ตอนที่2ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

ตอนที่2ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

หลิวเซียนเซียนกัดริมฝีปาก”ฉันง่วงแล้วฉันขึ้นไปนอนก่อน นะ”เธอไม่อยากอธิบาย

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่จากไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเธออายุ แค่6ขวบถ้าไม่ใช่เพราะลี่หลินซูส่งเธอให้หลิวเพิ่งจั้นเธอคงไม่อยู่ กับหลิวเฟิงจั่นหรอก

บ้านตระกูลหลิวมีห้องอยู่สิบกว่าห้อง

แต่เธออยู่ที่นี่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินคนหนึ่ง

“หยุดก่อนบอกให้หยุดไง”ด้วยปฏิกิริยาเธอทำให้หลิวเพิ่งจั่น โกรธตะโกนให้หลิวเซียนเซียนกลับมา

หลิวเซียนเซียนเดินขึ้นบันไดต่อไปแล้วตอบกลับด้วยเสียง จางๆ”คุณหลิวเวลานี้คือเวลานอนแล้วถ้าพวกคุณสามคนไม่อยาก นอนอยากอยู่ที่นี่ทั้งคืนมันก็เรื่องของพวกคุณฉันจะนอนแล้ว”

“เซียนเซียนดูเธอ… “หลิวเพิ่งจนมองรอยจูบบนตัวของหลิว เซียนเซียนด้วยสายตาที่สิ้นหวัง“ถ้าฉันจำไม่ผิดตอนเปิดเทอมเธอพึ่งจะปีหนึ่งใช่ไหมนี่พึ่งจะเป็นนักศึกษาก็เที่ยวอยู่กับ ผู้ชายแล้วเธอเป็นแบบนี้ประธานหลังจะเอาเธออยู่เหรอ ? ”

“ไม่เอาน่ะดีฉันไม่แต่งงานกับชายแก่แบบนั้นหรอก”คนที่เธอ อยากแต่งงานคือลี่หลินซูเสียดายที่ลี่หลินซูจะแต่งงานแล้วแต่ เจ้าสาวกลับไม่ใช่เธอเขาคงจะลืมเด็กผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้แล้ว ล่ะมั้ง

แต่เธอไม่เคยลืมเขาเลย

“เซียนเซียนพ่อของเธอกำหนดวันแต่งงานกับประธานหลัง ไว้แล้วเป็นเดือนหน้าวันที่8เธอครบ18พอดีวันนั้นเป็นวันมงคล ประธานหลังเป็นคนร่ำรวยถ้าแต่งงานไปแล้วจะเป็นคุณผู้หญิงที่มี โชคลาภมากมายถ้าแม่เธอรู้ต้องยินดีกับเธอแน่ๆ”

ลั่วเหมยจูดึงแขนหลิวเพิ่งจั่นและพูดจากล่อมหลิวเซียนเซียน

หลิวเซียนเซียนหยุดเดินและหันกลับมาร่างผอมบางหยุดอยู่ที่ บันไดเอียงตัวแล้วมองลงไปที่ล้วเหมยจู

“แม่เลี้ยงดูจากที่คุณพูดแล้วสำหรับผู้หญิงที่แต่งงานกับประธาน หลิงก็คือผู้ชนะแล้วงั้นเหรอ ?
“แน่นอนสิอายุยังน้อยก็ร่ำรวยแล้วผู้ชายแบบนี้น่ะหายากพ่อเธอ ดูแลเธอขนาดนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะหาผู้ชายที่ดีที่สุดให้

หลิวเซียนเซียนรอให้ถั่วเหมยจพูดชมต่างๆนาๆพอล้วเหมยจูพูด เสร็จแล้วเธอก็ยิ้มอ่อนๆและพูดกลับไปว่า ถ้าเป็นแบบนี้งั้นฉันก็จะ เป็นคนดีที่ยอมเสียสละประธานหลิงให้พี่ลู่ลู่ก็แล้วกัน”

แบบนี้แม่เลี้ยงจะต้องยินดีเป็นแน่และสบายใจที่ลูกสาวตัวเองมี ที่พึ่งพิงที่ดีอะไรคืออายุยังน้อยอย่าคิดว่าเธอจะไม่รู้นะสกุลหลัง คนนั้นอายุตั้ง40แล้วเธอคงไม่แต่งงานกับคนที่แก่แบบนั้นหรอก

พอพูดคำนี้เสร็จเธอก็หมุนตัวหันกลับไปแล้วเดินขึ้นไปด้วย พูดไปด้วย คนบ้านเดียวกันพ่อกับแม่เลี้ยงและพี่ลู่ลู่ด้วยไม่ต้อง ขอบคุณฉันหรอกนะฝันดี”

พอหลิวเซียนเซียนหมุนตัวเดินกลับไปห้องนอนตัวเองหลิวลู่ล่ เป็นคนแรกที่รู้ตัวและตอบกลับ หลิวเซียนเซียนพูดอะไรน่ะฉันมี ผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งงานกับประธานหลิงหรอกเธอนั่นแห ล่ะที่ต้องแต่ง

พอฟังคำพูดที่หยิ่งยโสของหลิวลู่ลู่หลิวเซียนเซียนไม่แม้แต่จะ หันกลับไปและก่อนจะปิดประตูตะโกนคำพูดสุดท้ายออกมา”ฉันก็มีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งหรอก

“ก็อกๆ…..อกๆ…..เสียงเคาะประตูดังจนขัดจังหวะความคิด ของหลิวเซียนเซียน”เซียนเซียนเปิดประตูพ่อเธอมีเรื่องจะพูด ด้วย”

พอได้ยินเสียงของลั่วเหมยจูหลิวเซียนเซียนก็หยิบสำลีจากชั้น วางฉีกออกเป็นสองส่วนและยัดใส่หูปล่อยลั่วเหมยจูตะโกนไป เธอทำเป็นไม่ได้ยิน

“บนโลกนี้มีแค่แม่ที่…. “เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้นหลิวเซียน เซียนที่หลับตาอยู่หยิบมือถือมา”ฮัลโหล……

“เซียนเซียนลี่หลินซูกำลังจัดงานแถลงข่าวเธอเห็นรึยัง ? หลิวเซียนเซียนสะดุ้งและลุกขึ้นนั่งเธอถึงกับตาสว่างตื่นเต็ม ที่“อะไรนะงานแถลงข่าวเหรอ ? “

“เรื่องงานแต่งเขาและหม้อยู่ในไงเดือนหน้าวันที่8พวกเขาก็จะ แต่งงานแล้ว”

หลิวเซียนเซียนนิ่งไปสายตาจ้องมองที่ผ้าห่มแบบไม่ละสายตา
เซียนเซียนเธอเป็นอะไรมั้ย ? เธอไม่ต้องแกล้งฉันสิพูดอะไร หน่อย”เห็นว่าเธอไม่ออกเสียงอะไรฟังเวิ้นซิ่วก็ตะโกนอย่างร้อน ใจ

เสียงตะโกนทำให้หลิวเซียนเซียนที่กำลังอึ้งกลับมาได้สติ”ซิ่ว ซิ่วฉันอยากดื่มเหล้าไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้มั้ย ? “

เดือนหน้าวันที่8ต้องบังเอิญขนาดนี้เลย ?

พ่อของเธอก็กำหนดวันแต่งงานกับประธานหลังเป็นวันนั้น เหมือนกัน

ถ้าเธอตอบตกลงล่ะก็แสดงว่าเธอแต่งงานกับลี่หลินซู

แต่เสียดายที่เจ้าสาวของลี่หลินซูไม่ใช่เธอส่วนเจ้าบ่าวของเธอก็

ไม่ใช่ลี่หลินซู

คิดๆแล้วรู้สึกเหมือนประชดเลย

“ได้สิที่เดิมนะเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมง ฟังเวิ้นซิ่วตอบตกลงกด้วย ความเป็นห่วง

พอวางสายในหัวหลิวเซียนเซียนมีแต่ลี่หลินซู
ลี่หลินซูจัดงานแถลงข่าวถึงกำหนดวันแต่งงานแล้วแสดงว่าเขา จะสละโสดแล้วจริงๆเขาจะแต่งงานจริงๆแล้ว

หลิวเซียนเซียนสายตาจ้องไปที่เพดานอย่างว่างเปล่าหัวใจเต็ม ไปด้วยความเจ็บปวดจนไม่สังเกตเงาคนตรงประตู

ผ่านไปสักพักหลิวเซียนเซียนถึงจะรู้สึกสงบลงเธอเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็ออกไปข้างนอก

หลิวเซียนเซียนที่กำลังลงมาก็ถูกลัวเหมยจูเรียกเอาไว้”เซียน เขียนเธอจะออกไปเหรอ ? “

หลิวเซียนเซียนห่วงว่าถั่วเหมยจูจะไม่ให้เธอออกไปเลยไม่ได้ พูดอะไร

ถั่วเหมยจูเหมือนจะเดาออกจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม”ฉันไม่ได้ว่า อะไรหรอกนะถ้าจะออกไปข้างนอกก็ออกไปแต่พี่อ้อยตั้งใจต้มซุป ที่เธอชอบเอาไว้ให้

เมื่อได้ยินว่าเป็นพี่อ้อยหลิวเซียนเซียนก็หยุดชะงัก

อยู่บ้านตระกูลหลิวพี่อ้อยดีกับเธอมากกว่าญาติด้วยกันเสียอีก และนึกขึ้นได้ว่าดื่มเหล้าในขณะท้องว่างต้องไม่ดีต่อกระเพาะแน่ จึงเดินไปที่โต๊ะอาหาร
หลิวเซียนเซียนรีบซดน้ำซุปกระดูกสาหร่ายไปหนึ่งถ้วยและลุก ขึ้นยืน”พ่อแม่เลี้ยงฉันนัดกับเพื่อนไปช้อปปิ้งพวกคุณกินต่อเลย ฉันไปก่อนนะ”

“จะช็อปปิ้งก็ช็อปกลางวันลึกขนาดนี้แล้วห้ามออกไป”หลิว เฟิงจั่นคัดค้าน

“เพิ่งจั่นผู้หญิงสมัยนี้ชอบช้อปปิ้งตอนกลางคืนไม่อย่างนั้นก็ให้ เซียนเซียนกลับมาเร็วหน่อยก็ได้แล้ว”ลั่วเหมยจูที่อยู่ข้างๆกลับ ช่วยหลิวเซียนเซียนพูด

ครู่หนึ่งหลิวเซียนเซียนรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแต่เธอ อยากรีบออกไปดื่มเหล้าก็เลยพูดตามถั่วเหมยจู”พ่อก่อนสี่ทุ่มฉัน กลับบ้านแน่นอนให้ฉันไปได้รึยัง ?

ถั่วเหมยจูระเบิดเสียงหัวเราะและพยักหน้าพูดแน่นอนรีบไป เถอะอย่าให้เพื่อนต้องรอนาน

หลิวเซียนเซียนรีบออกไปจนไม่ได้คิดว่าคำพูดของถั่วเหมยจู หมายความว่าอะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

auclubpoison
หลิวเซียนเซียนลงจากแท็กซี่และเดินเข้าไปในคลับ

วอลโว่สีดำหยุดจอดเงียบๆจากด้านหลังสายตาของชายที่นั่งบน รถจ้องมองไปที่หลิวเซียนเซียนคืนนี้เด็กสาวคนนี้เป็นของเขาแน่