บทที่17 รักเราสามคน
พอตกเย็นปีเตอร์พาโรสไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ทั้ง สองพูดคุยกันอย่างมีความสุขตามประสาคนไม่ได้เจอกันหลายปี
“ผมอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม” ปีเตอร์อถามออก
ไปตรงๆ
“โรสว่าเป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีกว่าค่ะ” เธอไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ หลุยส์กับปีเตอร์ต้องมาทะเลาะกันอีก
“ทำไมล่ะหรือว่าคุณมีแฟนใหม่แล้ว” เขาหวังว่าโรสจะมีความ รู้สึกดีๆให้เขาอยู่บ้าง
“ไม่มีค่ะ แต่ว่าโรสไม่อยากเป็นตัวปัญหาให้คุณอีก” ถึงเรื่องมันจะ ผ่านมานานแล้วแต่เธอก็อดโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นหนึ่งในสาเหต ให้หลุยส์กับปีเตอร์ต้องมาผิดใจกัน
“เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วคุณยังไม่เลิกโทษตัวเองอีกเห รอ”เรื่องทุกอย่างมันก็เป็นเพราะหลุยส์นั้นแหละที่ทำให้โรสเลิก แล้วมาคบกับเขา
“ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่อยากจะพูดถึงมันอีก” เธอไม่อยากจะรื้อฟื้น เรื่องเดิมๆขึ้นมาอีก
“ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะว่าผมยังรู้สึกดีกับคุณอยู่” บอกออกไป ตามความรู้สึก
“ขอบคุณนะคะ ที่ยังรู้สึกดีๆต่อกันอยู่ แต่ฉันอยากให้คุณเจอคนที่ คู่ควรกับคุณมากกว่า” เธอหายไปตั้งหลายปี กว่าปีเตอร์จะเจอคน รักใหม่แต่เขากลับยังไม่มีใครเลยเธอไม่อยากจะเชื่อ
“ผมมองไม่เห็นใครเลยนอกจากคุณ” ยกยิ้มมุมปาก
โรสได้แต่ส่ายหน้าให้กับคำพูดของปีเตอร์ จากนั้นก็นั่งทาน อาหารตรงหน้าไปเงียบๆ โดยมีสายตาจากใครคนหนึ่งแอบมอง อยู่ห่างๆ
หลังจากทานอาหารเสร็จโรสขอปลีกตัวออกมาเพื่อไปเข้า ห้องน้ำ กำลังเดินไปตามทางเดินอยู่ๆก็มีคนกระชากแขนเธอดึง เข้าไปหลบมุมที่ลับตาคนดึงตัวเธอไว้ติดกับกำแพงไม่ให้ดิ้นหนี โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว แต่พอเห็นว่าเป็นใครถึงกับเบิกตาโต
“หลยส์! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” พยายามดิ้นให้หลุดจากการ กักกันด้วยแขนของเขา
“ไม่ปล่อยจะทำไม ผมไม่คิดเลยว่าคุณกลับมาแล้วจะคบกับไอ้ปี เตอร์อีก” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆโรส
“ฉันบอกให้ปล่อยไง” ทั้งดิ้นทั้งดันให้หลุดจากการเกาะกุมของ หลุยส์
“ผมว่าเรามาทบทวนความหลังกันสักหน่อยดีกว่า” ยื่นหน้า เข้าไปประกบจูบริมฝีปากโรสทันที
“อื้อ”ได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอ ทั้งดิ้นทั้งดันให้หลุยส์ออกไป จากตัว
หลุยส์ทั้งดูดทั้งกลืนริมฝีปากของโรสจนเธอหยุดดิ้นและอ่อน ระทวยโอนเอนจนยืนไม่ไหว เขาจึงถือโอกาสโอบเอวเธอเข้าหา ตัวเองจนแนบชิดติดกันจนไม่มีช่องว่างเหลืออยู่ ไม่นานก็ถอนริม ฝีปากออกมองหน้าโรสที่หลับตาพริ้มอยู่
“เป็นไงจูบผมยังเหมือนเดิมไหม” จ้องหน้าโรส
“หลีกทางฉันจะกลับ” ผลักหลุยส์ออกห่างจากตัวแล้วเดินออก ไป แต่หลุยส์กลับเดินตามไปดึงแขนเธอไว้
“หยุดทําอย่างนี้สักทีเถอะ คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ “สะบัดแขนออกจากมือหลุยส์
“ผมอยากให้เรากลับมาเหมือนเดิม” พูดไปตามความรู้สึก เขาเคย เสียเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เขาจะเอาเธอกลับคืนมาให้ได้
“เรื่องของเรามันจบไปตั้งนานแล้ว อย่ารื้อฟื้นให้เสียเวลาอีก เลยค่ะ” หันหลังให้หลุยส์จะเดินออกไปแต่หลุยส์กลับเดินเข้าไป สวมกอดด้านหลังเธอไว้แน่น
“ปล่อยนะ” ดิ้นจับมือหลุยส์ออกให้พ้นตัวแต่ไม่เป็นผล
ทำไมคุณยังรักมันอยู่ใช่ไหม” ถามด้วยความโมโห ”
“จะรักหรือไม่รักมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย” เธอไม่รู้ว่าทำไม หลุยส์ถึงทำอย่างนี้อีก เรื่องของเธอกับเขามันจบไปตั้งแต่ที่เขา เอาผู้หญิงไปนอนกกในห้องเมื่อหลายปีก่อนแล้ว
“ปล่อยโรสเดี๋ยวนี้เลยนะ” ปีเตอร์เดินเข้าไปเห็นหลุยส์กำลังกอด โรสไว้แน่น
หลุยส์ได้ยินอย่างนั้นก็ยอมปล่อยแต่โดย แล้วมองหน้าปีเตอร์ ด้วยความไม่พอใจ ส่วนโรสพอเป็นอิสระแล้วก็เดินเข้าไปหาปี เตอร์ทันที
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”ปีเตอร์ถามโรสด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไรค่ะ “เดินไปยืนข้างๆปีเตอร์
‘คนเขากําลังจะระลึกความหลังกัน แกจะมาเลือกทําไม” หลุยส์ พูดออกไปด้วยความโมโห ถ้ารู้ว่าโรสจะกลับไปหาปีเตอร์ตั้งแต่ แรก เขาน่าจะฆ่าปีเตอร์ให้ตายในวันนั้น ไม่ปล่อยให้มาเป็นมาร ขัดขวางเขาอย่างนี้หรอก
“ฉันก็ไม่อยากเชือกเท่าไหร่หรอก ถ้าผู้หญิงเขายอมนาย” เขารู้ ว่าหลุยส์ยังรักโรสอยู่ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาเหมือนกัน ขึ้นอยู่ กับว่าโรสจะเลือกใครก็เท่านั้นเอง
” ยอมหรือไม่ยอมแล้วมันเรื่องอะไรของแก”เดินปรี่เข้าไปหาปี เตอร์พร้อมกับจับดึงคอเสื้อปีเตอร์ไว้พร้อมกับจ้องหน้าด้วยความ โกรธ
ส่วนปีเตอร์ก๋ามือแน่นจ้องตากลับด้วยความโกรธกาลังจะต่อย หน้าหลุยส์แด่โรสห้ามไว้ก่อน
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ” โรสเดินเข้าไปผลักหลุยส์ออกจากตัวปีเตอร์ แรงๆ จนหลุยส์เซจึงยอมปล่อย
“คุณคงรักมันมากสินะ” หลุยส์มองหน้าโรสกับปีเตอร์สลับกันไป
มา
“ผมว่าเรากลับกันเถอะ” ปีเตอร์จับมือโรสแล้วเดินออกไป
หลุยส์ได้แต่ยืนมองโรสกับปีเตอร์เดินออกไปเท่านั้น จากนั้นก็ เดินกลับไปที่รถของตัวเอง ส่วนโรสกับปีเตอร์พอขึ้นไปนั่งบนรถ ต่างคนก็ต่างเงียบไม่พูดไม่จา แต่อยู่ๆโรสก็พูดทำลายความเงียบ
“ฉันไม่น่ากลับมาเลยค่ะ” รู้สึกว่าตัวเองจะทำให้เรื่องบานปลาย ไปกันใหญ่
“คุณอย่าโทษตัวเองเลย คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย” ปีเตอร์ยื่นมือ ไปจับมือโรส
“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ” ส่งยิ้มให้ปีเตอร์
เหตุการณ์เมื่อกี้แสดงให้เห็นว่าหลุยส์ยังคงรักโรสไม่เปลี่ยน แแปลง ถึงแม้ว่าเธอจะเคยคบกับปีเตอร์หลังจากเลิกกับหลุยส์มา แล้วก็ตาม
ด้านพิมพ์กำลังเดินเล่นผ่อนคลายอารมณ์อยู่บริเวณสวน สาธารณะแห่งหนึ่งที่ปีเตอร์เคยพาเธอมานั่งเล่น นั่งลงตรงม้า นั่งในหัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เธอพยายามทำใจให้อยู่ใน สถานการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้นให้ได้ แม้ว่าเธออยากจะไปให้พ้น จากตรงนี้มากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ทำไม่ได้ เพราะไม่อยาก ทำให้พ่อกับแม่ลำบาก ต้องมาใช้หนี้ก้อนนี้ที่ไม่รู้ว่าชาติไหนจะใช้ เขาหมด
แต่อย่างน้อยตัวเธอก็สามารถใช้หนี้แทนได้ และอีกอย่างเธอก็ ยังได้ตอบแทนพระคุณของคนที่ชุบเลี้ยงเธอมาจนโตจากบ้านเด็ก กำพร้า เธอจะต้องปิดตายหัวใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลไปตามปี เตอร์ให้ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นเธอจะต้องเจ็บปวดไม่มีทางสิ้นสุด
นั่งเล่นสักพักเธอก็เดินออกไปจากสวนแล้วเดินไปรอรถแท็กซี่ เพื่อกลับคาสิโน แต่อยู่ๆก็มีรถที่คุ้นตามาจอดตรงหน้าเธอ พร้อม กับลดกระจกรถลงเธอจึงเห็นว่าเป็นใคร
“คุณหลุยส์” เธอไม่ได้เจอเขาตั้งนานแล้วอีกอย่างปีเตอร์สั่งห้าม เธอไม่ให้เข้าใกล้เขาอีก
“คุณจะไปไหน เดี๋ยวผมไปส่ง” เขาแค่อยากไปส่งเธอไม่อยากให้ แท็กซี่ให้เสียเวลา
“ก็ได้ค่ะ” ที่เธอยอมไปเพราะไม่อยากรอแท็กซี่ แล้วอีกอย่างเริ่ม จะมืดแล้วด้วย
“ผมว่าเราไปหาอะไรทานกันก่อนดีไหม ผมเลี้ยงเอง” เขาแค่ อยากจะมีเพื่อนทานก็เท่านั้นเอง
“จะดีเหรอคะ ฉันไม่อยากรบกวนคุณ” แค่ให้เขาไปส่งก็เกรงใจจะ แย่แล้วยังจะเลี้ยงมื้อเย็นอีก
“สิครับ ผมหิวมากเลยตอนนี้ ไปทานเป็นเพื่อนผมนะครับ” หัน หน้ามาส่งยิ้มให้พิมพ์
“ก็ได้ค่ะ” เธอก็ไม่อยากจะรีบกลับเหมือนกัน
หลุยส์ขับรถเข้าไปจอดตรงลานจอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่ง พิมพ์เดินตามหลังหลุยส์ไปติดๆ จนเลือกโต๊ะนั่งได้ พิมพ์จึงนั่ง ตรงข้ามหลุยส์หยิบเมนูขึ้นมาแล้วสั่งอาหารกับเครื่องดื่มไปตาม มารยาทเท่านั้น ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟจากนั้นทั้งคู่ก็ทานไปคุย ไป
“คุณพิมพ์สบายดีนะครับ” เขามองหน้าพิมพ์ที่ไม่ค่อยจะสดใส มากนัก
“ค่ะ ฉันสบายดี เงยหน้าขึ้นมองหน้าหลุยส์พร้อมกับส่งยิ้มให้
“ทานเยอะๆนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ” มองอาหารในจานพิมพ์ที่ยัง เหลือเยอะอยู่
“ขอบคุณนะคะ สำหรับอาหารมื้อนี้” มองหน้าหลุยส์
“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ” มองหน้าพิมพ์ไม่วางตาเขาอยากจะรู้ ความสัมพันธ์ของพิมพ์กับปีเตอร์จริงๆว่าทั้งสองคนมีอะไรกันหรือเปล่า
ด้านปีเตอร์พอมาถึงคาสิโนก็ไปส่งโรสที่ตรงหน้าห้องพักของ
เธอ
“เดี๋ยววันพรุ่งนี้ ผมจะให้พิมพ์มาคอยอยู่ดูแลคุณดีกว่า คุณจะใช้ อะไรเธอก็ตามใจคุณเลยนะ” เวลาโรสไปไหนมาไหนจะได้มีคน คอยช่วยเหลือ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันว่ามันไม่จำเป็น” เธอไม่อยากรบกวนใคร
“จําเป็นสำหรับคุณแล้ว ผมทำให้ได้ทุกอย่าง” มองหน้าโรส อย่างมีความหมาย
ก็ได้ค่ะ ตามใจคุณฉันขอตัวก่อนนะคะ” เปิดประตูห้องเข้าไป ”
“ฝันดีนะ “ส่งยิ้มให้โรส
“เช่นกันค่ะ” ปิดประตูห้องลงแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงยกมือขึ้น มาจับริมฝีปากของตัวเอง ที่หลุยส์เพิ่งจูบไปเมื่อกี้มันทำให้เธอ รู้สึกหลากหลายจนบอกไม่ถูก
พอโรสเข้าห้องไปปีเตอร์ก็ตรงไปยังห้องของพิมพ์ทันทีเคาะประตูไปหลายทีแต่ไม่มีใครเปิด เขาจึงโทรให้พนักงานเอา คีย์การ์ดสำรองมาให้ถึงหน้าห้องพอเปิดประตูเข้าไปก็เจอแต่ ความว่างเปล่า ทำให้เขาเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเสียดื้อๆที่ไม่เจอเธอ
ส่วนพิมพ์หลังจากทานอาหารเสร็จหลุยส์ก็พาเธอนั่งรถเล่นชม บรรยากาศรอบเมืองตอนกลางคืน แล้วเลยไปส่งเธอตรงหน้าคาสิ
โน
“ขอบคุณมากนะคะ สำหรับวันนี้หันไปส่งยิ้มให้หลุยส์แล้วเปิด ประตูลงจากรถ
“ไว้เจอกันอีกนะครับ” พูดจบแล้วก็ขับรถออกไป
ยืนส่งจนรถลับตาไปพิมพ์จึงเดินเข้าไปในคาสิโน ตรงเข้าไป ในลิฟต์กดไปยังชั้นที่ตัวเองพักอยู่พอลิฟต์เปิดออก เธอก็เดินไป ยังห้องของตัวเองทันที พอเปิดประตูห้องเข้าไปเธอถึงกับสะดุ้ง ตกใจที่เห็นปีเตอร์นั่งอยู่ในห้องของเธอ
“คุณเข้ามาได้ยังไงคะ แล้วเข้ามาทำไม”พิมพ์ถามออกไปด้วย ความแปลกใจ
“เธอไปไหนมาฉันรออยู่ตั้งนานถามด้วยความไม่พอใจ
“คือฉันไปเดินเล่นค่ะ” เธอไม่บอกเขาเด็ดขาดว่าเธอไปไหนกับ หลุยสมาบ้าง
“งั้นเหรอ วันพรุ่งนี้หลังจากที่เธอทํางานของเธอเสร็จก็ไปอยู่ คอยดูแลโรสด้วย” ยืนหันหลังให้พิมพ์
“ค่ะ” เขาคงจะรักมากถึงกับต้องให้เธอไปคอยดูแลรับใช้
แค่นี้แหละที่ฉันจะมาบอก” พูดจบแล้วก็เดินผ่านหน้าพิมพ์ออก ” ไปจากห้อง
พิมพ์ได้แต่มองหลังปีเตอร์เดินออกไปจากห้อง ที่เขาเข้ามารอ เธอถึงข้างในห้องเพื่อมาบอกเรื่องแค่นี้ แต่คงจะสำคัญสำหรับ เขามากสินะ แต่เธอกลับรู้สึกใจหายกับอาการเฉยชาของปีเตอร์ที่ ทำกับเธอ ไม่เหมือนก่อนหน้านั้นก่อนที่โรสจะกลับมา
ส่วนปีเตอร์หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ล้มตัวลงนอนแต่กลับ นอนไม่หลับ เพราะอยู่ๆก็นึกถึงหน้าพิมพ์ขึ้นมาและบทรักที่เขา กับเธอบรรเทิงร่วมกันทุกคืน พยายามข่มใจแล้วหลับตาลง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ