ตอนที่8ออร่าแจ่มจรัสเฉิดฉาย

ตอนที่8ออร่าแจ่มจรัสเฉิดฉาย

ลี่หลินเย่พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป

นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้พบกับหลิวเซียนเซียนอีกแล้วพอนึกถึง เรื่องวันนั้นที่club blueเขาไม่น่าไปช่วยเธอเลยจริงๆถ้าไม่อย่าง นั้นวันนี้หลิวเซียนเซียนก็คงไม่มีโอกาสมาอยู่ที่นี่

มองแว๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นแฟนคลับของลี่หลินซูแอบรักมานานจน กลายเป็นโรคละเมอเพ้อเจ้อถึงขนาดกล้าพูดโกหกว่าท้องกับลื่ หลินซู

จิตคงป่วยไม่เบา

“ถอยไป”ลั่วเฟิงค่อยๆหันไปมองลี่หลินเย่แว๊บหนึ่งลี่หลินเย่ยิ่ง นิ่งเฉยมากเท่าไหร่ยิ่งบ่งบอกถึงความโกรธ

หลิวเซียนเซียนคนนั้นตายแน่ๆ

ครั้งที่แล้วที่ลี่หลินเย่ช่วยเธอไว้เป็นแค่เรื่องบังเอิญแต่ครั้งนี้ คงจะไม่ใช่แค่ไม่ช่วยแต่จะให้เธอได้ชดใช้เป็นสองเท่า

น้ำเสียงต่ำทุ้มๆของลั่วเฟิงพวกคนที่กำลังซุบซิบกันอยู่ก็แยกทางออกมาให้เขา

อันที่จริงพวกคนนั้นถูกเสียงของถั่วเฟิงเรียกความสนใจไปแต่ ลั่วเฟิงก็ดึงดูดได้แค่สายตาของคนพวกนี้

สิ่งที่ดึงดูดคนทั้งงานนี้ก็คือผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าของถั่วเฟิงราศี ออร่าที่แจ่มจรัสเฉิดฉายของผู้ชายคนนั้น

ฝีเท้าของเขาที่ก้าวไปข้างๆทีละก้าวคนในงานทั้งหมดก็ถอย เท้าไปทีละก้าวพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายถอยไปอีกถอยไปจน กลายเป็นเหมือนทางเดินเฉพาะของลี่หลินเย่ซะแล้ว

ผู้ชายคนนี้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรแต่ก็มีราศีพลังมากจนทำให้ คนนั้นแทบไม่กล้าจะหายใจ

เสื้อสูทที่เย็บปักด้วยมือสีดำสนิทไม่เห็นแม้กระทั่งรอยยับของ ผ้ากระดุมทองของปลายแขนทั้งสองข้างนั้นไม่มีใครคิดเลยว่ามัน คือทองเหลือง

มันเป็นทองต้องเป็นกระดุมที่ทำมาจากทองแน่ๆ

แต่ที่น่าดึงดูดที่สุดก็คือใบหน้าของเขาหน้าตารูปหล่อและสง่า จนวัวตายความล้มมองไม่เห็นจุดด่างในตัวเขาเลย
ผู้ชายแบบนี้มีกลิ่นอายของความหรูหราหล่อลากไส้จริงๆ

ทุกคนในงานนั้นล้วนคิดกันหมดเลยว่าเขาเป็นเจ้าบ่าว

อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้อยู่บนชั้น8ก็ย่อมไม่เห็นเจ้าสาวที่อยู่ใน

ชั้น8

แต่ว่าพวกเขานั้นเคยเห็นลี่หลินซูผ่านจอทีวีกันบ้างไม่ผิด แน่นอน

ลี่หลินเย่ไม่สนสายตาของคนในงานเขามุ่งตรงไปที่ข้างหน้า ของหลิวเซียนเซียน

“ท้องงั้นหรอ?”สายตาที่เยือกเย็นมองไปที่ร่างกายของหลิว เซียนเซียนไม่ว่าเธอจะดูเหมือนเป็นคนใสซื่อแต่ในหัวสมองเขาก็ มีแต่ภาพในวันนั้นที่คลับclub blueที่เขาเห็นร่างกายผู้หญิงคนนี้ ที่เต็มไปด้วยจุดแดงๆไปหมดทั้งตัว

เธอตั้งท้องแล้วนั้นก็ปกติดี

ผู้หญิงไม่มียางอายอย่างนี้คงจะหลายคนน่าดูไม่ท้องนี่สิถึงจะ แปลก

เมื่อได้ยินน้ำเสียงไพเราะซ่อนความแหบไว้นิดหลิวเซียนเซียนถึงเรียกสติกลับมา12ปีแล้วในที่สุดเธอก็ได้พบหน้าเขาสัก ทีหล่อจัง

เทียบกับลี่หลินซูในละครแล้วหล่อกว่าเยอะเลย ตอนนั้นใน สายตาของเธอก็เหลือเพียงแต่ผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้น

มีแต่เขา

ไม่มีคนอื่น

“ลี่หลินซูนี่ฉันตั้งท้องลูกของคุณจริงๆนะพาฉันไปได้ไหม?”

อันที่จริงหลิวเซียนเซียนก็ไม่ได้มีแผนการที่จะมาทำลายงาน แต่งของลี่หลินซูเธอก็แค่ต้องการใช้ข้ออ้างว่าเธอท้องกับลี่หลิน ซูเรื่องนี้ดึงดูดนักข่าวและคนรอบข้างนี้เพื่อที่เธอจะได้หาโอกาส หนีไปได้

แต่ว่าพอเห็นลี่หลินซูตัวจริงแล้วในสมองเธอก็วนเวียนอยู่แต่

ความคิดเดียวแต่งกับเขาถ้าแต่งกับเขาชีวิตเธอถึงจะสมบูรณ์แบบ

เพราะความรักเธอเหมือนถูกเวทมนตร์สะกด

“หลิวเซียนเซียนหุบปากของเธอเดี๋ยวนี้แล้วเข้าไปกับฉัน”ประธานหลิงยื่นมือไปดึงแขนของหลิวเซียนเซียนจะลากเธอ ขึ้นไปชั้น6ถึงตอนนั้นหลิวเซียนเซียนก็จะกลายเป็นผู้หญิงของ เธออยากจะหนีก็หนีไม่รอดแล้ว

หลิวเซียนเซียนร่างกายอ่อนแรงจากนั้นก็ล้มลงไปบนร่างของลี่ หลินเย่

ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงซบไว้ตรงร่างของลี่หลินเย

ถ้าตามสถานการณ์ปกติแล้วหลิวเซียนเซียนนั้นอย่าพูดถึงเลย แม้แต่คนที่ลอบสังหารก็ไม่สามารถเข้าใกล้ตัวของลี่หลินเย่ได้

แต่ณตอนนี้มีคนรอบข้างมากมายที่จ้องมองอยู่การกระทำของ หลิวเซียนเซียนช่างมาได้ไม่ทันตั้งตัวที่เขาจะรับมือ

เลยทำให้เธอได้ดั่งใจ

ตอนนั้นเองร่างกายอ่อนนุ่มพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆซบลงไปใน อ้อมแขนของลี่หลินเย่

สีหน้าไม่ประสบอารมณ์ของลี่หลินเย่ที่กำลังจะผลักผู้หญิงคน นี้ออกไปแล้วก็ได้ยินเสียงจากผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ วิงวอนร้องขอ ขอโทษนะถ้าหากคุณไม่ชอบฉันไม่อยากพาฉันไปก็ไม่เป็นไร

ฉันไม่โทษคุณ

ฉันผิดเองที่ไม่ควรเพ้อคิดถึงคุณ

ขอแค่คุณพาฉันออกไปจากที่นี่ก็พอแล้ว

ขอบคุณนะ”

ยิ่งพูดถึงตอนท้ายเสียงของเธอก็ยิ่งเบาลง

สีหน้าเย็นชาของลี่หลินเย่ก็ทำให้เธอได้สติเขาคือคนในความ ฝันที่เธอไม่อาจเอื้อมถึงได้เขาคือคนที่มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตของ เธอเธอไม่ควรที่จะไปทำลายความสุขของเขา

เสียงแผ่วเบาของผู้หญิงคนนั้นทำให้ลี่หลินเย่ที่ฟังอยู่นั้นนิ่งไป สักพักไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดจะเล่นอะไรอยู่

แต่ไม่สนว่าเธอจะคิดอะไรอยู่ก็จะไม่สามารถที่จะให้เธอไป ทำลายงานแต่งลี่หลินซูน้องชายของเขาได้เรื่องนี้เขารับหน้า แทนไปก่อนแล้วกันรอให้งานแต่งของลี่หลินซูเสร็จไปก่อนค่อย มาเคลียร์เรื่องนี้แล้วกัน
ถ้าไม่อย่างงั้นงานมงคลวันนี้เจ้าสาวของน้องชายเกิดโวยวาย ขึ้นมาคงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“แยกย้ายกันไปได้แล้วเด็กในท้องของเธอคือลูกของผมเองไม่ เกี่ยวกับ หลินซู”

หลิวเซียนเซียนอึ้งไปหนึ่งวิลี่หลินซูบอกว่าเธอท้องลูกของเขา แต่ยังบอกอีกว่าไม่เกี่ยวข้องกับลี่หลินซู”

ปากสั่นและมีไข้เล็กน้อย

หรือเป็นเพราะตั้งแต่เล็กจนโตว่าวิชาเอกภาษาของเธอแย่มาก ดังนั้นก็เลยฟังไม่รู้เรื่องอย่างงั้นหรอ?

ช่างมันเถอะแค่เขายอมรับก็ดีแล้ว

หลิวเซียนเซียนตกใจแบบอย่างมีความสุขในอ้อมกอดของเขา แล้วถีบขาเบาๆ”ฉันไม่อยากแต่งให้กับประธานหลังคุณพาฉันออก ไปได้ไหม?”

“ได้ครับ”ลี่หลินเย่ไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวก็เพราะตอนนี้เพื่องาน แต่งน้องชายของเขาไม่ให้มีเรื่องผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นอีกเขา ยอมรับและทําทุกอย่าง
ก้มตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับอุ้มตัวหลิวเซียนเซียนขึ้นมาหลังจาก นั้นก็ตรงมุ่งไปยังรถของตัวเอง

หลิวเซียนเซียนรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นฝันไปเธอจะต้องฝันไปอีก แล้วแน่ๆ

อยู่ในอ้อมกอดของลี่หลินเย่ความรู้สึกนี้มันช่างดีอย่างบอกไม่ ถูกเธอนั้นอยากซบอยู่อย่างนี้ไปทั้งชีวิตอยู่กับเขาไม่จากกันไป ไหนอีก

“ลี่หลินซูคุณอยากได้ลูกชายหรือลูกสาว?”รอหลังออกไปจากที่

นี่เธอก็จะไปโรงพยาบาลไปตรวจการตั้งครรภ์ของเธอ

ถ้าหากเขาชอบถึงแม้ว่าเขาจะไม่ให้สถานะกับเธอก็ตามเธอก็รับ

ได้เธอก็แค่อยากจะคลอดเด็กคนหนึ่งที่เป็นลูกของเขา

ลี่หลินเย่จ้องมองจนคิ้วบิดผู้หญิงคนนี้จะต้องสมองฟันเฟือนไม่ ปกติคิดอยากจะคลอดลูกของลี่หลินซูจนคิดไปถึงขั้นนั้นเชียว

ลี่หลินเย่หันไปสบตาถั่วเฟิงพร้อมพยักหน้าจั่วเฟิงก็รีบไปเปิด ประตูรถ

เขาพาหลิวเซียนเซียนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาอุ้มเข้าไปในรถ ส่งเธอไปที่สถานีตำรวจถ้างานแต่งของหลินซูยังไม่จบห้าม ให้ใครประกันตัวเธอออกมา พูดจบเขาก็ปัง เสียงปิดประตูรถ หมุนตัวไปแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม

รอถึงตอนที่หลิวเซียนเซียนได้สติแล้วฟังเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่ละคํานั้นรถไมบัคสีดำก็ขับเคลื่อนไปแล้วมุ่งตรงไปที่สถานี ตำรวจ

หลิวเซียนเซียนกระวนกระวายหันไปทางลั่วเฟิงพร้อมพูด ว่า คุณปล่อยฉันไปเถอะนะคะฉันท้องลูกของลี่หลินซูจริงๆนะ เธอไม่ได้โกหกไม่ได้โกหกจริงๆ

ถึงแม้ว่าเธอนั้นจะวางแผนให้ท้องลูกของลี่หลินซูแต่ไม่ว่า อย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อของเขา

เธอมั่นใจมากว่าเป็นลูกของลี่หลินซู

ลั่วเฟิงมองหน้าเธอพร้อมสีหน้าที่รำคาญลี่หลินเย่สั่งให้เขาไป ส่งที่สถานีตำรวจดังนั้นก็จะต้องไปส่งที่สถานี

เขาดึงที่กั้นของรถลงไปไม่อยากฟัง
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลิวเซียนเซียนก็ถูกส่งเข้าไปในสถานีตำรวจ

จริงๆ

พอเข้าไปในห้องมืดๆนั้นทันใดนั้นเธอก็คิดได้

เป็นแบบนี้ก็ดีถึงแม้ว่าลี่หลินซูจะไม่เอาเธอแต่ว่าประธานหลังก็ เอาเธอไปไม่ได้เหมือนกัน

รอหลังจากที่งานแต่งของลี่หลินซูจบลงร่างกายของเธอก็น่าจะ ฟื้นฟูกลับมามีเรี่ยวแรง

ก็คงจะเป็นอิสระแล้ว

หดตัวไปนั่งไว้ที่มุมของห้องลี่หลินซูเขาสอนบทเรียนบทหนึ่งที่ โหดร้ายที่สุดในโลกนี้ให้กับเธอ

ผู้ชายกับผู้หญิงใครรักใครก่อนคนนั้นต่ำต้อย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ