บทที่ 3 การเยาะเย้ยของแฟนสาว

บทที่ 3 การเยาะเย้ยของแฟนสาว

“หยุดเดี๋ยวนี้ !”

อฮุยรีบเดินเข้าไปตรงหน้าฉันหลั่ง ไม่รอให้เขาได้เปิดปาก พูด หยางซือฉีก็เขย่าบัตรวีไอพีที่อยู่ในมือ แล้วพูดกับชือฮุยด้วย ดวงตาเปล่งประกาย “ผู้จัดการคะ ดูนี่สิคะ เจ้าหมอนี่กล้าขโมย บัตรที่อยู่ในห้องวีไอพีของคุณ !” บนใบหน้าของหยางซือฉียัง ประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะอีกด้วย

ตอนนี้เธอได้กอบกู้ชื่อเสียงและความสูญเสียให้กับธนาคารแล้ว อฮุยจะต้องกล่าวชื่นชมเธอแน่นอน !

ชื่อฮุยค่อนข้างมีอำนาจในธนาคารซิตี้แบงก์เขตภาคตะวันออก ถ้าตอนไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ เขากล่าวชื่นชมตัวเองสักคำ สองคํา ก็มีความหวังที่จะได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว

หยาง อฉวาดฝันอย่างสวยหรู แต่พอเธอสังเกตเห็นว่า ใบหน้า ของชอฮุยบึ้งตึงมาตลอด อีกทั้งยิ่งอยู่ก็ยิ่งมืดมน เธอยังไม่ทัน เข้าใจว่าทำไม ก็ถูกเสียงคำรามของชื่อฮุยทำให้กลัวจนตัวสั่นเสีย ก่อน

“รีบปล่อยคุณฉินเดี๋ยวนี้ !” ในขณะที่คำราม ชื่อฮุยก็คว้าบัตรวีไอพีมาด้วย

หยาง อ ตกใจจนช็อก เลยเผลอปล่อยฉินหลั่งอย่างไม่รู้ตัว ชื่อฮุยผลักหยางซือฉีออกไปทันที ก่อนจะโค้งตัว30องศา แล้ว ยื่นบัตร อีพีออกไปด้วยสองมือ “คุณฉินครับ บัตรของคุณ ต้อง ขออภัยเป็นอย่างสูง ที่ผมไม่ได้สั่งสอนลูกน้องให้ดี ต้องขอโทษ คุณด้วยนะครับ”

เห็นสีหน้าของ อฮุย นั่นเรียกได้ว่าเคารพ ละอาย กระวนกระวายใจ !

หยางซือฉีกับผู้คนโดยรอบเห็นแล้วต่างก็นิ่งอึ้งไปทันที

บัตรวีไอพีใบนี้เป็นของเขาจริงๆหรือ ?

หยาง อฉีเบิกตาโต แข็งเอราวกับงานประติมากรรม ไม่ว่ายัง ไงสมองของเธอก็ไม่สามารถเข้าใจเรื่องนี้ได้เลยแม้แต่น้อย

บัตรวีไอพีนั้นบ่งบอกว่าในบัญชีอย่างน้อยจะต้องมีเงินฝากขั้นต่ำ สามสิบล้านขึ้นไปเชียวนะ!

ดูแล้วเขาน่าจะอายุไม่เกินยี่สิบปีด้วยซ้ำ ทั้งตัวดูซอมซ่ออย่างกับ พวกยาจก จะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง
ไม่ว่าจะดูยังไงก็ละเมอเพ้อพกขัดๆ

มันไม่ใช่ความผิดของพี่หรอก พี่มือ” ฉันหลังหย่อนบัตรลงใน กระเป๋า แล้วพูดเสียงเรียบ

“ขอบคุณมากครับคุณเฉิน” ชื่ออยก้มหัวลงต่ำกว่าเดิม ค้าง อยู่2วินาที ก่อนจะยืดตัวขึ้น แล้วหันไปตะคอกใส่หยางซือฉี “เธอ จะยืนมื้ออยู่ทำไม รีบขอโทษคุณฉินเดี๋ยวนี้

หยางซือฉีไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้เธอจะไม่เข้าใจได้อย่างไร ฉันหลัง ที่อยู่ตรงหน้าคือคนร่ำรวยตัวจริงเสียงจริง

หยางซือฉีได้สติกลับมา ก่อนจะโค้งคำนับ90องศา “คุณฉินจะ ฉันต้องขออภัยเป็นอย่างสูง สำหรับพฤติกรรมที่หยาบคายเมื่อครู่ นี้ เป็นเพราะฉันมีตาแต่หามีแววไม่ และลงไม้ลงมือกับคุณอย่าง ไร้เหตุผล มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันจะทบทวนตัวเองอย่าง จริงจังค่ะ……

ฉินหลังเดินผ่านตัวเธอออกไป ไม่อยากจะสนใจเธอเลยสักนิด

“คุณฉินครับ ถ้าต่อไปต้องการอะไร ก็โทรหาผมได้ตลอดนะครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถของผมเลย
อฮุยพยายามรักษาโอกาสที่ได้พบกับฉินหลั่งในครั้งนี้อย่าง เต็มที่ บุคคลระดับนี้ ต่อไปคงยากที่จะได้เจออีกครั้ง เลยพยายาม เอาอกเอาใจอย่างไม่ปิดบัง

“ได้ครับ พี่ อ” ฉินหลังยิ้มบางๆ และตอบกลับไปคําหนึ่ง เมื่อกี้ ได้มีอฮุยช่วยไว้แท้ๆเลย

คำว่า “พี่ชื่อ” ทำให้ชื่อฮุยถึงกับตัวลอย คนที่มีเงินในบัญชีหนึ่ง พันสี่ร้อยล้านเรียกเขาว่าพี่เลยนะ คุณชายหนุ่มคนนี้แต่งกาย เรียบง่าย กิริยาท่าทางก็เรียบง่ายมาก ไม่มีวางท่าอะไรเลย

เมื่อพูดจบ ฉินหลั่งก็ก้าวเท้ายาวๆไปข้างถนนทันที แล้วโบกมือ เรียกแท็กซี่คันหนึ่ง กลับไปที่มหาวิทยาลัยจีนหลัง

ตอนที่เดินเข้าไปในตึกเรียน ก็บังเอิญเหยียบแอ่งน้ำหน้าประตู เข้า ทำให้ขากางเกงเปื้อนโคลนไปทั่ว

เสียงระฆังดังขึ้นแล้ว เลยต้องรีบตรงไปที่ห้องเรียน โม่มั่นอีที่รูป ร่างสง่างามกำลังสอนอยู่บนแท่นบรรยาย พอเหลือบไปเห็นฉัน หลัง ในดวงตาก็ฉายแววผิดหวังออกมา

ฉินหลั่งก้มหน้า รู้สึกผิดในใจ
โม่มันเป็นคนที่ดีกับเขาที่สุด ในหมู่อาจารย์ทั้งหมด เพราะไม่มี เงิน อาจารย์คนอื่นๆ ก็เลยไม่ค่อยสนใจเขา บางคนถึงกับล้อเลียน มีแต่ไม่มั่นอีที่ปฏิบัติต่อเขาและนักเรียนคนอื่นๆ อย่างเท่าเทียมกัน

ฉินหลั่งไม่พูดอะไร เดินเข้าไปในห้องเรียนสายตาของนักเรียน ทุกคนต่างจับจ้องมาที่ตัวเขา

“เจ้ายาจกปกติไม่เคยมาสายนี่นา วันนี้พระอาทิตย์ต้องขึ้นจาก ทิศตะวันตกแน่ๆ ถึงได้มาสายแบบนี้

“นายดูกางเกงเขาสิ แม่เจ้า สกปรกที่สุด ไม่รู้สึกเปลี่ยนตัวใหม่ บ้างหรือไง”

เขามีเงินเปลี่ยนสักที่ไหน นี่นายกำลังพูดเรื่องผลกระดับโลก อยู่หรือไง ดูเหมือนว่าเขาจะมีเสื้อผ้าแค่สองขึ้นนะ

นักศึกษาวิทยาลัยเข้าเรียนอย่างเป็นกันเองมาก เด็กผู้ชายหลาย คนเริ่มแสดงความคิดเห็นกันอย่างออกรส เด็กผู้หญิงที่อยู่แล้ว หน้าเอง ก็ป้องปากซุบซิบคุยกันเสียงเบา สายตาที่มองฉิบหลัง เต็มไปด้วยแววดูถูก และเหยียดหยาม

“หยุดคุยกันได้แล้ว !” ไม่มั่นอีพูดเสียงดังออกมาคำหนึ่ง พวก เราเริ่มเรียนกันต่อเถอะ
ในระหว่างการบรรยาย ฉินหลั่งก็พบว่าไม่มั่นคอยหันมามอง เขาอยู่หลายครั้ง ในดวงตาเต็มไปด้วยความ “ไม่ได้ดั่งใจ” อยู่ใน นั้น

คลาสใหญ่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“จบคาบ

ระฆังเลิกเรียนดังขึ้น โม่มั่นอีจัดหนังสือเรียนเรียบร้อย ก็เดิน ออกไปทันที

“เหวินจิ้ง” มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาทางประตูหลัง

เพื่อนร่วมชั้นทุกคนต่างมองไปตามทิศทางของเสียง ก็เห็นว่า ผู้ ที่มาเยือนก็คือจูจี้เหวิน

จูจี้เหวินเดินเข้ามาจากประตูหลัง เดินตรงไปทางเส้เหวินจิ้งที่ นั่งอยู่ริมหน้าต่าง เส้เหวินจึงยื่นมือทั้งสองข้างไปโอบรอบตัวเขา อย่างออดอ้อน จูจี้เหวินโน้มหน้าตามลงไป แล้วทั้งสองคนก็จูบ กันทั้งอย่างนั้น

เมื่อเห็นฉากนี้ ก็มีเพื่อนร่วมชั้นหลายคนหันมามองทางฉินหลั่ง ทุกคนต่างก็รู้ว่า ก่อนหน้านี้ฉินหลั่งเป็นแฟนของเส้เหวินจิ้ง แต่ ยังไม่รู้ว่าเส้เหวินจึงเลิกกับฉินหลั่งแล้ว
ส่วนฉินหลังก็แค่รู้สึกคลื่นไส้ เขาเคยได้ยินจากเพื่อนร่วมหอพัก ของเขา ว่าจูจี้เหวินเคยพาผู้หญิงอย่างต่ำห้าคนเข้าไปในหอพัก ของมหาวิทยาลัย เส้เหวินจึงเจอคนแบบนี้ ฉินหลั่งรู้สึกเสียดาย แทนเธอจริงๆ

จูจี้เหวินโอบรอบเอวของเส้เหวินจิ้ง แล้วเดินผ่านหน้าฉันหลังไป

“ที่รักคะ ช่วยรอฉันแบบหนึ่งนะ” เส้เหวินจึงพูดจบ ก็เดินไปตรง หน้าฉินหลั่ง แล้วยื่นโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกไป “ในเมื่อฉันเลิก กับนายแล้ว ฉันเส้เหวินจิ้งก็ไม่อยากติดค้างอะไรนายอีก นี่เป็น โทรศัพท์ที่นายซื้อให้ฉันเมื่อครึ่งเดือนก่อน ฉันคืนให้นาย

ฉินหลั่งเหลือบไปมองทีหนึ่ง มันคือvivox27 ที่ก่อนหน้านี้ตัวเอง ซื้อให้เส้เหวินจิ้ง เขารับมันมา

“หึ ทำงานพาร์ทไทม์ตั้งครึ่งปีแต่ซื้อได้แค่vivox27″ เส้เหวินจี้ งล้วงโทรศัพท์สีขาวใหม่เอี่ยมออกมาจากกระเป๋า แล้วโบกไปมา ตรงหน้าฉินหลั่ง “ตอนนี้ฉันมีiphonexรุ่นใหม่ล่าสุดแล้ว น่าใช้ กว่าvivox27เครื่องนั้นของนายเยอะเลย !”

“ยังจะต้องพูดอีกเหรอ ยาจกอย่างเขาก็คู่ควรแค่vivox27เท่านั้น แหละ”
จูจี้เหวินเชิดคางขึ้น ชำเลืองมองฉินหลั่งทีหนึ่ง “ฉันได้ยินเห วินจงบอกว่า เธอขอโทรศัพท์กับนายมาครึ่งปีแล้ว สุดท้ายนาย ก็ซื้อvivoให้เธอ พี่ชาย นายไม่อายบ้างหรือไง สภาพแบบนี้ยัง อยากจะควงสาวอีก เลิกคิดซะเถอะ ใช่แล้ว ฉันเตือนนายไว้ก่อน นะ ต่อไปอย่าคิดจะมาตอแยกับเหวินจิ้งอีก ถ้าฉันรู้เข้า นายจะต้อง เสียใจแน่”

“หยุดคุยกับยาจกแบบนี้เถอะ พวกเราไปกินข้าวที่เซียนหย่าจน กันเถอะ” ตอนนี้เส้เหวินจึงไม่แคร์ฉินหลั่งเลยสักนิดแล้ว

“เรียกสามีให้ฟังสักนํา ” จี้เหวินพูดยิ้มๆ

“สามีขา พวกเราไปกันเถอะ” เส้เหวินจึงยิ้มออดอ้อน

“เหวินจัง !”

ผู้หญิงร่างเล็กคนหนึ่งยืนขึ้นมามองหน้าเส้เหวินจึงด้วยสีหน้า บึ้งตึง “เธอทำเกินไปแล้วนะ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าเลิกกับ ฉินหลั่ง เลิกกันแล้วเธอยังมาพูดแบบนี้ใส่อีก ฉันรู้สึกอับอายแทน เธอจริงๆ !”

“หลี่เสีย เธอพูดอะไรของเธอ” สีหน้าของเส้เหวินจึงเปลี่ยนไป ทันที
ตอนที่เธอยังคบกับฉินหลั่ง ก็ยังถือว่าสนิทกับหลี่เสียอยู่บ้าง

หลี่เสี้ยเป็นคนตรงไปตรงมา บางครั้งที่เธอกับฉินหลังทะเลาะ กัน ก็ต้องคอยให้หลี่เสี้ยมาช่วยตัดสินถูกผิดให้

“เธอกล้าทําแบบนี้เพื่อคนอย่างจูจี้เหวิน กล้าทิ้งฉินหลัง ฉินหลั่ง ทําดีกับเธอขนาดไหนเธอลืมไปแล้วหรือไง ตอนที่เธอไม่สบาย นอนอยู่บนเตียงลุกไม่ได้ ฉินหลั่งคอยเอาอาหารเช้ากลางวันเย็น ไปให้เธอถึงหนึ่งเดือนเต็ม ตอนไปฝึกงานที่เขาอู่หลง เธอเกิด เท้าพลิกบนเขา ฉินหลังแบกเธอเดินลงเขาถึงสิบกิโล ถึงแบกเธอ ลงมาถึงด้านล่าง เธอลืมเรื่องพวกนี้ไปหมดแล้วหรือไง”

“งานพาร์ทไทม์ของฉินหลังได้เงินน้อยอยู่แล้ว ทุกเดือนยัง ต้องให้เธอแปดร้อยหยวน เธออยากได้โทรศัพท์ เขาก็ประหยัด อดออม ทนเหนื่อยยากเก็บเงินอยู่ห้าเดือน กว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้ เธอได้ เพื่อแลกกับการเลิกกับเธอแถมยังโดนเยาะเย้ยแบบนี้อีก งั้นเหรอ”

เส้เหวินจิ้งโกรธจนหน้าเขียว “ฉันไม่ได้บีบบังคับให้เขาทำเรื่อง พวกนั้น ถ้าเขาทำ ก็คงพูดได้ว่าเขาโง่ เขาซื้อโทรศัพท์ให้ฉัน แล้วยังไง มันก็แค่vivoเครื่องหนึ่งเท่านั้น ในเมื่อฉันสามารถ มีiphoneได้ แล้วฉันจะต้องการvivoอีกทำไม

หลี่เสียสายหัว ยิ้มเย็น “เส้เหวินจิ้งเธอนี่แปลกจริงๆ ในโลกของเธอ มีแค่เงินใช่ไหม แค่ให้เงินเธอ เธอก็ทำได้ทุกอย่างนะ

เส้เหวินจิ้งหัวเราะด้วยความโกรธ จ้องเขม็งไปที่หลี่เสี้ย “ฉัน ยอมรับ ฉันชอบเงินทอง แล้วมันผิดตรงไหน

เมื่อพูดจบ เส้เหวินจิ้งก็กอดแขนเหวิน “สามีขา ตอนนี้พวก เราไปที่เซียนหย่าจุนกันเถอะ เห็นยาจกสองคนนี้แล้วฉันรู้สึก คลื่นไส้”

เส้เหวินจึงถลึงตาใส่ฉินหลังกับหลี่เสียทีหนึ่ง แล้วเดินออกจาก ห้องเรียนไปอย่างหยิ่งผยอง