ตอนที่17 เช็ดน้ำตา

ฉันวิ่งออกมาด้วยใจที่ไม่อยากจะเชื่อในสายตา ว่าคนที่รักกัน เขาทำกันอย่างนี้ นี่คือสิ่งตอบแทนของเขา ในความรักของเรา ใช่ไหม ความรัก ความใส่ใจทุกอย่างที่ฉันป้อนให้เขา ทำไมถึง ไม่เห็นค่า กับไปลากเอาชะ ร่านควย

ที่ไหนมาเยจนหัวปักหัวป่า

อีก ! ฉันนั่งสะอื้นร้องไห้อยู่ในรถแท็กซี่ เมื่อโบกขึ้นมาได้ไม่ นาน ในตอนนี้คนที่ฉันต้องมากที่สุดคือเพื่อน

คริต ๆ ดดด~~

เหม่ยลี่: ฮัลโหล นางฟ้าพูดค่าา

ฉัน: อีก อีเหม่ย! เขาทิ้งไปแล้ว เขาเลือกซ่องโสเภณี อีก ทำไม กูสู้เขาไม่ได้รึไง // ฉันร้องไห้ระบายความในใจออกมา อย่างบ้าคลั่ง

เหม่ยลี่, ห้ะ! อิปลาย ถึงใจเย็นๆนะ อย่าพึ่งร้อง ตอนนี้ตั้งอยู่

ไหนตอนนี้

ฉัน: อีก กูกำลังจะไปหาพวกมึง

คอนโดเพื่อนฉัน

พอมาถึงฉันก็เล่าทุกอย่างให้พวกมันฟัง บวกกับระบายควายในใจที่กดดันอยู่ภายในหัว ไหนจะลูก ที่ฉันตั้งใจว่าจะเลี้ยงคน เดียว โดยไม่พึ่งเขา

แพรวา กูไม่คิดนะว่าตัวเก่าถึงจะโง่ขนาดนี้ มีของล้ำค่าอยู่กับ มือ แต่ไปเลือกเยอีกระหรี่ ไหล่ฉันเบาๆ heกลวงสาธารณะนั้น // อีแพรวาดบ

จีน จึงไม่ต้องเสียใจปลาย ถึงสวยหาผู้ใหม่ค่ะ ปล่อยควาย ไปอยู่กับเหี้ยเถอะเพื่อนรัก // อีจีน่าพูดไปยื่นเช็ดให้ฉัน

ฉัน: ฮึก กลืมเขาไม่ได้ คนเคยบอกรักกันทุกวันนะพวกมึง ชื่อ ต่อไปนี้ใครจะห้ามไม่ให้กเดียว

เหม่ยลี่ ไม่มีคนห้ามมึงก็เคี้ยวให้ถึงที่สุดเลยอีปลาย แรดอยู่ างพวกเราอย่าร้องไห้กับธรรมนานค่ะ ต้องรีบหาหรรมใหม่ // พูดจบมันก็ยื่นโทรศัพท์ฉัน ที่กดแอดไลน์ผู้ชายงานดี 20 คนไว้ แล้ว

ฉัน: อะไรหนะ อีเหม่ย

เหม่ยลี่: ผู้ชายค่ะอิดอก กูอุตส่าห์เอามาประเคนจึงถึงที่แล้ว มึงไม่จัดการกูก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วนะ // มันพูดแล้วชูโทรศัพท์วิ บวับๆ ให้ฉันมอง

ผู้ชายก็เด้งไลน์มาทีละ 3-4 คน บางคนก็หนุ่มกล้ามแน่น ซิก แพ็คมาเป็นลอนๆ บางคนก็หนุ่มหล่อ หน้าใส ระดับเด็กน้อย หลอกเยง่ายก็มี เชิญชวนให้นางเอกแสนดีอย่างฉัน กลายร่างมา เป็นชะนีน้อยทันที กรี๊ดด!! ผู้ชายย!! อินจะจับทำหลัวให้หมด คอยดูเถอะ
ใบบ ฉันรีบคว้าโทรศัพท์จากอีเหม่ย มากดตอบแชทหลัวทั้ง หลายทันที ใจเต้นตุ๊บๆ มือก็พลางปาดน้ำตาออก ตาเบิกกว้าง อย่างตื่นเต้น เป็นโสดไม่มีผัวคุมมันดีอย่างนี้นี่เอง ฉันจะไม่มี

ฉัน: หูวววว มีแต่คนงานดีๆ ทั้งนั้นอ่ะมึง คนนี้ก็หล่อมาก คนนี้ คุยเก่งมากอ่ะแก โอ้ยย คนนี้ก็อ้อนเก่ง คนนี้ก็ชวนคุยแต่เรื่อง อัปรีย์ โอ้ยยดีต่อใจข้าน้อยเหลือเกิน กราบขอบพระคุณมิ่ง มากนะ เหม่ย

ฉันพูดออกมาอย่างเรียบร้อย พองาม ไม่ตื่นเต้นจนเกินตัว หญิง ว่าไม่กี่วิที่แล้วฉันร้องไห้หนักมาก แต่พอมาเจอผู้ชายเท่า นั้นน้ำตากับเหือดแห้งหายไปอย่างอัตโนมัติ

จีน่า กูว่าถ้ามันเป็นซะจริงๆ มันคงแหกปากร้อง ผัวๆ ไปนาน

แล้ว

ฉัน: ตอนนี้กูก็ร้องได้นะ พวกมึงจะฟังไหม ผะ ผู้ เหม่ยลี่ หยุดจะหยุดจ้ะ สตอบปากมึงไว้เลยจ้ะ แพรวา: เบาได้เบา เมื่อกี้นี้จึงยังร้องไห้หาไอ้วายอยู่เลย

ฉัน: อย่าพูดถึงมันค่ะ อดีตก็อยู่ส่วนอดีต คนอย่างปลายฟ้า ไม่ ร้องไห้กับควายนานหรอก

ในเมื่อเขาไม่รักฉัน กล้าไปเอากับหญิงอื่น ฉันจะรักเขาไป ทำไม ถึงแม้ความทรงจำดีๆจะยังไม่ลืมก็เถอะ แต่คนอย่างอื่ ปลายก็หยุดร้องไห้เพราะผู้ชายนี้แหละจ้ะ
ถัดมาอีก 5 วัน

โรงพยาบาล

วันนี้ฉันมาฝากครรภ์ ให้กับลูกน้อยคนเดียวของฉัน ที่ต้องมา 2 เดือนแล้ว อีกแค่ 7 เดือนสินะ ที่ฉันจะได้เห็นหน้าลูกรักของฉัน คนเดียว

ฉันเดินมาลานจอดรถ เปิดประตูรถออก วันนี้ฉันขับรถมาเอง คนเดียว คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวจะให้ใครขับมาให้ล่ะ ต้องเข้มแข็ง ทำทุกอย่างเพื่อลูก อีกอย่างคือฉันย้ายมาอยู่คอนโดฉันคนเดียว ไม่อยากรบกวนใคร อิพวกนั้นก็เป็นห่วง แต่ฉันก็บอกว่าฉันดูแล ตัวเองได้ มันก็แวะมาเล่นด้วยเสมอ

ตุ๊บบบ~อะ โอ้ยยย ร่างกายของเหมือนถูกถีบจากข้างหลัง เมื่อกำลังก้มจัดของอยู่ แต่ฉันก็หาที่จับเกาะเพื่อยึดไม่ให้ท้อง กระทบกระเทือนได้

ขวบ – พอตั้งหลักได้ ฉันก็หันหลังไปมองคนที่ถีบฉันทันที

ก็เห็นอิหน้าปลวกแคะ ยืนยกยิ้มขึ้น ข้างกายมีลูกน้องหุ่น กํายายืนอยู่สองคน

ฉัน: มึง อพลอย จึงกล้าถีบกหรอได้ เดี๋ยวกูถีบคืนให้ || ฉัน จ้องมันตาเขม็ง มือก็จับท้องตัวเองไว้ เตรียมยกขาขึ้นกระโดด บชะนี

ตุ้ม~ พบ

ฮ่า ฮ่า คิดว่าจะแน่ ฉันกระถีบมันแต่พลาดเมื่อลูกน้องมันมาบังไว้ และโดนฝ่าตีนปลายถบแทนเต็มๆ

อีพลอย: โก๋ๆ ใจเย็นๆ จะปลาย ฉันไม่ได้ตั้งใจถีบเธอเลยนะ มันก็แค่การทักทายหนะ อย่าโง่!

ฉัน: กูไม่ได้โง่เว้ย อย่างน้อยก็ไม่ได้แย่งผัวใคร ทักทายแบ บนี้เชิญไปทักทายแม่มึงเถอะค่ะ อีพลอย! // พูดจบฉันก็เบะปาก มองบนขาเตรียมก้าวจะขึ้นรถมาขับกระหรี่

อีพลอย: ที เดี๋ยวก่อนสิ เราไม่ได้จะมาหาเรื่องเธอเลยนะ เรา แค่จะมาบอกว่า เรามาฝากท้องลูกของวายุหนะ

เรากำลังจะแต่งงานกัน เรารักกันมากๆเลยนะ เอากันทุกวัน ด้วย // มันพูดจบก็ยิ้มขึ้นอย่าง ผู้ชนะ เมื่อเล่าถึงเขาคนนั้น แต่ เสียใจในสายตาฉันมันน่าสมเพชมากกว่า

ฉัน: หรอ! งั้นก็เชิญสมสู่กันตามสบายนะ ของเน่าๆอย่างนั้น ฉันให้ฟรีๆ ไม่คิดตัง ไปละบาย || ฉันพูดขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้าน ก่อนจะโบกมืองามๆ บ๊ายบายมัน

พลอย: เดี๋ยว! // ฉันหยุดนิ่งไปสักพัก แต่ก็ไม่สนใจ พลอย: กูบอกให้หยุด พวกมึงจับตัว

อีกระหรี่นี่ไว้ กูจะทุบท้องมันให้แหลกเอง

พวกมัน 2 คนเข้ามาจับตัวฉัน ฉันพยายามดิ้นสู้และขัดขืน ไม่ ให้พวกมันเข้ามาแตะเนื้อต้องตัว

ฉีด ฉันหยิบมีด ในกระเป๋าสะพายออกมา ปลายมีดแหลมไปหาพวกมัน

ฉัน: ถ้าพวกมึงเข้ามา แม้แต่ก้าวเดียว แทงไม่ยั้งแน่ || ฉัน จับยึดแน่น สายตาจ้องคมกริบ พวกมันพากันหยุดชะงักลง

พลอย: ไม่ต้องไปกลัวมัน ไปจับตัวมันไว้ เป็นถึงลูกน้องพ่อก แค่มีดเล่มเดียวพวกมึงกลัวอะไร

พรีมบ เฉียดด ปักก อ๊ะ โอ้ยย

พวกมันจับมือฉันถือมีดไว้แน่น ก่อนจะหักข้อมือ จนมืดหล่น

ร่วง และข็งจับตัวฉันไว้แน่น

เพียะ- หน้าฉันซา ไปตามแรงตบ เมื่อ พลอยมันเดินเข้ามา

จ๊กหัวตบ

พลอย: นี้สำหรับที่จึงแย่งผัว

เพียะ มันตบหน้าฉันอีกข้าง จนมีเลือดติดมุมปาก

พลอย: นี้สำหรับที่วายุเขารักมึงหมดใจ

เพียะ

พลอย: และนี้ สำหรับที่กูเกลียดถึง

เพียะ เพียะ ใบหน้าฉันชาจนไม่ไหว มันเจ็บไปหมด แขน สองข้างก็โดนลูกน้องมันจับไว้ แต่ขาฉันยังมี

บบบ~ฉันกระโดดถีบท้องมันเข้าอย่างจัง จนมันล้มลง แล้ว ค่อยๆผยุงตัวลุกขึ้น
พลอย : ที่เก่งที่นี่ มีอะไรจะพูดก่อนลาโลกไหม

มันเดินเข้ามาพร้อมกับถือกระบอกปืน เล็งมาที่ท้องฉัน

ฉัน: มะ มึงจะทำอะ อะไร // ฉันนั่งตกใจไป ถ้ามันยิ่งมาจริงๆ แล้วลูกฉันตายจะทำยังไง ฉันจะไม่ยอมเสียลูกไปเด็ดขาด

พลอย: มึงคงไม่อยากเก็บลูกที่ได้จากการสมสู่ผัวคนอื่นไว้ หรอก กูก็แค่จะช่วยฆ่ามันทิ้งไป

ป้งงงง~~ กรี๊ดดดด~~ อีกกกก~