บทที่ 7 นอกจากผมแล้ว จะมีใครกล้าขอเธอแต่งงานอีก

หลังจากที่ทั้งสามคนคุยกันได้สักพัก เห้ออ้วก็วางแก้วขาลง “คุณลุงคุณป้าครับนี่ก็ดึกมากแล้ว ไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของ พวกคุณแล้ว ผมขอลากลับก่อนนะครับ

ลั่วหมิงเม่ยรีบพูดด้วยรอยยิ้ม: “ให้เฉียวเมิ่งเยวไปส่งนะ ถนน ในหมู่บ้านเราแถวนี้เวลากลางคืนนั้นหลงทางได้ง่าย

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องรบกวนด้วยนะครับ”

เฉียวเมิงเยวแอบหยิกลั่วหมิงเมียไปเบาๆ กัดฟันหยิบคีย์

การ์ดแล้วเดินออกไป

ถนนในชุมชนของพวกเขาซับซ้อนกว่าตอนกลางวัน หากเป็น คนที่ไม่คุ้นเคยอาจจะหลงทางได้ง่าย

เฉียวเมิ่งเยว่เดินห่างจากหลังของเห้อ ทั่วประมาณสามก้าว บางครั้งก็มองที่แผ่นหลังของเห้อลั่ว ผ่านโคมไฟสลัวบนถนน

ไม่รู้ว่าฟ้าลำเอียงหรือเปล่าแม้แต่แผ่นหลังและเงาด้านหลัง

ของเขาก็ยังดูดีกว่าคนอื่น

เห้ออี้ถั่วที่เดินอยู่ด้านหน้าก็หยุดเดินกะทันหัน แววตาที่ลึกนั้น มองมาที่เดียวเมิ่งเยว่

ยืนอย่างมั่นคงภายใต้แสงไฟบนถนนดูสวยคล้ายกับเป็นภาพ วาดในทันท
เห็นอย่างนั้นเฉียวเมิ่งเยว ก็หยุดลงด้วย

เห้ออี้ถั่วเลิกคิ้ว “คุณผู้หญิง อย่าฝืนอีกเลย แต่งงานกับผม แค่ไหน”

“เหตุผล?” เฉียวเมิ่งเยว่เพิ่งถูกแม่ของเธอยุยงมา พอได้ยินเห อลั่วพูดแบบนี้อีก สีหน้าก็ไม่ตกใจอีกแล้ว

นอกจากผมแล้ว จะมีใครกล้าขอเธอแต่งงานอีก!”

“คุณกลับไปได้แล้ว”

นอกจากเห้ออี้ลัวจะไม่ไปแล้วเขายังเดินมาทางเฉียวเมิ่งเยว่

อีกด้วย

เฉียวเมิ่งเยว่เดินถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว เห้อ ถั่วเดินไปหยุดยืนนิ่งอยู่ต่อหน้าเฉียวเพิ่งเย

เขาเป็นคนที่หน้าตาแจ่มใสมาก แต่ค่าพูดนั้นไม่แจ่มใส เหมือนหน้าตาเลย

“ผมทั้งหล่อ และมีเงินมากขนาดนี้ แล้วยังมาตามจีบคุณอีก หากคุณแต่งงานกับผมแล้ว ผมสามารถยกทุกอย่างของบริษัท เห้อซื้อทั้งหมดให้คุณได้นะ ทำให้คุณกลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยได้ ภายในไม่กี่วินาทีเลย เรื่อง ดีๆแบบนี้ คุณจะไปหาที่ไหนได้อีก

เฉียวเมิ่งเยว่จ้องไปที่เขาอย่างเหลืออด รู้สึกว่าเห้องคนนี้ กับเห้ออ คนที่เจอกันเมื่อสองครั้งก่อนแตกต่างกันราวกับเป็น คนละคนกัน
เธอเคยได้ยินเสี่ยวอันบอกว่า เห้ออี้ถั่วเวลาเซ็นสัญญากับคน

อื่นนั้น

เห้อ ล้วจะทําหน้าเย็นชา แล้วโยนสัญญาไปให้อีกฝ่าย “หก

ต่อสี่ ผมหกคุณสี่ จะเซ็นไหม?” สุดท้าย สัญญาหลายพันล้านก็เห็นจบไปแบบนี้

ผลการประเมินเห้ออี้ลั่วของสื่อออนไลน์ ก็ออกมาเป็น “เย็นชา และเงียบขรึม” เวลาประชุมก็ไม่ค่อยพูด มักจะเงียบขรึม

ในการประชุมก็มักจะเป็น “เริ่มได้!” “จบการประชุม นอกเหนือจากนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก

แต่เห้ออี้วที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ ไม่เหมือนกับในข่าวลือ

เลยสักนิด

เฉียวเมิ่งเยวมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจสาวของเขา แล้วพูดขึ้น: “เรื่องดีๆแบบนี้ คุณหาคนอื่นก็ได้ ทำไมต้องเป็น ฉัน?”

“ใครใช้ใช้เด็กน่ารำคาญของบ้านฉันคนนั้นชอบเธอหละ คน เป็นพ่อก็ต้องยอมเสียสละใ

เฉียวเมิงเยวพยายามอดทนไว้ แต่ก็ทนไม่ไหว “กลับไปซะ!

เห้ย วฉวยโอกาสตอนที่เฉียวเมิ่งเยว่กำลังโกรธ รับหอม แก้มเธอไปสองที

ก่อนที่เฉียวเมิ่งเยวจะรู้ตัว ก็เดินจากไปแล้ว เดินไปด้วยพูดไปด้วยว่า: “พรุ่งนี้ผมจะให้คนตัดชุดแต่งงานให้คุณเลย เมื่อชุด แต่งงานตัดเสร็จ คุณก็แต่งงานกับผมเลย

เฉียวเมิ่งเยว่ก็ถูกเห้ออี้ลั่วที่ไร้ยางอายทำให้รู้สึกท้อแท้อีก

เธอก็เป็นแค่แพทย์ประจำบ้านธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น ทำไม ถึงไปดึงดูดสายตาของผู้ชายที่เป็นที่หมายปองของผู้หญิงทุกคน ในเมืองเยวเฉิงได้ยังไง

หลังจากที่พ่อกับแม่กลับมา คุณภาพชีวิตของเฉียวเมิ่งเขาก็ พุ่งสูงขึ้นทันที

ก่อนที่แม่ของเธอจะแต่งงาน เธอเป็นแม่ครัวร้านขนมเค้ก หลัง จากแต่งงานก็ไม่ทำงานอีก คอยอยู่บ้านทําหน้าที่ภรรยาที่ดี ดูแล ชีวิตประจำวันของเฉียวเมิ่งเยว่

ก่อนที่เฉียวเมิ่งเยว่จะบรรลุนิติภาวะ แม่ของเธอก็ได้ฝากชีวิต ใว้กับพ่อของเธอแล้ว

พ่อของเธอเป็นวิศวกรก่อสร้าง และมักจะเดินทางอยู่บ่อยๆ

ทั้งสองมักจะเก็บกระเป๋าแล้วออกเดินทางเลย ออกไปที ประมาณสามเดือน หรือไม่ก็ครึ่งปี จนเฉียวเมิ่งเยวก็อดไม่ได้ที่ จะอิงจา

หลังจากได้รับการดูแลจากแม่มาสองวัน สีหน้าของเดียว เพิ่งเยวก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
พอไปทํางานในวันจันทร์ เดียวกันก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็น เธอ “พี่เฉียว พลังแห่งความรัก ช่างยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ?”

“คิดไปถึงไหนกัน แม่ฉันกลับมาแล้วต่างหาก” เฉียวเมิ่งเยว่ พูดไป แล้วโดนถุงขนมและกล่องนมไปบนโต๊ะของเสี่ยวอัน

“ฝากขอบคุณคุณป้าด้วยนะคะ” ดวงตาทั้งคู่ของเสี่ยวอันมอง ไปที่ขนม กินมันทีละคำทีละชิ้น พูดไปด้วยและพูดไปด้วย “นั่น อะไรหรอ ความสัมพันธ์ของประธานเห่อของฉันกับคุณเป็นยังไง กันแน่ สงสัยจ้งสงสัยจัง”

“เรื่องที่นอกเหนือจากเรื่องงานไม่ต้องมาถามฉัน!”

“คนอื่นก็แค่สงสัยเอง ได้ยินมาว่าประธานเห่อของฉันไม่ใกล้ ชิดกับผู้หญิง เว็บออนไลน์พวกนี้ก็ไม่เคยถ่ายรูปของประธานเห้อ เวลาอยู่กับผู้หญิงได้สำเร็จเลย แต่อยู่ดีๆเขาก็จับมือกับพี่ จะไม่ ให้สงสัยได้ยังไง!

“ตอนที่เขาจับมือกันเขาต้องบอกเธอด้วยหรอ? รีบไปเตรียม เอกสารเลย”

“รับทราบรับทราบ” เสี่ยวอันพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “อ้อ ใช่ แล้ว เกือบลืมไปแล้วศาสตราจารย์หลินบอกว่าถ้าคุณมาแล้วให้ ไปพบเขาที่ห้องทำงานด้วย

“ได้บอกหรือเปล่าว่ามีเรื่องอะไร?

“ไม่มี ฉันเดาว่ามันน่าจะเกี่ยวกับหัวข้อที่เขาจะพูด”

“ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวตามไป
“อืมอืม”

เจียวเมิ่งเยว่วางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ ก็ที่ไปห้อง ทำงานของ

ศาสตราจารย์หลินเลย

ศาสตราจารย์หลินชื่อจริงคือหลินจื้อ ปีนี้อายุสามสิบสอง เขา เป็นนักศึกษาปริญญาเอก

หลังจากจบปริญญาเอกจากต่างประเทศกลับมาเขาก็เข้า ทํางานที่โรงพยาบาลหย่าเต๋อ และได้ทำวิจัยเกี่ยวกับหลอดเลือด หัวใจและสมอง

ด้วยโครงการที่หลินจื้อเคยวิจัยทั้งในและต่างประเทศแล้ว เขา สามารถไปทำงานในโรงพยาบาลที่ใหญ่และดีกว่า แต่เขากลับ เลือกที่จะอยู่ที่โรงพยาบาลหย่าเอ

หลายปีที่ผ่านมา โรงพยาบาลหย่าเต๋อก็เริ่มมีชื่อเสียงมากขึ้น เพราะว่ามีเขาเข้ารวมด้วย และดึงดูดบุคลากรทางการแพทย์ที่ ยอดเยี่ยมหลายคนเป็นกำลังสำรองของโรงพยาบาล

เฉียวเมิ่งเยว่เคาะประตูห้องทำงานของหลินจื้อ “สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์หลิน ฉันคือเฉียวเมิ่งเยว่

“คุณหมอเฉียวเชิญครับ”

เฉียวเมิ่งเยวผลักประตูเข้าไป

หลินชื่อกำลังยืนหันหลังจัดเอกสารบนชั้นหนังสือให้เฉียว เมิ่งเยว่ “เชิญคุณนั่งลงก่อน ผมหาเอกสารสักครู่
เฉียวเมิ่งเยวนั่งลงบนโซฟา รอให้ หลินจื่อเสร็จเรื่องในมือของ

เขาก่อน

ผ่านไปสักพัก หลินจื้อก็เดินมา

เขาเป็นผู้ชายที่สุขุมและอบอุ่นคนหนึ่ง

ในมือหลินจือถือหนังสืออยู่หนึ่งเล่ม “คุณลองเอาหนังสือเล่มนี้ กลับไปอ่านดู

“นี่คือ……. ” เฉียวเพิ่งเยว่เหลียวมองก็รู้แล้วว่าคือหนังสือ วรรณกรรมการแพทย์ภาษาอังกฤษ

“นี่เป็นเล่มล่าสุดที่เป็นแนวคิดเกี่ยวกับหลอดเลือดหัวใจและ หลอดเลือดสมองมันเป็นหัวข้อที่ฉันจะพูดในวันพุธนี้ ในสองสาม วันนี้ฉันต้องคัดแยกเอกสารและวัสดุอื่นๆ ทางด้านการแปลฉัน ต้องขอรบกวนคูณช่วยเหลือหน่อย คุณมีปัญหาอะไรไหม?”

ปัญหานั้นไม่มีหรอก แต่รอบตัวคุณ ก็มีทีมแพทย์และผู้ช่วย จาก บริษัท อุปกรณ์การแพทย์ต่างๆ อยู่แล้วไม่ใช่หรอคะ? เรื่อง การแปลพวกเขาคงจะทำได้ดีกว่าฉันอยู่แล้ว”

“พูดตามตรง ตอนนี้ฉันไม่ค่อยพอใจกับการทำงานของคน

รอบตัวฉันเท่าไหร่ แต่ถ้าให้ส่งพวกเขากลับไป ก็จะมีคนใหม่ส่ง มาอีก คนใหม่ที่ส่งมาอาจจะทำงานได้แย่กว่าคนเก่าก็ได้ ฉันไม่มี เวลามากพอที่จะรับความเสี่ยงนี้หรอก

เฉียวเมิ่งเขว่คิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื้อจะพูดออกมาตรงๆแบบนี้ ยิ้มตอบ: “ถ้าอย นั้นฉันก็ไม่ขอถอนตัวแล้วนะคะ ฉันกำลังคิดอยากจะศึกษาแนวคิดใหม่เกี่ยวกับหลอดเลือดหัวใจและหลอด เลือดสมองอยู่พอดี”

“ถ้ามีหัวข้อและการประชุมเกี่ยวกับหลอดเลือดหัวใจและ หลอดเลือดสมองอีกฉันจะพาคุณไปเข้าร่วมด้วย ในเครือข่ายนี้ ได้มีการขยายตัวและเทคโนโลยีก็ยิ่งง่ายต่อการเรียนรู้