บทที่4 แรกพบ

วันต่อมา

ปีเตอร์เรียกมาสกับเควินเข้ามาพบในห้องทํางานพร้อมกับยื่น รูปของพิมพ์ให้ทั้งสองคนดู

“เดี๋ยวนายสองคนไปรับผู้หญิงคนนี้ที่สนามบินนะ พอมาถึงก็พา มาพบฉันทันที่เข้าใจไหม”ปีเตอร์พูดด้วยน้าเสียงราบเรียบ

“ครับนาย” ทั้งสองคนรับคําพร้อมกันแล้วเดินออกจากห้องไป

ชัยวับกับกนกวรรณมาส่งพิมพ์ที่สนามบินประมาณเวลาห้าโมง

เย็นของวันเพราะเวลาที่อังกฤษต่างกับไทยหกถึงเจ็ดชั่วโมง

“ไปอยู่ที่โน้นดูแลตัวเองดีๆนะลูก”กนกวรรณเดินเข้าไปสวมกอด

พิมพ์

“ค่ะ คุณแม่”รับคำพร้อมกับส่งยิ้มให้

“แล้วอย่าลืมที่พ่อบอกไว้ล่ะ อย่าขัดใจคุณปีเตอร์เขาเด็ดขาด”ชัย วัช าอีกรอบหนึ่ง
“ค่ะ พิมพ์จะจำไว้” ชัยวัชเธอหลายครั้งแล้วตั้งแต่อยู่ที่บ้านจน มาถึงสนามบินเธอได้แต่รับคำเท่านั้น

“คุณพ่อกับคุณแม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะคะ พิมพ์เป็นห่วง” มองหน้า กนกวรรณกับชัยชน้ำตาคลอเบ้า

“ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่หรอก ไปเถอะได้เวลาแล้ว”ชัยวัชเอ่ยขึ้น

“ค่ะ พิมพ์ไปก่อนนะคะ พูดจบแล้วก็หมุนตัวเดินไปข้างหน้าน้ำตา ที่กั้นไว้ก็ค่อยๆเอ่อไหลออกมาอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างห้ามไม่ อยู่

พอพิมพ์ขึ้นไปนั่งบนเครื่องก็มองออกไปนอกหน้าต่างในหัวก็คิด ไปเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไรบ้างเมื่อไปถึงที่โน้น

ไม่นานพิมพ์ก็มาถึงสนามบินลงมาจากเครื่องพร้อมกับลาก กระเป๋าไปตรงทางออกมองหาคนของปีเตอร์ มาร์สกับเควินรออยู่ พอดี มองพิมพ์กับในรูปเทียบกันพอแน่ใจแล้วทั้งสองคนก็เดิน ตรงเข้าไปหาเธออย่างไม่ลังเล

“ขอโทษนะครับ ใช่คุณพิมพ์หรือเปล่าครับ”เควินถามเพื่อความ แน่ใจอีกที
“ใช่ค่ะ พิมพ์เอง” มองหน้าเควินที่จ้องมองเธอตาเป็นมัน

“เชิญทางนี้ครับ”เควินเดินนำเธอไปที่รถ

พิมพ์จึงเดินตามหลังไปขึ้นรถระหว่างอยู่ในรถพิมพ์ก็ไม่ได้ สอบถามอะไรเกี่ยวกับปีเตอร์ได้แต่นั่งเงียบๆไปเท่านั้น จนรถ แล่นมาจอดตรงลานจอดรถของคาสิโน พิมพ์ก็เดินตามหลังเค วินกับมาสไปจนถึงลิฟต์ระหว่างทางก็มีแต่คนมองเธอด้วยสาย ตาแปลกๆเหมือนเธอเป็นตัวประหลาด พอลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นสิบ เดินตรงไปจนสุดทางเดินก็เจอห้องของปีเตอร์ มาร์สกับเควินเปิด ประตูนำเธอเข้าไปในห้อง

“นายครับมาแล้วครับ”เควินเอ่ยบอกปีเตอร์ที่นั่งหันหลังให้อยู่

พอได้ยินอย่างนั้นปีเตอร์ก็หมุนตัวหันกลับมาแล้วก็ต้องสะดุดตา กับพิมพ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ปีเตอร์มองพิมพ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งเธอก็มองปีเตอร์ไม่วางตาเช่นกัน ต่างคนต่างมองสบตากัน จน มาร์สกับเควินหันมองหน้ากันสองคน

ปีเตอร์ยังคงมองสำรวจการแต่งตัวของพิมพ์ วันนี้เธอใส่เสื้อไหม พรมรัดรูปกับกางเกงยีนส์ขายาวและรองเท้าผ้าใบปล่อยผมยาว สลวยที่ยาวไปถึงด้านหลัง ส่วนหน้าก็แต่งอ่อนๆบวกกับปากนิด จมูกหน่อยยิ่งทำให้เธอดูเด็กและน่าจูบมากขึ้น และยิ่งเอวคอดกิ่ว นั้นถ้าเขาจับฟาดคงจะหักคามือเลยสินะ ปีเตอร์มองในหัวก็คิดไปพร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเอง

พิมพ์ได้แต่ยืนนิ่งให้เขามองสำรวจตัวเธอ จนเธอทำตัวไม่ถูก เพราะสายตาที่ปีเตอร์ใช้มองเธอเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปยัง ไงอย่างงั้น เธอยอมรับว่าปีเตอร์หล่อคมเข้มและดูดีมากคงเป็นที่ ถูกใจผู้หญิงหลายๆคน

พอปีเตอร์มองสำรวจจนพอใจแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงไป หยุดตรงหน้าพิมพ์ ยิ่งทำให้พิมพ์ประหม่ายิ่งขึ้นกว่าเดิมเงยหน้า ขึ้นมองหน้าปีเตอร์ที่ตัวสูงกว่าเธอ ปีเตอร์หันไปมองมาร์สกับเค

“นายสองคนออกไปรอข้างนอกก่อน” พูดพลางหันมามองหน้า พิมพ์

“ครับนาย” รับคำแล้วเดินออกไปพร้อมกันทั้งสองคน

พิมพ์ได้แต่มองมาร์สกับเควินเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เธออยู่ กับปีเตอร์ตามลำพังยิ่งทำให้เธอทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่

“พ่อเธอคงบอกหมดแล้วใช่ไหมว่าให้เธอมาทำอะไร” เดินไป หยุดด้านหลังพิมพ์พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมจากผมยาวสลวย ของเธอ
“ค่ะ คุณพ่อบอกว่าแล้วแต่คุณจะสั่งให้ฉันทํา” พยายามพูดด้วย

ทําเสียงปกติ

“ดี แล้วเธอคิดว่าจะทำอะไรให้คุ้มค่ากับเงินสิบล้านละ” เดินวนมา หยุดตรงหน้าเธอ

“ไม่ทราบค่ะ แล้วแต่คุณจะเห็นสมควรเถอะค่ะ” ก้มหน้าลงมอง

พื้นไม่อยากสบตากับเขา เอาแต่จ้องหน้าเธอ

“เธอรู้อะไรไหม เธอมันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัว”พูดพลาง หันหลังให้เธอ

พิมพ์ได้ยินอย่างนั้นถึงกับจุกที่คอน้ำตาคลอเบ้าพูดไม่ออกและ ก็ไม่อยากจะตอบโต้ใดๆเพราะเธอไม่มีสิทธิ์ตั้งแต่ที่เธอก้าวขาเข้า มาในที่ของเขาแล้ว

“เอาล่ะ ฉันจะให้เธอเริ่มงานเลยก็แล้วกัน เริ่มจากเป็นเด็กเสิร์ฟ ก่อนเลยก็แล้วกัน” พูดจบก็เดินไปเปิดประตูห้องเรียกมาร์สกับเค วินเข้ามาในห้อง

“นายสองคนพาพนักงานใหม่ไปเปลี่ยนชุดและพาไปที่แผนก เครื่องดื่มด้วย” มองหน้าพิมพ์แวบหนึ่ง

“ครับนาย “บอดี้การ์ดทั้งสองคนรับคำแล้วเดินนำหน้าพิมพ์ออกไปจากห้อง แต่ยังไม่ทันไปพ้นประตูปีเตอร์เรียกไว้ก่อน

“เดี๋ยวก่อน สำหรับห้องให้พักข้างๆห้องฉันนี้แหละ”มองหน้ามาร์ สกับเควิน

“ครับนาย”รับคำแล้วพากันเดินออกไปจนพ้นประตูแล้วปิดลง

พอออกมาจากห้องมาร์สกับเควินก็พาพิมพ์มารอตรงหน้าห้อง พักที่อยู่ข้างๆห้องของปีเตอร์ รอจนมีพนักงานเอาคีย์การ์ดห้อง มาให้แล้วก็เปิดประตูเข้าไป พิมพ์กวาดสายตามองไปทั่วห้องและ เดินสำรวจ ภายในห้องก็เหมือนโรงแรมที่พักทั่วไป มีเตียงนอน โต๊ะเก้าอี้หนึ่งชุด ตู้เสื้อผ้าและห้องน้ำ

ไม่นานก็มีพนักงานเอาชุดยูนิฟอร์มพนักงานเสิร์ฟมาส่งให้ถึงที่ ห้อง พิมพ์จึงรีบเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ พอเปลี่ยนเสร็จพิมพ์ก็ เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความไม่มั่นใจเพราะกระโปรงที่เธอ ใส่มันสั้นจนเห็นขาเรียวอ่อนของเธอ เรียกได้ว่าปิดมิดแค่สะโพก เท่านั้น พอมาร์สกับเควินเห็นถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ

“คุณค่ะ ฉันว่ากระโปรงมันสั้นเกินไป”พิมพ์มองหน้ามาร์สกับเค วันที่เอาแต่มองมาที่กระโปรงของเธอ

“คุณได้ยินที่ฉันพูดไหมคะ”พิมพ์ถามย้ำอีกที
“ผมว่าไม่นะครับ ทุกคนก็ใส่อย่างนี้เหมือนกันหมด”เควินรีบ

อธิบาย

“งั้นเหรอคะ ใส่ก็ใส่”พิมพ์จำใจใส่ทั้งที่ไม่มั่นใจเลยเพราะเธอไม่ เคยใส่สั้นขนาดนี้เลยมันโป๊เกินไปสำหรับเธอ

หลังจากนั้นมาร์สกับเควินก็พาเธอไปยังแผนกเครื่องดื่มที่อยู่อีก ชั้นหนึ่งของคาสิโน มาร์สกับเควินพาเธอไปแนะนำให้ผู้จัดการ แผนกรู้จักและสอนงานให้เธอ

“คุณแม็คครับ นี้คุณพิมพ์จะมาเป็นพนักงานเสริฟแผนกของ คุณ”เควินแนะนำพิมพ์ให้แม็ครู้จัก

“สวัสดีครับ “พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าให้พิมพ์จับ

“สวัสดีค่ะ “พิมพ์ทักทายแล้วยื่นมือไปจับมือแม็คตามมารยาท

“เอาล่ะ ผมฝากคุณพิมพ์ให้คุณดูแลต่อเลยก็แล้วกัน”เควินพู ดกับแม็ค

“ครับ ผมจะดูแลอย่างดีเลยล่ะ”หันมามองหน้าพิมพ์ด้วยสายตา

ยากที่จะคาดเดา
“เชิญครับคุณพิมพ์ผมจะสอนงานให้เอง” แม็คเดินนำหน้าพิมพ์ ไปยังเคาร์เตอร์บาร์

พอเสร็จธุระแล้วมาร์สกับเควินก็กลับขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องของปี เตอร์ทันที และรายงานเรื่องต่างๆของพิมพ์ให้ปีเตอร์ฟัง

“ดีมาก เดี๋ยวฉันจะลงไปดูสักหน่อย”ปีเตอร์ยกยิ้มมุมปาก

“ครับนาย”เควินกับมาร์สพยักหน้ารับทราบ

แม็คพาพิมพ์ไปแนะนำให้เพื่อนในแผนกรู้จักเธอ แต่สายตาทุก คนในแผนกกลับมองเธอด้วยความสงสัยอาจเป็นเพราะเธอเป็น คนต่างชาติที่มาทำงานที่นี้เพียงคนเดียวก็ได้

จากนั้นแม็คก็สอนงานเธอด้วยการแนะนำเครื่องดื่มต่างๆให้พิมพ์ รู้จักและวิธีการเสิร์ฟเครื่องดื่มต่างๆให้ลูกค้า ในระหว่างที่แม็ค สอนงานให้พิมพ์ก็แอบลอบมองเรียวขาสวยของเธอไม่วางตา โดยที่พิมพ์ไม่รู้ตัว