บทที่17 แก้แค้นภายหลัง

บทที่17 แก้แค้นภายหลัง

ทันใดนั้นสถานที่นี้ก็เงียบลง เถียนหยูที่ยืนอยู่ข้างหลังหลี่ถาว พยักหน้าให้ซุนชิง เพื่อให้ซุนชิงโล่งอก

มีหัวหน้าเถียนช่วยอยู่ พวกเขาจะร่วมมือทางธุรกิจ เรื่องต้อง สำเร็จอย่างแน่นอน

ซุนชิงสีหนาเต็มไปด้วยความมั่นใจ จัดเสื้อผ้าผูกเนกไท และ เตรียมพร้อมอยู่เสมอ

หลินเจิ้นสงรู้สึกประหม่าตื่นเต้นจนเหงื่อเต็มฝ่ามือ หากการ ประมูลครั้งนี้ล้มเหลว งั้นตระกูลหลิน ก็ต้องล่มสลายแล้ว

แต่เนื่องจากเมื่อวานนี้ถึงเฉาสร้างความวุ่นวาย ความเป็นไปได้ที่ จะประสบผลสำเร็จเกือบเป็นศูนย์

“หลังจากผ่านการตรวจสอบจากท่านประธานหลินแล้ว ในที่สุด เราก็สามารถคัดเลือกบริษัทที่จะมาเป็นหุ้นส่วนกับพวกเรา และ เขาก็คือ…….”

หลี่ถาวยิ้มอย่างมืออาชีพ และหยุดไปชั่วคราว
ทุกคนกลั้นหายใจ ซุนชิงเตรียมพร้อมที่จะลุกจากที่นั่ง

“ตระกูลหลิน บริษัทโอ้ซิน”

หลี่ถาวประกาศต่อ “ขอให้ทุกคนปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น และ เชิญตัวแทนของตระกูลหลินขึ้นมาบนเวที

ไม่มีคนปรบมือ และไม่มีคนพูด

ดูเหมือนว่าผู้ประกอบการทั้งหมดจะอึ้งไปชั่วขณะ เหมือนกับทุก คนสูญเสียการได้ยิน

ซุนชิงรู้สึกเหมือนเมา รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็หุบลง กลายเป็น หน้ากากมนุษย์ที่สวยงาม

เขาเหมือนกับซื้อบี้ออย่างสิ้นเชิง

มันควรจะเป็นตัวเองไม่ใช่เหรอ? จะเป็นตระกูลหลินได้อย่างไร?

ฝั่งตระกูลหลิน ที่ได้ประสบกับความเศร้าโศกและความสุขทั้ง สองอย่างในเวลาไล่กัน ถึงตอนนี้สติของพวกเขายังหลุดลอย

ส่วนหลินฉ่ายเวยกับแม่ รู้สึกเหมือนเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ เหมือนวิญญาณของพวกเธอออกจากร่างไป

มีเพียงถังเฉาเท่านั้นที่มีรอยยิ้มสงบบนใบหน้าตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

เขาตบมือหลินเจิ้นสงเบา ๆ และย้ำเตือนว่า “ พ่อถึงเวลาที่จะขึ้น ไปพูดบนเวทีแล้วครับ

หลินเจิ้นสงจึงได้สติกลับมา พูดอย่างตื่นเต้น “สำเร็จ สำเร็จแล้ว ประสบความสำเร็จแล้วจริง ..…………………

เขาเดินขึ้นไปบนเวทีและจับมือกับหลี่ถาว ดูเหมือนว่าตอนนี้เขา อายุหนุ่มขึ้นมาสิบปี

“ไม่ ผมไม่ยอมรับ!”

ด้านล่างเวที ซุนชิงได้ลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ช่วยเหลือปิดปังอำพราง เป็นการช่วยเหลือปิดปังอำพราง!ทำไม คนที่ชนะการประมูลถึงไม่ใช่ผม? ”

“ใช่แล้ว เลขาหลี่ เกิดข้อผิดพลาดอะไรหรือเปล่า?” ด้านเถียนหยู่ก็ถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

เมื่อวานนี้เขาร่างรายชื่อที่ผ่านการตรวจสอบเบื้องต้นแล้วส่ง ให้ประธานหลิน เขานำเสนอบริษัทหลงเถิงกรุ๊ปอย่างชัดเจน อีก อย่างในรายชื่อนั้นไม่มีชื่อของตระกูลหลิน แล้วตระกูลหลินจะ ชนะการประมูลได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินประโยคนั้น ดวงตาของหลี่ถาวเยือกเย็น กล่าวด้วยคำ พูดที่เย็นชาและแข็งกร้าว

“นี่คือการตัดสินใจของประธานหลิน หรือว่า พวกคุณมีความ สงสัยในตัวประธานหลิน?”

ไม่ ไม่กล้า…….. เถียนหยุตกใจมาก

หลี่ถาวเหลือบมองซุนชิงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “ประธานหลิน ไม่ได้เลือกบริษัทหลงเถิง แน่นอนว่าต้องมีอะไรสักอย่างที่พวก คุณยังทำได้ไม่ดี ไม่มีการช่วยเหลือปิดปังอำพรางอะไรทั้งสิ้น ถ้าหากคุณยังพูดจาพล่อยๆอีก ก็รอรับจดหมายจากทนายก็แล้ว

“จดหมายจากทนาย!”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ไม่ใช่ว่ามีแต่ซุนชิงที่ตกใจ บริษัทอื่นก็ตกใจจนเหงื่อแตกเช่นกัน

นี่คือความสามารถของลี่จิงกรุ๊ป ที่แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ ก็สามารถ ทำให้คุณเดือดร้อนหนัก แม้ว่าบริษัทหลงเถิงจะใหญ่ แต่เมื่อ เทียบกับลี่จิงกรุ๊ปแล้ว มันก็เหมือนกับฟ้ากับดิน

แอ๊ด..

ทันใดนั้น ประตูก็ถูกเปิดออก และกลุ่มตำรวจก็เดินเข้ามา

เดินนำโดย ตำรวจหญิงคนหนึ่งที่ท่าทางองอาจห้าวหาญ ที่ไว้ ผมสั้นแลดูสะอาดตา

เธอหยิบเอกสารหลักฐานออกมา ใช้สายตากวาดไปรอบ ๆ ห้อง “ฉันคือหวางเยี่ยนมาจากกรมตำรวจเมืองหมิงจู ใครคือซุนชิง?”

เหตุการณ์นี้ ทำให้ผู้ประกอบการทั้งหมดตกใจกลัว แม้แต่หลี่ถาว ที่ดำเนินรายการอยู่ ก็คิดไม่ถึงว่าจะมีตำรวจบุกเข้ามา

“ผม คือผมเอง มีอะไรเหรอ?” ซุนชิงมองอย่างตกตะลึง ยืนขึ้น มาโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

คลิก……..
หวางเยี่ยนเดินมาหน้าซุนชิง ใส่กุญแจมือซุนชิงทันทีโดยไม่พูด อะไรเลย จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเราสงสัยว่าคุณ ฟอกเงินและฉ้อโกง กรุณาไปกับเรา”

“อะไรน่ะ?”

ซุนชิงรู้สึกกังวลทันที “เจ้าหน้าที่หวาง มีอะไรเข้าใจผิดไปหรือ เปล่า ผมไม่ได้ทำความผิดอะไรนะครับ…..

“คุณมีสิทธิ์ที่จะนิ่งเฉย พาเขาออกไป!”

ยังไม่ทันที่ซุนชิงจะพูดจบ หวางเยี่ยนก็ตะโกน แล้วพาซุนชิง ออกไป

หากพูดถึงก่อนหน้านั้นที่ตระกูลหลินชนะการประมูล ทุกคนก็ตก ตะลึงกันแล้ว และตอนนี้ซุนชิงถูกตำรวจพาไป มันทำให้ทุกคน รู้สึกราวกับว่าในหัวใจของพวกเขามีหมอกควันปกคลุมหนาทึบ

ตอนแรกซุนชิงประมูลล้มเหลว แล้วตอนหลังยังถูกตำรวจจับไป นี่เป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?

ทุกคนในที่นี้รู้สึกอึ้งไปหมด และในไม่ช้าก็รู้สึกได้ว่าเรื่องนี้ มี ใครบางคนกำลังปกป้องตระกูลหลินอยู่
เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา ผู้ประกอบการบางรายไม่อยาก อยู่นาน จึงรีบกลับไป

หลี่ถาวหันมองเถียนหญ่ แล้วพูดว่า “ประธานหลินอยากพบคุณ”

เถียนหย่รู้สึกหัวใจกระตุกครั้งหนึ่ง “ประธานหลิน หาผมมีเรื่อง อะไร?”

หลี่ถาวยิ้มเย็นชาที่มุมปาก “ประธานหลินไม่ชอบบริษัทหลงเถิง กรุ๊ป แต่คุณกลับสร้างโอกาสให้บริษัทหลงเถิงทั้งโดยตั้งใจและ ไม่ตั้งใจ แล้วคุณคิดว่าประธานหลินอยากพบคุณทำไม?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของเถียนหยู่ก็ซีดเผือดขึ้นมาทันที

หลี่ถาวหันกลับมา แล้วหยิบเอกสารส่งให้หลินเจิ้นสูง “นี่เป็น สัญญาความร่วมมือระหว่างเราทั้งสองฝ่าย คุณอ่านดูก่อน ถ้าไม่มี ปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อตรงนี้ค่ะ”

“ได้ได้”
หลินเจิ้นสงรับเอกสารมาอย่างซาบซึ้ง แล้วก็อ่านอย่างตั้งใจ ปรากฏว่าสัญญาไม่มีปัญหาอะไร จึงได้ทําการเซ็นชื่อ

หลังจากนั้นก็ส่งสัญญาชุดหนึ่งคืนให้หลี่ถาวแล้ว หลินเจิ้น สงก็พูดอีกครั้งว่า “เลขาหลี่ ขอบคุณมากจริง ๆ รบกวนคุณช่วย รายงานให้ประธานหลินได้หรือไม่ หากคืนนี้ท่านสะดวก อยากขอ เชิญร่วมรับประทานอาหารค่ำ

“ต้องขอโทษด้วย ประธานหลินท่านงานยุ่ง

หลี่ถาวยิ้มเป็นนัยขอโทษที่ปฏิเสธ แล้วเหลือบมองถังเฉาที่ กำลังนั่งอย่างสงบ แล้วกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการขอบคุณจริง ๆ ก็ ขอบคุณ คุณถึงคนนี้เถอะ

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ไม่ว่าจะเป็นหลินเจิ้นสูง ยังมีโจวเหม่ยหยูน สองแม่ลูก ต่างมองไปที่ถังเฉาอย่างไม่น่าเชื่อ

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน

หลังจากจับมือกับหลินเจิ้นสูง หลี่ถาวก็ออกจากสถานที่จัดงาน เหลือแต่ครอบครัวตระกูลหลิน3 คน ที่ตอนนี้พวกเขารู้สึกเหมือน กับว่าตนเองอยู่ในสายหมอก

“เสี่ยวเฉา บอกฟอมาตามตรงว่าเจ้าทำได้อย่างไร? * หลินเจิ้นสงมองไปที่ถังเฉา แล้วถามอย่างจริงจัง

ถึงตอนนี้หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนยังไม่สามารถตั้งสติได้ ก่อนหน้านั้นตีให้ตายยังไงพวกเธอก็ไม่เชื่อว่าถังเฉาจะทำได้

ถังเฉายักไหล่ “ เล่านิทานโดนใจท่านประธานหลินจนซาบซึ้ง มั้ง”

ทันใดนั้น สีหน้าของสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยแดงขึ้นมา ทำไมจะ ฟังไม่ออกว่าถังเฉากำลังเยาะเย้ยเขาสองแม่ลูกอยู่?

เนื่องจาก ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนแม่ลูกดูถูกด่าทอเขาต่าง ๆ นานา แต่ตอนนี้ถังเฉาชนะการประมูลแล้ว เหมือนสองแม่ลูกถูก ตบหน้าอย่างแรง

แต่ว่า มันก็ไม่สำคัญอะไรแล้ว

หลินเจิ้นสงสีหน้าเบิกบาน หัวเราะอย่างเต็มที่ “ดี ดีแล้ว เสี่ยว เฉา พ่อดูคนไม่ผิดจริง ๆ

จากนั้นเขาก็พูดกับโจวเหม่ยหยูน “รีบไปหาโรงแรมจองโต๊ะทานข้าว วันนี้เป็นวันสำคัญของตระกูลหลิน ดังนั้นต้องฉลองกัน หน่อย”

“ได้ ได้ค่ะ…….”

โจวเหม่ยหยูนฝืนยิ้ม หยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมจองโต๊ะทาน

ข้าว

“ผมไม่ไปน่ะครับ

ถังเฉาพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมถูกขับไล่ออกจากตระกูลหลิน แล้ว ฉ่ายเวยกับป้าเหม่ยหยุนเคยพูดว่า ไม่อนุญาตให้ผมเหยียบ เข้าบ้านตระกูลหลินอีก ดังนั้นผมขอตัวก่อนน่ะ”

เมื่อพูดจบ ก็เดินออกไป เหลือไว้แต่หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยู นที่สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่

“ถังเฉา นาย……..

สองแม่ลูกโกรธจนตาแดงก่ำแทบเป็นเลือด แทบอยากจะฆ่าเขา

เสียให้ตาย

ไอ้หมอนี่มันจงใจ
ใบหน้าของหลินเจิ้นสงขุ่นมัวเป็นอย่างมาก ทันใดนั้น เขาก็ตบ หน้าหลินจ่ายเวยอย่างแรง

เพียะ!

ในไม่ช้า ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหลินจ่ายเวยก็บวมขึ้นมา พร้อมกับ รอยนิ้วมือที่ชัดเจนทั้ง5นิ้ว

“ความสามารถที่จะทำให้งานสำเร็จนั้นมีไม่พอ แต่ความสามารถ ที่จะทำลายงานนั้นมีอยู่เหลือเฟือ คุณมีสิทธิ์อะไรขับไล่เสี่ยวเฉา ออกจากตระกูล?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ