ตอนที่ 20 โอกาสหรอ อ่อ! ไม่มี

อีกกก กกก!! เสียงยกเหล้าชุดครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีหยุด หย่อน สภาพจิตใจเหมือนผีตายซาก ขึ้นนับวัน

ผม: อีกก! ตอนนี้มึงไปอยู่ไหนว่ะปลาย กูคิดถึงถึงกับลูกมาก เลยรู้ไหม ฮืออ กลับมาเถอะที่รัก กลับมาหากูเถอะ กูจะไม่หลง เชื่อใครอีกแล้ว กูจะเชื่อจะไว้ใจถึงคนเดียว || ผมนั่งจ้องรูปคู่ ของเราแล้วพูดระบายพูดกับมัน มือก็ก่าแก้วเหล้าพลางกระดูก ไม่ยั้ง น้ำตาลูกผู้ชายที่ใครไม่ได้เห็นง่ายๆ กลับหล่นร่วงออกมา จากการถูกทิ้งโดยลูกและเมีย

ตั้งแต่ฆ่าอื่นรกนั้นเสร็จผมก็สลบไป และฟื้นขึ้นมาในสภาพ ป่วยจิต ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ก่อนจะลักลอบหนีออกมา ไม่รู้ว่าจับผมไปทำไม กูไม่ได้บ้าเว้ย กูแค่คลั่งเพราะคิดถึงเมีย และอยากเห็นเลือดแค่นั้น เยาแมร่ง ผมพูดในใจ

ผมวางแก้วลง พร้อมกับเอนกายล้มตัวนอน ลง มองดูรูปภาพ ของเราไปพลางนึกถึงตอนนั้นที่เราเคยหยอกล้อกัน นึกถึงตอนที่ ผมหึงมันหนักๆ และลากมันกลับมาเยจนฟ้าเหลืองเพราะมันกล้า แรด แต่สักพักน้ำใสๆ ก็ค่อยๆไหลออกมาเมื่อตอนนี้มันไม่มี บรรยากาศ

แบบนั้นอีกแล้ว หลงเหลือเพียงภาพ ที่ยังฉายในหัว
ก่อนผมจะค่อยๆหลับตาลง เบาๆ เมื่อตามหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่ เจอ ไปคอนโดเธอก็พบแต่ต้องไม่พบคน ถามเพื่อนเธอก็แล้ว โทรหาก็ไม่ได้เพราะโทรไม่เคยติด กลับมาผมก็เอาแต่นั่งซึม นอนทีม วันๆ มีเพียงความคิดถึงบวกกับความสำนึกผิดอยาก ขอโทษ กลั่นกรองออกมาเป็นน้ำตา และความโง่เขวาของตัวเอง ที่รักษาเธอไว้ไม่ได้ จนเพื่อนผมมันพากันเลื่อมละอาเต็มทน

ไคล์: ถึงท่าเหมือนจะขาดใจตายแต่ก็ไม่ตายสักทีนี่นะ วัว || ไอ้ไคล์ มันพูดอย่างหัวเสีย ที่ไม่ได้ไปเยสาว มัวแต่เฝ้าดูผม ว่าจะ ผูกคอตายรึป่าว จนผมอย่างจะเอาตีนตบปากหมาๆ มันสัก 2 3

ผม: กูไม่ตายง่ายๆหรอก ยังมีหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ต้องทำ นั้นก็ คือง้อเมีย

ไคล์: วัว กะอีแค่เมียทิ้งมึงจำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้จะ

ผม: ใครว่ากูเล่น ถ้ามึงได้รักใครสักคนแล้วเขาทิ้งมึงไป สภาพมึงคงไม่ต่างจากนักหรอก ฮึก!

โฬม: เฮ้ออ! กุละยอมถึงจริงๆ แทนที่จะไปตามหาเมีย มึงตา มหาแค่10 รอบต่อวันนี้นะ แล้วก็มานั่งซึม

ผม: ฮึก แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ใจตอนนี้มันก็ร้อนรนจน อยากพลิกแผ่นหินหาเธอแล้ว แต่ทำไม่ได้

ราม: กูจะบอกทางสว่างให้มึงนะ ปาดน้ำตาออก แล้วหาเมีย ใหม่ กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวกับลูกแค่นี้ // เมื่อมันพูดจบ คำพูด ของมันก็ทำให้ผมขึ้นทันที
ผม: กูก็จะบอกให้มึงได้สว่างเหมือนกันนะ ว่ากูไม่เหี้ยเหมือน มึง กูมีหัวใจ รักคนเป็นเว้ย!

พริบ! ผมเช็ด ตาลุกขึ้น หยิบกุญแจ รถมุ่งหน้าไปคอนโดป ลายทันที เพื่อเธอกลับมาอยู่ ถึงจะไปหลายครั้งแล้วก็เถอะ เจอ ตัวยากกว่าผีก็เมียกูนี่แหละ

แต่พอไปถึง รูดคีย์การ์ดเข้าไป ก็ไม่พบคนในห้อง ข้าวของถูก จัดเรียบร้อย เหมือนเธออยู่ ผมเลยนั่งรอเธออยู่ในห้องจนมืดค่ำ ก็ยังไม่กลับมา

Talk ปลาย

ปิ้ง ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้อง วันนี้กว่าจะได้กลับจาก มหาวิทยาลัย ก็ปาไปเกือบ 3 ทุ่ม แต่ฉันท้องมา 2 เดือนแล้ว ก็ดู เหมือนจะมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าท้อง เลยพยายามไปเรียน

ติดดๆ ไฟในห้องปิดสลัวเพราะกลับดึก ฉันเลยกดสวิตซ์ไฟ เปิดตามปกติ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจกับร่างอันไร้วิญญาณที่นอน กอดตุ๊กตาฉันตัวโปรด อยู่บนเตียง

ฉันเดินเข้าไปวางของลง ทําเหมือนเขาเป็นอากาศ ก่อนจะ หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ

ข่าว ข่าวว ฉันอาบน้ำอยู่สักพัก ใจมันก็สั่น ยอมรับว่ารู้ความ จริงฉันทั้งโกรธและเกลียดเขา ที่แอบสมสู่กับ นั่น

ถึงใจฉันจะยังรักคุณมาก แต่ฉันก็ไม่ยอมใช้ชีวิตร่วมกับคน เลวๆ อย่างคุณหรอก
ฉันไม่คิดจะหนีเขา ฉันไม่อยากหนีปัญหา ถ้าเขาจะตามต่อให้ ฉันหนีไปอยู่ไหน เขาก็ตามเจอ และสําหรับวายุฉันไม่เคยกลัวเขา สักนิด ฉันจะเข้มแข็ง เผชิญหน้ากับเขาเอง

และไม่มีวันที่ฉันจะยอมให้นาย มาเป็นพ่อของลูกในท้องฉัน ไม่มีโอกาสให้คนเลวๆสำหรับนายวายุ

ต่อให้ฉันอยู่โดยไม่มีคู่ ฉันก็ไม่โดดเดี่ยวเพราะฉันมีลูก

ปิ้งฉันอาบน้ำเสร็จก็ตุ้มผ้าเสร็จตัวผืนสั้นออกมา เห็นคนร่าง สูงยืนคอตก ตาแดงน้ำตาคลอ อยู่หน้าห้องน้ำ คิดว่าน่าจะได้ยิน ที่ฉันพูดในห้องน้ำนะ แต่แล้วไง ฉันจ้องหน้าเขาเว็บเดียว ก่อน จะผลักอกเขาออก

พบบ-เขาพุ่งตัวมากอดฉันอย่างแรง แน่นจนอึดอัด แต่ฉัน

ไม่กอดตอบเขาสักนิด

วายุ: อีก ปลาย กูขอโทษ กูโง่เองที่หลงเชื่อมัน

ฉัน: .……..

วายุ: ให้โอกาสกูได้ดูแลถึงกับลูกนะ กูสัญญาว่าจะเป็นพ่อที่ดี ของลูก และดูแลมึงดีอย่างแก้วตาดวงใจ

ฉัน: หรอ! แล้วทำไมตอนทำนายไม่คิด โอกาสมันไม่ได้มีเสมอ ไป ใจฉันมันกลายเป็นหิน ตั้งแต่วินาทีนั้นแล้ว // ฉันแกะมือเขา

ออก