บทที่ 12 สนธิสัญญาที่เกี่ยวข้อง

ทนายความท่องสนธิสัญญาที่เกี่ยวข้องทางกฎหมายอย่าง ชำนาญ เหงื่อผุดขึ้นมาภายในมือของโลยิ่งสวย อย่างไม่หยุด หย่อน เกือบไปแล้วเชียว ถ้าหากปล่อยให้พวกตำรวจไปตรวจ สอบลายนิ้วมือ และพบว่าผู้กระทำผิดที่แท้จริงคือน้องสาวเข้าละ ก็น้องสาวของเธอคงไม่มีโอกาสได้ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย อกซ์ฟอร์ดเสียแล้ว

คุณหนานกงที่ว่านี้ช่วยเธอเอาไว้ได้มากเหลือเกิน

“จากการสืบสวนของทางเรา คุณไม่เพียงแต่ขับรถฝ่าไฟแดง ยังขับรถที่ควรแจ้งว่าชำรุดตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนด้วย ดังนั้น คุณจึงต้องรับผิดชอบอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทั้งหมด”

โล่ยิ่งสวยพยักหน้าขอโทษ ถ้าหากเธอยืนหยัดต่อไปอีกสัก หน่อย และไม่ยอมให้น้องสาวขับรถขนสินค้าแทนเธอ บางทีเรื่อง ราวแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น เธอควรจะเปลี่ยนรถยนต์คันนั้นตั้ง นานแล้ว เพียงแต่ว่าเธอยังต้องชดใช้เงินที่กู้ยืมมาตอนที่แม่ของ เธอป่วย และยังต้องจัดเตรียมเงินค่าเล่าเรียนให้น้องสาวอีกด้วย ทำให้ในช่วงหลายปีมานี้ เธอไม่มีเงินเก็บเลยแม้แต่นิดเดียว จึง ไม่สามารถซื้อหารถและเปลี่ยนเป็นคันใหม่ได้

แต่ทว่าธุรกิจของเธอก็ยังคงต้องทำต่อไป เธอจึงทำได้แต่ เพียงเสียง และใช้รถขนสินค้าคันเก่าที่ชำรุดแล้วต่อไปเท่านั้น

ทั้งหมดเป็นความผิดของเธอคนเดียว
ทนายความน่าเอกสารออกมาจากกระเป๋าอย่างเป็นการเป็น งาน และจัดเรียงวางไว้ตรงหน้าของโลยิ่งสวย “นี่คือหนังสือ สัญญาส่วนตัว คุณโล่สามารถอ่านได้ครับ ถ้าหากยอมรับข้อ ตกลงทั้งหมดได้ โปรดเซ็นชื่อของคุณลงในเอกสารด้วย ถ้าหาก คุณไม่เห็นด้วย คุณสามารถร้องขอให้ผู้มีอำนาจเข้ามาจัดการกับ เรื่องนี้ได้”

“ฉันตกลง!” โล่ยิ่งสวยไม่คิดอะไรทั้งนั้น และเซ็นชื่อของตัวเอง ลงไปในตำแหน่งฝ่าย ๆ ทันที

“ดีมากครับ คุณโล่ยังต้องการอ่านรายละเอียดของเนื้อหาข้าง ต้นอีกไหมครับ” ทนายความมองดูโลยิ่งสวยเซ็นชื่อของตัวอย่าง พึงพอใจ และกล่าวเตือนเธอขึ้นมา

ดูเหมือนว่าเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเซ็น สนธิสัญญาแบบไหนกันอยู่ และยิ่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่เธอเซ็น สัญญาตกลงด้วยนั้นเป็นคนแบบไหนกัน เขารู้สึกใจอ่อนเล็กน้อย ขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง และกล่าวเตือนเธอด้วยความหวังดี หวังว่า จะช่วยดึงดูดความสนใจของเธอได้

โล่ยิ่งส่วยมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับความปิติยินดีที่น้องสาวของ เธอไม่ต้องมาแบกรับภาระในเรื่องนี้เท่านั้น และไม่ได้สนใจกับ เนื้อหาที่ระบุไว้ในสนธิสัญญามากเท่าไหร่นัก

“ดีครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณโล่จะเริ่มปฏิบัติตามสัญญา และย้ายไปอยู่ที่ตระกูลหนานกง จะมีคนบอกคุณเกี่ยวกับราย ละเอียดสำคัญต่อไปครับ” ทนายความเก็บสัญญากลับไป และผายมือด้วยท่าทางเชื้อเชิญ

เร็วขนาดนี้เชียวหรือ โล่ยิ่งช่วยยืนขึ้นด้วยความลังเล เธอรู้ดี ว่าน้องสาวของเธอยังคงรอฟังข่าวคราวของเธออยู่ ถึงแม้ว่าจะมี พี่เขาหย่วนอยู่ข้างกาย ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะวิ่งมามอบตัวที่สถานี ตำรวจได้แน่นอน แต่ทว่ายังไงก็ต้องอธิบายให้เธอฟังอยู่ดี ถึงจะ ใช้ได้

เมื่อดูจากอุปนิสัยของเธอแล้ว ถ้าหากเรื่องนี้ไม่ได้จบลงอย่าง สวยงาม เธอไม่มีทางเดินต่อไปเพียงคนเดียว และยิ่งเป็นไปไม่ ได้ใหญ่ที่เธอจะบินไปยังสหราชอาณาจักรเพื่อสำเร็จการศึกษา ของตัวเอง

เธอจะต้องทำให้น้องสาวไปต่างประเทศโดยเร็วที่สุด!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอจึงรวบรวมความกล้าขึ้นมา และเรียก ทนายความคนนั้นเอาไว้ “ฉันขอโทรศัพท์ไปหาที่บ้านหน่อยได้ ไหม”

เมื่อเห็นว่าทนายความไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ตอบกลับมา เธอจึง ขอร้องอีกครั้ง “ฉันขอล่ะค่ะ ฉันเหลือแต่เพียงน้องสาวคนเดียวที่ เป็นญาติสนิทของฉันเท่านั้น ฉันไม่ต้องการให้เธอเป็นห่วงฉัน”

ในที่สุด ทนายความก็ตกลงกับคำร้องขอของเธอ และเดิน ถอยออกไปเพียงคนเดียว

หยิบโทรศัพท์มือถือที่เก่าคร่ำครีเครื่องหนึ่งออกมา โล่ยิ่งสวย ไม่กล้าต่อสายโทรหาน้องสาวโดยตรง เธอจึงกดต่อสายโทรหา หวงเชาหย่วนแทน
“พี่เชาหยวน” เมื่อเรียกชื่อของเขาออกไป ปลายสายก็มีเสียง คำถามที่เต็มไปด้วยความกังวลของเขาหย่วนดังขึ้นมาในทันที

“ตอนนี้เธอยังสบายดีใช่ไหม เรื่องมันจบยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะ เธอสั่งให้ฉันดูแลยิ่งเยว่ ฉันคงรีบไปที่สถานีตำรวจโดยเร็ว แล้ว……..

“พี่เชาหย่วน ฉันสบายดีค่ะ” เธอหัวเราะ และขัดจังหวะบทสน ทนาของเขาหย่วน พร้อมกับเปลี่ยนหัวข้อในทันที “แล้วยิ่งเยวล่ะ เธอเป็นยังไงบ้าง”

“ไม่ดีเลย เอาแต่ตะโกนว่าตัวเองจะไปมอบตัว เกือบจะทะเลาะ กับพี่เข้าแล้วด้วย ไม่มีทางเลือก พี่เลยต้องขังเธอเอาไว้ข้างใน ห้อง ตอนนี้ยังตะโกนด่าไม่หยุดเลย เธอลองฟังดูสิ”