ตอนที่ 10 ความจริงที่เมียไม่รู้

ผม: อีกก กูไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ฮกก กูไม่อยากเสียปลา

ยกับแม่ไป

ผมร้องไห้ ปล่อยโฮออกมาหนัก สะอื้นในทรวง โดยไม่อาย พวกมันที่นั่งมองอยู่เลย

ไคล์: ถึงจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา แทนที่ถึงจะคิดหา

กลแก้

ผม: ฮัก

ราม: น้ำตาลูกผู้ชายอย่าให้มันไหลออกมาง่ายๆ

โฬม: มากจะบอกให้ถึงตรัสรู้นะ ไอ้วายุ กูล่ะสงสารปลาย จริงๆ หาผัวก็ได้ผัวโง่

ไคล์: เออ รีบๆพูด มันจะได้ตรัสรู้สักที กูไม่อยากเห็นควาย ร้องไห้นาน

โฬม ในเมื่อถึงหลงเข้าไปในทางมันแล้ว ซึ่งก็อย่าเดินตาม แผนที่มันวางไว้

โหม ระหว่างนี้ถึงก็หลอกมัน ทำให้มันเชื่อใจถึง หาข้อมูลที่

อยู่มา

โฬม: พอรู้ที่อยู่ ก็บุกถิ่นเสือ ไปช่วยแม่มึง และฆ่าพวกมัน แต่นี่ก็จบถึงจะร้องไห้หาพระแสงไร

ผม: แล้วปลายล่ะ เธอรู้แล้วว่ากูเอากับพลอย ฮืออ กูทำอะไร

ลงไปว่ะ

โฬม: มึงก็บอกเมียมึงไป ผัวเมียที่ไหนเขาปิดบังกันว่ะ มีไรก็

ยกันติ

ผม: อีก กูไม่กล้า กลัวว

ไคล์: เออ เดี๋ยวเขาก็ทิ้งมึงไป พวกมึงคอยดูนะความก แม่นก

ว่าหมอดูอีก

ผม: ปลายเธอไม่กล้าทิ้งกูหรอก เธอรักกูจะตาย

ราม: หล่อแต่โง่ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาไม่เอาทพันธ์แล้วนะเว้ย

ผม: ………

ไอ้รามไอ้มวย อย่าให้กูได้ฉลาดกว่าพวกมึงนะ เกิดมาโง่กผิด

ตรงไหนวะ

หลังจากนั้น ผมก็ไปซื้อปืนและเครื่องติดตามตัวมา แล้วขับรถ ไปรับปลายที่หน้ามหาลัย พยายามทําตัวให้เป็นปกติ ไม่อย่าง ให้เธอสงสัยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พอมาถึงก็เห็นเธอนั่งอยู่คน

เดียว อย่างน่าสงสารจับใจ

แล้วเธอก็เดินขึ้นรถมา ปิ้งงง~ เสียงปิดประตูรถ ผม: ทำไม ได้นั่งรอคนเดียว 3 พระนางนั้นไปไหน

ปลาย: ไปกับตัวหมด นี้นึกว่าจะมานั่งรอจนจะหมดอารมณ์อยู่แล้ว // เธอกอดอก าหน้าทิ้งแล้วก็บ่นๆ ไป แต่ทำไมผมชอบก็

ไม่รู้เวลาเมียบ่น

ผม: หึ หมดอารมณ์อะไร คิดอะไร หมา

ผมหัวเราะออกมา ก่อนเอามือไปหยี่ผมปลายเล่น เดี๋ยวนี้มัน มีแอบหุ่น

ปลาย: ป่าวว มีแต่นายน่ะสิ คิด วายุ

ผม: คิดตลอดแหละ เวลาอยู่ใกล้ถึงทีไร มันอดใจไม่ไหว ทุกที // ว่าแล้วผมก็จับมือนุ่มๆของปลาย มาจับตรงเป้ากางเกง

ผม

ปลาย: หมม

เธอร้องหมออกมาอย่างตกใจ แต่ก็ไม่ชักมือออก กลับมาคล่า

ต่อชะงั้น

ผม: อ๊ะ ซีดดด ปะ ปลายย อย่ามันเสียว

ผมร้องครางซี๊ดส์ขึ้นทันที เมื่อมือเล็กๆเธอก็ค่อยๆลูบๆคลำๆ ตรงส่วนนั้นของผม เจ้ามังกรที่อยู่ใต้กางเกง ผมปวดหนึบต้องอย่างทรมาน ก็เริ่มแข็งโป๊ก จน

ปลาย: ก็คิดว่าจะแน่

ผม: เดี๋ยวเถอะๆ อยากประจำเดือนไม่มา 9 เดือนรึไง // พอผม พูดแบบนั้นเธอก็รีบชักมือออกทันที

ซึ่งมันทำให้ผมค้าง จนต้องรีบขับรถให้เร็วขึ้น
ปลาย: ฉันเรียนอยู่จะบ้ารึไง

ผม: แต่กูอยากมี ดรอปเรียนไว้ก็ได้

ปลาย: แล้วนาย พร้อมแล้วหรอวายุ

พอเธอพูดมาแบบนี้ผมถึงกลับไปไม่เป็น แต่ถึงยังไงผมก็จะ รีบสะสางเรื่องพลอยให้จบ ผมอยากมีลูกมาก ผมเคยขอเธอ แล้ว แต่ปลายเธอก็แอบกินยาคุมมาตลอด

ผม: มึงรอกก่อนนะ เมื่อไหร่ที่พร้อมเราจะสร้างครอบครัวด้วย

คอนโด

ผมจัดการปลดกระดุมชุดนักศึกษาอันรัดแน่นฟิต ของปลาย ออก ห้ามไปก็เท่านั้นแหละ เมียผม มันดื้อ

ผม: คาชุดนะที่รัก // ผมกระซิบข้างหูเธอ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไป

สํารวจภายใน

ปลาย: อ๊ะ อ๊ะะ อร๊างงง อื้อออ ซี้ดดส์

ผม: อืมมม เสียวมั้ยยย

ปลาย: อื้ออ ซีดดส์ อ้าส์

ผม: จะเอาเข้าไปแล้วนะที่รัก

จากนั้นก็
อ้ออ ซี้ดดด อ๊ะๆๆ อ๊าส์

อืมมม ครางดังๆหน่อยปลาย กูไม่ได้ยิน ผมเอื้อมมือไปบีบ หน้าอกเมียแรงๆ เอวก็กระแทกเข้าออกอย่างอื่นกระหาย ฉุดไม่

อยู่

อ้าส์ วะ วายุ จะ จะเสร็จแล้ว อื้อๆๆ

อ๊าส์ ซี้ดดส์ จะเสร็จแล้วหรอ หมม ว่าแล้วผมก็กระแทกเอว เร็วๆ เพื่อให้เมียตัวเองแตะถึงสวรรค์เร็วๆ

อาสส์ อื้ออ อย่าพึ่งให้ฉันพักหายใจก่อน อะะ วายุ พอ เธอเสร็จผมก็เร่งจังหวะต่อไม่ลดสปีด ไม่ปล่อยให้เธอได้พัก หายใจ น้องชายผมก็ดวลศึกแทงเข้าออกกับน้องสาวเธอต่อ

อืมมม ซีดดด แน่นจังเมียจ๋า ขอแตกในนะ

อ้ะะ ทะ ทำไม ไม่ใส่ถุงยะ ยาคุมหมดแล้ว เรางง

หมดก็ไม่ต้องกินหรอกที่รัก ซี้ดดส์ อ๊าาส์ กินเยอะเดี๋ยวเป็น

หมัน ไม่มี

อ้อ อ๊ะะ อร๊าาส์

ซี้ดดดส์ อ้าวาส

ผมเกร็งกระตุก ร้องครางซี๊ดอ้าออกมา พร้อมปล่อยน้ำรักจืด เข้าใส่มดลูก

ของอิเมียอย่างแรง แล้วแช่ไว้อย่างนั้น ก่อนจะล้มตัวนอนขบอกอันใหญ่บึ้มของเธอ

ผม: ปลายย กูรักมึงนะ รักแค่มึงคนเดียว

ฟอล – ค่าพูดว่ารักถูกเปล่งออกมาจากใจก่อนที่ผมจะขึ้นไป

หอมแก้มเมียเบาๆ

ปลาย: อื้ออ ฉันก็รักนายเหมือนกันว่าย

ผม: ปลาย เอ่อ คือกูมีไรจะบอก เมื่อผมจ้องตาอันเปล่ง ประกายกายเธอ ก็เลิกลักทันที จะบอกเธอดีไหม

ปลาย: พูดมาสิ ฉันพร้อมรับฟังนายเสมอ

ผม: มึงจะไม่โกรธ ไม่เกลียดกใช่ไหม

ปลาย: อืม // เธอพูดออกมาแค่ยืม สั้นๆ คำเดียว ทำให้ความ

กล้าของผมก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ

ผม: เอ่ออ ไม่มีไรหรอก

สุดท้ายจากผมก็ไม่กล้าบอกเธออยู่ดี ทำไมถึงขาดแบบนี้ค่ะ ไอ้วาย ผมด่าตัวเองในใจแรงๆ โธ่เว้ยย

ปลาย: แน่ใจหรอ นายมีอะไรก็บอกฉันมาเถอะ วายุ

ผมมองตาเธออย่างคิดหนัก จะทำยังไงดีวะ

แค่พูดแค่นี้ จึงกลับพูดไม่ได้ ซึ่งมันกระจอก

ถ้ามึงบอกเธอไปนะ ปลายทิ้งมึงไปแน่ๆ สุดท้ายถึงจะไม่เหลือ

ไคร
เป็นตัวเป็นเมียกันแล้วก็บอกเธอไปเลย ปลายฟ้าเธอมีเหตุผล

อยู่แล้ว

จึงคิดว่า เธอจะรับมึงได้หรอ จึงคิดว่าเธอจะตอบว่า อิ่มไม่ เป็นไร ฉันยินดี งั้นหรอ

บอกไปเหอะ จะลังเล ทำไมมีเรื่องอะไรก็เปิดใจคุยกันดี แค่คุย กับเมียแค่นี้ ถึงจะกลัวอะไร

ถ้ามึงบอกเธอไป จึงคิดดูสิปลายจะเลิกรักมึง และทิ้งถึง ไปแถมเกลียดมึงไปตลอดชีวิตแน่ๆ

สมองของผม มันกระทบกระทั่งสับสน กำลังตีกันอย่าดุเดือด ว่าผมจะเลือกฝ่ายไหน ดวงตาผมเลิกลัก

มันทั้งกังวนและกลัว กลัวว่าเธอจะเกลียด

ผม: ไม่มีครับ นอนเถอะปลาย ฝันดีนะ

ผมพูดจบก็ซบลงเนินอกอวบของเธอต่อ พลางหลับตานึกเบาๆ

มึงเลือกที่จะไม่บอกเธอเองนะวายุ

ปลาย: นายแน่ใจใช่มั้ย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ