บทที่ 8 ขายโสม

วันที่สอง เซี่ยหยางมาที่หมู่บ้านเกาแปลงผักสิบหมู่ที่ตัวเอง เช่าไว้ มองดูคนพวกนี้กำลังเก็บกวาดผักพวกนั้นที่ขายไม่ออกมา นาน จึงอดทิ้งกับการทำงานของตาแก่ชายเลี่ยงไม่ได้

“แปลงผักจะต้องใช้เวลาสองวันถึงจะย้ายเกลี้ยง เรื่องแบบนี้ ใจร้อนไม่ได้”ชายเลี่ยงที่เห็นเซี่ยหยางเดินมาถึงหน้าของตนเอง จึงปั้นหน้าพูด

“ลำบากทุกคนแล้ว”เซี่ยหยางหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่รีบ หรอกครับ สองวันนี้ผมจะเข้าไปซื้อเมล็ดพันธุ์มาปลูก”

“เมล็ดพันธุ์? “ชายเลี่ยงถามอย่างสงสัย แกจะปลูกอะไร? ”

“ถึงเวลาลุงก็รู้เองนั่นแหละ”เซี่ยหยางทำท่าขายใบตราส่งของ (อุบเรื่องที่สำคัญหรือน่าสนใจที่สุดเอาไว้ แล้วปล่อยให้อีกฝ่าย รออย่างกระวนกระวาย) ยิ้มตาหยีเดินกลับหมู่บ้านไป

หลังจากกลับมาที่หมู่บ้านแล้ว เขาได้ยินมาว่า ตำบลข้างเคียง มีสถานที่เพาะปลูกต้นกล้าขององุ่น เขาขี่มอเตอร์ไซต์มาดูสถาน ที่เพาะอนุบาลต้นกล้า รู้สึกค่อนข้างพอใจ จึงซื้อต้นกล้าองุ่นแดง ในคราวเดียวหนึ่งหมื่นต้น อีกฝ่ายทำการจัดส่งถึงบ้านในสามวัน ให้หลัง

พอจัดการเรื่องนี้เสร็จ เขาก็ไปซื้อเมล็ดพันธุ์มันฝรั่งกับบรรดา ผักใบเขียวรวมถึงแตงกวา กลับมาถึงหมู่บ้านในช่วงค่ำมืดระหว่างทางเจอเข้ากับรถกระบะขนผักของร้านฝูหมั่นโหลว ครั้งนี้ มาด้วยกันทั้งหมดสามคัน

“พรุ่งนี้เช้าค่อยมาขนไม่ใช่หรอครับ? ทำไมถึงมาอีกแล้ว ล่ะ? “เซี่ยหยางถามอย่างสงสัย

“พรุ่งนี้มีคนจัดงานแต่งที่ร้านฝูหมั่นโหลวครับ กลัวว่าพวกผัก จะส่งมาทัน ฉะนั้นจึงถือโอกาสมาขนไปให้มันจบๆ! “คนขับรถ พูดอย่างสุภาพ “เถ้าแก่เซียครับ รบกวนคุณหน่อยนะครับ”

“เห้อ เถ้าแก่อะไรกัน”เซี่ยหยางแก้มแดงเล็กน้อย ไม่คุ้นชิ้นที่ ถูกคนอื่นเรียกแบบนี้เรียกผมว่าเสียวเซียหรือเซี่ยหยางก็พอ ครับ”

นี่เป็นผักและเห็ดชุดที่สองที่เซี่ยหยางปลูกในบ้านของตัวเอง ปลูกสองหมู่เต็มๆ รถกระบะทั้งสามคันต้องขนกันสามรอบถึงจะ ขนกันหมด ดูตามราคาใน ณ วันนี้ ครั้งนี้เขาได้เงินมาทั้งหมดหก แสนกว่า เพราะว่าจำนวนเยอะเกินไป จึงใช้วิธีการโอนเงินโดย อินเทอร์เน็ตแบงก์กิ้ง หลังจากที่เงินเข้าบัญชีแล้ว เซี่ยหยางก็ส่ง บรรดาคนขับ แล้วผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

เช้าวันที่สอง หลังจากที่เขาตื่นนอนก็เข้าไปรดน้ำให้กับโสมใน โลกแผ่นหยก แล้วจึงไปเรียกหลี่เอ้อนิ้วมา

“มีเรื่องอะไรหรอครับพี่หยาง? “เมื่อคืนทำเอาหลีเอ้อนิ้ว เหนื่อยมาก เช้ามาจึงยังไม่ได้ตื่นเต็มที่ เขาเอ่ยถามด้วยตาที่ยัง สะลึมสะลืออยู่

“เราเช่าที่ดินที่อยู่ตรงข้ามของชายเลี่ยงมาสิบหมู่ อีกทั้งยังไปเซ็นสัญญาทุกอาทิตย์ต้องส่งผักให้ร้านฟูหมั่นโหลวหนึ่งครั้ง ลำพังเราสองพี่น้องก็ทำไม่ไหวกันแล้ว” เซี่ยหยางยื่นบุหรี่ ให้เขา สูบหนึ่งม้วน แล้วพูดขึ้นมาว่า “เราต้องหาคนมาช่วย เพราะฉะนั้น ที่เรียกนายมาตั้งแต่เช้า จะให้นายช่วยไปหาบ้านที่มีความ สัมพันธ์ค่อนข้างดีกับเรา ขอแค่ไม่มีผลกระทบอะไรกับการทำ เกษตรของพวกเขา ทุกบ้านเรียกมาคนสองคนก็พอแล้ว ฉันจะให้ คนละสามพันต่อเดือน

“สามพัน? “หลี่เอ้อนิ้วถลึงตาโต แล้วพูดขึ้นมาว่า “พวกเขา ปลูกผักขายได้ปีละแค่เจ็ดแปดพันหยวน เดือนหนึ่งให้สามพัน ไม่แย่งกันมาเลยหรอ? ฉันคาดว่าคงจะมากันคราวเดียวเป็นสิบ คนแน่ เราเลี้ยงไม่ไหวหรอกมั้ง? ”

“ไม่มีปัญหา” เซี่ยหยางหัวเราะเสียงดัง กำนันบอกแล้วไม่ใช่ หรอ ว่าให้ฉันพาชาวบ้านรวย อีกทั้ง เดือนหนึ่งเอาเงินออกมา สามถึงห้าหมื่นไม่มีปัญหาหรอก”

“อิๆ งั้นผมก็วางใจไปเรียกคนมาแล้วนะ! “หลี่เอ้อนิ้ว มือ”คราวนี้ผมว่าชื่อเสียงร่ำรวยของจาง กุ้ยคงจะรักษาไว้ไม่ได้ แล้วล่ะ คงจะอิจฉาพี่แน่ๆ!

เวลาช่วงกลางวัน เซี่ยหยางที่กินข้าวเที่ยงแล้ว หญิงชาย ประมาณสิบห้าสิบหกคนรวมกลุ่มกันเดินเข้ามาที่ลานหน้าบ้าน ของตนเอง เป็นญาติพี่น้องที่อายุมากกว่า เป็นพวกบรรดาลุงป้า น้าอา ต่างเข้ามาเพื่อถามยืนยันว่าพวกเขาทำงานให้จะได้ค่า ตอบแทนจริงหรือไม่
“แน่นอนครับ! “หลังจากที่ทุกคนคลายข้อสงสัยแล้ว เซีย หยางก็พูดเสียงดังว่าทุกคนล้วนเป็นเพื่อนบ้านญาติพี่น้องกัน ผมฐานะดีขึ้นมาแล้วเลยคิดถึงพวกคุณ ถ้าหากทุกคนไม่เชื่อ ตอนนี้ผมสามารถเอาเงินเดือนให้ทุกคนก่อนได้! ”

“โอ้โห งั้นนายจ่ายมาสิ! ”

“พูดบ้าอะไรนะ! เซี่ยหยางไม่ได้เป็นคนชอบพูดเรื่อยเปื่อย นะ!”

“เซี่ยหยาง ป้าจะทำกับเธอเอง! ”

“ได้ครับ! “เซี่ยหยางตบโต๊ะ แล้วพูดขึ้นอย่างใจ” ในทุก เดือนมีวันหยุดสองวัน ทำงานวันละแปดชั่วโมง เงินเดือนจะออก ทุกสิ้นเดือน จากนี้ไปการทำงานของทุกคนฟังคำสั่งจากเอ้อนิ้ว ตอนนี้เขาคือผู้ช่วยของผม

“โอ้ เอ้อนิ้วเป็นถึงผู้ช่วยแล้วหรอ!

“อิๆ”หลี่เอ้อนิ้วฉีกยิ้มกว้าง แล้วเริ่มคำพูดของเขาทำงาน กับพี่หยางได้เงินแน่ๆ!

การรับสมัครหาคนงานใช้เวลาคุยไปสองชั่วโมง ตัดสินให้ทุก คนเริ่มทำงานกันพรุ่งนี้

ทุกคนต่างแยกย้ายกันออกไป เซี่ยหยางเริ่มแบ่งงานให้กับหลี่ เอ้อนิ้ว

แปลงผักของตนที่ดินทั้งหมดสองหมู่จะใช้ปลูกแตงกวา ที่ดิน สิบหมู่ที่เช่ามาจะทำการปลูกองุ่นกับมันฝรั่ง และพืชผัก
ข้อกำหนดที่สำคัญที่สุดคือ การใช้น้ำในอ่างเก็บน้ำถัดจาก แปลงผักเพื่อการชลประทาน! ปริมาณการรดน้ำต้องสม่ำเสมอ ที่สุด!!

หลังจากที่หลี่เอ้นิ้วเข้าใจแล้ว เซี่ยหยางก็ยื่นเงินสามหมื่นให้ กับเขา แล้วพูดขึ้นมาว่า “เอ้อนิ้ว ลำบากหน่อยนะ หลังจากนี้ไป ถ้าได้เงินมานายได้ส่วนแบ่งแน่ เงินนายเอาไปก่อน ค่าใช้จ่าย ในการทํางาน นายใช้จ่ายอะไรไป ใช้ได้เลยนะ ไม่ต้องทำบัญชี” “เห้อ! “หลี่เอ้อนิ้วตบหน้าอกของตัวเองเป็นการยืนยัน”

หยาง ผมรับรองว่าต้องทำงานให้เสร็จเรียบร้อยครับ!

ตอนนี้เซี่ยหยางแทบจะชี้นิ้วในการบังคับสั่งการ เขานอน กลางวันอย่างสบายใจ รอจนถึงตอนกลางคืน ค่อยไปเริ่มทำงาน ของตนเอง

ในคืนนี้ เขารดน้ำให้บรรดาผักที่อยู่ข้างๆอ่างเก็บน้ำ โดย ทั้งหมด ใช้น้ำที่หาบมาจากโลกแผ่นหยก ผ่านการทำงานมาสอง คืน เขาใช้แรงของเขาเพียงคนเดียวกามารถหาบน้ำมาใส่อ่าง เก็บน้ำสองสามอ่างมาจนเต็ม น้ำแร่น่าจะราวๆสามสิบตันได้

เช้าของวันที่สาม หลังจากที่เขามองดูทุกคนเริ่มทำงานกัน อย่างขยันขันแข็ง เซี่ยหยางรู้สึกพอใจมาก คิดว่าได้เวลาปลูก ของที่ล้ำค่าแล้ว

เซี่ยหยาง รถเข้ามาในตัวอำเภอ วิ่งไปทางร้านขายพันธุ์พืช ของยาจีน อยากจะซื้อเมล็ดโสมกับชายชราเพื่อกลับไปปลูกทุ่ง สวรรค์ รถจอดนิ่ง เขาเดินเข้าไปด้านใน ไม่เห็นชายชราคนก่อนแล้ว เห็นเพียงสาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง

“สวัสดีครับ เซี่ยหยางเดินเข้าไป แล้วถามอย่างแปลกใจไป ว่า”ขอโทษนะครับเถ้าแก่อยู่ไหมครับ? ”

“คุณมีอะไรหรอคะ? “หญิงสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีขาว เหลือบมองกลับมา เหลือบมองที่เซี่ยหยางแล้วก้มศีรษะลงเพื่อ ยุ่งกับตัวเองต่อไป และพูดไปว่า “พ่อไม่สบายน่ะค่ะ คุณต้องการ ซื้ออะไรบอกกับฉันก็พอค่ะ แต่ทางที่ดีเร็วหน่อยนะคะ ฉันจะรีบ ปิดร้านแล้ว”

“ตาแก่นั่นเป็นพ่อของคุณหรอครับ? “เซี่ยหยางมองไปที่สาว สวยตรงหน้าที่อายุมากกว่าเขาไม่กี่ปี แล้วพูดอย่างตกตะลึง ครั้ง ก่อนตอนที่ผมมาแกยังดีๆอยู่เลย อาการดีขึ้นมาบ้างไหมครับ? เป็นหนักไหม? ”

ที่เป็นห่วงขนาดนี้ เป็นเพราะเซี่ยหยางจำได้ว่าน้ำแร่ในโลก แผ่นหยกของเขาสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยได้

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เห็นได้ชัดว่าสาวสวยกำลังหาของในลิ้นชัก อย่างรีบร้อน”เขาแก่แล้ว ต้องดูแลตัวเองหน่อย ฉันจำได้ว่าใน ร้านมีโสมหนุ่มอยู่ ทำไมหาไม่เจอนะ?

พอนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองสนทนากับเด็กหนุ่มแปลกหน้ามาก ขนาดนี้ ในขณะที่กำลังวุ่นๆอยู่ เหอเสี่ยวหย่ารู้สึกรำคาญใจมาก เธอขมวดคิ้วเป็นปมแล้วพูดขึ้นมาว่า “ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉัน ต้องการความเงียบ คุณยังมีธุระอะไรอีกไหมคะ? ถ้าไม่มีก็เชิญ
เซี่ยหยางเมินเฉยต่อกิริยาท่าทางของเธอ มองดูสมบัติล้ำค่า ของตำบลที่อยู่ภายในร้านแวบหนึ่ง หลินจือดอกนั้นคงจะมีอายุ หลายร้อยปีแล้ว จึงพูดขึ้นมาว่า “พวกคุณชายพันธุ์พืชยาจีนไม่ใช่ หรอครับ? ทำไมถึงไม่มีโสมหนุ่มล่ะ?”

“พูดไปนายก็ไม่เข้าใจ” เหอเสี่ยวหย่าหาโสมไม่เจอ จึงหยิบยา จีนล้ำค่าออกมาอย่างละนิดหน่อย ใส่เข้าไปในกล่องหรู แล้วพูด ขึ้นมาว่า “ตอนนี้พ่อของฉันกำลังรักษาอยู่ที่บ้านของปรมาจารย์ แพทย์แผนจีนท่านหนึ่ง ต้องการโสมมาก ฉันต้องรีบเข้าไปดูใน ตัวจังหวัดว่าจะพอหาได้ไหม ถ้าคุณสามารถหาให้ฉันได้ เงิน ไม่ใช่ปัญหา”

“นี่เป็นเบอร์มือถือของฉัน”เหอเสี่ยวหย่ายืนนามบัตรหรูใบ หนึ่งให้กับเซี่ยหยาง หลังจากนั้นก็ปิดร้านไป หยิบกุญแจรถ เตรียมจะออกไป

เหอเสี่ยวหยา?

“ชื่อนิสัยเหมือนเจ้าตัวเลยแหะ! “เซี่ยหยางที่มองดูรูปร่าง เพรียวสูงอยู่หลายครั้ง กิริยาท่าทางหวานหยดย้อยของเหอเสี่ยว หย่า เขาพูดมัน ในใจ

หลังจากนั้น เขาพลิกกลับไปอีกด้านหนึ่ง ก็เห็นเพียงผู้อำนวย การบริษัทแห่งหนึ่ง

เยสเข้ ขาว สวย รวย อายุน้อย

“เฮ้ คนสวย ผมมีโสมครับ! “เซี่ยหยางที่รู้สึกตัวได้ก็รีบเรียก เธอไว้ แล้วพูดขึ้นมาว่า “ผมมีโสมหนุ่มครับ คุณต้องการใช้เท่าไหร่! ”

“คุณมีจริงๆหรอครับ? “เหอเสี่ยวหย่าที่มองประเมินดูเซีย หยาง แล้วพูด “มีเท่าไหร่รับซื้อเท่านั้น? ”

เซี่ยหยางพยักหน้าอย่างจริงจัง แล้วพูด“ครับ! ”

“เอาให้ฉันมาก่อนสิบราก! “เหอเสี่ยวหย่าลูบมือถือ แล้วเอ่ย

ถามว่าจะเอามาให้เมื่อไหร่คะ? ขายยังไง? “เรื่องราคาเราค่อยว่ากัน “เซี่ยหยางแอบปาดเหงื่อ โชคยังดีที่

เธอเอาแค่สิบราก ภายในยี่สิบนาทีเดี๋ยวผมเอามาให้ครับ

“ได้! เดี๋ยวฉันจะรอคุณยี่สิบนาที! “เหอเสี่ยวหย่ากลับมาที่ ร้าน หลังจากนั้นก็เริ่มโทรศัพท์

“แต่ผมมีข้อแม้ ผมอยากได้เมล็ดพันธุ์ที่มีค่านิดหน่อย อย่าง เช่นเห็ดหลินจือ? “เซี่ยหยางตามเข้ามา แล้วชี้ไปที่เห็ดลิ้นจือด อกนั้น แล้วพูดขึ้นมาว่า “ผมสนใจกับเมล็ดเห็ดหลินจืออะไรพวก

“ถ้าไม่เห็น โสมหนุ่มสิบรากก่อน งดคุยทุกเรื่อง! “เหอเสี่ยว หย่าพูดด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

“ได้ครับๆ ผมจะไปเอาตอนนี้แหละ”เซี่ยหยางทิ้งไว้หนึ่ง ประโยค จากนั้นก็รีบขี่มอเตอร์ไซต์ของตัวเองจากไป หาที่ที่ไม่มี คนพบเห็นเข้าไปในโลกแผ่นหยก หลังจากนั้นก็ขุดรากโสมอัน อ้วนท้วนสมบูรณ์อย่างระมัดระวังออกมา

“น่าเสียดาย ที่มันมีขนาดใหญ่แค่แครอทหนึ่งหัว ถ้าหากปลุกต่ออีกสักสองสามเดือน พวกคุณจะต้องเจออภิมหาจักรพรรดิ โสม ในโลกปัจจุบันแน่”เซี่ยหยางถอนหายใจแล้วหยิบโสมใส่ เข้าไปในกระเป๋า หลังจากนั้นก็ขี่มอเตอร์ไซต์อย่างสบายใจเฉิบ ไปที่ร้านขายยาจีน

“อ่ะ คุณดูคุณภาพก่อน”เซี่ยหยางยืนโสมไปวางไว้ตรงหน้า ของเหอเสี่ยวหย่า หลังจากนั้นก็จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ เดินมองสำรวจ ไปมาที่เห็ดหลินจือดอกนั้น

เหอเสี่ยวหย่าถ่ายรูปเห็ดหลินจือ หลังจากนั้นก็ส่งให้กับเลขา ของปรมาจารย์แพทย์แผนจีน ผ่านไปไม่นาน ก็มีโทรศัพท์โทร เข้ามา

“คนสวย ว่ายังไง? “เซี่ยหยางตรวจสอบว่าหลินจือเป็นของ แท้หรือไม่ เดินไปที่ข้างๆเหอเสี่ยวหย่าเพื่อเชยชมกับรูปร่างอัน สวยสะพรั่งของเธอ พอเห็นเธอวางสายลง ก็อดถามขึ้นมาไม่ได้

“ฉันชื่อเหอเสี่ยวหย่า คุณเรียกชื่อฉันก็พอเหอเสี่ยวหย่าพูด อย่างเรียบเฉย”คุณไม่รู้สึกหรอว่าการเรียกคนสวยมันเฉยนะ? รออีกเดี๋ยวเถอะ ปรมาจารย์แพทย์แผนจีนจะมาดูด้วยตัวเอง

พูดถึงตรงนี้ เหอเสี่ยวหย่าก็อดที่จะประเมินดูเด็กหนุ่มตรงหน้า หลายครั้ง สวมเสื้อผ้าธรรมดา ขี่มอเตอร์ไซต์ จะมองแนวนอน หรือแนวตั้งก็ไม่เหมือนคนที่เหนือกว่าแต่อย่างใด

โสมที่ล้ำค่าขนาดนี้ อีกทั้งยังยากที่จะรวมกันให้ได้สิบราก เขา ไปเอามาจากไหนกัน?