ตอนที่ 4 อะไรแค่นี้ก็ร้องขอชีวิต

Talk วาย

ผม: มึงมานี่เลย อิเมียแรด คืนนี้ขอสาบานต่อหน้าแสงไฟนะ ว่ากูจะเยถึงให้จมเตียง เอาให้ตายคากูเลย ถ้าไม่ตายไม่หยุด แน่ // ผมกระชากลากเมียออกมาจากผับอย่างแรง จนตัวเธอ แทบจะปลิวไปตามลม

ปลาย: โอ้ยยย วายุ ฉันเจ็บปล่อยยยยยนะ กรี๊ดดดด~~

ป๊บ~~ พรีม ~~ ปังงง

ปลาย: โอ้ยย ปีกก~ฮือ ไอ้ตัวเลว

ผมเปิดประตูรถและถีบเมียคนสวยเข้าไปในรถอย่างแรงสุด กำลังตีน พร้อมปิดประตูใส่หน้ามันเสียงดัง แล้วรีบขับรถออกมา ด้วยความเร็วแสง

ปลาย: นายจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะวายุ ฉันเป็นเมียนาย //เธอยังมี

แรงมาพูดกับผมได้อยู่ แสดงว่ายังไม่รู้จักผมดี

ผม: หึ ยังจะกล้าพูด กูเป็นผัวมึงแล้ว กูมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ ใน

เมื่อมึงเป็นของกู
ผม: พูดไปก็เท่านั้นแหละปลาย เก็บน้ำเสียงของเธอ ไว้พนม มือร้องขอชีวิตจากฉันดีกว่าเกอะ

ปลาย: ฉันรู้นะ นายไม่กล้าทารุณ ฉันหรอกวาย ฉันจะรอด

นะว่าใครมันจะพนมมือไหว้ขอร้องใครก่อน หี

ผม: อย่าคิดจะมาทํา ถ้ามึงยังไม่รู้จักตัวถึง ปลายฟ้า

พอผมพูดจบ เธอก็ทำหน้านอยๆ เหมือนจะร้องไห้ แล้วรีบก้ม หน้าทันที ตลอดระยะทางผมเอาแต่ขบกรามแน่น คิดแผนชำระ โกรธแก่อิเมียสุดที่รัก จนถึงคอนโด ผมก็ลากเธอเข้ามาในห้อง

ปลาย: ว้าวว ห้องนายสวยดีนะ // เธอพยายามพูดออกมา ทั้งๆที่ในใจผมก็ดูออกว่ากำลังกลัว ที่

ไม่ต้องมาชวนคุยหรอก ยังไงมึงก็ไม่รอด

ผม: ชอบไหมละครับที่รัก เลือกเอาว่ามึงจะเอามุมไหน โซฟา หรือเตียงดี แต่กูชอบริมระเบียงมากกว่านะ // พูดจบผมก็เลย คางเธอ ขึ้นมามอง โดยซึ้งๆหน้า

ปลาย: อีกกก วา คือฉัน ฉะ ฉัน.. อัพ // เธอมองหน้าผม พูด เสียงสั่นคลอน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ เพราะผมรีบพุ่งตัวประกบจูบ เธอทันทีอย่างเร็วแรง แตกไหมล่ะปากก

ปลาย: อืมม อีกกก~~~

ผมค่อยๆถอนจูบออกมา แล้วเผยยิ้มร้ายชวนน่าขนลุกให้เธอ

ปลายะ ยะยา อะไร
ผม: หี // ผมไม่ตอบแต่เดินออกมา รอเธออยู่ตรงหน้าริม ระเบียงอย่างใจเย็น

Talk ปลาย

ฉันไม่รู้ว่าวายุ เขายัดเยียดเอายา อะไรมาให้ฉันกิน เพราะ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมันร้อนรุ่มไปทั่วหมดร่างกาย และรู้สึก

เสียวตรงบริเวณน้องสาว

อ้ะ อื้ออ ร้อนนจัง

ใช่ฉันต้องการเขา แต่ตอนนี้เขาเดินไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฉัน ค่อยๆ เดินไปที่ระเบียงก็เจอเขายืนสูบบุหรี่อยู่ พลางมองวิวทิว ทัศน์รอบๆเมือง โอ้ยย นี้ฉันจะมาตายตรงนี้หรอเนี่ย ชีวิต อี

ปลายคนแรดน้อย ช่างน่าสงสาร

ฉัน: วะ วายุ อื้อ

วาย: จะเอาตรงนี้ ถอดเสื้อผ้าออกสี ถอดให้ด้วยนะ เขา โยนบุหรี่ทิ้ง แล้วหันหน้ามาคุยกับฉัน

ฉัน: ไม่เอา ไปเตียงนะ ตรงนี้มันโล่งแจ้งไป นะวา นะ || ฉัน พยายามอ้อนวอนเขา ทั้งๆที่ตอนนี้ เหงื่อร้อนเปียกชุ่มไปด้วยพิษ รักสวาท ฉันต้องการเขาจนจะทนไม่ไหวแล้ว เลิกเล่นตัวทีเถอะ พ่อคุณ

วายุ: หรอ / เขาพูดหน้าตาเฉย ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไร ฉัน: อื้ออ วายุฉันร้อน ช่วยเมียหน่อยนะคะผัวข่าว / ในที่สุด
ใจฉันมันก็ทนไม่ไหว ก่อนจะค่อยๆปลดเปลืองเสื้อผ้า ออกที ละชิ้น จนตอนนี้ร่างกายฉันเปลือยเปล่า ไม่มีอะไรห่อหุ้มเลยสัก

ฉันเดินไปนั่งคุกเข้า ตรงเป้ากางเกงเขา พร้อมเอามือลูกป งัดเจ้ามังกรแห่งยักษ์ของเขาออกมา ลงลิ้นเลียตรงปลายหัว ตรง บริเวณรอบข้างมัน ก่อนจะเอาปากอมครอบงำเข้าไปจนหมด ด

วายุ: ซี้ดดดส์ โอ้ววว อย่างนั้นแหละปลาย อมลึกๆเลย โอ้ ยย // เขาส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างเสียวซ่าน พร้อมกับรวม ผมให้ฉัน

ฉัน: อืมม ออกก อ๊อกกก บ๊วบๆๆ

วายุ: อืมม อ๊าาส์ โอ้ยย จะแตกแล้ว อ๊ะ

เขาจับหัวฉันไว้แล้วกระแทกเอวเข้ามาอย่างแรง ปล่อยน้ำสี ขาวขุ่นออกมา ฉันจําต้องจัดการกลืนกินจนหมด และเสีย ทําความสะอาดให้เขา

วายุจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เขาจับฉันขึ้นไปนั่งตรงราวที่ จับระเบียง จับขาฉันถ่างออก พร้อมเอาเจ้าล่าท่อนเอ็นอัน แข็งแกร่งเสียบเข้ามา ในร่องตัวฉันอย่างแรง แล้วถาโถมก ระแทกเอวเข้ามาสุดกำลัง

ฉันได้กอดคอ จับเขาไว้แน่นเพราะกลัวตก ถ้าวายุเขาปล่อย ฉัน ฉันคงไม่กล้าคิดสภาพศพแน่ๆ โอ้ยยย มันเป็นความรู้สึกที่ ไม่น่าลองมาก เสียวนั้นก็เสียวแต่เสียวหลังยิ่งกว่านี้ ซึ่งเป็นโรค กลัวความสูงอยู่ด้วย
ฉัน: อ๊ะ อ๊ะะ ซี้ดดดส์ วายุ อาวาส ฉะ ฉันกลัว อย

วายุ: อืม ซี้ดดส์ อย่าตอดกแรงสิ มันปวดนะรู้ไหม หม

จัน: อื้อออ สะเสียววว หลัง อ๊ะ อ๊ะะ

วาย ยิ้มม เดี๋ยวมึงจะได้เสียวกว่านี้

ฉัน: อ๊ะ อื้อออ

กรี๊ดดดด อร๊ายยย อีกก~~

ฉันร้องกรีดดออกมาทันที ด้วยความตกใจ เมียวายุเขาปล่อย มือและแกะมือฉันที่จับตัวเขาออก จนตัวฉันปลิวลงไปข้างล่าง คอนโด ลาก่อยยย

แต่เขาก็คว้าเอวบางของฉันไว้

แล้วกระแทกเอวเข้ามาใส่ต่ออย่างไม่ยั้ง

วายุ: โอ้ยย ซีดดส์ เสียวจึงปลาย ชอบไหมคับ ชอบกับ นายน่ะสิ ถ้านายปล่อยมือนะวายุไม่เกิน 3 วัน ฉันจะตามไปหัก คอนายแน่

ร่างกายฉันเหมือนตกอยู่ในอะไรสักอย่าง เมื่อตัวเองห้อยอยู่ บนคอนโดสูงกว่า 300 เมตร โดยที่มีเขาเป็น

คนกระแทกอยู่บนตัว

ฉันได้แต่หลับตาปี ตัวร่องลอยตามลม ไม่คิดว่าผัวตัวเองมัน

จะขนาดนี้

โอ้ยยย ใครก็ได้ช่วยอีปลายคนบอบบางที
ฉัน: อืออ กก ฮืออออ อีก วายุ ไม่เอาแบบนี้ ฉันกลัวตายเป็น

นะ

ฉันร้องไห้ออกมาอย่างอ้อนวอนน่าสงสาร อยากจะดึงตัวเอง ขึ้นไป แต่ก็ไม่ได้ นึกถึงสภาพเหมือนค้างคาวเลย

วายุ: อะไร นี้ยังไม่ถึงของจริงเลยนะ ร้องไห้ขอชีวิตกูซะล่ะ

ฉัน: อีก ฉะ ฉัน สัญญานะ ว่าต่อไป อีกก นี้จะไม่แรดอีกแล้ว