บทที่16 คนสําคัญ
หลายวันต่อมา
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาระหว่างที่พิมพ์ป่วยปีเตอร์ก็คอยดูแล เธอเป็นอย่างดี ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีกับเขามากขึ้น จนยากที่จะห้าม ความรู้สึกข้างในของตัวเองได้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับ เธอมากไปกว่าที่เป็นอยู่เลยก็ตาม สําหรับเขาแล้วเธอคงเป็นได้ แค่ลูกหนี้กับคู่นอนเท่านั้น
พิมพ์ลุกลงจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่าหลังจากตกอยู่ใน บทรักของปีเตอร์ทั้งคืน หันไปมองหน้าปีเตอร์ที่นอนหลับสนิทอยู่ บนเตียงแวบหนึ่ง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายตัว เอง
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ทั้งสองคนก็มานั่งทานอาหารเช้า ด้วยกันอยู่ในห้องทํางานของปีเตอร์ ดรงโซฟามุมหนึ่งของห้อง ปีเตอร์หันหน้าไปเห็นปากพิมพ์เลอะมีเศษขนมปังติดอยู่พอดี จึง ยื่นหน้าเข้าใกล้ๆหน้าเธอ
“จะทําอะไรคะ” มองหน้าปีเตอร์ทําตาปริบๆ
“ฉันจะเช็ดปากให้เธอไงล่ะ” ประกบจูบริมฝีปากพิมพ์ทันที
“อื้อ”ได้แต่เปล่งเสียงอยู่ในลำคอพร้อมกับหลับตาลงรับสัมผัสจากริมฝีปากของเขาที่ดูดกลืนริมฝีปากของเธออย่างหิว กระหายโดยไม่มีท่าทีจะยอมถอนริมฝีปากออกสักที
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ปีเตอร์จึงจำใจถอนริมฝีปากตัวเอง ออกจากริมฝีปากพิมพ์ แล้วหันไปมองตรงประตูห้องมาร์สเดินเข้า มาพอดี
นายมีคนมาขอพบครับ”
“ใคร”ถามด้วยความสงสัยเช้าขนาดนี้ใครมาขอพบเขา
“เซอร์ไพร์สค่ะ”ร่างสูงสมส่วนหุ่นนางแบบเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้ปีเตอร์
“โรส”เรียกชื่อแล้วรีบลุกขึ้นจากโซฟาเดินเข้าสวมกอดโรสไว้ แน่น แล้วผลักออกมองสบตากันอย่างมีความหมาย
พิมพ์ได้แต่นั่งมองปีเตอร์กับโรสที่ดูจะสนมสนมรักใคร่กันมาก ด้วยความแปลกใจ สงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“โรสคุณจะมาทำไมไม่บอกผมก่อน ผมจะได้ไปรับ” เขาไม่คิด เลยว่าโรสจะกลับมาโดยที่ไม่บอกเขาสักคำ
“ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ” ส่งยิ้มให้ปีเตอร์
“ผมคิดถึงคุณจังเลย นึกว่าคุณจะลืมผมแล้วซะอีก”เข้าสวมกอด โรสอีกครั้งยิ้มด้วยความดีใจ
“ไม่มีทางทีโรสจะลืมคุณหรอกค่ะ” ที่เธอกลับมาเพราะได้ทำตาม ความฝันของตัวเองสำเร็จแล้วต่างหาก
“ผมก็เหมือนกัน” ส่งสายตาให้โรสอย่างมีความหมาย
“แล้วนั้นใครคะ”หันหน้าไปมองพิมพ์ที่นั่งอยู่ด้วยความสงสัย
“เอ่อ แม่บ้านผมเอง มานั่งก่อนสิ” จับมือโรสไปนั่งลงตรงโซฟา
พิมพ์จึงรีบลุกขึ้นยืนจะให้นั่งต่ออีกก็คงจะไม่เหมาะสมนัก เพราะ ดูจากท่าทางแล้วดูเธอจะเป็นคนพิเศษของปีเตอร์
“คุณทานอะไรมาหรือยัง ทานอาหารเช้ากับผมไหม” ปีเตอร์มอง หน้าโรสไม่วางตา
“โรสขอเป็นกาแฟสักแก้วจะดีกว่าค่ะ” เธอไม่ค่อยหิวเพราะทาน จากบนเครื่องมาบ้างแล้ว
“เธอไปชงกาแฟให้โรสหน่อย ชงเหมือนที่ฉันดื่มทุกวันนั้น แหละ” หันไปบอกพิมพ์
“ค่ะ” เดินไปตรงเคาน์เตอร์แล้วลงมือชง พอชงเสร็จก็เอาไปวาง ไว้บนโต๊ะตรงหน้าโรส
“เธอออกไปก่อนถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา” บอกด้วยน้ำเสียง
ราบเรียบ
“ค่ะ” พิมพ์รีบเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องของตัวเอง
“เธอสวยน่ารักดีนะคะ แน่ใจนะคะว่าเป็นแค่แม่บ้านโรสถามแกม หยอก
“คุณจะสนใจทำไม มาคุยเรื่องของคุณดีกว่า” พยายามเปลี่ยน
เรื่องคุย
“ก็ได้ค่ะ”ยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม
“คุณมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วมีที่พักหรือยัง ถ้าไม่มีพักที่นี้ก็ได้ นะ” ปีเตอร์ถาม คำถามโรสออกไปรัวๆด้วยความอยากรู้
“แม้ใจเย็นๆสิคะ ถามเป็นชุดขนาดนี้ฉันไม่รู้จะตอบคำถามไหน
ก่อนดี”ยิ้มขำๆ
“ก็ผมอยากรู้นี้ คุณไปอยู่ฝรั่งเศสตั้งหลายปี” โรสกับเขาไม่เจอ กันหลายปีแล้วเพราะเธอย้ายไปอยู่ที่นั้นทั้งครอบครัว เธอก็เลย ถือโอกาสเรียนต่อที่ฝรั่งเศสและได้เป็นนางแบบอย่างที่เธอ ต้องการสนใจ
“ฉันลงมาจากเครื่องก็ตรงมาที่นี้เลยค่ะ และก็จะมาพักที่นี้ด้วย พอจะมีห้องว่างไหมคะ” ตอบไปตามตรงที่เธอไม่บอกเขาก่อนก็ เพราะอยากจะเซอร์ไพร์ส
“มีสีสำหรับคุณมีอยู่แล้ว คุณจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้ตามใจคุณ เลย” จ้องหน้าโรส
“แน่ใจนะคะ ฉันจะได้ไม่ต้องเสียตังไปพักที่อื่น” จ้องหน้าปีเตอร์ กลับ
“แน่ใจสิ เดี๋ยวผมโทรเช็คก่อนว่ามีห้องไหนว่างอยู่บ้าง” พูดจบก็ เดินไปหยิบโทรศัพท์โทรไปถามพนักงานด้วยตัวเอง
“ว่ายังไงบ้างคะ” ถามหลังจากที่ปีเตอร์วางสาย
“มีว่างหนึ่งห้องพอดี แต่ผมจะให้คุณพักห้องข้างๆผมนี้ดีกว่า เดี๋ยวผมมานะ”
“ค่ะ” โรสได้แต่มองหลังปีเตอร์เดินออกไปจากห้อง
ปีเตอร์เดินออกมาจากห้องเจอเควินกับมาร์สยืนอยู่ข้างนอกพอดี
“นายสองคนไปบอกพิมพ์ให้เก็บของแล้วย้ายไปอยู่อีกห้องน่ะ ชั้นเก้ามีห้องว่างหนึ่งห้องพอดี” ที่เขาย้ายพิมพ์ไปเพราะอยากอยู่ ใกล้ๆ โรสและไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด
ทำไมล่ะครับ” เควินถามด้วยความสงสัย
“ฉันจะให้คุณโรสเขาพักยังไงล่ะ ไปได้แล้ว” ตอบด้วยความไม่
พอใจ
“ครับนาย รับคำแล้วเดินตรงไปเคาะประตูห้องพิมพ์ทันที
ก๊อกๆๆ
พอได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพิมพ์จึงรีบเดินไปเปิดประตู เจอเควินกับมาร์สยืนส่งยิ้มให้เธออยู่
“มีอะไรหรือเปล่าคะ มองหน้าเควินกับมาร์สสลับกันไปมา
“คือคุณปีเตอร์ให้คุณเก็บของย้ายไปอยู่ชั้น9ครับ มีห้องว่างหนึ่ง ห้องพอดี” ตอบไปตามตรง
” ทำไมล่ะคะ” เธอไม่เข้าใจอยู่ๆจะให้เธอย้ายไปอยู่อีกห้องหนึ่ง อย่างกระทันหัน
“คือคุณปีเตอร์จะให้คุณโรสผักแทนครับ”มองหน้าพิมพ์ด้วย ความเห็นใจ
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ขอเวลาฉันเก็บของก่อนนะคะ” ผู้หญิงคนนั้น คงจะสำคัญกับเขามากถึงอยากจะอยู่ใกล้ๆเธอ แต่ก็ไม่แปลกใจ หรอกเพราะเธอทั้งสวยทั้งหุ่นดี ขนาดเธอเป็นผู้หญิงยังชอบเลย
“ให้ผมสองคนช่วยไหมครับ”เควินเสนอตัว
“ได้ค่ะ แต่ช่วยขนจะดีกว่า ให้ฉันจัดเก็บใส่กระเป๋าก่อนนะคะ” ส่ง ยิ้มให้เควิน
“ครับ ผมจะรอ” มองหน้าพิมพ์ไม่วางตา
พิมพ์รีบเอาเสื้อผ้าข้าวของต่าง ๆ ออกมาจากตู้แล้วจัดการพับใส่ กระเป๋าเดินทาง ไม่นานเธอก็จัดเก็บของจนหมดมีทั้งใส่กระเป๋า และถือหิ้วไว้ในมือ เควินกับมาร์สต่างช่วยเธอขนของกำลังจะเดิน ออกไปจากตรงหน้าประตูห้อง ปีเตอร์เดินมาพอดี
“เก็บของเสร็จแล้วใช่ไหม”มองหน้าพิมพ์แวบหนึ่งแล้วหันไป มองหน้าเควิน
“เสร็จแล้วครับ เควินตอบออกไป
“ไปกันเถอะค่ะ” พิมพ์เอ่ยขึ้นแตะแขนเควินเบาๆ แล้วเดินนำไปที่ ลิฟต์ การกระทําของพิมพ์ทําให้ปีเตอร์เคืองเล็กน้อย
เกรซกับเอวาเดินสวนทางกับพิมพ์ตรงหน้าลิฟต์พอดี เกรซกับ เอวามองข้าวของที่อยู่ในมือพิมพ์ก็รู้เลยทันที ว่าเธอโดยสั่งย้าย ให้ไปอยู่อีกห้องหนึ่ง เพราะปีเตอร์เป็นคนโทรสั่งให้เกรซสั่งแม่ บ้านให้เข้าไปทําความสะอาดห้องที่พิมพ์เคยพักแล้วตรวจดูความ เรียบร้อยก่อนที่โรสจะเข้าไปพัก
เกรซกับเอวาเดินตรงไปที่ห้องเจอปีเตอร์ยืนรออยู่ตรงหน้าห้อง พอดี
“ทําความสะอาดแล้ว ตรวจดูความเรียบร้อยให้ดี เสร็จแล้วก็โทร บอกผมด้วย” พูดจบแล้วก็เดินเข้าห้องของตัวเอง เกรซได้แต่พยัก หน้าเพราะในใจเธอกำลังร้อนรนที่ปีเตอร์ให้ความสำคัญกับโรส มากเกินไป จนเธอเริ่มไม่พอใจ
ด้านพิมพ์พอไปถึงหน้าห้องพัก ห้องใหม่ก็เปิดประตูเข้าไปกวาด สายตามองไปรอบห้อง ภายในห้องก็ไม่ต่างอะไรกับห้องเดิมที่ เธออยู่เลย ที่ปีเตอร์ย้ายเธอก็แค่อยากจะอยู่ใกล้ๆโรสก็เท่านั้นเอง
“คุณพิมพ์นี้ครับกระเป๋า เควินยกกระเป๋าเข้ามาให้เธอข้างใน
ห้อง
“ขอบคุณ คุณทั้งสองคนมากนะคะที่ช่วยพิมพ์” ส่งยิ้มให้เควินกับ
มาร์ส
“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะครับ” ส่งยิ้มให้พิมพ์ แล้วเดินออกไปจากห้องหยุดอยู่ตรงหน้าประตู
“แล้วคุณพักอยู่ชั้นไหนกันคะ” ถามเผื่อเธอมีปัญหาอะไรจะได้ไป ขอความช่วยเหลือได้
“ผมกับมาร์สพักอยู่ชั้นแปดครับ ห้องแปดศูนย์หนึ่ง” ตอบไปตาม ความจริง
“อยู่ใกล้แค่นี้เอง งั้นฉันขอตัวจัดของก่อนนะคะ ไว้เจอกันค่ะ” ส่ง ยิ้มให้ทั้งคู่แล้วปิดประะตูลง
ด้านปีเตอร์หลังจากที่เกรซตรวจดูความเรียบร้อยในห้องเสร็จ เขาก็พาโรสเข้าไปข้างในห้องทันที เพื่อเธอจะได้พักผ่อน
“เป็นไงบ้างชอบไหม” ปีเตอร์ถามโรส
“ก็โอเคค่ะ โรสอยู่ได้หมดแหละ” นั่งลงบนเก้าอี้
“แล้วคุณอยากจะไปไหนหรือทำอะไรไหม
“ตอนนี้ยังค่ะ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน” เธอยังไม่ อยากจะไปไหนอยากพักมากกว่า
“งั้นคุณก็พักเถอะ ผมไม่กวนแล้ว มีอะไรก็เรียกผมได้ตลอดเลย นะ” ส่งยิ้มให้โรส
“ค่ะ” มองหลังปีเตอร์เดินออกไป
ส่วนพิมพ์พอจัดของเสร็จก็ออกจากห้องไปหาอะไรทานในห้อง อาหารเพราะเธอทานไปแค่นิดเดียวเอง เห็นเอมี่กับเอวากำลัง เม้าส์เรื่องอะไรบางอย่างกันอยู่อย่างสนุกจึงเดินเข้าไปร่วมโต๊ะ ด้วย
“อ้าว พิมพ์ย้ายไปอยู่ห้องใหม่เป็นยังไงบ้าง”เอวาถามขึ้นทันทีที่ เห็นหน้าเธอ
“ก็ดีจ้ะ” ตักอาหารเข้าปาก
“เธออยู่ได้ก็ดีแล้วแหละ “มองหน้าพิมพ์ด้วยความเห็นใจ
“แล้วเธอสองคนคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ”มองหน้าเอมี่กับเอวา สลับกันไปมา
“อย่าบอกนะว่าเธอยังไม่รู้เขาเม้าส์กันไปทั่วคาสิโนแล้ว” เอมี่ ถามพิมพ์กลับ
“เรื่องอะไรฉันไม่รู้เรื่อง พิมพ์พูดพร้อมกับส่ายหน้า
“ก็คุณปีเตอร์กับคุณโรสเคยเป็นแฟนเก่ากันไง เห็นว่าเมื่อก่อน คุณปีเตอ รักเธอมาก แต่พอคุณโรสย้ายไปอยู่ฝรั่งเศสเลยทำให้ ทั้งคู่ห่างกัน และเปลี่ยนสถานะกลายเป็นเพื่อนไปโดยปริยายไง ล่ะ” เอมี่เล่าตามที่ได้ยินมา
พิมพ์ได้แต่นั่งฟังไปเงียบๆ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้เอง ถึงว่าทำไม ปี เตอร์ถึงดูดีใจที่ได้เห็นหน้าคุณโรสและรักใคร่มากเป็นพิเศษ
“ยังมีอีกนะ ได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณปีเตอร์กับคุณหลุยส์เคยเป็น เพื่อนรักกัน แต่ก็ต้องมาแตกคอกันเพราะคุณปีเตอร์ไปแย่งคุณ โรสมาจากคุณหลุยส์ เลยทำให้คุณหลุยส์แค้นมาจนถึงทุกวันนี้ไง ล่ะ” เอวาเล่าเสริมอีกคน
“ฉันว่านะ ถ่านไฟเก่าต้องลุกแน่เลยล่ะ คราวนี้”เอมี่พูดไปอย่างที่
คิด
“พิมพ์ทำไมเงียบไปล่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า” เอวาหันไปมองหน้า
พิมพ์
“ฉันไม่เป็นไร แค่นั่งฟังเพลินไปหน่อย” ยิ้มน้อยๆ
“ถ้าเกิดคุณปีเตอร์กลับมาคบกับคุณโรสอีก ฉันอยากให้เธอตัดใจ นะพิมพ์” เอมี่ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
“ฉันจะพยายามก็แล้วกัน ขอบใจนะ” ถ้าปีเตอร์ออกห่างจากเธอก็ ดี เพราะจะทำให้เธอตัดใจจากเขาได้ง่ายขึ้น
“อย่าคิดมากนะพิมพ์” เอมี่ยื่นมือไปจับกุมมือพิมพ์ไว้
“จ๊ะ” ส่งยิ้มให้เอมี่
“คุณพิมพ์ คุณปีเตอร์เรียกพบครับ” อยู่ๆเควินก็เดินเข้ามาเรียก
เธอในห้องอาหาร
“ค่ะ ฉันไปก่อนนะ” หันไปบอกเอมี่กับเอวาแล้วลุกขึ้นเดินออก
จากห้องอาหารไป
พอพิมพ์มาถึงหน้าห้องก็เคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องเห็น เตอร์กำลังนั่งก้มหน้าทำงานอยู่ตรงโต๊ะทำงาน เธอจึงเดินไปหยุด ตรงหน้าเขา
“มาแล้วเหรอ ไปทางานของเธอให้เสร็จสิ” เงยหน้าขึ้นมองหน้า พิมพ์แวบหนึ่ง
“ค่ะ” รับคําแล้วรีบไปทําความสะอาดห้องปีเตอร์เหมือนทุกวัน เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทําเลย
พิมพ์กำลังจัดเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วเข้าตู้เสร็จพอดี หมุนตัวออก มาจากตู้เสื้อผ้าแต่กลับเข้าไปปะทะกับอกกว้างของปีเตอร์เต็มๆ ทําให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนเขาไปโดยปริยาย เธอไม่รู้ว่าเขามา ยืนอยู่ด้านหลังเธอตอนไหน เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าปีเตอร์ด้วย ความแปลกใจ
“ปล่อยค่ะ” พยายามดันตัวปีเตอร์ออกจากตัวแต่ไม่เป็นผล
“ไม่ปล่อย ” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าพิมพ์หมายจะจูบ
“อย่าค่ะ “เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“ก็ได้ฉันจะไม่ทำอะไรเธอตอนนี้ มีหน้าทีหลังอย่าไปทำตัวสนิท สนมกับบอดี้การ์ดทั้งสองคนของฉันอีกเข้าใจไหม” พูดด้วยน้าเสียงจริงจัง
“ทำไมคะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย” เธอจะสนิทกับ ใครทําไมเขาต้องมาห้ามด้วยเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“เธอไม่ต้องถามทําตามที่ฉันสั่งก็พอ” พูดจบแล้วก็เดินออกไป หน้าตาเฉย
พิมพ์ได้แต่มองหลังปีเตอร์เดินออกไปจากห้อง เธอไม่เข้าใจว่า เขาจะห้ามอะไรเธอนักหนา จนเธอไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว ที่ ต้องอยู่แต่ในกรอบที่เขาสร้างไว้อย่างไร้เหตุผล บางทีเธอก็อยาก จะหายไปจากโลกใบนี้ ไม่อยากจะอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัด อย่างนี้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ