บทที่ 12 ฉันกลัวคุณจมน้ำตาย

“มาเร็ว น้องชาย เจอกันครั้งแรก แก้วนี้ฉันคารวะคุณ! “เชื่อ เช่าฉุนยกแก้วเหล้าขึ้นมาและพูดคนอายุน้อยและมีความ สามารถอย่างคุณ ฉันเชื่อเช่าฉันนับถือจริงๆ”

“ขอบคุณ” เซี่ยหยางคิดอยู่ชั่วครู่ ยกแก้วขึ้นมาแล้วชนแก้วกับ เขา

คำพังเพยจีนเคยบอกไว้เหล้าและบุหรี่สามารถเปิดทางสู่การ ร่วมมือในธุรกิจได้ ตราบใดที่คุณเริ่มดื่มแก้วแรก แก้วที่สองก็คง ปฏิเสธได้ยาก กับคนแปลกหน้าก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน

เซี่ยหยางไม่ได้เป็นคนที่ดื่มเก่ง ไม่นาน เขาก็โดนเชื่อเช่าฉุน และเชฟเหลียนคนนั้น และผู้หญิงเซ็กซี่อีกสามคนผลัดกันชน เหล้ากับเขา เขาโดนมอบเหล้าครั้งแล้วครั้งเล่า

ยังดีที่ร่างกายของเขาผ่านการดูดซึมน้ำศักดิ์สิทธิ์มาเยอะ ทำให้เขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเยอะมาก

ดังนั้น ตอนนี้อีกฝ่ายดื่มกันจนเมา ถึงแม้ใบหน้าของเขาจะ แดงก่ำ แต่เขายังมีสติอยู่ เขารู้สึกว่าตัวเองยังไม่เมาสักนิด

เหล้าดื่มไปเยอะก็ทำให้คนใจกล้า จู่ๆผู้หญิงเซ็กซี่ที่ชื่อเขือเอ๋ อก็เอามือมาวางบนต้นขาของเซี่ยหยาง เธอหายใจออกมาและ พูด : “พ่อหนุ่มน้อยสุดหล่อ ฉันอยาก—-

“คุณอยากอะไร? “เซี่ยหยางถาม
“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ เขือเอ๋อเอนตัวลงและพูดใกล้ๆหูของเขา ด้วยรอยยิ้ม คุณพาฉันไปได้ไหม? ”

“ไม่ได้ ไม่ได้”เซี่ยหยางส่ายหัวและพูดฉันก็เมาเหมือนกัน เธอรอแป๊บ เดี๋ยวฉันเรียกพนักงานพาเธอไป

วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ ตอนนี้ก็เป็นช่วงเช้า ในร้านมี ลูกค้าไม่เยอะ และพนักงานก็ไม่มีงานให้ทำและพวกเขากำลังพัก ผ่อนอยู่ มีพนักงานหญิงคนหนึ่งได้รับสัญญาณจากเซี่ยหยาง เธอ ก็พาเขือเอ๋อไปเข้าห้องน้ำทันที

“น้องชายคอแข็งจริงๆ” มือของเฮอเซ่าฉุนก็ลูบคลำไปบนตัว ของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆและพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเราไปร้องเพลงใน ตัวเมืองสักหน่อยไหม? ”

“ไม่ไปไม่ไป เอาไว้คราวหน้าค่อยไป” เซี่ยหยางพูดปฏิเสธ “ดื่ม

ไปเยอะ แค่เคลื่อนไหวนิดหน่อยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว”

“ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ ถ้าไม่ไปคุณจะเสียใจ! “เชื่อเช่าฉันยัง คงพูดจูงใจ”คุณคงไม่รู้ น้ำเสียงของเขือเอื้อไพเราะมาก

“ใครเสียงไพเราะมาก! “หลังจากไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้า เพื่อ เอ๋อเปิดเสื้อบนหน้าอกให้กว้างขึ้นเดินผายสะโพกเข้ามานั่งที่ ข้างๆเซี่ยหยางหัวเราะและพูด“ฉันเคยได้รับรางวัลชนะเลิศการ แข่งขันร้องเพลงนะ

หลังจากเกลี้ยกล่อมหลายครั้ง เฮ่อเช่าฉันพบว่าเซี่ยหยางเป็น คนหัวดื้อ เอาแต่ดื่มเหล้า ทำให้เขาทนไม่ได้เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
เขาสูบบุหรี่อย่างเงียบๆ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง : “เซี่ยหยาง ฉัน รู้ว่าคุณจัดส่งผักสดและเนื้อปลาให้กับร้านฝูหมั่นโหลว ฉันก็จะ บอกคุณอย่างตรงไปตรงมา ฉันกับเถ้าแก่ของร้านฝูหมั่นโหลวที่ ชื่อเฉินเจียเป็นศัตรูกัน ผักสดที่คุณปลูกรสชาติดีมากๆ ขนาดเชฟ เหลียนที่เรื่องมากเรื่องอาหารยังชมว่าผักของคุณรสชาติดี ถ้า คุณยอมร่วมมือกับเรา พวกเราช่วยกันทำธุรกิจและหาเงินด้วย กัน? ”

“ต้องขอโทษด้วยจริง”เซี่ยหยางส่ายหัวและพูดด้วยรอย ยิ้ม”ในอนาคตถ้าผลผลิตของฉันเยอะขึ้น ฉันอาจจะพิจารณาข้อ เสนอของคุณ”

“ฉันจะให้ราคาคุณสูงกว่าที่ร้านฝูหมั่นโหลว ให้คุณห้าสิบ

เปอร์เซ็นต์! บ้าน รถยนต์หรือผู้หญิงถ้าคุณต้องการ ฉันให้คุณ

ได้ทุกอย่าง”เฮ่อเช่าฉันมองไปที่สามสาวเซ็กซี่ที่อยู่บนโต๊ะและ

พูดด้วยรอยยิ้ม”ถ้าคุณต้องการผู้หญิงสามคนนี้ไปทำเรื่องที่น่า

ตื่นเต้นกับคุณ ฉันก็ไม่มีปัญหา

“โอ๊ย พูดน่าเกลียดจริงๆ!

“เขาจะไหวเหรอ? ”

“พ่อหนุ่มสุดหล่อ คุณอยากไหม? ”

เมื่อสาวๆหลายคนได้ยินคำพูดของเฮ่อเช่าฉุน พวกเธอรู้สึก ตื่นเต้น และบรรยากาศบนโต๊ะก็ดูผ่อนคลายเช่นกัน

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ “เซี่ยหยางยังคงส่ายหัวและปฏิเสธ
“ฉันให้ราคาสูงกว่าร้านฝูหมั่นโหลวหนึ่งเท่า! “เชื่อเช่าฉุน กัดฟันและพูด

“นอกจากว่าคุณจะยอมจ่ายมากกว่าร้านหมั่นโหลวสิบเท่า เซี่ยหยางส่ายหัว พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องมา เจรจา”

พูดจบ เขายืนขึ้นทันที เขาไม่อยากเสียเวลากับคนพวกนี้อีกต่อ

ไป

“พ่อหนุ่มน้อยคุณพูดก้าวร้าวเกินไป! “เชฟเหลียนที่ไม่ค่อย พูดได้ยืนขึ้นมา จ้องมองเซี่ยหยางด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตร

“พูดก้าวร้าวแล้วคุณจะทำไม? “เซี่ยหยางรู้สึกโกรธ แล้วนั่ง ลงอีกครั้ง เขานั่งไขว่ห้าง หยิบชามใบเล็กขึ้นมาแล้วดีดนิ้วลงไป ที่ขอบชามใบนั้น ชามใบนี้ที่ดูแข็งแรงเมื่อโดนเขาใช้นิ้วดีด แตกออกหนึ่งส่วน ได้ยินเสียง เพลง และเศษชามก็ตกลงพื้น

“เพลง!

ก่อนที่ทุกคนจะรู้ตัว เซี่ยหยางก็ใช้นิ้วดีดเบาๆอีกครั้ง ชามใบ เล็กก็แตกอีกครั้ง ครั้งนี้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน ผู้ชายคนนี้น่าจะ ฝึกศิลปะป้องกันตัว และเขามีศิลปะป้องกันตัวที่ไม่ธรรมดา! แม่งเอ๊ยนี่มันรังแกกันชัดๆ?

เชฟเหลียนไม่รู้จะพูดอะไร สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป มองไปที่ เฮ่อเช่าฉุน จากนั้นก็นั่งลงที่เดิม

“น้องชายต้องการฉีกหน้ากันใช่ไหม? “เฮ่อเช่าฉุนหรี่ตาและถาม

“ฉันไม่ใช่ญาติและไม่ได้สนิทกับพวกคุณ จะฉีกหน้าพวกคุณ ทำไม? แค่ไม่อยากร่วมมือทำธุรกิจด้วยกันแค่นั้น มันก็เหมือน กับคนที่ไม่ชอบทํา คุณก็บังคับเขาไม่ได้ เซี่ยหยางพูดด้วยรอย ยิ้ม”ส่งแขก เชิญไปชำระเงินที่หน้าเคาน์เตอร์

“บัดซบ คอยดูแล้วกัน ! “เชื่อเช่าฉันยืนขึ้น ใบหน้าของเขา เย็นชามากๆ

“คุณผู้ชายครับ ราคาทั้งหมดสองพันห้าร้อยสามสิบหยวน” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รีบวิ่งไปที่โต๊ะและพูด

เซี่ยหยางมองชามแตกที่อยู่บนพื้นและพูด “เสี่ยวหลี่ คิดค่า ชามที่แตกเข้าไปด้วย”

เสี่ยวหลี่พยักหน้า พูดเบาๆว่า “คุณผู้ชายครับ ราคาทั้งหมด

สองพันห้าร้อยห้าสิบหยวน”

เฮอเซาฉุนเป็นคนรวย และเขาไม่ได้มีนิสัยกินแล้วไม่จ่าย เขา หยิบเงินก้อนหนึ่งขึ้นมานับแล้วโยนลงไปบนโต๊ะ พูดอย่างเย็น ชา: “พ่อหนุ่ม คอยดูแล้วกัน ผ่านไปไม่นาน คุณต้องมาขอร้อง ฉันแน่นอน!

“คุณคิดไปเองหรือเปล่า”เซี่ยหยางมองบน จุดบุหรี่แล้วกลับ เข้าบ้านด้วยท่าทางสบายๆ

เนื่องจากเขาดื่มเหล้า บวกกับเขาพยายามห้ามใจตัวเองที่จะ ลากหญิงสาวที่ชื่อเขือเอ๋อเข้าไปมีอะไรที่ห้องนอน ทำให้เสียหยางรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย กลับถึงบ้านแล้วนอนลง ไม่นานก็หลับ ไป

เขานอนจนถึงตอนบ่าย ตื่นมาก็เตรียมตัวจะเข้าไปในโลกแห่ง หยก เฉินเจียก็รีบวิ่งออกไปที่ลานหน้าบ้านตัวเอง

ก่อนที่เซี่ยหยางจะปลูกผักชนิดใหม่ได้ ร้านกินทั่วเมืองก็ถือ เป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ที่มีลูกค้ามากที่สุดในอำเภอชานเฉิง ร้านฝูหมั่นโหลวอยู่อันดับสองหรือไม่ก็อันดับสาม เนื่องจากร้าน ฝูหมั่นโหลวใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็สามารถทำให้ลูกค้าเข้า ร้านมากที่สุดและกลายเป็นอันดับหนึ่งของอำเภอซานเฉิง ทำให้ ธุรกิจของร้านกินทั่วเมืองลดลงอย่างมาก ตอนนี้ทั้งสองร้านเริ่ม ตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อเตรียมตัวต่อสู้และแย่งลูกค้ากัน

เพื่อทำให้ธุรกิจของตัวเองมั่นคง ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามฉวย โอกาส เมื่อเฉินเจียได้ข่าวก็รีบมาที่หมู่บ้านดงเจียวทันที

เธอมาเพื่อยืนยันว่าเซี่ยหยางได้ทำข้อตกลงอะไรกับร้านกินทั่ว เมืองหรือเปล่า!

“บอกฉันตามตรง คุณได้ร่วมมือกับเฮ่อเช่าฉุนที่เป็นเจ้าของ ร้านกินทั่วเมืองหรือเปล่า? “เฉินเจียชอบใส่กางเกงยีน ถึงแม้จะ เป็นฤดูร้อนเธอก็เปลี่ยนจากกางเกงยีนขายาวเป็นขาสั้น วันนี้เธอ ได้ใส่กางเกงยีนขาสั้น ใส่เสื้อยืดสีขาว ขาสองข้างอันเรียวยาวที่ ขาวดุจหิมะของเธอทำให้เซี่ยหยางหัวร้อน

“ไม่มีไม่มี”เซี่ยหยางรีบโบกมือทันที พูดด้วยรอยยิ้ม”ตอนนี้ ผลิตได้น้อย จะร่วมมือกับพวกเขาได้ยังไง”
“เซี่ยหยางนายแน่มาก ความหมายของคุณก็คือ ถ้าอนาคต ผลิตได้เยอะมากๆคุณก็จะร่วมมือกับพวกเขาใช่ไหม? “เฉินเจีย ที่พึ่งเดินไปยังสวนผักแล้วหยิบแตงกวาสองลูกเมื่อได้ยินก็รีบวิ่ง มาข้างหน้าเซี่ยหยางพูดด้วยความโกรธ พ่อค้าที่ไม่มีจิตสำนึก อย่างเขา ถ้าคุณร่วมมือกับพวกมัน มันจะเกิดความหายนะของ ลูกค้าทุกคน? ”

“เพราะอะไร? “เซี่ยหยางถาม

“เฮง วันนี้ฉันกังวลมากเลยไม่ได้นำข้อมูลที่รวบรวมมาด้วย ไว้ คราวหน้าฉันจะให้คุณเห็นสิ่งเลวร้ายที่เฮอเซาฉันทำในช่วง หลายปีมานี้ คุณก็จะเข้าใจเอง”เฉินเจียนั่งลง หยิบแตงกวาขึ้นมา แล้วกัดกิน ขาเรียวยาวอันขาวๆของเธอไขว้กันอยู่ ทำให้เสีย หยางมองเห็นแล้วกลืนน้ำลายตัวเอง

“มองอะไร! “เฉินเจียสังเกตเห็นเซี่ยหยางกำลังแอบมองขา อันเรียวยาวของเธออยู่ เธอรู้สึกดีใจ แต่ปากของเธอก็ยังด่า”ถ้า ยังดูอีกฉันจะควักลูกตาของคุณออกมา

“เฮ้อๆ เซี่ยหยางแตะที่จมูกตัวเองและยิ้ม ครุ่นคิดในใจว่าผู้ หญิงสวยๆคนนี้จะประทับใจในตัวเขามากน้อยแค่ไหน

“ฉันอยากกินปลาย่าง เฉินเจียเปลี่ยนเรื่องและพูดพวกเราไป จับปลาตัวเล็กๆที่บ่อกันเถอะ”

“คุณพูดขึ้นมาฉันก็อยากกินเหมือนกัน เซี่ยหยางหยิบตาข่าย จับปลาและพูด”ไปกันเถอะ พาคุณไปกินปลา จับปลาตัวใหญ่ เลย”
“ยังงี้ค่อยโอเคหน่อย! “เฉินเจียดีใจและเดินขึ้นมากอดแขน ของเซี่ยหยาง พูดด้วยรอยยิ้ม”ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่ไว้ใจได้

“ชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน ! “สองคนพึ่งเดินออกจาก บ้าน มีคนในเมืองหลายคนก็เดินเข้ามา มองพวกเขาสองคนด้วย ความประหลาดใจ เซี่ยหยางสีหน้าแดงเล็กน้อยและพูดเบาๆ

“เด็กน้อยเจ้ากลัวอะไร? “เฉินเจียชอบดูลักษณะยอมแพ้ของ เซี่ยหยาง กอดแขนของเขาไว้แน่นและพูดด้วยรอยยิ้ม “หญิงสาว บริสุทธิ์อย่างฉันยังไม่กลัวเลยแล้วคุณจะกลัวทำไม ? ”

บ่อปลาห่างจากบ้านไม่ไกลนัก ใช้เวลาไม่นานพวกเขาสองคน ก็เดินมาถึง

แม้ว่าการขยายพันธุ์ของบ่อปลาจะเพิ่มขึ้น แต่หลี่เอ้อนิ้วยังคง ขยันขันแข็ง หลังจากที่เขาจัดสรรแบ่งงานจนเสร็จ เขาได้มอบ หมายการควบคุมดูแลงานต่างๆ ให้กับลูกน้องที่เขาได้เลือกไว้ แต่ตัวเองกลับไม่ใส่เสื้อแล้วลงไปจับปลาในแม่น้ำ เขาดู เพลิดเพลินมีความสุข

เมื่อถึงบ่อปลา เฉินเจียตื่นเต้นและหยิบตาข่ายและวิ่งไปจับ ปลา เธอเหลือบมองเห็นเรือไม้ลำเล็กที่จอดอยู่ข้างแม่น้ำ เธอรีบ กระโดดขึ้นไปบนเรือ เล่นอย่างสนุกสนาน

“โอโห! พี่หยาง ความสัมพันธ์คืบหน้าเร็วมาก! “ตาของหลี่ เอ้อนิ้วเบิกกว้างและเดินมาด้านหน้าของเซี่ยหยาง พูดอย่างตก ตะลึง“คบกันแล้วเหรอ? เมื่อไรจะแต่งงาน! ? ”

“ยังไม่เร็วขนาดนั้น! “ใบหน้าของเซี่ยหยางเต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม รู้สึกว่าเขายังไม่ยอมตื่นเพราะได้กลิ่นหอมอันสดชื่น จากตัวเธอ

ในขณะนี้มีเสียงกรีดร้องมาจากแม่น้ำ เมื่อทั้งสองคนหันไปดู ก็เห็นเฉินเจียลื่นล้ม มีเสียงดังติ๊บ เธอตกลงไปในแม่น้ำ

เซี่ยหยางตกใจมากๆ รีบวิ่งไปที่แม่น้ำแล้วกระโดดลงไป แม่น้ำนี้ไม่ลึกมาก ลึกประมาณหนึ่งถึงสองเมตร แต่ถ้าคนที่ ตกลงไปในน้ำเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็น ก็จะอันตรายถึงชีวิตได้

สําหรับเขาที่เป็นเด็กชนบทและเติบโตมาพร้อมกับการจับปลา ในแม่น้ำ ทำให้เซี่ยหยางว่ายน้ำเก่งมาก หลังจากที่เขากระโดด ลงไป เขาก็รีบดำน้ำไปยังตำแหน่งของเฉินเจียอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปชั่วพริบตาเขาก็กอดเอวของเฉินเจียไว้ทั้งสองคนก็โผล่ หัวขึ้นมายังผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เซี่ยหยางกอดเธอไว้แล้วรีบว่าย ไปที่ชายฝั่ง หลังจากว่ายน้ำได้สักครู่เขาก็รู้สึกเฉินเจียไม่ได้ ดิ้นรนหรือตื่นตระหนกอะไรเลย

“เธอ? ”

“เธออะไร! “เฉินเจียหน้าแดง พูดด้วยความโกรธ”ฉันว่ายน้ำ เป็น คุณกระโดดลงน้ำอย่างรีบร้อนทำไม? คุณคิดจะแต๊ะอั๋งฉัน ใช่ไหม? ”

“ไม่ใช่ ฉันกลัวเธอจมน้ำเสียชีวิต” เซี่ยหยางจับจมูกตัวเอง ด้วยความเขินอายแม่งเอ๊ย แกล้งกันแบบนี้ไม่ได้นะ