ตอนที่ 9 แผนชั่วๆ

Talk วายุ

ไค : โครต โง่วะ ไอ้ควายย

โฟม: ไปกินหญ้าไป อายุ 25 แก่ใกล้จะตายแล้ว แก้ปัญญา เหมือนเด็กอนุบาล 2

ราม: ค่าควายยังสงสารควาย ถึงก็เลือกไปเดินตามแผนมัน

สมควร

ผมตัดสินใจนัดพวกมันมาปรึกษา และเล่าเรื่องราวที่ผมเอา กับพลอยให้ฟัง ก็เป็นอย่างที่เห็นนั้นแหละ

ผม: แล้วพวกมึงจะให้ทำยังไง ตอนนั้นสมองกูมันซื้อมันตัน

ไปหมด คิดอะไรก็ไม่ออก

ราม: บิกจ่าดง่าว

ผม: เออ! กูยอมรับว่ากูโง่ แก้ปัญหาไม่เป็น กูยอมรับเว้ย

โฟม: กูจะบอกอะไรถึงนะ ในฐานะที่จึงเป็นเพื่อนโง่ๆ! คน

เดียวของกู

โน้ม: ถ้ามึงจะโตขนาดนี้แล้ว จึงยังแก้ปัญหาชีวิต ไม่เป็น กว่า จึงควรปล่อยปลายไป
โฬม: มึงดูแลเธอกับลูกไม่ได้หรอก

ไคล์: กูเห็นด้วยกับไอ้โฟม ซึ่งมีสาระ คิดวิเคราะห์ แยกแยะ ออก ก็วันนี้ละว่ะ

ราม: เออ กูเห็นด้วย 10 10 เลย

ผมนั่งเงียบคิดตามคำพูดของไอ้โฬม มันก็จริงของมัน ปัญหา แค่นี้ผมยังแก้ไม่ได้ กลับเดินไปตามแผนของโจรซะงั้น ผมจะเป็น หัวหน้าครอบครัวได้ยังไง แต่ผมก็ไม่มีทางทิ้งปลายไปเด็ดขาด ถึงจะถูกประนามว่าโง่คิดไม่เป็นก็เหอะ

ผม: แต่กูรักปลาย กูขาดเธอไม่ได้

โฟม: ปล่อยเขาไปเจอคนฉลาดๆเถอะ

ราม: เจ็บสุดก็เสียตัวให้กระหรี่นี้แหละ โครตเสียศักดิ์ศรีเลย

เฮ้ออ เพื่อนเขาปลอบใจกับแบบนี้หรอวะ เมื่อนึกถึง เหตุการณ์วันนั้นมันก็ทำให้ผมปวดใจขึ้นมา กูทำอะไรลงไประ

โถเว้ย!!

เหตุการณ์วันนั้น ร้านอาหาร

พลอย: วา เดี๋ยวพลอยไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เมื่อปลายไปเข้าห้องน้ำได้ไม่นาน พลอยก็ตามไป ผมก็ไม่ได้

สนใจอะไร เพราะจะห้ามให้เธอนั้นเดี๋ยวก็คงไม่ได้

เวลาผ่านไปนาน ทั้งสองคนก็ยังไม่กลับมา จนผมสงสัยว่า คงจะพากันตกล้อมตายไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้ตามไปดู
จนพลอยเดินกลับมา ในสภาพที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้ามีรอย ฝ่ามือทั้ง 5 นิ้วซึ่งผมมั่นใจว่าเป็นของอิเมียปลายคนสวยแน่นอน

พลอย: วาดะ พลอยมีเรื่องจะคุยด้วยเจอกันที่โรงรถนะ

พลอยพูดจบก็เดินนำไป ผมจึงรีบเช็ดบิล แล้วตามพลอยไป เพราะผมก็อยากรู้ว่าเรื่องอะไร

พอถึงโรงรถ พลอยก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู

พลอย : คุณรู้จักผู้หญิงในรูปนี้ไหมคะ ใช่แม่คุณหรือปล่าววายุ

ผมถึงกลับตกใจเมื่อเห็นรูปในมือถือพลอยคือแม่ผม ที่ถู กมัดแขนขาไว้กับเก้าอี้ ใบหน้าถูกซ้อมอย่างปานตาย

ตั้งแต่ที่พ่อเลิกกับแม่ไป ตอนผมเด็กๆ เพราะพ่อแอบมีเมีย น้อย แล้วแม่จับได้ นี้คือสาเหตุที่ผมไม่กล้านอกใจปลาย

แล้วทั้งสองก็เลิกกันไป พ่อก็พาเมียน้อยเข้ามาอยู่ในบ้าน เธอ คอยตบคอยตีทําร้ายผมตลอด จนผมเสียสติกลัวไปช่วงหนึ่ง และไม่รู้ว่าอาการโรคจิตมันเกี่ยวกันไหม เพราะตอนนั้นขนาดยัง มากัดผมยังไม่กล้าตบ ต่อจากนั้นแม่ก็เดินไปตามทาง โดยผมก็ ไม่รู้ว่าแม่ผมไปอยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมเห็นแม่ผมแล้วในโทรศัพท์ ของพลอย

พลอยเธอเป็นลูกสาวมาเฟีย อำนาจใหญ่คับฟ้า พ่อผมเป็น คนแนะนำเราให้รู้จักกัน เราคบกันสมัยเรียนมหาลัย เธอจะรู้ เรื่องทุกอย่างของผม เธอนิสัยดีมาก น่ารัก ใสซื่อ นั้นเมื่อก่อน

ผม: นี่มันอะไรกันพลอย มึงไปเอารูปมาจากไหน | ผมกำหมัดแน่น นิ่งไปชั่วขณะก่อนจะถามเธอไป

พลอย: ที //เธอหัวเราะออกมา

ก่อนจะวีดีโอคอลกับใคร ก็ไม่รู้

จะให้ผมฆ่ายัยแก่ นี้ไหมคับคุณหนู

เธอเปิดให้ผมดู เป็นภาพที่ผู้ชายสวมชุดสีดำกระชากผมแม่ ผมอยู่ ซึ่งมันทำให้ผมโกรธอยากจะฆ่ามันทั้งเป็น แต่ก็ทำไม่ได้

ผม: มึงจับแม่ไปทำไมพลอย จึงต้องการอะไร จึงบอกกูมา // ผมบีบข้อมือมันแรงๆ ด้วยความโกรธแค้น

พลอย: วาก็น่าจะรู้นี่คะว่าพลอยอยากได้ว่าคืนแค่ไหน

ผม: มึงบอกมาว่า มึงจับตัวแม่กูไปไว้ที่ไหน ก่อนที่จะฆ่าถึง ตรงนี้ || ผมมองภาพเคลื่อนไหวในโทรศัพท์ก็ยิ่งทำให้ผมยิ่งคุม

สติไม่อยู่

พลอย: อุ้ยย!! ใจเย็นๆสิคะ พลอยจะบอกคุณและพาคุณไป

หาแม่คุณแน่ค่ะ

พลอย: แต่คืนนี้ คุณต้องไปนอนกับพลอย // มันเอามือสก ปรกๆ มาจับหน้าอกผมค่อยๆ ลูบไล้ไปมา

ผม: เอามือของมึงออกไป กูไม่เอากระหรี่แบบมึง || ผมปัดมือ

มันแรงๆ

พลอย: แล้วตอนนี้คุณมีทางเลือกหรอคะวา อย่าลืมนะว่าชี วิตแม่คุณอยู่ในกำมือพลอย
พลอย: แค่มาเอากับพลอยทั้งคืน แม่คุณก็จะปลอดภัยแล้ว และคุณก็จะได้พบแม่คุณด้วย ยังไงคะวา

พลอย: ตกลงไหม

เพียะ วะ~ กรี๊ดดด ฮือออ อย่าท่าฉันเลย วายนั่นใช่ลูก

ใหม

ช่วยแม่ด้วย ฮือ เพียะ หุบปาก! โอ้ยย อีก อย่าทำฉันเลย

ในหัวของผมตอนนั้นมันซื้อ มันตันไปหมด ผมคิดอะไรไม่ออก นอกจากจะช่วยแม่ผม เพราะผมก็ไม่กล้าอกตัญญูต่อแม่ผมหรอก เสียงในโทรศัพท์เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงผู้หญิงกรีดร้องอย่าง ทรมาน ผสมกับเสียงทำร้ายของไอ้พวกเหี้ยนั้น

ผม: ถ้ากูเอากับมึง มึงจะปล่อยแม่ไปใช่ไหม // ผมตัดสินใจ

พูดออกไป

พลอย: ใช่ค่ะ แค่นี้เอง

ผม: กูตกลง จึงบอกพวกมันเลิกทำร้ายแม่ก่อน พลอย: พอได้แล้ว เดี๋ยวแม่ผัวฉันจะตาย ฮ่าฮ่า

หลังจากนั้นเรื่องก็เป็นแบบนั้นแหละ ปลายโทรมา ผมเลือกที่ จะโกหก ผมไม่อยากทำให้เธอต้องเป็นห่วง หรือเสียใจ เรื่องนี้ ผมจะแก้ไขมันเอง

ตัดมาปัจจุบัน

ไอ้พวกเพื่อนไม่รักดี มันจ้องหน้าผมอยู่
ไคล์: แล้วมึงจะเอาไง ในเมื่อเอากับมันแล้ว มันไม่ยอมปล่อย

แม่มึงไป

ราม: มึงจะยอมมัน จนเสียปลายไปหรอ

ผม: กูไม่รู้ แต่ไม่อยากเสียแม่ไป

โฟม: ถ้ารู้อย่างนี้นะ กหัดคบเพื่อนมาเฟียดีกว่า

โฟม: ไม่น่ามาคบ เพื่อนกากๆแบบพวกมึงเลย ใช้แต่ธรรม

เป็นอย่างเดียว

ผม: ไอ้ควย แทนที่มึงจะบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกัน

ไคล์: แต่กูไม่ได้เงิน 5,000

ราม: ตกลงมึงไม่บอกเมียมึง

ผม: ไม่ เธอคงรับไม่ได้แน่ๆ ที่ต้องรู้ว่ากูเอากับพลอย แล้ว

มาเอากับเธอ

ติ้งง เสียงไลน์ผมดังขึ้น

ผมเปิดดู เป็นพลอยส่งคลิป ที่ผมมีอะไรกับเธอมาให้ดู นี้มัน

ถ่ายตอนไหนวะ

พลอย: พลอยรอคำตอบจาก คุณตัวอยู่นะคะ

พลอย: เลือกเอานะ ว่าจะเลือกแม่บังเกิดเกล้าของคุณ หรืออี

ปลาย
พลอย: แต่ถ้าเลือกพลอย แม่คุณก็จะรอด ส่วนปลายก็จะไม่ ใต้เป็นเมียลูกน้องฉัน ฮ่าฮ่า

พลอย: อ่ะ ติ๊กต็อก ติ๊กต๊อก ข่าว ข่า

พลอย พลอยจะทำทุกอย่าง ที่ทำให้ได้วายุคืน แม้แต่จะต้อง ฆ่าทุกคนก็ตาม

ผมปิดโทรศัพท์ลง พลางหลับตานึก

ใครจะไปรู้ล่ะว่าตอนนี้น้ำตาผมมันไหลค่อยๆไหลออกมา เมื่อ ต้องรู้ว่าจะต้องเลือกใคร หรือจะไปเป็นตัวอีพลอย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ