาง แล้วให้นางฆ่าตัวตายไป

เจ้าของร่างเดิมคงเป็นคนอ่อนแอมากถึงได้ถูกข่มขู่ได้

แต่ว่านางกับโล่หวินหลานไม่เหมือนกัน นางชอบที่จะเสี่ยงก็ เหมือนที่จะต้องไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก นางยิ้ม อย่างสนุกสนาน สายตาเป็นประกาย