ตอนที่ 0 ผัวยังไงก็คือตัว

ดี อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ชายหนุ่มสวมชุดสีน้ำตาลลูกวัว มือทั้ง

สองข้าง

ถูกกุญแจมือล็อกไว้อย่างแน่นหนา เขามองผ่านกรงเหล็กห้อง ยังไป อีกไม่นานแล้วสินะ

วาย นายวัชรนนท์ อัครวัชรโยธิน

อายุ 25 ปี เขาถูกจับขังเข้าคุกมานานกว่า 1 ปีแล้ว ด้วย

ในคดีพยายามฆ่าคน

ในวันนั้นเขายังจำได้ดีเมื่อเขาเหนี่ยวไกปืน เล็งไปที่แฟนสาว ของเขา ที่คบกันมานาน 1 ปี แต่วันนี้เธอกลับมาเที่ยวเดินห้างกับ สองต่อสอง ผู้ชายที่เขาเคยเตือนเธอว่าห้ามยุ่งกับมันอีก และแล้วเขาก็ทนไม่ได้……

ปัง~~ ลูกกระสุนปืนปลิวไปด้วยแรงดึงอาฆาต เอียดแขนหญิง สาวจนเลือดซิปกระเด็น ด้วยความแม่นยำ

อ๊ะ โอ้ยยย เฮือก!! วะวาย เธอสะดุ้งสุดแรงหันมามองเขา อย่างหวาดกลัว

ดี อยู่ดีๆไม่เป็นเลยใช่ไหม เยกับกูคนเดียวไม่พอเลยหรือไงเขากระตุกยิ้มขึ้นอย่างเลือดเย็น เธอกล้าดีมากที่กล้าหักหลัง หัวใจดวงน้อยของเขา ต่อหน้าต่อตา

ท่ามกลางความโกรธและโมโหหิง ผู้คนมากหน้าหลายตา ต่างชุลมุนตกใจกลัวผวา พนักงาน ร.ป.ภ. เข้ามาจับกุมเขาไว้ แต่แปลกที่คนอย่างวายุไม่มีท่าทีที่จะหนีและต่อสู้ แต่กลับให้ ร.ป.ภ. จับตัวส่งตำรวจไปอย่างง่ายดาย แต่เขายังไม่เข็ดหรอก แค่ติดคุก

วายุ: หี หวังว่าฉันจะเจอเธออีกนะปลายฟ้า / เขาพูดในห้อง ขัง พลางยกยิ้มอันเลือดเย็นขึ้น

เคร่งงง ณ ผับ เจ็ดยับ เสียงชนแก้วเหล้าหรูราคาแพง บวก กับเสียงเพลงดังกระหึ่มทำให้สาวน้อยนมโตข้างกายเต้นโยก เบาๆ พัวพัน ข้างๆชายหนุ่มทั้ง 4 พระหน่อ (เพื่อนของเขา)

แก้วนี้แต่อิสระภาพของท่านวายุครับ ไคล์ นายแบบสุด ช็อตแห่งวงการ เขาคือดาวรุ่งที่กำลังมาแรง

เออ! ดีใจด้วยนะมึง !! ถึงจะออกมาทำไมว่ะ ไอ้วายุ ไอ้ เพื่อนเหี้ย!! โฟม เจ้าของผับเจ็ดยับ ผับที่มีแต่ของเด็ดๆ ใคร ไม่เคยมา เท่ากับ เกิดมาไม่สุด

กว่า มึงติดแค่ปีเดียว มันยังน้อยไปนะ น่าจะติดสัก 10 ปียังดี จะมาเพิ่มความปราสาทแตกให้พวกกูอีกละ ไอ้เพื่อนเวร!! ราม นักธุรกิจหนุ่มไฟเบอร์แรง ไม่ว่าจะสาวหน้าไหนเดินผ่านเขาก็ ต่างพากันสั่นระริกอยากได้เขาเป็นผัวทั้งนั้น

ก็ว่าทำไมยังไม่เข็ด พวกมึง เห็นนั้นไหม
เขากระตุกยิ้มชี้ไปที่หญิงสาว ที่กำลังเต้นยั่ว ร่อนเอว ดึงดูด เพศตรงข้าม อย่างเซ็กซี่ ร้อนรุ่ม ท่ามกลางเหล่าชายหน้าตาดี พากันล้อมรอบ โห่เสียงร้องแซว อย่างกระชุ่มกระชวยจิตใจพวก เขามาก เพราะเธอแอ่นสุดฤทธิ์ เธอยั่วสุดใจ

โฬม:

เชี่ย!

ไตล์: ไม่เกี่ยว และไม่ขอยุ่ง

ราม: เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

เพื่อนแต่ละคนของเขาต่างพากันตกใจ ที่เห็นเธอ และรู้ว่า ความหายนะกำลังมาเยือน

หึ มึงเสร็จกูแน่ปลาย

ถึงแล้วสินะ ผับเจ็ดยับดินแดนล่าผู้ชายของฉัน เธอยิ้มออก มาอย่างนางร้าย เมื่อลงจากรถหรู

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ปลายฟ้า เรียกสั้นๆว่า ปลาย นางสาวปาณิส รา เจริญกิจธารา อายุ 20 ปี เรียนบริหาร ปี 2 สวยแรด แซ่บ เวอร์ บ้านรวย ชาตินี้ใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมด และที่สำคัญฉันแรด ยืนหนึ่งของจําเภอ

อ๋อ! แล้วจะบอกอย่างหนึ่งผู้ชายคนไหนที่ฉันเบื่อ ฉันเททิ้ง อย่างเดียว ไม่โหดจริง เถื่อนจริง คุมอิหนูปลายไม่อยู่หรอกจะ ปัจจุบันก็ไม่มีใครสามารถคุมความแรดของหนูได้เลย sad มา กอะตอนนี้
ตึก ตึก รองเท้าส้นสูงกระทบลงกับพื้นของผับ หญิงสาวรูป ร่าง หุ่นดี ผิวพรรณสง่างามเอียดละอ่อน แถมชุดที่เธอใส่มาใน วันนี้ก็รัดแนบชิดผิวเนื้อนวลทอง เป็นอย่างมาก หน้าอกดูม ขนาดมหึมาไม่เคยโดนมีดหมอปาดสักครั้ง สั่นไปตามแรง เคลื่อนไหว ชวนเอาสายตาของชายแถวนั้นตายไปอย่างราบคาบ

แหม! กว่าจะมาได้นะอิปลาย กูนั่งส่องจนจะได้ผัวสิบคนแล้ว เหม่ยลี่ เพื่อนสาวของเธอเอ่ยทักขึ้น พลางยื่นแก้วเหล้าให้ทันที ที่เธอมาถึง

ฉัน : โหยย อิเหม่ย กูพึ่งมาถึงมึงก็ยัดเหล้าให้กซะละ // แต่ ก็รับเอามาดื่ม

แซ่บมากแม่ มึงมานี่ ความแรดพวกกู จากที่มือ มอก หมด เลยจ้า จุดๆนี้ เหมือนกำลังถูกด่ายังไงๆ ก็ไม่รู้ แต่ช่างเถอะ น่าเพื่อนสาวของเธออีกคน

เบาไต้เบาถึง ใช้เวลาตันขึ้นนานไหมนั่น นมมึงนะ จะอิ่มหน้า พวกกูอยู่ล่ะ แพรวา พูดขึ้นพลางมองนักร้องชายของผับ ตกลง มันคุยกับใคร

ฉัน : ของแท้ล้วนๆ กล้ามากที่มาว่าฉันดันนม

แพรวา เออๆ กูไม่สนล่ะ ถึงจะดันไม่ดัน แต่กุอยากได้นักร้อง วะ หล่อโคตร ร้องก็เพราะ นึกถึงตอนครางชื่อเลย หมม!

เหม่ยลี่ : มึงจะปล้ำ เขาว่างั้น

แพรวา : เจ้าค่ะ // อิแพรวาเผยยิ้มร้าย ทำเอาพวกฉันเหงื่อตกเป็นแถบเลยทีเดียว

จีน่า: 5555 เอาเลยๆ กูเชียร์

เหม่ยลี่ : อิปลาย กุขอท้าถึง ในฐานะที่มึงมาสาย จึงไปเต้นยั่ว ผู้ชายกลุ่มนั้นด // พวกเราชอบจะทํากันแบบนี้เป็นประจำ ใครไม่ กล้า เลี้ยงเหล้า และมีอย่างที่ไหนที่ปลายคนสวยจะไม่รับคำท้า

ฉัน: สบายมาก

ว่าแล้วฉันก็เดินไปแล้วไปเต้นยั่วผู้ชายกลุ่มนั้น อย่างพิศวาส เหลือล้น เอวเป็นเอวค่ะงานนี้ มีแต่คนงานดีๆ บอกเลย

อิเหม่ยลี่ มันตาถึงมาก

โอ้ววว! ชื่อไรครับคนสวย เขาจับมือฉันขึ้นไปสูดดม มือ ลูบไล้พลางไปทั่ว

คืนนี้ว่างไหมคับ ชายอีกคนเอ่ยขึ้น

ฉัน : ว่างค่ะ / ฉันส่งสายตาระยิบระยับไปให้

ของกๆ เว่ย ชายคนหนึ่ง พูดท้วงขึ้น ไปต่อกันไหม 52 คับ ไม่เชื่อลองจับดู

อย่าง ปลายยิ่งไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ด้วยสี

พริบบ~~ อ๊ะ โอ้ยย ปีกกก~

ร่างกายของฉันเหมือนถูกแรงกระชาก

มหาศาล กระทบเข้ากับอกแกร่งของใครบางคน แต่เอ๊ะ!

หนะ มีบอกด้วย คนทำไมมันคุ้นๆนะ ทั้งกลิ่น และความเคยชิน เหมือนมันขาดหาย ไปนาน และตอนนี้มันกลับมาแล้ว

อย่ามายุ่งกับเมีย! เสียงทุ้มเข้มดังขึ้น ฉันเลยเงยหน้าไป มองคนตัวสูง ที่กล้าเรียกฉันว่าเมียเต็มปากเต็มคำ ก็ถึงกับอึ้ง!

ฉัน : วะ วายุ //ฉันเรียกชื่อเขา อย่างแผ่วเบา

วายุ : หึ! กูก็คิดว่ามึงจะจำผัวตัวเองไม่ได้แล้วซะอีก

ฉัน : ปล่อย!! เรื่องของเรามันจบแล้ว ฉันลืมมันไปหมดทุกอ ย่างแล้ว

วายุ : กูก็กำลังจะรื้อฟื้น อยู่นี่ไง ไปกันเถอะครับที่รัก / เขาพูด จบก็กระชากลากถูฉันอย่างแรง อินก็ดิ้นใหญ่เหมือนปลาโดนน้ำ ร้อนลวก แต่ก็ไม่มีผลกับเขาเลยสักนิด

ฉัน : วาย อย่าทำแบบนี้ ฉันมีผัวใหม่แล้ว // ข้ออ้าง หวังว่าจะ

รอด

วายุ : …..//เขาหยุดนิ่ง แล้วกัดกรามมองมา ฉันสบตาเขา เพียงเสี้ยววิก็ต้องหลบ แววตาที่ไม่สามารถจะบรรยายได้ มันเย็น ชาปนโรคจิต

วายุ : ให้โอกาส จึงพูดใหม่ปลายฟ้า!! // น้ำเสียงที่เย็นชา เปล่งออกมา ฉันไม่ชอบเลยน้ำเสียงแบบนี้ มันเหมือนชีวิตของ ฉันจะอยู่ไม่ถึง 21 ปี

ฉัน : ฉะ ฉันมีผัวใหม่แล้ว
วายุ : หึ แล้วมันจะทำไม ผัวเก่าอย่างนี้แหละ จะทำให้มึงลืม ผัวใหม่ อย่างมัน เขาจ้องหน้าฉัน

เพียะ ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงตบ บนมุมปากมีเลือด

สีแดง ปออกมา

มันเกินจน ฉันไม่อยากอยู่กับเขา เขามัน โรคจิต

ฉัน: ของเก่ายังไง ก็เป็นแค่ของเก่า มิอาจเทียบเทียมของใหม่ ได้ นายมันก็แค่ผู้ชายที่ฉันเอาจนเบื่อแล้วก็เท่านั้นเอง ใจฉันมัน ไม่เคยมีนายอยู่ด้วย นายคงไม่รู้สินะว่าฉันเกลียดนายมากแค่ ไหน ตั้งแต่นายเข้ามา ชีวิตฉันไม่เคยมีความสุขเลย ออกไปจาก ชีวิตฉันล่ะ ฉันเกลียดนายที่สุด!! วายุ!! // ฉันตะคอกใส่หน้าเขา อย่างเหลืออด ค่าเท่านี้มันยังน้อยไปด้วย สำหรับความเลวปน โรคจิตของเขา

วายุ : ห! เด็กน้อย // เขาหัวเราะออกมาในลำคอ แล้วเอามือ มาลูบหัวฉัน

ทำแบบนี้มันสะกดจิตกันชัดๆ เขารู้จุดอ่อนจุดแข็งฉันหมด อินก็แพ้คนลูบหัว โอ้ยยอมแล้วค่าา