ตอนที่14ใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีดำ

ตอนที่14ใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีดำ

หลิวเซี้ยวหนิงกวาดสายตามองไปที่ขบวนรถของลี่หลินซูอย่าง ระมัดระวังแน่นอนไม่รอดพ้นจากสายตาของเขาเลยแม้แต่คัน เดียวและรวมถึงคันที่อยู่หน้าสุดคันนั้น

เบนท์ลีย์

หลิวเซี้ยวหนิงนั้นชอบรถตั้งแต่เด็กโดยเฉพาะรถหรูๆ

แต่เด็กน้อยเม้มๆปากปฏิเสธออกไป”ม้ามี้ผมยังรอผมอยู่ผมยุ่ง มากให้คุณได้แค่สามนาทีซึมเริ่มนับตั้งแต่ตอนนี้

ใจของลี่หลินซูวุ่นวายราวกับลมพัด

ตลอดที่ผ่านมานั้นมีแต่เขาที่ให้เวลาคนอื่นในการเจรจาหรือพูด เรื่องต่างๆแต่ตอนนี้กลับโดนเด็กไม่สิ้นฟันน้ำนมคนนี้มาจับเวลา ให้เขาพูด

และนี้ก็เป็นครั้งแรก

ทน
จะต้องทน

พอแค่คิดว่าเด็กคนนี้เอาลี่หลินเย่ได้อยู่หมัดเขาก็ทนได้แล้ว

เขายังคงไม่รีบพูดอะไรจนหลิวเซี้ยวหนิงก็เปิดปากพูดออก มาอีกครั้งเด็กน้อยนั้นร้อนใจแทนลี่หลินซูแล้ว”คุณลี่ผ่านไป แล้ว10วินาทีคุณยังเหลืออีก2นาทีกับอีก50วิ

ลี่หลินซูสีหน้ามืดไปหมด”หนูอายุเท่าไหร่?เอาช่องทางการ ติดต่อของคุณพ่อคุณแม่หนูมาให้ฉัน

“ผมอายุสี่ขวบส่วนช่องทางการติดต่อของม๊ามี้ผมผมบอกไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงเพื่อป้องกันไม่ให้เธอถูกตามรังควานผมบอกคุณไม่ ได้”

“งั้นแดดดี้ของหนูหล่ะ?”ลี่หลินซูถามต่อแกล้งเด็กคนนี้จนสนุก ปากชอบเด็กคนนี้มากชอบมากมาก

เรื่องนี้ก็คงต้องถามตัวคุณเองแล้ว

แต่ว่าประโยคนี้หลิวเซี้ยวหนิงคิดแล้วคิดและแล้วก็ไม่ได้พูดออก ไปลี่หลินซูไม่รู้ว่าตัวเองนั้นมีความสัมพันธ์กับเขาอย่างไร
ไม่รู้อย่างนี้ก็ดีเขานั้นไม่อยากได้คนอย่างนี้เป็นคุณพ่อหรอก

เขาไม่เหมาะ

“เรื่องนี้คุณก็คงต้องถามแดดดี้ของผมเองแล้ว”

“แดดดี้ของหนูคือใครหล่ะ?”ลี่หลินซูถามด้วยความอยากรู้ว่า ผู้ชายแบบไหนนะถึงได้คลอดเด็กที่น่ารักและฉลาดขนาดนี้ออก มาคงจะพอพอกับเขาและลี่หลินเย่หล่ะมั้ง

“ไม่รู้ครับ”

“ไม่รู้?หนูนี่หนูล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหมตั้งใจที่จะไม่พูดอีกแล้วใช่

ไหม?”

สีหน้าของหลิวเซี้ยวหนิงดูเยือกเย็นขึ้นมาทันทีเอามึงลูบคาง อย่างเท่ๆ”แล้วแต่คุณจะคิดลืมหมดเวลาสามนาทีแล้วผมต้องไป ละ

พูดจบเด็กน้อยหมุนตัวแล้วก็เดินไปลืมตาโตมองหาหลิวเซียน เซียนไปทั่วทิศ

แต่กวาดสายตาดูแล้วแต่กลับไม่เห็นวี่แววของหลิวเซียนเซียน

ม๊ามีของเขานี่ซื่อบื้อจริงๆคงจะตกใจเพราะเห็นลี่หลินซูแน่ๆ

ลี่หลินซูคงจะเคยทำหลายล้านเรื่องที่ผิดต่อมามี้ทำให้ม้ามี้ต้อง

เสียใจ

ดังนั้นม้ามีจึงไม่เคยพูดถึงเรื่องที่จะไปตามหาแดดดี้เลย

ถอนหายใจหนึ่งทีแล้วก็ส่ายๆหัวเด็กตัวน้อยๆอย่างเขาไม่เข้าใจ โลกของผู้ใหญ่เลยจริงๆจะทำยังไงดี?

ลี่หลินซูก็เหลือแค่กระโดดโวยวายแล้วหล่ะยังไม่เคยมีใครกล้า ทำกับเขาอย่างนี้มาก่อนมีก็แต่เขาเป็นคนไล่คนอื่นไปอย่างเท่ๆ แต่ตอนนี้ก็คือเด็กคนนี้รังเกียจและไม่อยากคุยกับเขาเดินเข้าไป ข้างหน้าคว้าคอเสื้อของหลิวเซี้ยวหนิงขึ้นมา”นี่ฉันยังพูดไม่จบ นะ

“แต่ว่าครบสามนาทีแล้วนิ

“นั้นคือเวลาที่หนูตกลงเองเออเองฉันตกลงด้วยเมื่อไหร่ หล่ะ?”ลี่หลินซูกัดฟันจนแน่น

“แต่คุณก็ไม่ได้คัดค้านงั้นก็แปลว่าตกลง”หลิวเซี้ยวหนิงถูกยกขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศร่างกายเล็กๆของเขาเริ่มดิ้นรน ราน ปล่อยผมลงมา

“ไม่ปล่อย”ถูกยั่วโมโหและยังยั่วยุเขาต่อหน้าคนมากมายขนาด นี้ถึงเวลาตาลี่หลินซูเอาคืนบ้างแล้ว

“เออคุณก็แค่อยากจะพูดคุยกับผมไม่ใช่หรอ งั้นก็ได้แต่ว่าผม ต้องเก็บค่าเสียเวลานะครับ”หลิวเซี้ยวหนิงตอบกลับในเมื่อคนมี เงินกลัวที่สุดก็คือการเสียหน้าตอนนี้มีคนมากมายอยู่อย่างนี้เขาก็ น่าจะหารายได้สักหน่อยจะได้ไม่ขาดทุน

ลี่หลินซูคงไม่กล้าที่จะปฏิเสธที่จะไม่ให้เงินเขาเพราะนั้นถือกับ ว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เขาต้องเสียหน้า

“เหอะไหนพูดสิว่าจะคิดเท่าไหร่?”แต่ก่อนนั้นมีแต่เขาลี่หลินซู คิดเงินกับคนอื่นตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นไอเด็กนี่มาเก็บเงินกับเขา

ถ้าหากว่าเด็กนี้จะสามารถรังแกลี่หลินเย่อย่างนี้หล่ะก็และต้อง ต่อหน้าเขาด้วยอย่างนั้นคงจะสะใจน่าดู

พอคิดถึงตรงนี้ลี่หลินซูยกมุมปากขึ้นมาและยิ้มที่มีเสน่ห์ของเขา เล็กน้อยค่อยๆปล่อยหลิวเซียวหนิงลงมา
“หนึ่งนาทีหนึ่งพันหยวนถ้าคุยหนึ่งชั่วโมงหล่ะ?”หลิวเซี้ยวหนิ งก็คิดถึงข้อเสนอนี้ว่าหนึ่งนาทีหนึ่งพันหยวนหนึ่งชั่วโมงก็หก หมื่นหยวนวิธีหาเงินนี้ก็ไม่เลวมานี้ก็สามารถไม่ต้องรับงานแปล ครึ่งปีได้เลย

เขาก็สามารถเลี้ยงดูตัวเขาเองและก็ม๊ามีได้แล้ว

ลี่หลินซูหยีตาลงเล็กๆแทบอยากจะบีบเด็กคนนี้ให้ตายๆไปนี่มัน เป็นการปล้นชัดๆ

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะรวยสักแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ชอบการที่ขูดรีด ทรัพย์ไปเหมือนปล้นอย่างนี้

แค่คุยด้วยหนึ่งนาทีก็ได้แค่ไม่กี่ประโยคก็ต้องจ่ายหนึ่งพัน

เด็กนี้กล้าที่จะขอซะจริงๆ

แต่พอมองไปรอบๆสายตาของคนที่มามุงดูอยู่นั้นสุดท้ายก็ ยอมรับข้อเสนอ

นี้เห็นว่าเด็กคนนี้สามารถปราบลี่หลินเย่ได้หรอกนะเขาเป็น ผู้ใหญ่โตแล้วงั้นก็ไม่เอาเรื่องกับเด็ก ตกลงงั้นก็ขึ้นรถ

พูดอยู่ลี่หลินซูก็จูงมือของเด็กน้อยแล้วเดินไปจะขึ้นรถเบน
นี่……..เซียนเซียนที่หลบอยู่ในฝูงคนนั้นอยากจะเปิดปาก เรียกหลิวเซี้ยวหนิง

แต่ว่าเสียงของเธอนั้นเบาเกินจนถูกเสียงคนซุบซิบกลบมิดไป พอเธอคิดที่จะพุ่งออกไปในตอนนั้นหลิวเสี้ยวหนิงก็ได้ขึ้นไปนั่ง อยู่ในรถของลี่หลินซูแล้ว

ลี่หลินซูขับรถด้วยตัวเองหลิวเซี้ยวหนิงก็นั่งอยู่แถวข้างหลัง เรื่องที่จะต้องทำเป็นเรื่องแรกหลังจากขึ้นรถแล้วก็คือต้องส่ง ข้อความหาหลิวเซียนเซียน

“ม้ามิ้วางใจได้นะครับลุงลี่แค่จะพาผมออกไปคุยธุระนิดหน่อย เขาไม่ได้ลักพาตัวผมถึงเวลากลับบ้านผมจะส่งข้อความไปให้นะ ครับ”

ลี่หลินซูมองไปตรงเด็กน้อยที่เอาแต่งกดหน้าจอบนนาฬิกา ของเขาคิดว่าเขาคงจะเล่นอีกเดี๋ยวถึงที่บริษัทยังไงก็เอาเบอร์ โทรแดดดี้หรือม้ามีของเธอมาก่อนจะดีกว่าบริษัทจะได้เตรียมทำ สัญญาเซ็นกับเธอ”

“เซ็นสัญญา? ไม่ใช่มาคุยเล่นเฉยๆหรอกเหรอ?
ทำไมแค่เริ่มต้นคุยก็พูดถึงเรื่องสัญญาแล้ว?

“ใช่พอดีมีละครเรื่องหนึ่งขาดตัวละครเด็กอย่างเธออยู่พอดีฉัน ตั้งใจที่จะเอาเธอนั่นแหละแต่ว่าเรื่องเซ็นสัญญานี้เธอยังเด็กเกิน ไปดังนั้นจะต้องให้ผู้ปกครองมาเซ็นแทนเธอ

ลี่หลินซูขับเคลื่อนรถเดินหน้าต่อไปวันนี้ก็ให้เด็กน้อยนี้หาเงิน ไปได้เยอะเขาก็จะพาเด็กนี้ไปไว้ที่บริษัทก็ไม่เชื่อว่าพ่อแม่ของ เด็กจะไม่ตามมาหาถึงนี่

เด็กที่น่ารักขนาดนี้คงจะต้องเป็นลูกรักในดวงใจพ่อกับแม่ แน่นอน

ขนาดเขาคนที่ไม่เคยคิดที่จะชอบเด็กมาก่อนยังชอบเขาเลย เขากลับไม่รู้อะไรเลยว่าแม่ของเด็กที่พอเห็นเขาแล้วก็กลัวไป เลยและไม่กล้าตามมา

“เอ่อคือ…….. ”หลิวเซี้ยวหนิงคิดอยู่สักพักเมื่อวานตอนที่เขาไป หาลี่หลินซูแล้วบอกว่ามาสมัครเป็นตัวละครเด็กก็แค่ใช้มันเป็นข้อ อ้างเฉยๆ

แต่ว่าพอคิดดูแล้วบางทีการเป็นนักแสดงก็น่าจะไม่เลวเหมือน

กัน
ไม่แน่อีกหน่อยอาจจะโด่งดังเหมือนกับแดดดี้ที่ชั่วๆคนนี้ก็ได้ แต่ว่าคงจะยังตอบตกลงทันทีไม่ได้ไม่อย่างนั้นเรื่องเงินก็คงจะ

พูดยาก

นี่เป็นกลอุบายของม๊ามีที่จะใช้ทุกครั้งเวลาไปซื้อผักเพียงแค่มา ถามราคาแล้วก็หันไปพร้อมทำสีหน้าไม่อยากซื้อแล้วคนขายผัก ก็จะรีบลดราคาให้ทันที

ลองทดสอบดู

“ผมขอพิจารณาดูก่อนละกัน

“หรือว่าจะรอขอความคิดเห็นจากพ่อแม่ใช่หรือไม่? พวงมาลัย ในมือของลี่หลินซูเกือบจะตกเข้าไปสระข้างทางซะแล้ว

แต่ก่อนนั้นจะมีแต่นักแสดงต่างๆเข้ามาร้องขอให้เขาแบ่งตัว ละครให้เล่นแต่พอมาเป็นเด็กคนนี้กลับเปลี่ยนเป็นเขาที่ต้องไป ขอเด็กให้มาเล่น

ลี่หลินซูคนอย่างเขาเคยเอาตนไปอยู่ต่ำต้อยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อ

ไหร่กัน
“ไม่ต้องไม่ต้องแค่ตัวผมเองขอคิดพิจารณาเองก่อนผมยังต้อง เรียนอนุบาลอยู่ต้องแสดงโชว์ละครตั้งแต่เล็กอย่างนี้คงจะไม่ดี สักเท่าไหร่”ตัวเด็กน้อยแต่คำพูดคำจาเหมือนผู้ใหญ่

“ได้งั้นให้เวลาเธอพิจารณาอีกสามวันแต่ว่าภายในสายวันนี้เธอ จะต้องอยู่ข้างๆฉันทุกวัน

“ไม่ได้เวลากลางคืนนั้นผมจะต้องนอนกับม๊าม๊”หลิวเซี้ยวหนิง ปฏิเสธไปทันที

ลี่หลินซูก็ทำท่าทางเลียนแบบสีหน้าของหลิวเซี้ยวหนิงมอง ด้วยสายตารังเกียจ”ใครจะนอนกับเธอฟันก็ยังขึ้นไม่หมดแล้วถ้า เกิดฉี่รดที่นอนฉันขึ้นมาจะทำยังไง?ฉันแค่จะให้เธอมาช่วงเช้า และอยู่กับฉันตอนทำงานก็พอเป็นยังไง?”