ตอนที่24 เจ็บท้อง

ตอนที่ 25

ฉัน: กราบฉันสิ เผื่อฉันจะยอม || ฉันพูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้น

วายุ: อะ เอาจริงหรือ

ฉัน: อืม ก็จริงสิ กล้าไหมล่ะ // ฉันยิ้มอย่างร้ายๆ คนอย่างเขา นี่นะจะยอมลด ศักดิ์ศรีมากราบแทบเท้าฉันไม่อยากจะคิด

วายุ: หี ร้ายนักนะ ถึง

พบบ~~ เขาคลานลงจากเตียง มานั่งคุกเข่าต่อหน้าฉัน สอง

มือพนมไหว้

ก่อนจะก้มหัวลงกราบ ฉันเงียบและอึ้งไปหมด สตั้นไปเกือบ 10 วิ ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำขนาดนี้ เมื่อฉันแค่พูดเล่น และลืม ไปว่ามันจิตไม่ปกติ

ฉัน: วะ วายุ ละ ลุกขึ้น เมื่อฉันพูดเล่น โอ้ย ไอ้คนซื่อบื่อ || ฉันพยุงตัวเขาขึ้น แต่เขาโน้มใบหน้าเข้าหาฉันอย่างชิดใกล้

วายุ: ก็กูรักมึงอ่ะปลาย ยอมทำเพื่อจึงได้หมดทุกอย่าง แต่ ตอนนี้มังคงต้อง

ยอมกูแล้วล่ะ
ฉัน: ยะ ยอมอะไร // ฉันตกใจ รีบพูดท้วงขึ้น เมื่อเขาดันตัวฉัน

นอนแบบราบ

หลังจากนั้นก็ เป็นอย่างที่คิด กว่าจะจบทําเอาฉันหายใจหอบ

แค่กๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น

บนโต๊ะอาหาร มีทั้งหมด 5 คน มีผู้ชายวัยกลางคนใส่สูท หน้าตานิ่งขรึม นั้นคือ พ่อของเขา ส่วนที่ทาปากแดงๆ หน้าขาวๆ ก็เป็นแม่เลี้ยงของวายุ และสุดท้าย สาวหน้าตาสวยไม่สู้ฉัน เป็น น้องคนละแม่ของเขา ส่วนสามีภรรยาอีกคู่ คงไม่ต้องบอกกล่าว

หอวายุ: เป็นไงล่ะ งานถึงไอ้วาถึงไหนแล้ว วายุ: ก็เรื่อยๆครับ // พูดพร้อมกับตักข้าวใส่ปาก

พ่อวายุ: อืม เออหนูปลายเข้าไปเอากระเป๋าสีดำทำงานในห้อง ให้พ่อหน่อย ไป // ฉันมองดูรอบๆ คนใช้เต็มบ้านทำไมไม่ใช้แต่

ฉันก็ไม่ชัด

ฉัน: อ๋อค่ะ เดียวปลายไปเอาให้

Talk วายุ

ผมมองตามหลังปลายไป ที่โดนพ่อใช้ คงจะมีเรื่องคุยกับผม

เป็นแน่แท้

แม่เลี้ยง: ฉันไม่อยากจะเชื่อ คิดยังไงเอาเด็กนั้นมาเป็นเมีย //ผมก็อยากถามพ่อผมเหมือนกัน คิดยังไงเอา แก่ปากโถส่วน ทําเมีย

ผม: เ×ดมันมั้งครับ // ผมตอบกลับ เธอไปอย่างดื้อๆ จะมายุ่ง อะไรกับการเลือกเมียของผม ผมใช้ความรักเลือก ไม่ได้ ใช้น้ำ มันทําพราย ใส่

พ่อ: มึงก็ตรงไป ไอ้เสือ ฮ่า ฮ่า//พ่อผมหัวเราะ

ผม: ก็ผมรักเธอและอยากใช้ชีวิตร่วมครับ เพราะอยู่ด้วยแล้ว มีความสุข และ เลี้ยงง่าย ผลาญเงินไม่เก่ง ผมยิ้มให้แม่เลี้ยง หวานๆ

พ่อ: เออๆ พอได้แล้ว เลิกแซะเมียกู จะเอาใครเป็นเมียกูไม่ ห้ามหรอก แต่จะอยู่ด้วยกันมันต้องเข้าพิธีก่อน

ผม: เรื่องนั้นผมวางแผนไว้ในหัวเรียบร้อยแล้วครับ ไม่ต้อง ห่วง //ผมว่าจะขอปลายแต่งงานในวันเกิดของเธอ พอถึงปานนั้น เจ้าตัวเล็กคงได้ออกมาดูโลกแล้ว ถ้าแต่งตอนท้องผมกลัวเมียจะ เหนื่อย แถมช่วงนี้ยังชอบหงุดหงิดใส่ผมอีกด้วย

จากนั้นปลายก็มา และทุกอย่างก็เหมือนปกติของทุกวัน

5 เดือนผ่านไป

Talk ปลาย

ตอนนี้ฉันท้องได้ 9 เดือนแล้ว ใกล้จะคลอดเร็วๆนี้ จะไปไหนก็ ลำบากหน่อย ส่วนวายก็ดูแลฉัน ตามใจทุกอย่าง คุยกับลูกทุก

เช้าเย็น
วายุ: เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีนะ หนูอยากชื่ออะไรคะ ปะป๋าจะ ตั้งให้ / เขาแนบแก้มเข้ากับท้องฉัน ฟังเสียงหัวใจลูก พลางคุย

ปลาย: ยังไม่รู้เพศลูกเลย || ฉันอยากรู้เพศลูกจนจะตายห่า แต่เขากลับไม่ให้อัลตร้าซาวด์ดู เพราะอยากรอลุ้น

วายุ: ก็ตั้ง 2 ชื่อไปเลยที่รัก ถ้าเป็นผู้ชายผมจะให้ชื่อว่า น้อง อาคิน ส่วนผู้หญิง ชื่อน้องชานผิง ดีไหมปลาย

ฉัน: อืมม แล้วแต่นายเลย ฉันได้หมด อ๊ะ อื้ออ วายุออกก่อน ได้ไหม ฉันรู้สึกเจ็บๆท้อง อ่ะ โอ้ย || ฉันผลักหน้าเขาออกจาก ท้องมือก็ผยุง จับท้องตัวเองไว้แน่น

วายุ: หะ ปลายคุณเจ็บท้องหรอ จะเจ็บท้องแสดงว่าจะคลอด ฮีย! ผะ ผมจะได้เห็นหน้าลูกแล้วใช่ไหม // เขาดีใจจนร้องไห้ ลุก ลี้ลุกลนหากุญแจรถ ก่อนจะมาอุ้มฉัน ออกรถไปโรงพยาบาล ทันที

ฉัน: วายุ ฉะ ฉันเจ็บท้อง อื้ออ

วายุ: อดทนหน่อยนะปลาย ใกล้ถึงแล้ว วายุขับรถไป จับมือฉันบีบไว้แน่น