บทที่19 ปรากฏตัว เพียงเพื่อแต่งงานกับคุณ

บทที่19 ปรากฏตัว เพียงเพื่อแต่งงานกับคุณ

เวลาสามวัน คนชนชั้นสูงทั่วเมืองหมิงจูได้รับการ์ดเชิญงาน แต่งงานแบบไม่เปิดเผยชื่อ

ที่ทำให้คนประหลาดใจก็คือ ตระกูลหลินก็ได้รับเชิญด้วย

เมื่อได้รับคําเชิญ ทุกคนก็อยู่ในอาการตกใจเหมือนกัน

“นี่มันงานแต่งงานของใคร ไม่ได้ระบุชื่อไว้สักชื่อ?” หลินอีเจิ้ง ถือการ์ดเชิญ และพลิกมันซ้ำไปซ้ำมา

“ไม่รู้ว่างานแต่งงานของใคร แต่สถานที่แต่งงานคือเรือสำราญ เพิร์ลวัน ซึ่งเป็นร้านอาหารบนเรือสำราญที่หรูหราที่สุดในเมืองห มิงจู โต๊ะหนึ่งเป็นแสน

โจวเหม่ยหยูนมองไปที่การ์ดเชิญด้วยสายตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วกล่าวว่า “ บ่าวสาวคู่นี้จัดงานเลี้ยงในร้านอาหารเรือสำราญ พวกเขาต้องเป็นคนรวยที่ถ่อมตนแน่นอน! ”

“ฮึ อยากให้ฉันพูด คุณคือผู้หญิงที่มองโลกแคบ ”

หลินเจิ้นสงพูดอย่างเย็นชา “แน่นอน บ่าวสาวคู่นี้ฐานะไม่ธรรมดา แต่ทำไมพวกเขาถึงเชิญครอบครัวเรา? ทั้งๆที่ตระกูล หลินของเราใกล้จะล่มสลายอยู่แล้ว”

คำพูดของหลินเจิ้นสูง ทำให้ทุกคนเงียบสงบลง

อันที่จริง ถ้าจะเชิญก็ต้องเชิญผู้มั่งคั่งของเมืองหมิงจู เหตุใด ตระกูลหลินจึงได้รับเชิญ?

ทันใดนั้น หลินฉ่ายเวยเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ และหยิบ หนังสือพิมพ์เมื่อสามวันก่อน และพูดว่า “พวกคุณรู้เรื่องมีคน ประมูลแหวนเพชรชื่อ สมบัติพระเจ้า Tears of Venus ในราคา หนึ่งพันล้านเมื่อสามวันก่อนที่หรือไม่? “

ทุกคนพยักหน้า

“รู้แน่นอน ทุ่มพันล้านซื้อแหวนเพชรเลือด ข่าวนี้มันกระจายไป ทั่วเมืองหมิงจูแล้ว”

“ฉันคิดว่า คนที่จะแต่งงานน่าจะเป็นเศรษฐีลึกลับที่ซื้อแหวน เพชร Tears of Venus ในราคาพันล้าน”

หลินฉ่ายเวยวิเคราะห์อย่างจริงจัง “สำหรับเหตุผลที่เชิญพวกเรา นั้น เป็นเพราะตระกูลหลินมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาใช่หรือเปล่า? ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนก็นิ่งไปชั่วขณะ หลังจากนั้นพวกเขาก็ รู้สึกตื่นเต้น

“หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลหลินของพวกก็มีความหวังที่เราจะ ผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง!

ลุงใหญ่หลินจ้อง กล่าวอย่างตื่นเต้น “ถ้าเราสามารถทำความ รู้จักกับคนรวยคนนั้น บวกกับการร่วมงานกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ป วิกฤต ของตระกูลหลินจะคลี่คลายได้โดยปริยาย

หลินเจิ้นสงพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าเป็นอย่างที่ฉ่ายเวยพูด มันก็จะดีที่สุด”

“แล้วงานแต่งงานครั้งนี้ พวกเราจะไปกันไหม?”

ไป ไม่เพียงแต่ไปเท่านั้น เราจะต้องสร้างสัมพันธ์อันดีกับคู่บ่าว สาวคู่ใหม่นี้!”

หลินเจิ้นสงดวงตาแน่วแน่ และกล่าวว่า “เตรียมพร้อมออกเดิน ทางไปเรือสําราญเพิร์ลวันทันที”

ทุกคนในตระกูลหลินแยกย้ายไป หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยู นก็หันหลังกลับไปที่ห้องเพื่อแต่งหน้าแต่งตัว
“พวกคุณสองคนรอก่อน

หลินเจิ้นสงเรียกหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนอย่างกะทันหัน “เรื่องที่ผมให้พวกคุณขอโทษเสี่ยวเฉา ถึงไหนแล้ว? ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนค้างทันที

“พวกเราอยากจะขอโทษเขา แต่เขาไม่รับสายของพวก เรา ……. ” หลินฉ่ายเวยกล่าวอย่างฝืนเป็นธรรมชาติ

สีหน้าของหลินเจิ้นสงบึ้งตึงขึ้นมา “ดูเหมือนว่าเสี่ยวเฉาจะโกรธ พวกเราจริงๆ ครั้งต่อไปหากพบเขา ต้องขอโทษเขาอย่างจริงใจ

“ได้ค่ะ……

สีหน้าของสองแม่ลูกนั้นน่าเกลียดอย่างสุดจะพรรณนา

การ์ดเชิญที่ส่งมาเชิญตระกูลหลินมีเพียงสามใบ ดังนั้นมีแต่ ครอบครัวหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่ไปร่วมงานแต่งครั้งนี้
วันนี้ บนถนนสายที่มุ่งหน้าไปเรือสำราญเพิร์ลวัน สามารถ พบเห็นรถยนต์หรูหราราคาแพงมากมาย งานแต่งงานหนึ่งงาน และการประมูลที่สูงเสียดฟ้า สามารถดึงดูดผู้คนร่ำรวยทั้งหมด ของเมืองหมิงจูมารวมตัวกัน

ในเวลาเดียวกัน ถังเฉายืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือเมืองหมิงจู ด้านหลัง เขาเป็นเรือสําราญหรูหราขนาดใหญ่

เมื่อดูเวลา ถังเฉาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และกดไปที่ หมายเลขหนึ่ง

“ฮาโหล”

ไม่นาน ก็มีเสียงที่เย็นชาดังออกมาจากโทรศัพท์

“ชิงเสว่ ทำอะไรอยู่ครับ?” เสียงของถังเฉาอ่อนหวาน

หลินชิงเสว่เงียบไปชั่วขณะ และกล่าวว่า “เพิ่งรับเสี่ยวจาก

โรงเรียน”

“พอดีเลย พวกคุณยังไม่ต้องกลับบ้าน มาที่เรือสำราญเพิร์ลวัน ถังเฉากล่าว”

“ไปที่เรือสำราญเพิร์ลวันทำไม?” หลินชิงเสวถามอย่างสงสัย

เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ น้ำเสียงของเธอเย็นชาลงนิด “ถัง เฉาถ้าคุณต้องการเชิญฉันไปทานอาหาร ไม่ต้องไปที่เรือสำราญ เพิร์ลวัน คุณรู้หรือไม่ว่าโต๊ะที่เรือสำราญเพิร์ลวันราคาโต๊ะล่ะกี่ หมื่น?”

“ไม่ต้องถามแล้ว มาก็แล้วกันครับ” ถังเฉาไม่ได้อธิบายอะไร มากมาย

หลังจากคิดสักครู่ ในที่สุดหลินชิงเสว่ก็ตอบตกลง “ฉันจะไปถึง ในอีก 20 นาที

หลังจากวางสาย หน้าตาของถังเฉาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“ถังเฉา คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ทันใดนั้น มีเสียงร้องอุทานอยู่ข้างหลัง

ถังเฉามองย้อนกลับไป เห็นหลินเจิ้นสงพาสองแม่ลูกหลินฉ่า ยเวยลงจากรถ เดินมุ่งหน้ามาทางนี้

คนที่ส่งเสียงพูดเมื่อกี้ก็คือหลินฉ่ายเวย
“เสี่ยวเฉา ทำไมมาอยู่ที่นี่?”

หลินเจิ้นสงรู้สึกดีใจมาก แล้วก็มองไปที่ถังเฉาอย่างประหลาด

ใจ

เหมือนกับนึกอะไรได้บางอย่าง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม และ เขาก็หันไปมองสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวย แล้วออกคำสั่ง “ยังไม่รีบ ขอโทษอีก? ”

ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยน่าเกลียดจนแทบดูไม่ได้ เธอไม่เต็มใจ แต่เธอกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ”

“เสี่ยวเฉาเอ้ย นายกลับบ้านดีกว่า”

ใบหน้าของโจวเหม่ยหยูนยิ้มแย้มแจ่มใส “แม่ทำแบบนี้ก็เพื่อ เห็นแก่ตระกูลหลิน ตอนนี้ตระกูลหลินพ้นวิกฤตแล้ว นายก็คุณ สามารถกลับมาได้แล้ว”

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของถังเฉายังคงเรียบเฉย “ครับ”

สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยรู้สึกอับอายมาก
คำว่าครับ หมายความว่ายังไง?

ยอมรับหรือไม่ยอมรับ?

ถังเฉามองไปที่หลินเจิ้นสงอีกครั้ง และกล่าวว่า “ พ่อ ช่วงนี้ผม ยุ่งอยู่กับธุรกิจของตัวเอง แต่ผมจะกลับไปหาพ่อบ่อยๆ”

แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ผมไม่กลับไป

หลินเจิ้นสงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังตบไหล่ถังเฉา “ถ้ามี ความตั้งใจมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จ เป็นสิ่งที่ดี แต่อย่าลืมกลับบ้าน บ่อยๆน่ะ”

“มันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว”

“จะมาหรือไม่มา ใครแคร์ล่ะ..

เมื่อเห็นว่าถังเฉากล้าที่จะปฏิเสธตัวเอง หลินฉ่ายเวยรู้สึก หงุดหงิดเล็กน้อย

โจวเหม่ยหยูนรีบดึงเธอ จากนั้นหยิบการ์ดเชิญงานแต่งงานที่จัด ทำขึ้นอย่างประณีตสวยงามหรูหรา แล้วส่งให้ถังเฉาดู “เห็นไหม พวกเรามาเรือสำราญเพิร์ลวันเพื่อร่วมงานแต่งงาน แล้วนายล่ะ?
“ไม่ทราบ ผมแค่มารอใครอยู่ที่นี่” ถังเฉายิ้ม

“มารอคนที่เรือสําราญเพิร์ลวัน? นายรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? ”

หลินจ่ายเวยๆ กว่าเธอเป็นต่อ เธอหัวเราะเบา ๆ ที่นี่ไม่ใช่ใคร ๆ ก็สามารถเข้ามาได้นะ นายรู้ไหมว่ามาทานอาหารที่นี่จะต้องใช้ เงินเท่าไหร่ สามถึงสี่หมื่นเป็นอย่างต่ำ

ชัดเจนว่า เธอมองว่าถังเฉาเป็นคนบ้านนอกที่พยายามจะขึ้นเรือ สำราญเพิร์ลวัน

“พวกคุณรู้จักคู่บ่าวสาวที่กำลังจะแต่งงานในวันนี้หรือไม่?” ถัง เฉาถามอย่างกะทันหัน

คําถามนี้ ทําให้สองแม่ลูกหลินจ่ายเวยตกตะลึง พวกเขาจะรู้จัก

ได้อย่างไร?

“ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จักก็ตาม มันก็ไม่ใช่ที่ที่นายจะเข้าไปได้ ถ้า ไม่กลับตระกูลหลิน นายก็รอกินแกลบก็แล้วกัน”

“แม่ ไม่ต้องสนใจไอ้คนไร้ประโยชน์ พวกเราไปกันเถอะ”

หลังจากพูดเสร็จ หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนก็ขึ้นเรือสําราญเพิร์ลวันอย่างหยิ่งทระนง

ถังเฉายังคงรอต่อไป

สิบนาทีต่อมา มีรถเบนซ์คันหนึ่งมาจอดที่ท่าเรือ

ผู้หญิงในชุดทำงานสีดำที่งามสง่าน่าหลงใหลก้าวออกมาจาก รถ อุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่น่ารักเหมือนหยกชมพูแกะสลัก

“ป๊ะป๋า”

ทันทีที่เห็นถังเฉา ตัวเล็กก็วิ่งเข้าหาถังเฉาด้วยท่าทางไร้เดียง

สา

“วิ่งช้าๆหน่อย ระวังล้ม” หลินชิงเสวตะโกนจากด้านหลัง

พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแสงสีทองสาดส่องบนใบหน้าของ เธอ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์งดงาม และเต็มไปด้วยความกลิ่นอายของ ความเป็นแม่

เมื่อมองไปที่แม่ลูกคู่นี้ หัวใจของถังเฉาเกือบละลาย

“ป๊ะป๋า อุ้ม” ถังเสี่ยวจี๊ชูแขนขึ้น
ถังเฉาอุ้มเสี่ยวลี้ หลินชิงเสวีเดินมาหยุดตรงหน้า และถามว่า “พูดสิ เรียกพวกเรามาเรือสำราญเพิร์ลวันทำไม?

กล่าวด้วยรอยยิ้ม “มันเป็นความลับ

“มันเป็นความลับ

หลินชิงเสว่เลิกคิ้ว จากนั้นก็ย่นคิ้ว “คุณสร้างปัญหาอะไรอยู่ข้าง นอกเหรอ?”

ถังเฉาส่ายหัว มองไปที่ดวงตาเย็นชาของหลินชิงเสว่ และพูด อย่างจริงจังว่า “ผมต้องการพิสูจน์ให้คุณเห็น ผมรักคุณมาก

หลินชิงเสว่ไม่คุ้นเคยกับการถูกชายคนหนึ่งจ้องมองใกล้ ๆ ด้วย สายตาแบบนี้ เธอผลักถังเฉาออกไปทันที “ที่นี่เป็นที่สถานที่ สาธารณะ”

ในขณะนี้ มีชายสวมแว่นตาท่าทางเหมือนผู้จัดการเข้ามาหา หลินชิงเสว่ และถามอย่างสุภาพว่า “คุณคือคุณหลินชิงเสบู่หรือ เปล่าครับ? ”
“ใช่ค่ะ คุณคือ?” หลินชิงเสว่หันกลับไปถาม

เมื่อเห็นใบหน้าของหลินชิงเสว่ ดวงตาของเขาฉายแววความ ประหลาดใจชั่วขณะ เขาพูดอย่างนอบน้อมว่า “ผมเป็นผู้จัดการ ของเรือสําราญเพิร์ลวัน คุณเรียกผมว่าเสียวจ้าวก็ได้ครับ”

“มีธุระอะไรหรือคะ?” ดวงตาของหลินชิงเสว่าฉายแววประหลาด

ใจ

ผู้จัดการจ้าวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่เชิญเธออย่างสุภาพ “คุณ หลินโปรดมากับผม

ผู้จัดการจ้าวพาหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวไปช่องทางเดินVIP

หลินชิงเสว่หันกลับไปมองถังเฉาแวบหนึ่ง ใช้สายตาถามเขา

ถังเฉาตอบด้วยสายตาที่ทำให้เธอสงบมั่นใจ หลินชิงเสว่จึงได้ อุ้มถังเสี่ยวอี้เดินเข้าไปเรือสำราญเพิร์ลวัน

เดินนำโดยพนักงานเสิร์ฟที่สวมชุดกี่เพ้าสีขาวลายน้ำเงิน แล้ว เดินเข้าไปในห้องชุดสุดหรูหรา
เมื่อประตูถูกเปิดออก หลินชิงเสวก็ตกตะลึงชั่วขณะ

ชุดแต่งงาน

เครื่องประดับ(ของล้ำค่าเพชรพลอย)

ทั้งห้องเต็มไปด้วยชุดแต่งงานและเครื่องประดับ(ของล้ำค่า เพชรพลอย)

หลากหลายแบบ

แต่ละสไตล์เป็นแบบสั่งทำพิเศษ และมีจำนวนจำกัด มองแวบ เดียวก็รู้ว่าออกแบบโดยนักดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง

นอกจากนี้ ยังมีช่างแต่งหน้าสามคนและช่างแต่งตัวซึ่งมารอเป็น เวลานานแล้ว

พวกเธอยืนขึ้น และโค้งคำนับเล็กน้อยให้กับหลินชิงเสว่ “คุณ หลิน เรามาเริ่มกันเลยค่ะ”

หลินชิงเสว่กำลังตกอยู่ในภวังค์ และใช้มือปิดปากตัวเองโดย ไม่รู้ตัว

เธอนึกขึ้นได้ว่าถังเฉาเคยให้คำสัญญาไว้กับเธอก่อนหน้านั้น

“ผมจะเนรมิตงานแต่งงานให้คุณที่ช้าไป5ปี

ผู้จัดการจ้าวเดินมาตรงหน้าถังเฉา แล้วโค้งคำนับเล็กน้อย “คุณ ถังทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วครับ”

“อืม”

ถังเฉาพยักหน้าอย่างสงบ จากนั้นมองไปที่เรือสำราญเพิร์ลวัน ขนาดใหญ่ แม้นมุมปากสูงขึ้นเล็กน้อย

5ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่ชีวิตผมตกต่ำที่สุด คุณไม่เคยทอดทิ้งผม

5ปีต่อมา ผมจะเนรมิตงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้คุณ และอวยพร ให้คุณมีสันติสุขชั่วชีวิต

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ