ตอนที่ 21 ผัวมาง้อ หรือมาเย

ฉัน: หรอ! แล้วทำไมตอนทํานายไม่คิด โอกาสมันไม่ได้มีเสมอ ไป ใจฉันมันกลายเป็นหิน ตั้งแต่วินาทีนั้นแล้ว // ฉันแกะมือเขา ออก แต่เขาไม่ยอมปล่อย

วายุ: กูขอโทษ ปลายขอร้องละ ให้โอกาสกูเถอะ นะ นะครับ

ฉัน: หึ! ไม่! ปล่อย!!

วายุ: อีก ไม่! กูไม่ปล่อย! จนกว่าถึงจะยกโทษและให้โอกาสก

ฉัน: ปล่อย!! อย่าทำให้ฉันต้องเกลียดนายไปมากกว่านี้ เลย

วาย

พรีม-เขาผละกอดฉันออก มือหนาจับแขนฉันไว้แน่น ดวงตา คมกริบจ้องมองตาฉัน เหมือนจะสื่ออะไร จึงทําให้ฉันนั่งจ้องมอง นัยน์ตาเขากลับ

วายุ: กูขอโทษ เรื่องทั้งหมดมันเกิดที่ร้านอาหารวันนั้นหลัง จากที่มึงกลับไป พลอยมันมาก ว่าให้เอากับมัน เพื่อแลกกับซี วิตแม่กู ที่มันจับตัวไป กูไม่มีทางเลือกในตอนนั้น เลยตอบ ตกลงไปเพราะความโง่เขวาของตัวเอง โดยไม่คิดจะบอกมึง แต่ กูขอโท….

ฉัน: ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง ว่านายไม่ได้แก้ตัว // ฉันไม่รอให้เขาพูดคำแก้ตัวจบ ก็ยิ่งพูดทันที ถ้าฉันเป็นเขาฉันคงฆ่านั้นไป นานแล้ว ไม่ปล่อยให้มันข่มหัวเล่นมาถึงวันสุดท้ายหรอก ถ้า สถานการณ์นั้นเขาพูดจริง

วายุ: กูไม่ได้แก้ตัวนะปลาย จึงมองตากสิ ตาเหมือนคน โกหกตรงไหน || เขาเขย่าตัวฉันแรงๆ อย่างกับคนบ้า

ฉัน: …… // ฉันยอมรับนะ ฉันไม่ใช่คนใจแข็งอะไร ความที่เขา พูดสารภาพเมื่อตอนนั้น ทั้งน้ำเสียง แววตาอันจิงจัง สำนึกผิด อย่างลึกซึ้งแต่ฉันคงเชื่อ เขาได้เพียงนิด เพราะความไว้ใจเชื่อใจ ทั้งหมด มันไม่มีเหลือกับฉันที่เจอเหตุในวันนั้น

ฉันปล่อยให้เขาบ้าอยู่อย่างนั้น ก่อนเขาจะหยุดเงียบ ระงับสติ ลง แล้วโน้มใบหน้าเข้ามาสัมผัสจูบฉัน

จุ๊ฟ อิ่มมม มือหนาจับใบหน้าฉันแน่น พร้อมกับใช้ฟันกัด เมื่อ ฉันไม่ยอมเปิดปากให้เขา เขาจูบฉันพร้อมกับลูบไล้

บิ้วอารมณ์ ให้มีอารมณ์ไปกับเขา ในการมีsex ครั้งนี้

วาย: ยิ้มม อีก จ๊วฟฟๆ

ฉัน: อ้ะ อ๋อออ

พริบ! ตัวฉันยกลอยเหนือขึ้น ในอ้อมแขนแกร่งของเขา ในท่า เจ้าสาว เดินประกบจูบมายังเตียง แล้วถูกวางลงอย่างเบามือ

ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กสั้น ถูกถอดออก

เขวี้ยงทิ้งไปอย่างไกลลิ่ว ก่อนที่เขาจะลุกถอดเสื้อผ้าตัวเองพลางมองเรือนร่างฉันไปด้วย อารมณ์ของฉันมันเริ่มทะลุทวีคูณ มากขึ้น หุ่นเขาที่น่ามอง เซ็กซี่ รวมถึงไอ้เจ้านั้นด้วย ที่ผงกหัว อย่างท้าทายไม่มีกลัวศัตรูที่กำลังจะสู้รบด้วย

เฮ้อ สุดท้ายก็มีอารมณ์ไปกับเขาจนได้ เอาเสร็จแล้วค่อย โกรธเขาต่อก็ได้ ฉันคิดในใจไปพลาง เพราะอารมณ์ตอนนี้มันฟัง กระจายเต็มในหัว

ก่อนเขาจะก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอ ดูดเลียจนทั่วร่าง อย่างหวง แหน แล้วมาหยุดตรงส่วนสยิว ก่อนจะละเลงลิ้นหยาบร้อน เข้า มาในร่องอุ่น

ฉัน: อื้ออาวาส อะ อะ ซี้ดดด อสส์ อร๊างง ฉันร้อง ครางอย่างฉุดไม่อยู่ มือก็ผลักหัวเขาออก เมื่อเขาลงลิ้นฉันอย่าง เร็วรัว เหมือนโกรธ นั้นแหละ

วาย อืมมม จ๊วฟฟฟ อีกๆ เสียวไหมคับที่รัก อิ่มม

พูดจบเขาก็ดูดจุดเสียว ก่อนจะลุกขึ้นจับท่อนกายอุ่น มาจอ เสียบตรงนั้นเข้าไปจมมิดอย่างช้าๆ ยั่วอารมณ์ ทรมานฉัน ที่ กําลังอยากเต็มที่จากการเสียไม่เสร็จของเขา

ฉัน: อ่ะ อื้ออวะ วายุ // วายุเห็นฉันร้องครางออกมา ก่อนจะ เลิกแกล้ง แล้ว

กระแทกเอวตามอารมณ์ ครั้งนี้เขาคงไม่รุนแรงเพราะกลัวลูก ในท้องจะด่าเอา ว่าพ่อกับแม่ทำอะไรกัน

วายุ: ยิ้มม! ดับๆๆ อ๊าสส์ แน่นดีจัง // เอวหนากระแทกรัวเข้าออกอย่างสุดมิต

ฉัน: อ๊ะ อย่างง~ ขี้ดดส์ อืมมม ซีดดๆ // ฉันครางออกมา ด้วยความเสียวที่ได้รับ

วาย ชิคต โอ้ยยเสียว อืมม ตอดดแรงจัง เสียวนะ

ฉัน: อะ ซีดด สร้างงๆ

จากนั้นก็ 18+ วนไป จนเสร็จ

พรียบ-เขาล้มตัวนอนทับตัวฉัน อย่างหมดแรง เมื่อจัดไป

หลายน้ำ หลายท่า

วายุ: หายโกรธยัง ความจริงก็บอกแล้ว เมื่อกี้ก็จัดหนักให้ แล้ว หายโกรธผมเถอะนะ // เขาเงยหน้ามามองหน้าฉันนอน หายใจหอบ แค่กๆ

ฉัน: จัดหนักอะไร ใครบอกว่าเมื่อกี้ฉันต้องการนาย ฉันแค่ ยอมนายเฉยๆ || ฉันบอกเขาไป คนบ้าอะไร ใช้หรรมง้อเมีย

ก่อนฉันจะพยายามตั้งควบคุมสติ ให้กับมาใจแข็งเหมือนเดิม นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น

พอนึกถึงเรื่องวันนั้นฉันยอมรับว่าโกรธและเกลียดเขามาก แต่ ฉันก็ไม่สามารถตัดสายสัมพันธ์ที่สร้างกับเขาไว้ได้ จะให้กลับ ไปเป็นเหมือนเดิม ก็ขึ้นอยู่กับเขา ว่าจะทำให้ฉันเชื่อใจเขาได้ เหมือนเดิมหรือปล่าว ถ้าถามว่ารัก ก็คือรัก เขาอยู่

วายุ: ปากแข็ง คุณต้องการผมมากก็บอกมาเถอะ เช่นเดียวกับผมที่ต้องการคุณกับลูกมาก

ฉัน……….. นองกับคำพูดของเขา อยู่ๆ ใจก็สั้นขึ้นมา ไม่ ปลาย แกอย่าลืมว่าเขานอกใจแก แกต้องพิสูจน์เขาว่าเขารักแก จริง และไม่กลับไป

ทำแบบนั้นอีก มีอะไรก็รายง่ายแกทุกอย่าง

วายุ: เรื่องวันนั้นผมก็ผิดที่เอากับมัน ผมพยายามคุมสติแล้ว เชื่อผมเถอะนะ ผมพูดจริงๆ ไม่ได้แก้ตัวเลย อีกอย่างคือ ผม ตอแหลไม่เ…..

ฉัน แล้วทำไมถึงเงียบไม่บอกกัน อยากเอากับมันก็บอกมา

เถอะ

วาย: มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยปลาย กูมีมึงอยู่แล้ว อีกอย่างคือ มีหรรมเดียว กูก็ต้องเขม็งคนเดียว ที่ไม่บอกกูแต่กลัวมึงรับไม่ ได้ แล้วทิ้งกูไป

ฉัน: หรอคะ มีธรรมเดียวก็จะบ่งบอกว่าคุณไม่เดียวไม่สําส่อน งั้นหรอ ซึ่งมันไม่จริง

วายุ: เชื่อใจกูเถอะปลาย กูเป็นผัวมึงนะ

ฉัน: ฉันไม่รับเป็นตัวหรอก เรื่องจะบอกเมียแค่นี้ยังไม่กล้า แล้ วนายจะเป็นหัวหน้าครอบครัว ดูแลฉันกับลูกได้ยังไง

วายุ: ก็กูกลัวมึงโกรธและหนีไป กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง กูรักมึง มากได้ยินไหมปลาย
ฉัน: ……. // ตึกกๆๆ ใจฉันเมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้นก็เต้นรัว เฉียบพลัน พูดไม่ออก เหมือนฉันกำลังเป็นกับคำว่า อยู่ไม่ได้ และรักมึงมาก

อภัยให้กูเถอะนะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะทำให้ถึง วายุ: เสียใจ ต่อให้ในอีกครึ่งชีวิตที่จะอยู่ร่วมกัน กูจะไม่ทำให้ถึงต้อง ร้องไห้เพราะเรื่องเมียน้อยอีก จะอยู่ดูแล รักษาอย่างดี กับโอกาส ที่มึงจะให้กครั้งนี้ ยกโทษให้แก่กูเถอะนะ ปลายฟ้า