บทที่ 4 ความคาดหวังของพวกผู้หญิง

บทที่ 4 ความคาดหวังของพวกผู้หญิง

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” หลี่เสี้ยเดินไปข้างตัวฉินหลั่ง แล้วมองเขา อย่างกังวลใจ “ที่จริงก็ไม่มีอะไรน่าเสียดายหรอก ตอนนี้นายก็ได้ เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเส้เหวินจิ้งแล้ว เสียใจเพื่อผู้หญิงแบบ นี้ ไม่คุ้มค่าหรอก”

“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น” ฉินหลังพูดออกมา พร้อมรอยยิ้ม ได้เห็นสีหน้าของเส้เหวินจังเมื่อครู่แล้ว ใจเขาก็ยิ่ง ปล่อยวางได้ยิ่งกว่าเดิม

“ไปกันเถอะ ไปฉลองให้กับการจากไปของผู้หญิงเลวๆคน นั้น ฉันเลี้ยงนายเอง อย่างเกรงใจพี่สาวเลย เซียนหย่าจนนอก มหาวิทยาลัยเป็นไง” หลี่เสียก็วางใจบ้างแล้ว พูดออกมาด้วย สีหน้าสดใส

เซียนหย่าจนเป็นร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่อยู่นอกรั้ว มหาวิทยาลัย ต้องเป็นนักเรียนที่มีฐานะของมหาวิทยาลัยจีนหลัง ถึงจะไปที่นั่นบ่อยๆ

“วันนี้ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเจอหน้าเส้เหวินจิ้ง” ฉินหลังจำได้ว่า เส้เหวินจิ้งกับจูจี้เหวินกำลังจะไปร้านนั้น “วันหลังฉันพาเธอไป เลี้ยงที่ Sofitel Galaxy Hotel
Sofitel Galaxy Hotel ถือว่าเป็นหนึ่งในโรงแรมที่มีระดับที่สุด ในเมืองจีนหลิง สำหรับนักศึกษาแล้ว เป็นแค่สถานที่ที่เคยได้ยิน ผ่านหูแต่ไม่เคยได้ไปเยือนเท่านั้น

หลี่เลี้ยกลับชะงักไปครู่หนึ่ง ปกติแล้วฉินหลั่งไม่ใช่คนชอบคุย โม้ วันนี้เขาเป็นอะไรไป โม้ก็โม้เสียใหญ่โตขนาดนี้ หรือว่าเป็น เพราะอกหัก ก็เลยติดนิสัยชอบคุยโม้แบบนี้ไปเสียแล้ว ผ่านไปสัก พักก็คงหายเองได้ล่ะมั้ง

หลี่เสี้ยหัวเราะเบาๆ แล้วช่วยแสดงตามน้ำฉินหลั่งต่อไป “ได้สิ ฉันจะรอนะ พูดตามจริง ฉันยังไม่เคยเข้าไปข้างในSofitelเลย”

หลี่เสียหาได้รู้ไม่ อย่าว่าแต่โรงแรมเล็กๆอย่างSofitelเลย ถึงจะ เป็นโรงแรมที่แพงที่สุดในโลกนี้ แล้วฉินหลังกินข้าวในนั้นทุกวัน วันละสามมื้อ ทั้งชีวิตก็คงใช้ไม่ถึง1/100ของทรัพย์สินที่เขามี ด้วยซ้ำ

หลี่เลี้ยถูกเพื่อนสนิทสองคนเรียกตัวไปแล้ว

เพื่อนร่วมหอสองคนของฉันหลังก็เดินเข้ามา แล้วลากตัวเขาไป กินข้าวที่โรงอาหาร

ตอนที่เกือบจะถึงประตูโรงอาหาร จู่ๆหยินห้าวก็หยุดเดิน จ้อง มองหน้าจอโทรศัพท์แล้วพูดออกมาเสียงดังว่า “พระเจ้า หวงเกอเจ้าหมอนี่มีแฟนแล้วเว้ย พวกนายรีบดูในกลุ่มของหอพักเรา

“จริงหรือเล่นเนี่ย ?” ฉินหลั่งกับยินถึงรีบล้วงโทรศัพท์ออกมา เปิดเข้ากลุ่มหอพัก เมื่อครู่หวงเกอเพิ่งส่งข้อความเข้ามาว่า “พี่ น้อง พี่น้องฉันขอประกาศอย่างเป็นทางการ ฉันสละโสดแล้ว ! รีบ กลับหอพักด่วน มื้อเที่ยงวันนี้ฉันเลี้ยงเอง !”

“ในที่สุดหมอนี่ก็มีแฟน ยังไงก็คงทนความเหงาไม่ไหวสินะ”

“ไปกันเถอะ พวกเรารีบกลับหอพักกัน มื้อเที่ยงวันนี้ต้องกินให้ เจ้าหมอนี่ตายไปข้างหนึ่งเลย

ขณะพูด ทั้งสามคนก็หันหลังแล้วเดินกลับไปทางหอพัก

พวกฉินหลังทั้งสามคนกลับไปถึงหอพักอย่างรวดเร็ว พอเปิด ประตูปุ๊บ ก็เจอชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่บนเตียง จับมือกัน

“พวกนายกลับมาแล้วเหรอ” หวงเกอปล่อยมือจากแฟนสาว ลูก ขึ้นยืน มองดูพวกฉินหลังทั้งสามคนด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

หวงเกอเป็นนักกีฬา รูปร่างทั้งสูงทั้งผอม กล้ามเนื้อแขนก็แน่น อย่างเห็นได้ชัด
“ฉันขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก นี่คือโจวซินเป็นแฟนฉันเอง อยู่ คณะดนตรี” พอหวงเกอแนะนำเสร็จ ก็เริ่มแนะนำพวกฉินหลั่ง “นี่ เป็นเพื่อนร่วมหอของฉัน ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึง

โจวซินลุกขึ้นมาพยักหน้ายิ้มๆ

พอหยินห้าวได้เห็นโจวซิน ในใจก็ร้องว้าวทันที ผู้หญิงคนนี้เป๊ะ มาก ผิวขาวนวล คิ้วตรง สัดส่วนของร่างกายก็ดี สมแล้วที่เป็นสาว น้อยสายดนตรี

“เดี๋ยวพวกเราไปกินข้าวที่เสี่ยวเซียงหยุ่นกัน เพื่อนร่วมหอของ โจวซินก็จะมาด้วย พวกนายดูก่อนว่าต้องเตรียมตัวหรือเปล่า”

หวงเกอหันไปมองฉินหลั่งก่อนจะพูดว่า “ฉินหลัง นายก็พาเหวิน จิ้งไปด้วยสิ”

สถานการณ์ของฉินหลั่ง ทุกคนในหอต่างก็รู้ ปกติฉินหลั่งแทบ ไม่เคยพาเหวินจึงร้านอาหารดีๆที่ไหนเลย หวงเกออยากจะใช้ โอกาสนี้ช่วยเหลือพี่น้องสักครั้ง

“ฉันเลิกกับเธอแล้ว” ฉินหลังพูดออกเรียบๆ

“เลิกแล้ว ? เกิดอะไรขึ้น ?” หวงเกอตกตะลึง
“ยังต้องพูดอีกเหรอ” หยินห้าวชำเลืองมองหวงเกอ หนึ่ง หวง เกอก็เข้าใจทันที ยังไงก็ต้องเป็นสาเหตุที่เห็นได้ง่ายดายอยู่แล้ว เพราะจนไง

พวกนายรีบหน่อยแล้วกัน” โจวซินมองดูโทรศัพท์ แล้วเงยหน้า ขึ้นพร้อมพูดว่า “เพื่อนที่หอของฉันส่งข้อความมา ตอนนี้พวกเธอ ออกไปกันแล้ว พวกเพื่อนๆของฉันต่างก็เป็นพวกใจร้อน อย่าให้ พวกเธอต้องรอนานดีกว่า”

“อย่างนั้นเหรอ งั้นฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึง พวกนายรีบเปลี่ยน เสื้อผ้า ล้างหน้าแล้วไปกันเถอะ” หวงเกอรีบเร่งพวกฉินหลั่งทันที แล้วลากมือโจวซิน “พวกเราออกไปรอพวกเขาข้างนอก

หวงเกอกับโจวซินยืนอยู่หน้าประตูหอพัก หวงเกอเห็นโจวซินก อดอกดูท่าทางไม่ค่อยพอใจ หวงเกอเลยถามว่า “เป็นอะไรไปเห รอ

โจวซินขมวดคิ้ว “เพื่อนในหอพักของนายพวกนี้ธรรมดาเกินไป หรือเปล่า คนที่ชื่อหยินห้าวหน้าตา พูดจริงๆก็คือไม่ค่อยน่าดู ยิน ถึงถือว่ากลางๆ ส่วนฉินหลังถือว่าหน้าตาโอเค แต่ดูจากการแต่ง ตัว ต้องไม่ค่อยมีตังค์แน่ๆ แบบนี้จะให้ไปเจอเพื่อนๆที่หอพักฉัน ได้ยังไง”

ในใจของหวงเกอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนจะพูดยิ้มๆ “ก็แค่ไปกินข้าวมื้อเดียวเอง ไม่ใช่ไปงานดูตัวสักหน่อย จะไปใส่ใจภาพ ลักษณ์ขนาดนั้นทำไม

“นายคิดว่าพวกเธอมาเพื่อกินข้าวจริงๆเหรอ ถึงแม้พวกเธอ จะไม่ได้พูดออกมา แต่ฉันก็รู้จักพวกเธอดี ก่อนหน้านี้พวกเธอ คะยั้นคะยอให้ฉันจัดเลี้ยงอะไรพวกนี้กับเพื่อนในหอนาย ก็เพราะ อยากจะหาแฟนดีๆสักคน ฉันเคยให้พวกเธอดูรูปของนาย พวก เธอจะต้องคิดว่า เพื่อนที่หอนายต้องเป็นแบบเดียวกับนายแน่ๆ โจวซินขมวดคิ้ว แล้วพูดอธิบาย

“ฉันผิดเอง ที่ไม่ได้บอกเธอก่อนว่าพวกเขาเรียนคณะชีววิทยา” หวงเกอยิ้มแห้งๆ เดิมทีเป็นเพราะหอคณะกีฬาเต็ม ถึงได้ถูกจัดให้ มาอยู่กับพวกฉินหลั่ง

โจวซิน อเสนอ หรือนายไปบอกเพื่อนหอนายดีไหม ว่างาน เลี้ยง ยกเลิกแล้ว ให้พวกเขาไม่ต้องไปแล้วดีกว่า ถึงไปก็มีแต่จะ อึดอัด”

“ยกเลิก ? ไม่ดีมั้ง ไปเถอะๆ” หวงเกอไม่ยอมรับ บอกให้พวกฉิน หลังไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว สุดท้ายไปบอกว่าไม่ไปแล้ว ก็ ยิ่งเหมือนจงใจแกล้งกันไม่ใช่หรือไง

“นายพูดเองนะ ถึงเวลาถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่รับผิดชอบนะ” โจว

นเบ้ปาก
ตอนนั้นเอง เพื่อนร่วมหอก็โทรเข้ามา โจวซินเลื่อนหน้าจอ โทรศัพท์ แล้วไปทาบข้างหู “เล่นเอ๋อ…พวกเธอไปถึงแล้วเห รอ…เป็นยังไงบ้างงั้นเหรอ เอ่อ… ถึงเวลาพวกเธอก็ดูกันเองแล้ว กัน ฉันก็พูดไม่ถูก…ได้สิ ฉันจะไปเร่งพวกเขาเอง พวกเธอรอก่อน นะ”

ขณะกำลังพูด ฉินหลั่ง หยินห้าว ยินถึงก็เดินออกมาจากหอพัก

“หวงเกอ นายดูสิว่าฉันใส่แบบนี้เป็นไง” หยินห้าวดึงเสื้อแขนสั้น ยี่ห้อเพลย์บอยราคาสามร้อยหยวน แล้วมองหวงเกอด้วยสายตา คาดหวัง

“หล่อ !” หวงเกอยิ้มพร้อมตบบ่าหยินห้าว ในใจรู้สึกโชคดี โชค ดีที่เมื่อกี้ไม่ได้ฟังโจวซินแล้วบอกว่าจะยกเลิกงานเลี้ยงครั้งนี้ ไม่ อย่างนั้นคงทําร้ายจิตใจกันมาก !

พอหวงเกอหันไปมองฉินหลังที่เดินตามมาด้านหลัง ก็ขมวดคิ้ว “ฉินหลั่ง ทำไมนายยังใส่ชุดนี้อยู่ล่ะ จะไปเจอสาวนะ จะไม่เปลี่ยน หน่อยหรือไง”

“ที่ฉินหลั่งใส่อยู่นี่ก็ดีสุดแล้ว นายจะให้เขาไปเปลี่ยนชุดไหน อีก” ยินถิงพูดเรียบๆ หวงเกอเรียนคณะนักกีฬา เวลาเรียนเลยต่าง จากคณะชีววิทยาของพวกเขา กับสถานการณ์ของฉินหลัง ก็ต้อง ไม่มีทางรู้ดีเท่าเขากับหยินห้าว
โจวซินแอบส่ายหน้า งานเลี้ยงวันนี้ เกรงว่าเพื่อนร่วมหอของ เธอคงต้องผิดหวังมากแน่ๆ

“เลิกคุยกันเถอะ รีบไปได้แล้ว” โจวซินเร่ง หวงเกอกับพวกฉิน หลัง เดินออกมาจากประตูหอพัก

ในขณะเดียวกัน ในร้านอาหารเสี่ยวเซียงหยันนอกมหาวิทยาลัย

หญิงสาวหน้าตาน่ารักสามคน นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง ทุกคนต่าง หน้าตาดูดี แค่เห็นก็รู้ว่าฐานะทางบ้านคงพอใช้ได้

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงผมยาวคลุมไหล่ สวมเสื้อชีฟองแบบปิดไหล่ บนใบหน้าเล็กๆ แต่งแต้มด้วยดวงตากลมโต ริมฝีปากบางฉ่ำน้ำ ผิวขาวอมชมพู และใบหูบางๆ และตามด้วยจมูกที่โด่งและเล็กจิ๋ว ราวกับสาวน้อยที่หลุดออกมาจากโลกการ์ตูน

เธอคือหนึ่งในคนที่สวยกว่าใครในทั้งสามคน คาดว่าฐานะทาง บ้านก็คงดีที่สุดด้วย หัวข้อสนทนาส่วนมากก็วนรอบตัวเธอ

เล่นเอ๋อ บนหน้าผากเธอมีสิวเม็ดหนึ่งโผล่ขึ้นมานะ สองวันที่ ผ่านมาเธอร้อนในหรือเปล่า” ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเส้นเอ๋อ บังเอิญเห็นเข้า ว่าบนหน้าผากของสังเล่นเอ๋อ มีตุ่มเล็กๆตุ่มหนึ่ง นูนขึ้นมา
“เหรอ” สังเล่นเอ๋อเอามือลูบตุ่มเล็กๆที่อยู่บนหน้าผาก บน ใบหน้าหวานมีแววโกรธนิดๆ “อย่าพูดถึงเลย เมื่อเช้าฉันไปทำธุระ กับคุณพ่อที่ธนาคารซิตี้แบงก์ไม่ใช่หรือไง แล้วก็ถูกคนเฮงซวย ชนเข้าน่ะสิ”

“เหรอ ถูกชนเหรอ แล้วหลังจากนั้นเขาขอโทษเธอหรือเปล่า”

“นั่นสิ ก็ลูกค้าของธนาคารซิตี้แบงก์มีแต่พวกมีระดับทั้งนั้นไม่ใช่ เหรอ”

สังเล่นเอ๋อส่องโทรศัพท์ดู พบว่าก็ไม่ได้เห็นชัดเท่าไหร่ เลยวาง โทรศัพท์ลง แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง เขาก็ ขอโทษแล้วแหละ แต่พวกเธอก็รู้ว่าธนาคารซิตี้แบงก์มีไว้บริการ คนประเภทไหนใช่ไหม พวกเธอเดาว่าเขาสวมเสื้อผ้าแบบไหน ของจากร้านแผงลอยทั้งตัว ตอนที่ฉันเห็นเขาฉันก็รู้สึกอึ้งไป เลย”

“ของจากร้านแผงลอย ? เธอกำลังจะบอกว่าเขาเป็นพวกติด

ดิน ?”

“นั่นสิ ธนาคารซิตี้แบงก์ต้องมีเงินฝากขั้นต่ำหนึ่งล้านขึ้นไปถึง จะทำบัตรได้ ดูอย่างในละคร คนที่ยิ่งติดดินก็ยิ่งรวยไม่ใช่เหรอ งั้นเขาจะต้องเป็นมหาเศรษฐีที่ติดดินแน่ๆ เล่นเอ๋อ เธอรีบบอก พวกเราสองคนเร็วๆ
สังเล่นเอ๋อตบปากเบาๆอย่างหมดคำพูด “อะไรกันยะ สุดท้ายผู้ จัดการในห้องโถงเดินมาถึงได้รู้ว่าเขาไม่มีแม้แต่บัตร ฉันว่าเขาก็ แค่คนที่ยังไม่เคยออกมามองโลก และเดินไปที่ธนาคารซิตี้แบงก์ เพราะความสับสนเท่านั้นแหละ

“ฉันว่าเขาจะต้องคิดว่าบัตรของธนาคารไอซีบีซี หรือCCB ก็ไป ใช้ที่ธนาคารซิตี้แบงก์ได้ด้วยแน่ๆเลย

“ฉันว่าตอนนั้นเขาคงอายแย่เลย

“ตอนหลังฉันก็ไม่ได้ดูเขาแล้ว ฉันเดินออกมาพร้อมกับคุณพ่อ ครั้งนี้คงได้รับบทเรียนแล้ว ดูสิว่าต่อไปเขาจะกล้าทำอีกไหม กล้า มุดหัวเข้าไปไม่ดูสถานที่แบบนั้น

“ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้เด็กแล้วนะ สามัญสำนึกแค่นี้ก็ไม่มีเลยหรือ ไง เฮ้อ ฉันว่าต่อไปเขาจะต้องขึ้นคานแน่ๆ ใครกล้าคบผู้ชายแบบ นี้คงต้องตาบอดแน่ๆ

“เลิกพูดถึงเขาเถอะ ยังไงพวกเราก็คงไม่เจอหรอก เฮ้อ ท่าไม พวกโจวซินยังไม่มากันอีกนะจริงๆเลย” สังเล่นเอ๋อจับโทรศัพท์ ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูหน้าจอ ที่แสดงข้อความที่คุยกับโจวซิน

“แฟนของโจวซินค่อนข้างหล่อเลยนะ ทั้งสูงทั้งผอม ฉันค่อน ข้างชอบแนวนั้นนะ ถ้าเพื่อนที่หอของเขาเป็นแนวนั้นเหมือนกัน พวกเธอก็อย่ามาแย่งกับฉันนะ

“ดูเธอพูดเข้าสิ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “โจว ซินก็บอกแล้วนี่ ว่าแฟนของเขาเรียนสายกีฬา คุณภาพก็น่าจะไม่ เลวนะ อีกเดี๋ยวรอดูกันดีกว่า พวกเราถูกใจคนไหน ก็อย่าเพิ่งพูด ต่อหน้าล่ะ พวกเราค่อยไปแบ่งกันแบบส่วนตัว”

หญิงสาวทั้งสามคนคุยกันพร้อมเสียงหัวเราะ ช่วยดูกันเอง เพื่อ ช่วยอีกฝ่ายตรวจดูความเรียบร้อย

ตอนนั้นเอง โจวซินก็พาพวกฉินหลั่ง เดินเข้ามาในเสี่ยวเซียงหยุ

นแล้ว