บทที่ 13 สาดน้ำโสโครก

บทที่ 13 สาดน้ำโสโครก

“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อซุนชิงจากบริษัทหลงเถิงครับ”

ซุนชิงมาถึงเวที ยิ้มและมองไปที่ข้างล่างเวที แล้วพูดอย่าง ใจเย็นว่า “บริษัทลี่จิงกรุ๊ปถือเป็นบริษัทใหม่ในเมืองหมิงจู ซึ่งเป็น บริษัทที่หลงเถิงของเราอยากร่วมงานมาด้วยตลอด แต่มันก็ไม่มี โอกาส และแล้ววันนี้โอกาสก็ได้มาถึง ก็ถือว่าได้ทำตามความฝัน ของบริษัทหลงเถิงเสียที ผมถือโอกาสนี้ขอบคุณลี่จิงกรุ๊ป อย่าง จริงใจ”

พูดจบ แล้วก็โค้งคำนับอย่างสุดซึ้งให้กับเถียนหมู่

เถียนหย่ยิ้มพร้อมกับใช้มือทำสัญญาลักษณ์ ยิ่งทำให้ซุนชิง มั่นใจยิ่งขึ้น

เขานำเสนอภาพการออกแบบบนจอใหญ่ มีแบบการบรรจุ ผลิตภัณฑ์ กระบวนการผลิต และช่องทางการตลาด นำเสนอทั้ง สามด้านอย่างยอดเยี่ยม ด้วยความเป็นมืออาชีพ ทำให้เถียนหยู่ที่ ฟังอยู่พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

หลินฉ่ายเวยสีหน้าไม่สู้ดี กำหมัดแน่น “ เมื่อก่อนพวกนี้มันเป็น จุดเด่นของพวกเรา
โจวเหม่ยหยูนไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแต่หันไปมองถังเฉาอย่าง เยือกเย็นแวบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าต้องการระบายความโกรธที่ตัวถัง เฉา

หลงเถิงถือเป็นบริษัทใหญ่ การทำงานของแต่ละแผนกมีความ ชำนาญ ซุนชิงถือว่าจับเสือมือเปล่าเลยก็ว่าได้

เมื่อซุนชิงบรรยายจบ เถียนหมู่ยืนขึ้นและเป็นผู้นำในการปรบมือ ขนาดเถียนหมู่ยังปรบมือให้แล้ว บริษัทอื่น ๆ ก็ปรบมือตาม จาก นั้น ก็มีเสียงปรบมือเป็นระยะ ๆ

ถึงแม้จะไม่มากนัก แต่ก็ทำให้ซุนชิงยิ้มจนไม่สามารถหุบปากได้ ถึงแม้หัวหน้าเถียนจะไม่สามารถช่วยตัวเองอย่างเปิดเผยได้ แต่ก็ สามารถผลักดันเขาได้

เงินนี้ ไม่เสียเปล่า

“ขอบคุณหัวหน้าเถียน และขอบคุณทุกคน”

ซุนชิงมองไปข้างล่างเป็นเชิงสัญญาลักษณ์ให้ทุกคนอยู่ในความสงบ จากนั้นกวาดตามองไปเห็นสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยอยู่ ด้านล่าง

กลอกตา แล้วก็ยิ้มแปลก ๆ “หัวหน้าเถียน เชื่อว่าคุณคงเคย ได้ยินคดี316 อันโด่งดังใช่ไหม? ”

ทันทีที่คำพูดนี้จบ สีหน้าของหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนก็ เปลี่ยนไปทันที บริษัทอื่นก็ได้กระซิบกัน แล้วทุกคนก็มองไปที่ สองแม่ลูกด้วยสายตาประหลาด

“ผมจำได้ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่อุตสาหกรรมการผลิตอาหารของ ตระกูลหลินถูกร้องเรียนใช่ไหม?

“หลายบริษัทที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์ที่มีปัญหาของตระกูลหลิน ทำให้เกิดอาหารเป็นพิษถึง 80 คน”

“วันนั้นเป็นวันที่16 มีนาคม ฉะนั้นคดีนี้จึงได้ชื่อว่าคดี316”

เมื่อได้รับฟังเช่นนี้ ความเย็นชาฉายขึ้นในแววตาของถังเฉา

หัวหน้าเถียนพยักหน้า สายตาของเขาเรียบเฉย “เคยได้ยิน มี อะไรเหรอ? ”
ชนชิงยิ้มอย่างเยือกเย็น “ บริษัทเจ้าของคดี316 ก็อยู่ในการ ประมูลราคาในครั้งนี้ด้วย การทำธุรกิจต้องมีความซื่อสัตย์เป็น หลัก ไม่หลอกลวงผู้บริโภคเป็นวัตถุประสงค์ ทำไมถึงมีบริษัทที่ เป็นคนชั่วของสังคมมาอยู่ในสถานที่นี้ด้วย!”

ทันใดนั้น ซุนชิงได้พูดเสียงแหลมดังยิ่งขึ้น ชี้ไปที่โจวเหม่ยห ยูนกับหลินจ่ายเวย แล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า “หัวหน้าเรียน บริษัทที่ใจดำอำมหิตแบบนี้ไม่สมควรมาร่วมการประมูลในครั้งนี้ ผมเสนอ ขับไล่พวกเธอออกไป!”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย?” เถียนหยุนขมวดคิ้ว

รายงานมีแต่ อสาขาของตระกูลหลิน ส่วนบริษัทผลิตอาหาร ก็ได้ปิดตัวลงแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ยื่นรายชื่อเข้ามาตามปกติ

ชั่วพริบตา สองแม่ลูกหลินจ่ายเวยก็กลายเป็นประเด็นหลัก

สีหน้าของพวกเธอไม่ค่อยสู้ดี ไม่ใช่ พวกเราถูกใส่ความ ซุนชิง คุณอย่าพูดใส่ร้ายป้ายสี

“ใส่ร้ายป้ายสีเหรอ ผมมีเหรอ?”

“ซุนชิงยิ้มอย่างเยือกเย็น “ดวงตาของมวลชนนั้นเฉียบคม
เถียนหย่ครุ่นคิดอยู่นาน แล้วมองไปที่สองแม่ลูก

หลินฉ่ายเวย ออกคำสั่งขับไล่ “ ต้องขอโทษด้วย พวกคุณไม่ สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เชิญพวกคุณออกไป

หลินฉ่ายเวยตกตะลึง เธอไม่เคยคิดว่า จะกลายเป็นแบบนี้ได้

ที่ซุนชิงจะแทงข้างหลังพวกเธอในการประมูลครั้งนี้

โจวเหม่ยหยูนรีบเดินไปที่หน้าเถียนหมู่ พูดขอร้อง “หัวหน้า เถียน คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้าง อย่าขับไล่พวกเราออกไปเลย คดี316นั้นพวกเราถูกใส่ความ

ในวันเดียวกันเกิดอาหารเป็นพิษถึง80คน และก็ถูกผู้เสียหาย ทั้งหมดฟ้องขึ้นศาลพร้อมกัน หากพูดว่าไม่มีคนแอบช่วยบงการ อยู่ข้างหลัง ใครก็ไม่เชื่อ

แต่ว่า มันแล้วไงล่ะ?

บางครั้ง คนอื่นก็มองแค่ผลสรุป

ถ้าหากว่าพวกเธอถูกเถียนหยู่ไล่ออกจากที่นี่ อย่าว่าแต่งาน ประมูลเลย แผนที่จะไล่ถังเฉาออกจากตระกูลจากการประมูลราคาครั้งนี้ ก็ไม่สามารถบรรลุได้ ก็หมายความว่าสุดท้ายก็ได้แค่ ความว่างเปล่า

“เรื่องนี้ไม่ต้องมาเจรจา” เถียนหมู่พูดอย่างเย็นชา ด้วยท่าทีนึ่ง เงียบ

ซุนชิงยิ้มเพราะว่าแผนการของเขาประสบความสำเร็จไปขั้น หนึ่งแล้ว หลังจากที่เขาทำเช่นนี้แล้ว ตระกูลหลินก็จะสูญเสีย สิทธิ์ในการประมูล ก็จะไม่มีทุนในการดำเนินกิจการต่อที่เมืองห มิงจูแล้ว?

สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยขอร้องให้ความเห็นใจ แต่เถียนหยู่ก็ไม่

แยแส

“พวกเราจะไม่ร่วมงานกับบริษัทที่ไม่มีความซื่อสัตย์ของพวก คุณ”

สีหน้าเถียนหมู่เย็นชา และพูดต่อว่า “พวกคุณรีบออกไป อย่าให้ ผมต้องเรียก รปภ

โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยร้อนใจจนเดินวนไปรอบๆ มองไป ที่เถียนหยู่ แล้วก็มองไปที่ซุนชิงที่อยู่บนเวที โจวเหม่ยหยูนเดิน ไปหน้าซุนชิง แล้วพูดข้อร้อง “ประธานซุน พวกเราตระกูลหลิน เป็นถึงขนาดนี้แล้ว คุณก็ปล่อยพวกเราสักครั้ง พวกเราก็แค่ทำ อยากทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องไปวัน ๆเท่านั้น”

ถึงตอนนี้เอง ที่เธอเพิ่งเข้าใจว่าซุนชิงถึงไม่มีความหวาดกลัว เพราะว่าเขากับเถียนหยู่เป็นพวกเดียวกัน

หลินฉ่ายเวยไม่มีทางเลือก จึงจำทนกัดฟันพูดว่า “ประธาน น ขอโทษด้วยค่ะ”

ฮ่า ๆ “พวกคุณก็มีวันนี้ด้วย

เมื่อเห็นอดีตเจ้านายและลูกสาวได้พูดขอร้องตนเอง ซุนชิงรู้สึก ภูมิใจมาก หัวเราะเสียงดัง “แต่ว่า หัวหน้าเถียนได้ตัดสินแล้ว ผมก็ ช่วยอะไรไม่ได้ พวกคุณก็ขอพรให้ตนเองแล้วกัน”

“หัวหน้าเถียนเป็นผู้ตัดสินว่าจะให้ใครสามารถร่วมงานประมูล ครั้งนี้?”

คำพูดของซุนชิงทำให้สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยสิ้นหวัง ขณะนั้น ก็มีเสียงเรียบ ๆ ดังขึ้นมา

ทุกคนต่างกวาดตาไปมอง เห็นถังเฉาเดินไปอยู่ข้างสองแม่ลูก หลินฉ่ายเวย

“อึม? เขาคือใคร? ” เถียนหยุไม่เคยเห็นถังเฉามาก่อน ขมวดคิ้วแล้วถาม

“หัวหน้าเถียน ภูมิหลังของเขาพูดแล้วมันน่าปวดหัว

เมื่อเห็นว่าเป็นถังเฉา ซุนชิงปีติ “ก็เป็นคนของตระกูลหลิน เหมือนกัน เมื่อ5ปีก่อนเป็นเขยแต่งเข้าของตระกูลซ่ง เพียงแต่ว่า ได้หลบหนีไปในคืนแต่งงาน

“โอ้ ที่แท้เป็นคนของตระกูลหลิน

สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยสีหน้าไม่สู้ดี เถียนหยู่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ “งั้นก็ไสหัวออกไปพร้อมกัน

“ถังเฉา แกไม่มีสิทธิ์อะไรมาพูดที่นี่ หุบปากซะ!”

เมื่อเห็นไอ้คนไร้ประโยชน์คนนี้ราดน้ำมันบนกองไฟ โจวเหม่ยห ยูนโกรธจนอยากจะเข้าไปทำร้ายเขา

ถังเฉาทำเหมือนไม่ได้ยิน ยังคงมองไปที่เถียนหยู่อย่างเฉยเมย “หัวหน้าเถียน รู้สึกว่าคุณเป็นแค่คนตรวจสอบเบื้องต้น ไม่มีสิทธิ์ที่ จะตัดสินว่าบริษัทไหนจะอยู่หรือจะไปใช่ไหมครับ?

เพลี้ยง!
เถียนหย่รู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่นอย่างมาก เขาทุบโต๊ะ “คุณคิดว่า ผมทําอะไรตระกูลหลินไม่ได้เหรอ? ”

“หัวหน้าเถียน เรื่องชั่วที่เคยทำไว้ มันจะปรากฏขึ้นสักวัน

ถังเฉายังคงสงบ แล้วไปกระซิบที่ข้างหูเถียนหยู่ว่า “เบื้องหลัง

การประมูลครั้งนี้มีเงินเป็นข้อแลกเปลี่ยนอยู่ ผมก็ทราบ

ทันใดนั้น มีความตื่นตระหนกอยู่ในแววตาของเถียนหยู่ เขา อับอายจนโกรธแล้วพูดว่า “คุณพูดพล่อย ๆ อย่ามาเที่ยวกัดคนที่นี่ รปภ รปภ ไล่เขากับคนตระกูลหลินออกไปจากที่นี่!

“คุณลองไล่ดู?”

ขณะที่เถียนหยู่กำลังเรียก รปภ ทันใดนั้นประตูที่ปิดอยู่ก็ถูกผลัก ออก มีเสียงตะโกนออกมาอย่างเยือกเย็น

เจิงเทียนเสียงเดินเข้ามาด้วยความสง่างาม