บทที่18 หน้าที่สำคัญ

วันต่อมา

พิมพ์ตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำความสะอาดห้องของปีเตอร์ เปิดประตู เข้าไปในห้องทำงานเจอแต่ความว่างเปล่า เธอจึงเดินไปเปิดประตู ห้องนอนแล้วเดินเข้าไปข้างใน ไปหยุดตรงปลายเตียงเห็นปีเตอร์ กำลังนอนหลับอยู่

พิมพ์แปลกใจปกติเขาจะตื่นเช้าแต่วันนี้ทำไมเขายังไม่ตื่น เธอ จึงเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงใช้มืออังหน้าผากปีเตอร์เบาๆก็ปกติดี เธอ จึงชักมือกลับกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่อยู่ๆก็ถูกดึงกระชาก แขนจนล้มลงไปบนเตียงอย่างรวดเร็ว

“คุณจะทำอะไรปล่อยนะ” ดันตัวปีเตอร์ออกจากตัวเอง

“ก็จะทำอย่างที่เราเคยทำกันทุกคืนไงล่ะ” ยื่นหน้าเข้าไปหอม แก้มพิมพ์หนึ่งฟอด

“คุณจะทำแบบนั้นอีกไม่ได้นะคะ ถ้าคุณโรสรู้เข้าเธอจะเสียใจ ” พูดออกไปตามตรงเพราะถ้าเขารักโรสมากพอเขาจะไม่ทำมันอีก

ปีเตอร์ได้ยินอย่างนั้นถึงกับชะงักเล็กน้อย แล้วถอยห่างออกจาก ตัวพิมพ์ช้าๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีพิมพ์ได้แต่มองตามหลังปีเตอร์แล้วถอนหายใจเบาๆ การกระทำ ของปีเตอร์ยิ่งตอกย้ำว่าเขารักโรสมากจริงๆ

พิมพ์ลุกขึ้นจากเตียงแล้วจัดการทำเตียงให้เข้าที่เข้าทางจน เรียบร้อยแล้วออกไปชงกาแฟวางไว้บนโต๊ะทำงานให้ปีเตอร์ หลัง จากนั้นเธอก็ไปทําในส่วนต่างๆของห้อง

พอปีเตอร์ออกมาจากห้องนอนก็เดินตรงไปที่โต๊ะทำงานยกแก้ว กาแฟนมาดื่ม แต่ตากลับมองไปที่พิมพ์ที่กำลังเช็ดทำความ สะอาดโต๊ะ นึกถึงคำพูดของพิมพ์เมื่อกี้มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก จนเขาเริ่มสับสนในตัวเอง

“อย่าลืมไปหาโรสที่ห้องล่ะ เผื่อเขามีปัญหาอะไรจะได้ใช้เธอ” นั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน

“ค่ะ”รับคำแล้วทำงานต่อ

หลังจากที่ทำความสะอาดห้องปีเตอร์เสร็จพิมพ์ก็ตรงไปยังห้อง ของโรสทันที เคาะประตูห้องสองสามที่ไม่นานโรสก็เปิดประตู ออกมา

“พิมพ์เองเหรอ เข้ามาฉันกำลังแต่งหน้าอยู่พอดีเลย” เดินนำ พิมพ์เข้าไปในห้อง
“คุณโรสมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยนะคะ” กวาดสายตามอง ไปทั่วห้อง จนมาหยุดตรงรองเท้าส้นสูงหลายคู่ที่สวยสะดุดตา วางเรียงรายกันอยู่บนพื้นห้อง และชุดที่วางเตรียมอยู่บนเตียง ที่ มีความหรูหรามีสไตล์ในแบบของเธอ สมแล้วกับที่เป็นนางแบบ จริงๆ

“จริงๆ ฉันว่าเธอไม่ต้องมาคอยดูแลอะไรฉันหรอก “พูดไปตาม ตรงไม่รู้ปีเตอร์จะห่วงอะไรเธอนักหนา

“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณปีเตอร์สั่งฉันก็ต้องทำตาม” เธอมีหน้าที่ทำ ตามที่เขาสั่งเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ขัดหรือโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น

“ก็ได้ถ้าอย่างงั้น วันนี้เธอไปเที่ยวห้างกับฉันก็แล้วกัน”หันหน้า ไปส่งยิ้มให้พิมพ์

“ค่ะ” ได้แต่ยืนมองโรสอยู่ห่างๆ

“นั่งลงก่อนสิ” เธอแต่งหน้านานกลัวพิมพ์จะยืนแล้วเมื่อย

“ขอบคุณค่ะ ” นั่งลงบนเก้าอี้มุมหนึ่งของห้อง

หลังจากที่โรสแต่งหน้าแต่งตัวเสร็จก็ชวนพิมพ์ไปยังห้องของปี เตอร์ ทั้งคู่เปิดประตูเข้าไปในห้อง ปีเตอร์กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ ทำงานอยู่เงียบๆ
“ปีเตอร์ค่ะ ฉันจะไปช้อปปิ้งขอยืมรถหน่อยนะคะ ” เดินไปหยุด ตรงหน้าโต๊ะทำงานปีเตอร์

“ผมว่าให้เควินกับมาร์สขับไปส่งดีกว่า คุณไม่ต้องขับเอง หรอก”เงยหน้าขึ้นจากเอกสารมองหน้าโรส

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเกรงใจ” จะอะไรนักหนาเธอจะขับเองไม่เห็นจะ เป็นไรเลย

“เอาอย่างนี้ดีกว่าผมจะไปด้วยจบนะ” วางงานตรงหน้าแล้วลุกขึ้น ยืนทันที

“ก็ได้ค่ะ ฉันคงห้ามคุณไม่ได้แล้วล่ะ” โรสมองค้อนปีเตอร์ทีหนึ่ง

“ไปกันเถอะ”ปีเตอร์เดินนำไปที่ประตู

“พิมพ์ตามมาสิ”โรสหันไปบอกพิมพ์ที่ยืนอยู่อีกมุมของห้อง

“ค่ะ” เดินตามหลังปีเตอร์กับโรสไปห่างๆมองด้านหลังของทั้งคู่ มันช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน

พอมาถึงที่รถตู้พิมพ์ก็เข้าไปนั่งด้านในหลังสุด ส่วนปีเตอร์กับ โรสนั่งอยู่ด้วยกัน ตรงเบาะด้านหน้าเธอ พิมพ์ได้แต่มองปีเตอร์พูดคุยกับโรสอย่างมีความสุข จากนั้นก็หันไปมองข้างทาง

ใช้เวลาไม่นานรถก็แล่นเข้าไปจอดตรงลานจอดรถของห้าง สรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ปีเตอร์จับมือโรสลงไปก่อน พิมพ์ กําลังจะก้าวลงจากรถแต่เท้าเธอกลับสะดุดกับขอบประตูรถ เควิน จึงรีบเดินเข้าไปรับตัวพิมพ์ทําให้พิมพ์ตกอยู่ในอ้อมแขนของเควิน ไปโดยปริยาย

ปีเตอร์หันไปเห็นพอดี จึงส่งสายตาไม่พอใจให้เควิน เขาจึงรีบ ถอยออกห่างจากตัวพิมพ์ทันที

“ขอบคุณมากนะคะ คุณเควินที่ช่วยฉันไว้” พิมพ์ส่งยิ้มให้เควิน

“ไม่เป็นไรครับ” ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“จะคยกันอีกนานไหม ไปได้แล้ว” หันไปมองหน้าพิมพ์กับเควิน ด้วยความไม่พอใจ

พิมพ์จึงหลบสายตาก้มหน้าลงแล้วเดินตามหลังเขาไปติดๆ โรสเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าเป็นร้านแรก เดินเลือกชุดได้ ประมาณสิบชุด จากนั้นก็เอาไปลองใส่ในห้องลองเสื้อผ้าของร้าน ปีเตอร์จึงนั่งรออยู่ตรงเก้าอี้หน้าห้องลองชุด
“เป็นไงคะ สวยไหม”โรสเดินออกมาจากห้องลองชุดพร้อมกับใส่ ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงสั้นเหนือหัวเข่า ยิ่งส่งให้เธอดูเซ็กซี่ มากขึ้นหมุนตัวให้ปีเตอร์ดู

สวยมากเลย คุณใส่อะไรก็สวยหมดแหละ”ปีเตอร์มองโรสตั้งแต่ หัวจรดเท้าไม่วางตา

พิมพ์ได้แต่มองทั้งคู่ที่กำลังส่งสายตาให้กัน อยู่ทางด้านหลัง ปีเตอร์เงียบๆ เท่านั้น ไม่นานโรสก็ลองชุดเสร็จ พอเลือกชุดที่ อยากได้แล้วก็ไปชาระเงินต่อ

พิมพ์จึงรับหน้าที่หิ้วถือถุงใส่เสื้อผ้าของโรสทั้งหมด จากนั้นปี เตอร์กับโรสก็เดินออกจากร้านไป

“คุณพิมพ์ครับให้ผมช่วยถือดีกว่า”มาร์สยื่นมือไปเพื่อรับถุงจาก

พิมพ์

“ก็ได้ค่ะ “พิมพ์ยื่นถุงไปให้มาร์สช่วยถือหนึ่งถุงเท่านั้นที่เหลือ เธอก็ถือไว้เหมือนเดิม

การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของปีเตอร์ที่หันหลังไปมอง พิมพ์พอดี ทําให้เขาเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น เห็นมาร์สเข้าใกล้เธอ
พิมพ์เดินตามหลังปีเตอร์กับโรสไปติดๆ จึงเห็นปีเตอร์ใช้แขน ข้างหนึ่งโอบเอวโรสแล้ว เดินไปข้างหน้าอย่างมีความสุข เข้าร้าน นั้นออกร้านนี้ จนมาถึงร้านขายรองเท้า ปีเตอร์นั่งยองๆจับเท้า ของโรสแล้วสวมรองเท้าให้เธอลอง เธอได้แต่ยืนมองการกระทํา ของปีเตอร์ที่ทําให้โรสแล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่น เธอคงไม่มี โอกาสแบบนั้น

“อ้าว คุณพิมพ์ ออะไรเยอะแยะมาผมถือให้ หลุยส์เดินเข้าไป แย่งถุงในมือพิมพ์มาถือเอง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันถือเองดีกว่า”ยื่นมือเข้าไปจะแย่ง งดิน

“ผมถือให้ดีกว่า ผมอยากรู้จริงๆว่าใครกล้าใช้งานคนสวยอย่าง คุณพิมพ์ได้ลงคอ ถ้าเป็นผมนะ ผมจะไม่ให้คุณพิมพ์ทําอะไรเลย ให้นั่งสวยๆอยู่บ้านก็พอ” พูดเสียงดังหันไปมองหน้าปีเตอร์กับโรส ที่กําลังช่วยกันลองรองเท้าอยู่ใกล้ๆ

ปีเตอร์กับโรสถึงกับชะงักกับคำพูดของหลุยส์แล้วหันไปมอง หลุยส์กับพิมพ์พร้อมกัน ปีเตอร์มองถุงใส่เสื้อผ้าของโรสที่ไปอยู่ ในมือของหลุยส์แล้ว เริ่มไม่พอใจขึ้นมาทันที ส่วนโรสก็เริ่มอึด อัดที่เห็นหน้าหลุยส์เหมือนกัน

“โรสเอาคู่นี้แหละค่ะ ” ถอดรองเท้าออกแล้วเปลี่ยนใส่รองเท้าคู่ เดิมของตัวเอง แล้วยื่นรองเท้าคู่ใหม่ให้พนักงานไปจัดใส่กล่อง หลังจากทําระเงินเสร็จปีเตอร์ รับถุงใส่รองเท้ามาถือไว้เอง

“แล้วจะไปร้านไหนต่อไหม” ปีเตอร์ถามเผื่อเธอจะต้องการอะไร

อีก

“ไม่แล้วล่ะค่ะ ไปหาอะไรทานก่อนกลับสักหน่อยดีไหมคะ” ส่ง ยิ้มให้ปีเตอร์

“ได้สิ ตามใจคุณก็แล้วกัน” ยื่นมือไปจับมือโรสแล้วเดินออกไป

พอปีเตอร์กับโรสเดินออกจากร้านพิมพ์กับหลุยส์ก็เดินตามหลัง ไปติดๆ

“เดี๋ยวก่อน” อยู่ๆหลุยส์ก็พูดขึ้นเสียงดัง

ปีเตอร์กับโรสจึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหลุยส์เป็นตาเดียวกัน

“ฉันกับคุณพิมพ์เรามีนัดกัน เอาของพวกนี้ไปถือแทนก็แล้วกัน” หลุยส์ยื่นถุงในมือให้เควินกับมาร์สไปถือแทน

พิมพ์ได้แต่ยืนนิ่งตกใจกับคำพูดของหลุยส์เธอไม่ได้นัดอะไรกับ เขาสักหน่อย ส่วนปีเตอร์พอได้ยินอย่างนั้นก็ขมวด