บทที่ 5 เขาก็คือยาจกคนนั้น

บทที่ 5 เขาก็คือยาจกคนนั้น

“พวกนายไปก่อน ฉันขอไปห้องน้ำก่อน” ฉินหลังพบว่าบนเสื้อมี รอยเปื้อนเล็กน้อย พอพูดจบก็เดินไปทางห้องน้ำทันที

เมื่อเห็นพวกสังเล่นเอ๋อทั้งสามคนแล้ว ผู้หญิงที่ทั้งสวยและน่า รักขนาดนี้ ทำเอาหยินห้าวกับยินถึงใจกระตุกวูบ หยินห้าวเปลี่ยน ไปเขินอายทันที ย่างก้าวก็ช้าลง ยินถึงดันกรอบแว่น เพื่อซ่อน ความร้อนในกระวนกระวายที่อยู่ภายในจิตใจ

“เล่นเอ๋อ เหวินเหวิน เบี้ยเป้ย กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอ แต่ละคน ถึงได้หัวเราะอย่างมีความสุขขนาดนี้ ขณะพูด โจวซินก็เดินไป ทางพวกลิ้งเล่นเอ๋อด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

พวกสังเล่นเอ๋อทั้งสามคนหันหน้าไป หมายจะหันไปมอง เพื่อน ร่วมหอของหวงเกอที่โจวซินพามา ตอนที่เห็นหยินห้าวกับยิน ถึง รอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งทื่อไปทันที ความรู้สึกที่เหมือนดั่งฤดู ใบไม้ผลิในเดือนมีนาคมเมื่อครู่ จู่ๆก็เหมือนเจอเข้ากับกระแสลม หนาว

หยินห้าวหน้าตาไม่ดี ยินถึงดูธรรมดา แตกต่างกับสิ่งที่อยู่ใน ความคิดของพวกเธอเป็นอย่างมาก
เพียงแค่มองครั้งเดียว พวกสังเล่นเอ๋อทั้งสามคนก็ไม่หันไปมอง อีก เห็นได้ชัดเลยว่าออกจะผิดหวังเล็กน้อย

“เอ่อ” เมื่อได้เห็นท่าทีของเพื่อนสนิท บนใบหน้าของโจวซินก็ ฉายแววอึดอัด เธอรู้แต่ต้นแล้วว่า จะต้องเป็นแบบนี้ ก็เลยแอบ สายหัวเงียบๆ แล้วหันไปถลึงตาใส่หวงเกอ หวงเกอก็ทําได้แค่ยิ้ม แห้งๆ

“รีบนั่งเถอะ” หวงเกอรีบจัดการทันที “ยินถึง นายนั่งข้างเหวินเห วิน หยินห้าว นายไปนั่งกับเป้ยเป้ย

พอหวงเกอจัดที่นั่งเสร็จ เหวินเหวินก็ลุกขึ้นมาทันที แล้วไปนั่ง ข้างเป้ยเป้ย ซึ่งนั่นก็บ่งบอกชัดเจนแล้วว่า ไม่อยากจะนั่งใกล้กับ พวกยินถิง

ทำให้ยินถึงกับหยินห้าวถึงกับเลิ่กลั่ก ส่วนเหวินเหวินกับเป้ยเป้ย สองคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกัน ไม่ได้รู้สึกเลยสักนิดว่า สิ่งที่ ทำมีอะไรไม่ถูกต้อง

รอบโต๊ะเป็นเก้าอี้ไม้ทั้งหมดสี่ตัว เก้าอี้ไม้หนึ่งตัวนั่งได้สองคน เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยนั่งติวหนิง ยินถึงกับหยินห้าวตัวหนัง หวงเก อกับโจวซินตัวหนึ่ง ที่เหลืออยู่ก็คือสังเล่นเอ๋อคนเดียวนั่งหนึ่งตัว

ภายในใจของโจวซินกับหวงเกอต่างก็รู้สึกไม่เป็นสุข สังเล่นเอ๋อเป็นคนที่สวยที่สุดและเลือกมากที่สุดในหมู่เพื่อน ถ้าอีก เดี๋ยวฉินหลังเดินมา สังเล่นเอ๋อจะมีปฏิกิริยาแบบไหนกัน

ถึงแม้ฉินหลังจะหน้าตาใช้ได้ แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่ของจากร้าน แผงลอย สภาพยาจกเกินไปจริงๆ

หวงเกอกับโจวซินเรียกให้คนอื่นๆเลือกเมนูอาหาร ความสนใจ ทั้งหมดของเหวินเหวินกับเบี้ยเบี้ยไปอยู่ที่เมนูอาหาร ไม่ได้สนใจ พวกหยินห้าวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย

ทําไมถึงมาแค่สองคนล่ะ หอพักของพวกนายมีกันแค่สามคนเห รอ” สังเล่นเอ๋อลูบผมสลวย แล้วหันไปถามทวงเกอ

“อ๋อ อีกคนไปเข้าห้องน้ำน่ะ คงใกล้จะกลับมาแล้ว” หวงเกอร์บ ตอบกลับไปเพิ่มพูดจบก็หันไปเห็นฉันหลังเดินมาตรงหน้าพอดี หวงเกอยืนขึ้นแล้วโบกมือให้เขา “ฉินหลังทางนี้ รับมาเลย

สังเล่นเอ๋อ เหวินเหวิน เป้ยเป้ยพอได้ยินว่ามีคนมาเพิ่ม ก็หันไป มองทางฉินหลั่ง เหวินเหวินกับเบี้ยเป้ยแค่มองครั้งเดียว ก็หมด ความสนใจทันที หันสายตากลับไปมองที่เมนูอาหารอีกครั้ง

แต่สังเล่นเอ๋อกลับเบิกตาโต และทางตาก็กระตุกสายตามีแวว ไม่พอใจวามผ่าน
ฉินหลังเองก็จำสังเล่นเอ๋อได้ มองสังเล่นเอ๋อทีหนึ่ง ก่อนจะเดิน มา เขาไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมสังเล่นเอ๋อถึงได้ดูเหมือนจะเกลียด เขาขนาดนั้น

พอฉินหลังเดินมานั่งลงข้างสังเล่นเอ๋อ สังเล่นเอ๋อก็จ้องมองฉิน หลั่ง ทำเสียงในลำคอ แล้วแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา

“เล่นเอ๋อ เธอเป็นอะไรไป” ทำไมถึงได้รู้สึกว่าสังเล่นเอ๋อรู้จักฉัน หลั่ง โจวซินก็เลยถามออกไป

“ไม่มีอะไร” สังเล่นเอ๋อหันไปมองโจมซิน พร้อมรอยยิ้มที่เย็นชา สายตาเลื่อนผ่านไปทางฉินหลั่ง แล้วหันไปพูดกับเหวินเหวินและ เป้ยเป้ย “พวกเธอว่าบังเอิญไหม เขาก็คือคนที่ชนฉันตรงธนาคาร ซิตี้แบงก์”

“เขาเองเหรอ !”

“ดูจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่แล้วก็ดูเหมือนจริงๆ

เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยเบิกตาโต แล้วมองประเมินฉินหลั่งรอบ หนึ่ง

“เหมือนอะไรกัน พวกเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ?” โจวซินตอนมีกำลังกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

พอเห็นว่าสั่งเส้นเลือทำท่าทางขี้เกียจอธิบาย เหวินเหวินก็ขมวด ร้านล้าพูดว่า “วันนี้ตอนเช้าเล่นเอ๋อไปทำธุระกับพ่อเขาที่ธนาคาร แบงก์ แล้วคนๆน์ ชนหัวเธอเข้า เธอดูสิ บนหน้าผากของเล่น อ้อย มีรอยนูนอยู่เลย

เมียเมียเห็นว่าเหวินเหวินพูดไม่ครบ ก็เลยพูดต่อ สายตาเลื่อน ผ่านฉันหลังหนึ่ง เธอก็ดูสิว่าเขาแต่งตัวยังไง ธนาคารซิตี้ เธอเป็นสถานที่แบบไหนกัน ต้องมีเงินฝากขั้นหนึ่งล้านถึง จะทำบัตรได้แล้วดูเขาสิ ไม่มีบัตรแล้วยังจะเดินเข้าไปดื้อๆ ถูกผู้ จัดการหน้าห้องโถงถามจนเลิกลักไปเลย สงสัยสุดท้ายก็คงวิ่ง ออกมาด้วยใบหน้าแดงล่ะมั้ง

เมื่อเธอพูดแบบนั้น โจวซินกับหวงเกอและเพื่อนร่วมหอ ต่างก็ หันไปมองทางฉันหลัง แล้วก็นึกเห็นภาพของฉินหลังที่ยืนทำตัว เป็นธนาคารซิตี้แบงก์ขึ้นมาได้ทันที

แต่โดนกลับกังวลอยู่ในใจ ดูจากสีหน้าของเล่นเอ๋อแล้ว ความ ประทับใจที่มีต่อตัวฉันหลั่งนั้นแย่มาก จากบุคลิกตรงไปตรงมา ของเล่นเธอแล้ว ข้าวมื้อนี้ยังจะกินต่อได้อีกหรือเปล่า

นกำลังลังเลอยู่ในใจ สังเล่นเอ๋อได้ให้คำตอบด้วยการกระ ก่อนแล้ว เธอยังรักษารอยยิ้มเย็นชา มองไปทางหวงเกอ บ โซน โซน ยินดีด้วยนะที่เธอหาแฟนหล่อๆแบบหวงเกอได้ ฉันยังมีธุระอีกนิดหน่อย คงไม่กินข้าวแล้วล่ะ บ๊ายบาย”

พอพูดจบ สังเล่นเอ๋อก็ยืนขึ้น แล้วหันหน้าเดินออกไปข้างนอก

ทันที

จะว่าไปงานเลี้ยงครั้งนี้สังเล่นเอ๋อก็เป็นคนเสนอเอง เธอเห็นว่า หวงเกอหน้าตาไม่เลว พอถามแล้วรู้ว่าเรียนสายกีฬา ก็ประมาณ การเอาเองว่าเพื่อนร่วมหอของเขาก็จะต้องใช้ได้แน่นอน

ในใจก็คิดว่าถ้าเจอคนที่เหมาะสม ก็จะได้ช่วยประหยัดเวลาการ เลือกของเธอ ถึงแม้จะไม่เหมาะสม ได้รู้จักคนหล่อเพิ่มขึ้นอีกคน สองคน ก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร

แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ เพื่อนร่วมหอของหวงเกอ หยินห้าวหน้าตา เลวร้ายเล็กน้อย ยินถึงหน้าตาธรรมดาไม่มีจุดเด่น สองคนนี้เธอ ยังพอทนได้

แต่พอได้เห็นฉินหลัง สังเล่นเอ๋อก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ใน สายตาของเธอ สังเล่นเอ๋อก็คือคนที่ไม่เคยเห็นโลกกว้าง เป็นแค่ ยาจก น่าขายหน้าคนหนึ่งเท่านั้น

จู่ๆเธอก็รู้สึก ว่าวันนี้สวรรค์คงจงใจกลั่นแกล้งเธอ เธอคาดหวัง ว่าจะได้เจอคนที่ทั้งหล่อและรวยไม่ใช่หรือยังไง แต่กลับให้เธอได้มาเจอกับคนที่เลวร้ายที่สุดอย่างฉินหลังที่ทำให้เธอ ร้คลื่นไส้แบบนี้เสียได้

เพลิงโกรธในใจของสังเล่นเอ๋อลุกโชนขึ้นมาในทันที

เธอเดินออกไปข้างนอกอย่างโกรธเคือง เพราะเดินเร็วเกินไป ทำเห็นเดินชนเข้ากับไหล่ของผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดดำทั้งตัว เครื่องแต่งกายดูภูมิฐาน ใช้ส เปรย์ฉีดผมเป็นทรงที่ดูโดดเด่น ผิวค่อนข้างขาว ในมือถือ โทรศัพท์iphonex บนข้อมือสวมนาฬิกาด้วยนาฬิกา Tissot

“คนสวย ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหม… ตอนเพิ่งถูกชน สีหน้าของ ชายหนุ่มยังบึ้งตึงอยู่ แต่พอเขาดูให้ละเอียดอีกที พบว่าคนที่ชน เขาคือสาวสวยอย่างสังเล่นเอ๋อ อารมณ์ก็เปลี่ยนฉับพลัน เขาเป็น ฝ่ายถูกชน แต่กลับเป็นฝ่ายถามสังเล่นเอ๋อว่าเจ็บตรงไหนหรือ เปล่า

“ต้องการให้ฉันช่วยลูบไหม” ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้ายและยื่น มือออกไปที่ไหล่ของสังเล่นเอ๋อ

เพียงแต่ชายหนุ่มยื่นมือออกไปยังไม่ทันได้แตะโดนไหล่ของ สังเล่นเอ๋อ สังเล่นเอ๋อที่กำลังโมโหก็ไม่ทันได้พิจารณาอะไรเลย ยกมือขึ้นตบเข้าที่หน้าของชายหนุ่มทันที จ้องมองชายหนุ่มด้วย สีหน้าเคร่งตึง ก่อนจะตะโกนด่า “เดินไปทางหรือไงนาย บ้าหรือไง !”

ตบเดียวทําเอาชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปเลย เขายังไม่ทันได้สติกลับมา สังเล่นเอ๋อก็เดินเร็วๆออกไปจากร้านอาหารก่อนเสียแล้ว

ตบนี้ของสังเล่นเอ๋อทําเอาพวกหวงเกอถึงกับเหงื่อตก เมื่อกี้พวก เขาเตรียมจะออกไปช่วยเหลือ

หลังจากที่สังเล่นเอ๋อออกไปแล้ว เดิมทีเหวินเหวินกับเปียเปียก เตรียมจะออกไปด้วย แต่ภายใต้การหว่านล้อมของโจวซิน ทำให้ พวกเธอยังอยู่ต่อ

หลังกินข้าวเสร็จ โจวซินไปเช็กบิลเป็นเพื่อนหวงเกอ คนที่เหลือ เดินออกไปนอกร้าน เหวินเหวินกับเป้ยเป้ยกล่าวลาหวงเกออยู่คํา สองคํา แทบไม่หันไปมองพวกฉินหลังเลย

ที่จริงโจวซินก็รู้สึกผิดหวังกับพวกฉินหลั่งเหมือนกัน แต่ยัง ไงตอนนี้เธอก็เป็นแฟนของหวงเกอ ก็เลยไม่อยากทำให้ความ สัมพันธ์เลวร้าย กล่าวลากับพวกฉินหลังเสร็จแล้ว ตัวเองก็กลับ หอพักไปกับพวกเพื่อนๆ

กลับไปถึงหอพัก หวงเกอเปลี่ยนชุดกีฬาเสร็จ ก็ไปโรงยิมเพื่อ เข้าร่วมฝึกซ้อมกับคณะกีฬาทันที
หยิบหนอนตัวเปล่อยเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ยืนถึง เปิดLeague of Legendsขึ้นมาแล้วเริ่มเล่นเกม

ในหลังเอาอินโทรศัพท์ใส่เข้าไปในเครื่องvivox27 เส้เหวินจัง ไม่เอาแล้วถ้าอย่างนั้นเขาเอามาใช้เลยแล้วกัน พอลองใช้แล้ว ก็ ทำงานได้รายรับดี

ตอนนั้นเอง หวั่นท้าวที่อยู่บนเตียงฝั่งตรงข้ามก็ตะโกนเรียกเขา กับยืนถึงด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันหลัง ยืนถิง จางเจียซินเริ่มไลฟ์ สดแล้วรีบเข้าไปดูเว

จางเจียซินซื้อคนที่หยินห้าวแอบชอบอยู่ สองวันก่อนเพิ่งเริ่ม ไลฟ์สดเล่มสังเละส่งเข้าไปในกลุ่มของชั้นเรียนด้วย ทุกคนใน ชั้นเรียนต่าง และไลฟ์สดของเธอกันแทบทั้งนั้น

ฉันหลังกำลังว่ายๆ ไม่มีอะไรทำ ก็เลยสมัครลงทะเบียนไปบัญชี หนึ่ง แล้วเข้าไปในช่องไลฟ์สดของจางเจียซิน

จางเจียซินไลฟ์สดไปสัมนาทีแล้ว ณ ตอนนี้มีผู้ชมอยู่สามสิบ กว่าคนส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพื่อนร่วมชั้น ช่วงบ่ายไม่มีคลาส ได้ เห็นสาวสวยในชั้นเรียนไลฟ์สด มันก็เป็นเรื่องสวยงามเรื่องหนึ่ง ไม่ใช่หรือ

จางเจียซินกอดหมอนสีชมพูใบหนึ่ง พร้อมกับเสียบหูฟังสีแดง แล้วพูดคุยอยู่หน้ากล้อง
“ทุกคนคะ ไลฟ์สดมาถึงตอนนี้ยังไม่เห็นของขวัญเลย ถ้าทุกคน มีของขวัญอยู่ก็ให้มาสักชิ้นสิคะ” จางเจียซินลูบผม พูดจบก็มุ่ยริม ฝีปากอยู่ตรงหน้ากล้อง ส่งจูบออกมา ริมฝีปากสีชมพูนุ่มนิ่มนั่น แทบจะแนบติดบนหน้าจออยู่แล้ว

ปกติเวลาอยู่ในห้องจางเจียซินก็เป็นที่ชื่นชอบพอสมควรอยู่แล้ว คนที่แอบชอบเธออยู่ก็มีไม่น้อย พอตอนนี้ขอของขวัญ ใจของ พวกหนุ่มๆก็กระตุกวูบ มีคนส่งของขวัญให้แล้ว ยังไงก็ตาม พวก ของขวัญอย่าง ปลอกคอ หรือ บิกินี่ ก็ราคาแค่ห้าหยวนเท่านั้น เพื่อนร่วมห้องก็เลยยังพอส่งให้ไหวอยู่

“ดาวรุ่งส่ง (ปลอกคอ) ให้ 1 ชิ้น”

“สุนัขตัวที่สองส่ง (บิกินี่) ให้ 1 ชิ้น”

“ฉันคือหนุ่มหล่อส่ง (บิกินี่) ให้ 1 ชิ้น”

“ขอบคุณนะคะดาวรุ่ง”

“ขอบคุณนะหนุ่มหล่อ รักน้า !” ในไลฟ์สด จางเจียซินหาท่ารูป หัวใจ เพิ่งพูดจบ ตรงทางเดินก็มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น “เจียซิน น่ารักจังเลย หัวใจของฉันแทบจะละลายอยู่แล้ว”

หยินห้าวมองดูไลฟ์สด จางเจียซินกำลังทำตัวน่ารักใส่คนที่ส่งของขวัญให้ ในใจก็คันยุบยิบขึ้นมา เขาเลือกรางวัลขึ้นมาชิ้น หนึ่งอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะกดส่งออกไป

ข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอสาธารณะ

“ปลาที่บินได้ส่ง (ปลอกคอ) ให้ 1 ชิ้น”

“ปลาที่บินได้ : เจียซิน ฉันคือหยินห้าว ฉันตั้งใจเข้ามาดูเธอไลฟ์ สดเลยนะ”

จางเจียซินยิ้มหวาน แล้วพูดกับกล้องว่า “ขอบใจนะหยินห้าว ฉัน รู้แล้ว”

“เจียซินคุยกับฉันแล้ว !” หยินห้าวเหมือนคนสูบกัญชา รู้สีกล่อง ลอยไปทั้งตัว ครางอย่างโง่เขลา

ตอนนั้นเอง ก็มีคนส่งข้อความเข้าไปในไลฟ์สดอีกครั้ง ข้อความ ที่ส่งค่อนข้างยาว เลยค่อนข้างสะดุดตา

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน : เจ้ายาจกหยินห้าวส่งของขวัญให้เจียซิน เว้ย ! น่าแปลกนะ ! ฉันสงสัยจริงๆ ว่าวันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศ ตะวันตกเหรอ ?”

สีหน้าของหยินห้าวเปลี่ยนไปทันที ทุกคนในชั้นเรียนก็อยู่ในนี้เกือบทั้งหมด เขาพูดแบบนี้ออกมา ต่อไปตัวเองจะอยู่ในชั้น เรียนต่อไปยังไง

หยินห้าวส่งข้อความตอบกลับไปด้วยความโกรธทันที “ฉันส่ง ของขวัญแล้วมันทําไม นายกิน(รูป)มาเหรอ ถึงได้พูดคำเหม็น เน่าพวกนี้ออกมาได้

“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวัน : โอ้ ไอ้โง่ ยาจกที่หนึ่งหยวนยังแทบต้อง แบ่งใช้สามรอบอย่างนาย ยังจะมีเงินมาส่งของขวัญอีกเหรอ เตรียมตัวจะไปขายไตแล้วหรือไง ยังกล้ามาท้าทายปู่นายแบบนี้ ใจกลัวไม่เบานี่หว่า

จางเจียซินสีหน้าเคร่งตึงทันที มีคนด่ากันในไลฟ์สด สิ่งนี้ส่งผล เสียต่อเธออย่างมาก หยุดด่าได้แล้ว ถ้าพวกนายสองคนยังด่า กันต่อไป ฉันจะปิดเสียงแล้วนะ”

หยินห้าวรีบพิมพ์ตอบ “ขอโทษนะ เจียซิน เขาเป็นคนมาหาเรื่อง ฉันก่อนนะ”

“หนึ่งวันก็คือวันหนึ่ง : ทีที ฉันเป็นคนหาเรื่องนายแล้วจะทำไม ไม่พอใจเหรอ !”

จางเจียซินขมวดคิ้วแน่น เตรียมตัวจะปิดเสียงของ “วันหนึ่งก็คือ หนึ่งวัน” กำลังเตรียมกด แต่บนหน้าจอไลฟ์สด ก็ปรากฏข้อความ ขึ้น
“วันหนึ่งก็คือหนึ่งวันส่ง (ปืนธนบัตร) ให้ 1 ชิ้น”

จางเจียซินหยุดชะงักไป (ในธนบัตร) เท่ากับเงินสดจำนวนสาม ร้อยหยวน เป็นของขวัญที่แพงที่สุดที่เธอได้รับจนถึงตอนนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ