ตอนที่ 23 กราบ น

Talk วาย

ผมมองหน้าไอ้หมอหน้าหมา ที่มันแนะนำสรรพคุณของอาหาร ให้เมียผมฟัง อย่างละเอียด จะแตกก็รีบแตกเหอะ!! ชาติหน้าจะ ได้กินไหม ใครเอามันเป็นผัว ผมว่ากว่าจะได้เยกัน มันคงแนะนำ สรรพคุณของหรรมมันก่อนแน่นอน ไม่เหมือนผม ไม่พูดอะไรจับ จูบจับเลีย

กระแทกเอวใส่อย่างเดียว ที่

ไอ้หมอหมา น้องปลายลองชิมนี้ดูนะครับ มีกรดโอเมก้า 3 ไอโอดีน แล้วก็โปรตีนครับ จะช่วยให้เด็กฉลาดและแข็งแรง พ ท่าอร่อยมาก มาครับป้อน// มันยื่นซ้อนตักอาหารมาจะป้อนเมีย ผม ถ้ารู้แบบนี้ผมให้อิเมียไปเรียนดีกว่า ไม่น่าห้ามมันเลย

ปลาย: อ่ะ เอ่อออ// ปลายลังเล หันหน้ามามองผม ผมก็มอง เธออย่างอาฆาต เมื่อกี้ยังย้อนความผม เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ใน ร้านอาหารตอนอิพลอยมา ที่บอกว่า อย่าวุ่นวายได้ปะ ทำเอาผม หน้าจ๋อยเลย สงสัยคำนี้มันจำฝังใจ ผมก็เช่นกัน (ตอนที่ 8)

ปลาย: เอ่อ หมอกคะ ปลายกินเองได้ค่ะ // ปลายพูดปฏิเสธ ท่าเอามันคอตกตักข้าวคำนั้นเข้าปากตัวเลยทันที จนผมหัวเราะ สมน้ำหน้ามันในใจดังๆ
ผม: เขาไม่สวีทกับมึงหรอก เขาสวีทกับคนเดียว ฮ่า ฮ่า // ผมเลิกคิ้ว ให้มัน

ไอ้หมอหมา : …….

ปลาย: ปลายตีกับทุกคน ที่ไม่ทำร้ายและไม่เคยทำให้เสียใจ ค่ะ หมอ อย่าสนใจเสียงนกเสียงกาเลย

ผม: เสียงนกเสียงกบ้านมึงดิเมีย กูครางให้ฟังทุกวัน ยังจํา ไม่ได้เหรอว่าเสียงผัวตัวเอง // ผมพูดให้ไอ้หน้าหมามันได้ยิน เผื่อจะเลิกยุ่งกับเมียผม ถึงเธอจะยังงอกก็เถอะ

ปลาย: ….. // ปลายนิ่งเงียบ ใบหน้าแดงเมียใครพูด แค่นี้ก็เป็น จะไม่ให้ผมรักได้ยังไง

ไอ้หมอหมา : …… // ส่วนไอ้นี้ก็

หน้าเหวอไปเลย ก่อนจะหอบใจ

อันแตกร้าวมันกลับไป

ไอ้หมอหมา งั้น พี่กลับก่อนนะครับ เดี๋ยวจะได้รีบไปเคลียร์

งานที่ค้างไว้

ปลาย: อ่อค่ะ ว่างๆ ก็แวะมาหาได้นะคะ

ไอ้หมอหมา: ครับ

ทันทีที่มันออกไปผมก็ต้องปลายมัน

ผม: กูไม่ชอบไอ้หมอหมา นั้นเลย ทำไมถึงต้องพูดดีกับมัน

ด้วยว่ะ
ปลาย: เขาเคยช่วยชีวิตฉัน ทำไมฉันต้องพูดไม่ดีกับเขาด้วย

ผม: อย่ายุ่งกับมันอีก กูไม่ถูกชะตากับมัน

ปลาย: แล้วทําไมฉันต้องทําตามด้วย ในเมื่อฉันเคยบอกนาย ว่าห้ามยุ่งกับเธอคนนั้น นายก็ไม่ทำ

ปลาย: …….

ผม: กูก็บอกมึงไปแล้วไง เหตุผลทุกอย่างค่ะ เลิกงอลเลิกโกรธ กูเถอะนะ สัญญาจะเป็นตัวที่ดีเลย

ปลาย: ทําให้ฉันเห็น

ผมยกยิ้มขึ้นก่อนจะ นั้นแหละ

Talk ปลายฟ้า

4 เดือนผ่านไป ตอนนี้ฉันตั้งครรภ์ได้ 6 เดือนแล้ว วายุพาฉัน มาอยู่บ้านของเขา เพราะเขารำคาญหมอกร วันนั้นเขาเอา ยาสลบให้ฉันกิน แล้วลักพาตัวมา พอฉันตื่นขึ้นก็พบว่าอยู่ที่นี่ แล้ว ช่วงนี้เขาดูแลใส่ใจเป็นอย่างดีเพราะทำดีกับฉัน แต่ฉันก็ ยังไม่ให้อภัยเขา

วายุ: ปลาย เลิกใจแข็งเถอะนะครับ ตีกันๆๆ // เขานั่งกอด ฉันจากด้านหลังที่นั่งอยู่ปลายเตียง
จัน: อื้ออ ร้อนอย่ามากอดฉันพยายามแกะมือเหนียวๆของ

เขาออก เพราะมันอึดอัด

วายุ: ร้อนก็ถอดเสื้อสีที่รัก มาผมถอดให้

ฉัน: หยุด! เดี๋ยวนี้นะวายุ // ฉันมองเขาดๆ มือก็จับมือหนาเขา ไว้แน่น ที่ เลิกชุดคลุมขึ้น จนเห็นขาอ่อนขาว

วายุ: ทำไมล่ะปลาย คุณไม่ให้ผมเอามา 3 เดือนแล้วนะ มีผัว

ไม่รู้จักใช้งานผัวเลย

ฉัน: ก็ได้ งั้นไปล้างจาน ผ้าซักยังไปซัก

วายุ: โถปลาย มันไม่ใช่งานแบบนั้น งานที่ว่าคือ แบบนี้ || พอพูดจบ ใบหน้าเขาก็ซุกซนอยู่ต้นคอฉัน ทั้งดูดทั้งไซร์ไปมา มือ ก็เลื่อนมาจับนม

เพียะ ฉันตีแขนเขาแรงๆ ที่หนึ่ง

ฉัน: วายุ อย่าทำแบบนี้ ไม่เอา ไม่กลัวลูกหลุดยังไงกัน

วายุ: ไม่หลุดหรอก ผมนิ่มนวลจะตายไป อีกอย่างก็ต่อแขนต่อ ขาให้ลูกเราไง จะได้โตเร็วๆ

ฉัน: ไม่!!// ฉันปฏิเสธเขาเสียงแข็ง และนี้คือวิธีทรมานตัวของ

ฉัน

ในเวลางอลมันอยู่ คือการทรมานธรรมมัน

วาย ขอร้องเถอะนะๆ กูจะลงแดงตายแล้ว เดี๋ยวมึงเป็นแม่

ม่ายนะ
ถ้าตัวตายอ่ะ // ห้ะ!! แค่ฉันไม่ให้เอาก็จะตายหรอ มันตายก็ดี ฉันจะได้หาผัวใหม่

ฉัน ก็ไปลงที่อื่นสิคะ // ฉันลองพูดคำนี้ เพื่ออยากรู้ว่าเขาจะ ตอบว่ายังไง

วาย โห!! กูไม่กล้าหรอก ขนาดแค่

นอกกายถึงครั้งนั้น จึงยังงอลก แถมไม่ให้เอา จนถึงทุกวันนี้

ภูเข็ดแล้ว

วายุ: ปลายจ๋า นะนะๆ ขอโทษ

ฉัน: มือก็มี

วายุ: ไม่เอา มีเมียแล้วจะใช้มือทำไม นะปลายนะ กูขอโทษ จะ ไม่ทำอีกแล้ว มีอะไรจะรายงานเมียทุกครั้งเลย นะๆๆ // ใบหน้า เขาซุกที่หลังฉันอย่างอ้อนวอน

วายุ: นะคะ เมียจ๋า ขอโทษนะๆ ดีกัน ตัวเองอยากได้อะไรเขา จะซื้อให้เลย ขอเข้าไปหน่อยนะ // ปากหวาน

ฉัน: กราบฉันสิ เผื่อฉันจะยอม // ฉันพูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้น

วายุ: อะ เอาจริงหรอ