บทที่ 2 หุ่นทรมานกาย

วันรุ่งขึ้น

วารุณีกับธารทิพย์มาถึงบริษัทการรัซเซียร์ก่อนเวลานัด หมายครึ่งชั่วโมง พอมาถึงสองสาวก็ต้องตกใจและแปลกใจที่ การเทศวันนี้ มีเพียงวารุณีคนเดียวที่ผ่านการคัดเลือก นั่น หมายความว่า โอกาสที่วารุณีจะได้เป็นพรีเซนเตอร์ชุดว่ายน้ำนั้น แทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์

“เชิญคุณแอรี่เปลี่ยนชุดนะคะ แล้วเดินไปที่ห้องนั้นค่ะ” ไอริส พนักงานในบริษัทฯ ที่รับหน้าที่ดูแลเรื่องคัดเลือกพรีเซนเตอร์ บอกวารุณี

“แล้วห้องนั้นคือห้องอะไรคะ” เจ้าของค่าถามคือธารทิพย์

“ห้องนั้นเป็นห้องคัดเลือกพรีเซนเตอร์ค่ะ คุณนานโอเจ้าของ

บริษัทจะเป็นคนคัดเลือกด้วยตัวเองค่ะ” ไอริสตอบ

“เจ้าของบริษัทคัดเลือกด้วยตัวเองเลยหรือคะ”

ธารทิพย์ถามด้วยความตกใจ หล่อนนึกว่าคนคัดเลือกคือ หัวหน้าฝ่ายคัดสรรพรีเซนเตอร์เสียอีก

“ใช่ค่ะ คุณนานโอเป็นคนเลือกพรีเซนเตอร์ของทุก ผลิตภัณฑ์ในบริษัทค่ะ” ไอริสตอบ

“พี่ไอริสคะ ปกติแล้วบริษัทอื่นท่านประธานจะเป็นคนคัดเลือกพรีเซนเตอร์เองหรือเปล่าคะ” ธารทิพย์ถามอย่างสงสัย

“เท่าที่รู้มา เป็นบางบริษัทค่ะ” ไอริสตอบ “คุณแอรี่รีบไป เปลี่ยนชุดนะคะ ใกล้เวลาท่านมาแล้วค่ะ”

“ค่ะ” วารุณีไม่มีคำถามเหมือนเพื่อนรัก หล่อนรีบเดินเข้าไป เปลี่ยนชุดตามที่ไอริสบอก ก่อนเดินออกมาจากยืนหน้ากระจก บานใหญ่

“อ้าว ใส่เสื้อคลุมทำไมล่ะ ถอดออกสิ ฉันอยากเห็น

ธารทิพย์บอกวารุณีที่สวมเสื้อคลุมปิดทับเรือนร่าง วารุณีมี ท่าทางอิดออดไม่อยากจะถอดเสื้อคลุม

“ฉันไม่กล้าถอด” วารุณีบอกตามตรง

“ทำไมล่ะ ชุดมันโป๊มากเลยเหรอ” ธารทิพย์ถาม ก้าวเดินมา หาเพื่อนสนิทที่พยักหน้าแทนคำตอบ “ไหนดูสิ”

ธารทิพย์ดึงสายรัดเสื้อคลุมออก และเมื่อสาบเสื้อคลุมแยก ออกจากกัน ธารทิพย์ก็ได้เห็นเรือนร่างสวยงามของวารุณีในชุด

ทูพืช

“ว้าว…สวยมากเลยแก” ธารทิพย์กล่าวชมจากใจ

“สวยบ้าอะไร มันโป๊” วารุณีบอกขณะเลื่อนสาบเสื้อให้มา ทับกันแล้วผูกสายรัดเสื้อคุลม “ฉันไม่เป็นได้ไหมพรีเซนเตอร์ชุด ว่ายน้ำเนี่ย ฉันอาย”

“อายอะไร แกใส่สวยจะตาย รับรองชุดว่ายน้ำขายดีแน่
“ท่อนล่างยังพอทเนา ท่อนบนนี่สิ มันแทบจะปิดนมฉันไม่ มิดเลยนะ”

คนหน้าอกใหญ่เกินตัวตอบกลับ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก เกิด

อาการประหม่าขึ้นมา

“มันสวยจะตายไป ชุดทูพืชก็อย่างนี้แหละ มันก็ต้องโชว์ ความอิ่มกันทั้งนั้น แกต้องกล้านะ อีกนิดเดียวแกก็จะได้เป็นพรี เซนเตอร์แล้ว” ธารทิพย์พยามยามปลอบเพื่อน

“ฉันไม่ไปเทสไม่ได้เหรอ ไปเปลี่ยนชุดแล้วกลับบ้านดีกว่า นะ” คนประหม่าเริ่มงอแง

“มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยได้ไง ถือซะว่า ตอนนี้แกกำลัง ประกวดนางงามจักรวาลอยู่ก็ได้ ประกวดชุดว่ายน้ำน่ะ” ธาร ทิพย์ช่างสรรหาคำมาปลอบเพื่อน “ไปเถอะเร็วเข้า เดี๋ยวคุณนาน โอจะคอยนาน”

“แต่ฉันไม่อยากเป็นแล้วนี่ ที่จริงไม่อยากเป็นตั้งแต่แรกแล้ว ด้วย” วารุณีงอแงหนักกว่าเดิม

“แกเลิกงอแงเหมือนเด็กได้แล้ว ไปเร็ว” ธารทิพย์ไม่สนใจ อาการอิดออดของเพื่อน หล่อนจับมือวารุณีพาเดินออกจากห้อง นี้ไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้กัน

“พร้อมแล้วใช่ไหมคะคุณแอรี่ ถ้าพร้อมแล้วเชิญในห้องค่ะ คุณนานโอเพิ่งเข้าไปในห้องเมื่อกี้ค่ะ” ไอริสบอกวารุณีที่ทำหน้า สําบากใจ
“สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วผ่อนออกมานะ ทำใจให้ สบาย ฉันจะเข้าไปเป็นเพื่อนแกเอง”

ธารทิพย์บอกเพื่อน วารุณีค่อยรู้สึกดีขึ้นมาที่ธารทิพย์จะเข้าไป ด้วย วารุณีหมุนลูกบิดเปิดประตู แล้วดันประตูเข้าไป สองสาว กำลังก้าวเข้าไปในห้อง ทว่าเสียงของไอริสทำให้เท้าของทั้งคู่ ชะงัก

“คุณแอรี่ต้องเข้าไปคนเดียวนะคะ ส่วนคุณรอที่ห้องรับแขก ค่ะ” ไอริสเมื่อเห็นว่า สองเพื่อนรักทำหน้าแปลกใจ หล่อนจึงพูด ประโยคต่อมา “มันเป็นกฎของที่นี่ค่ะ ซึ่งทุกคนก็ปฏิบัติตามกัน มาตลอดค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันไหว แกไปรอที่ห้องนั้นเถอะ” วารุณีบอกเพื่อน “แกทําใจให้สบายนะ สู้ๆ นะเพื่อน

ธารทิพย์ให้กำลังใจวารุณี ที่สูดลมหายใจเข้าปอดและผ่อน ออกมา ราวกับเรียกกำลังใจ ก่อนก้าวเดินเข้าไปในห้อง

ห้องนี้เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก มีโซฟาชุดใหญ่วางอยู่ริม ห้อง ทีวีเครื่องเสียงคุณภาพเยี่ยม วางอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโซฟา ห้องนี้คล้ายกับห้องรับรองมากกว่าห้องเทสพรีเซนเตอร์ และบน โซฟาตัวยาวมีบุรุษนามว่านานโอนั่งก้มหน้าอ่านนิตยสารอยู่ และทันทีที่วารุณีก้าวเข้ามาในห้อง เขาเงยหน้ามองและส่งยิ้ม บางให้

วารุณีมองหน้าบุรุษที่มีชื่อว่านานโอนิ่ง แม้ว่าเวลาจะผ่าน มากกว่าหนึ่งเดือน ทว่าหล่อนกลับจำชายตรงหน้าได้ดี อาจพูดได้ว่า ไม่เคยลืมเขาก็ว่าได้ ราวกับว่าเขาอยู่ในความทรงจำของ หล่อนอย่างไรอย่างนั้นและไม่นึกเลยว่าจะได้เจอเขาที่นี่ อาการ ประหม่าจึงเพิ่มมากขึ้น มือทั้งสองข้างขึ้นไปด้วยเหงื่อ ใจเต้น ระทึก

“เราเจอกันอีกแล้วนะ จําผมได้ไหม” นานโอทักทายและเอ่ย ถาม มองหล่อนด้วยสายตาที่ไม่เคยมองหญิงสาวคนใดมาก่อน เท้าความเล็กน้อยคล้ายทวนความทรงจำให้วารุณี “ที่เราเดินชน กันในโรงแรมเมื่อเดือนก่อนไง”

“ค่ะ จําได้ค่ะ” วารุณีตอบเสียงค่อนข้างสั้น มองหน้าหนุ่มใหญ่ ที่ยังคงความหล่อและเท่ได้อย่างล้นเหลือ โดยเฉพาะเวลาเขายิ้ม มันทำให้ใจหล่อนแทบละลาย

“สวัสดีอย่างเป็นทางการนะแอรี่ ผมชื่อนานโอ

“ค่ะ สวัสดีค่ะคุณนานโอ

“เดินเข้ามาใกล้ๆ สิ ผมจะได้ดูได้ถนัดหน่อย” วารุณีก้าวเดิน มาหยุดยืนตรงโต๊ะตัวเตี้ยเข้าชุดกับโซฟา ระยะห่างระหว่างเขา กับหล่อนมีเพียงโต๊ะตัวนี้ขวางกั้น “คราวนี้ก็ถอดเสื้อคลุมออกได้ แล้วนะ ผมจะได้ดูว่า คุณเหมาะสมที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ชุดว่ายน้ำ ของผมหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินคำสั่ง หัวใจคนถูกสั่งเต้นโครมคราม ทั้งตื่นเต้น ทั้ง ประหม่าและเขินอาย ทั้งที่หล่อนเคยใส่ชุดว่ายน้ำอวดสรีระต่อ หน้าผู้ชายและผู้หญิงหลายครั้งยามไปเที่ยวทะเลหรือลงเล่นน้ำที่ สระว่ายน้ำ ทว่าความรู้สึกตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันลิบลับ วารุณีไม่เข้าใจตัวเองว่า เหตุใดรู้สึกเช่นนี้ หรืออาเป็นเพราะชุด ว่ายตนสวมใส่ทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกไม่อยากถอดชุดค ออกจากกาย หรือเป็นเพราะชายตรงหน้าที่ทำให้หล่อนรู้สึก เช่น

แต่ว่าจะด้วยเหตุผลใด วารุณีต้องทำตามสั่ง เพื่อการ เทสว่ายน้ำเสร็จสิ้น หล่อนจะได้ออกจากห้องนี้เสียที มือ เรียวสวยสายคลุมผูกเป็นปมหลวม ดึงเบาให้ปม คลายออกจากกัน แล้วถอดชุด

นานโอนั่งใจลุ้นระทึก มองดูค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมออก จากเรือนร่าง ม่านตาเขาขยายหัวใจเต้นผิดปกติ อารมณ์พุ่งทะยาน ตัวตนผองขยายอยู่กางเกงใน

ว้าว สุดยอดเขาอุทานในว่ายน้ำท่อนบนแทบจะปิดไม่มิด เลื่อนมายังเอวคอดกิ่ว กับสะโพกผายดินระเบิด สรีระวารุณีเปรียบเสมือนนาฬิกาทราย ดูงดงามและน่าสัมผัสเป็นที่สุด

คนมองตัวร้อนผ่าว ความตื่นเต้นไม่เลือน ก็เช่นกัน ยังคงว่าทำให้หล่อนรู้สึกว่าไม่จาบจ้วงโลมเลีย แต่ทำให้ ความรุมร้อนได้อย่างประหลาด มีความขวยเขินเข้ามา ด้วย ขายืนจากความประหม่า