บทที่ 8 ใช้อำนาจของวงศ์ตระกูล

บทที่ 8 ใช้อำนาจของวงศ์ตระกูล

เมื่อได้ยินเสียงของฉินหลั่ง ลังเล่นเธอก็ชะงักไป จาก จมูก แล้วเงยหน้าขึ้นหันไปมองฉันหลังด้วยสายตายาย มาด้วยเหรอ

ฉันหลังพยักหน้าเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร ลุงหน้าของและ ว่าเธอไม่พอใจตัวเองมาก

“เล่นเอ๋อ ฉินหลั่งมาเพราะอยากจะช่วยเธอหาพยนะ เกิด เรื่องขึ้นกับเธอ เขาก็เป็นห่วงมากเหมือนกัน เราม ฉินหลั่งพูดแก้ตัว

“หึ เป็นห่วง !” สังเล่นเอ๋อหัวเราะเสียงเย็น เมื่อสั่ง เพราะนาย ฉันจะไปชนกับหมาเกื้อไหม ไม่เหม แล้วจะมีเรื่องวันนี้ไหม ?

สังเล่นเอ๋อพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก ตระบอง หน้าประตู ก่อนจะตะคอกใส่ “ไสหัวไป นายรับ นอกจาก หอพักของฉันเดี๋ยวนี้ !

เล่นเอ๋อ ดูเธอส… โจวซินเองก็รู้สึกว่าสังเล่นและของ ไร้เหตุผลเกินไปหน่อย ยังไงฉันหลังเขาก็มาเยี่ยมเแล้ว เธอยังจะพูดแบบนี้กับคนอื่นอีก

ฉันหลังไม่พูดอะไร เขาค่อยๆหันหลัง แล้วเดินไปทางประตู

“ฉันหลัง ไม่เป็นไรใช่ไหม เมื่อกี้เล่นเอ๋อพูดเกินไปหน่อย เห็น แก่ที่วันนี้เธอกดดันมาก นายก็อย่าได้ถือสาเธอเลยนะ เข้าใจเธอ หน่อย” หวงเกอกดวางสาย แล้วเดินตามออกมา ปลอบใจพี่น้อง

ไม่เป็นไร ฉันรู้ดี” ฉินหลังยิ้มบางๆ “เอาล่ะ รีบเข้าไปปลอบเธอ เถอะ บอกเธอไม่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างจะดีเอง”

พอพูดจบ ฉินหลังก็เดินออกไปข้างนอกอย่างไม่ทุกข์ร้อน หวงเกอมองดูแผ่นหลังของฉันหลัง สายหัว แล้วรีบเดินกลับ เข้าไปในหอพัก

“ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าไอ้ตัวซวยนั่นอีกแล้ว !” สังเล่นเอ๋อยังคง ก่นค่าเฉินหลั่งไม่หยุด พอเห็นหวงเกอเข้ามา ถึงจะหยุด ก่อนจะ คว้าโทรศัพท์ออกมา “จู่ๆเมื่อกี้ฉันก็คิดได้ว่าควรจะโทรหาเพื่อน สมัยม.ปลาย ดูว่าจางเชื่อจะช่วยอะไรได้ไหม……..

“ฮัลโหล จางเชื้อ ฉันเล่นเอ๋อเองนะ……..สังเล่นเอ๋อเริ่มเล่า บรรยายความซวยของตัวเองให้จางเชื่อฟัง
คนอื่นๆที่อยู่ในหอพักเองต่างก็กําลังติดต่อ คนที่ตัวเองพอจะคิด ออก คนที่พอจะช่วยอะไรได้บ้าง

“ฮัลโหล คุณลุงคะ ฉันเหวินเหวินเองนะ มีเรื่องอยากจะรบกวน คุณลุงหน่อยค่ะ เพื่อนร่วมหอของฉันกับหม่าลั่นถังบริษัทเทียนซี กรุ๊ป……อะไรนะคะ ไม่กล้ายุ่ง ไม่ใช่ค่ะ คุณลุงช่วยดูหน่อยว่าพอ จะหาทางเจรจา…อ๋อ ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันลองไปหาคนอื่นดู สวัสดีค่ะ คุณลุง”

“ฮัลโหล ป้าหรุงคะ ป้าช่วยดูหน่อยนะคะว่าเรื่องนี้ป้าช่วยฉันได้ ไหม..…….”

ฉินหลังเดินออกมาจากหอพักหญิง สายใจสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ เข้าไป ก่อนจะควานหาโทรศัพท์ กดหาเบอร์ที่อยู่ในความทรงจํา แล้วทาบโทรศัพท์ลงข้างหู

หลังเสียงสัญญาณสามครั้ง สายก็ติด

“คุณชายใหญ่ ในที่สุดคุณก็โทรหาชายชราสักที คุณชายใหญ่ ลำบากอยู่ข้างนอกมาตั้งหลายปี กระผมมีใจแต่ไร้กำลัง ความผิด ของกระผมเอง” อีกด้านมีเสียงของชายชราดังขึ้น น้ำเสียงสั่น เครือ ฟังแล้วเหมือนว่ากําลังตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้ออกมา

ท่านหวงพูดเกินไปแล้ว” ได้ยินเสียงของท่านหวงในวงศ์ตระกูลที่ไม่ได้ยินมานานเจ็ดปี ในใจของฉินหลังมีความรู้สึกนับ ร้อยที่ผสมปนเปกันอยู่

“บททดสอบความยากจนของผมจบแล้ว ตอนนี้ผมคงใช้อำนาจ ของวงศ์ตระกูลได้แล้วใช่ไหม

“แน่นอนครับ ตั้งแต่เมื่อวานซืน ทุกคำสั่งห้ามที่เกี่ยวกับท่าน ทางวงศ์ตระกูลได้สั่งให้ปลดล็อกออกทั้งหมดแล้วครับ !” ท่าน หวงรีบตอบอย่างกระตือรือร้น

“อืม ผมอยากจะตักเตือนหม่าวันถังบริษัทเทียนซีกรุ๊ปสักหน่อย” ฉินหลั่งพูดตรงประเด็นทันทีถึงเป้าหมายที่เขาโทรมาในครั้งนี้

“บริษัทเทียนซีกรุ๊ป บริษัทเทียน กรุ๊ป…” ท่านหวงที่อยู่ฝั่งนั้น พิมพ์าอยู่สองคำ โปรดยกโทษให้คนแก่ที่โง่เขลาด้วยเถอะ บริษัทเทียนซีกรุ๊ปนี้เป็นองค์กรของที่ไหนหรือครับ”

เป็นองค์กรหนึ่งในพื้นที่ของเมืองจีนหลิง” ฉินหลังอธิบาย อ๋านาจของพวกเขาแผ่ขยายไปทั่วทุกมุมโลก แค่หนึ่งในองค์กรที่ อยู่ท็อปสิบของจีนหลิงนั้น ก็ถือว่าไม่มีอะไรจริงๆ

“องค์กรในจีนหลิง” ท่านหวงนึกขึ้นมาได้ทันที “ได้ครับ จีนหลัง ถือว่าเป็นเขตรับผิดชอบของตระกูลฝายภาคตะวันออก หลังจากนี้ ผมจะติดต่อไปทางโข่งลิ่งเสียนผู้รับผิดชอบภาคตะวันออกเอง คุณชายใหญ่ คุณต้องการตักเตือนหมาวันถึงเรื่อง อะไรเหรอครับ ?”

“บอกให้เขาหยุดทุกการกระทำที่กำลังทำกับบริษัท Dragon Cargo !” ฉินหลั่งพูดเรียบๆ

“ได้ครับ คุณชายใหญ่โปรดวางใจ ภายในครึ่งชั่วโมง ไม่ว่าหม่า วันถังเตรียมที่จะทำอะไรกับบริษัท Dragon Cargo ก็จะต้องหยุด ลงอย่างว่าง่ายเองครับ ท่านหวงพูดเบาๆพร้อมรอยยิ้ม

“แบบนั้นจะดีที่สุด” ฉินหลังพยักหน้า แล้วกดวางสาย

หลังจากท่านหวงได้รับคำสั่งจากฉินหลังแล้ว ก็รีบต่อสายผ่าน สายภายในวงศ์ตระกูลทันที แล้วส่งต่อความต้องการของฉินหลั่ง ไปที่โข่งลิ่งเสียนผู้รับผิดชอบภาคตะวันออก

ในตอนนั้นเอง สังเล่นเอ๋อที่โทรหาเพื่อนสมัยม.ปลาย พ่อ ของจางเชื่อ ก็รับปากข้อเรียกร้องของลูกชาย แล้วรีบตรงไปที่ สหพันธ์ธุรกิจของเมืองจีนหลังทันที

เขากับชื่อหยินจังประธานสหพันธ์ธุรกิจของเมืองจีนหลังเป็น เพื่อนกันสมัยม.ต้น ถ้าหากชื่อหยินจังเป็นคนออกหน้า เรื่องนี้จะ ต้องถูกแก้ไขอย่างแน่นอน
ในขณะกำลังเจรจาธุรกิจกับผู้ลงทุนที่มาจาก อเมริกาเจ้าหนึ่ง อยู่ในตึกของสหพันธ์ธุรกิจ แต่ละฝ่ายต่างก็มี ฝ่ายละสิบคน จํานวนเงินที่เกี่ยวข้องมีมากถึง795ล้าน หยวน

การเจรจามาถึงช่วงเวลาสำคัญที่สุด จากกระแสตอนนี้ แล้ว อีกสิบทั้งสองฝ่ายก็คงสามารถเจรจากันได้แล้ว ฝ่ายที่ มีชื่อหยินนำอยู่ ก็จะได้รับโครงการลงทุน795ล้านหยวนไป

และในเวลานั้นเอง ประตูของห้องประชุมก็ถูกผลักออก เลขา ของเดินเข้ามาข้างใน

ขมวดคิ้ว คนอื่นๆเองก็มีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก ในกระบวนการเจรจา การที่เลขาเดินเข้ามาอย่างกะทันหัน ถือว่าเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก

แต่ว่าเลขาก็ยังเดินไปข้างหยินจัง แล้วพูดอยู่ที่ข้างหูเขา สองสามคำ สีหน้าของหยินจังเปลี่ยนไปทันที ไตร่ตรองครู หนึ่งก่อนจะยืนขึ้น แล้วพูดกับคนอื่นๆว่า “ต้องขออภัยทุกท่าน เป็นอย่างมาก ตอนนี้ผมมีเรื่องด่วนเข้ามาจำเป็นจะต้องไปจัดการ ทันที การประชุมในวันนี้คงต้องเลื่อนออกไปก่อน ขอให้ทุกท่าน ได้โปรดเข้าใจ

พูดจบ เขาก็โค้งเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทางประตูทันที

“คุณ อ ถ้าคุณออกไปตอนนี้ ฉันคิดว่าพวกเราคงไม่ต้องคุยกัน อีกต่อไปแล้ว เพราะว่าฉันไม่เห็นถึงความจริงใจของคุณเลย ตัวแทนที่มีอำนาจที่สุดของฝั่งอเมริกาพูดกับ อหยินจัง แววตา เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ผมคงต้องขออภัย” ชื่อหยินจังหันกลับมาพูด คําหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวยาวๆออกไปทางประตู

เมื่อกี้เลขาบอกเขาว่า โข่งลิ่งเสียนโทรมาบอกให้เขารีบแก้ไข ปัญหาของบริษัทเทียนซีกรุ๊ปกับบริษัทDragon Cargo โดยด่วน

ในสายตาเขาแล้ว คำพูดของโข่งลิ้งเสียนสำคัญกว่า เงิน795ล้านหยวนมาก

เจรจาธุรกิจล้มเหลว ต่อไปก็ยังคุยใหม่ได้ แต่ถ้าหาผิดต่อโข่ง ง เสียน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆแค่การสูญเสียเงินอย่างเดียวแล้ว บางทีแม้ทั้งบริษัทและตำแหน่งประธานสหพันธ์ธุรกิจก็จะหายไป ด้วย

คนๆนี้ไม่ใช่ทั้งทางการหรือนักธุรกิจ แต่ในแวดวงของภาคตะวัน ออก ถือว่าเป็นคนที่มีอิทธิพลมาก
เลขาออกไปพร้อมกับ อหยินจังตรงออกไปทางประตูทางออก ของตึกอย่างรีบร้อน และตอนนั้นเอง พ่อจางก็มาถึงพอดี

“ประธานชื่อ……” ฟอจางเดินไปทาง อหยินจังด้วยสีหน้ายิ้ม แย้ม เขาอยากจะพึ่งพาความเป็นเพื่อนร่วมชั้น ยังไงประธานชื่อก็ คงยอมช่วยเขาอยู่แล้ว

แต่ว่า ประธานชื่อกลับแค่เหลือบมองเขาทีหนึ่ง ไม่ได้สนใจเขา เลย รีบร้อนเดินขึ้นรถไป แล้วคนขับรถก็พาเขาออกไปทันที

พูดถึงฉินหลั่ง เขาเดินไปที่ทะเลสาบอุ่นซีข้างมหาวิทยาลัยคน เดียว แล้วนั่งลงบนหินก้อนหนึ่ง มองดูผนน้ำที่ถูกลมพัด แล้วก็ เหม่อลอย

ริมฝั่งทะเลสาบ คู่รักที่กำลังคลอเคลียกันก็เปิดกล่องความทรง จำในอดีตของเขาออก

ในตอนนั้น ฉินหลั่งกับเส้เหวินจังก็เคยมีช่วงเวลาที่รักกันหวาน ชื่นแบบนี้อยู่ ไปส่งข้าวให้เธอ ขี่มอเตอร์ไซต์ไปส่งเธอสอบภาษา กลาง ใช้เงินที่ประหยัดกินประหยัดใช้ ไปซื้อเครื่องสําอางให้เส้ เหวินจัง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของฉินหลัง ฉินหลั่งเก็บสายตาที่รู้สึกปวดร้าวกลับมา บนหน้าจอแสดงชื่อ “เสี้ยนึง” ขึ้นมา

เสี้ยนึงคือกัปตันทีมเชียร์ลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย ฉินหลั่ง เองก็เป็นสมาชิกของทีมเชียร์ลีดเดอร์ ในทีมเชียร์ลีดเดอร์มีแต่ ผู้หญิงแล้วใครจะช่วยย้ายของ ใครจะยกเครื่องเสียง ใครจะซื้อ ไอศกรีม เวลาร้อนใครจะเป็นคนพัดให้ แน่นอนว่าต้องการผู้ชาย คนหนึ่งอยู่แล้ว ฉินหลั่งก็มีไว้เพื่อการนี้ กลายมาเป็น “ผู้ช่วย ราชินี” ของทีมเชียร์ลีดเดอร์ พูดง่ายๆคือแรงงานฟรี

“ฮัลโหล ฉินหลั่ง ตอนนี้รีบมาที่สนามฝั่งตะวันตกเดี๋ยวนี้เลย นะ !”

“มีเรื่องอะไรเหรอ…….

“บอกให้นายมาก็มาส พูดมากไร้สาระทำไม วางล่ะ !” พูดจบ เสี้ยนึงก็กดวางสายไป

ฉินหลั่งยึดโทรศัพท์ลงในกระเป๋า ยืนขึ้นมาปัดฝุ่นที่ก้น แล้วรีบ เดินไปทางสนามฝั่งตะวันตก