2/3

“ช่างเขาเถอะค่ะ ถนนเส้นนี้ก็ของเขาครึ่งหนึ่ง เดี๋ยวกลับไป อาบน้ำก็ออกแล้ว”

“นั่นสิครับ แต่พี่ไม่ชอบใจพ่อเลี้ยงดรัณนี้เสียเลย คนอะไร ไม่คิดจะผูกมิตรกับคนอื่นบ้างหรือไง เชื่อไหมครับ ไร่ อยู่ไม่ไกล กันแต่เราไม่เคยทักทายกันเลยด้วยซ้ำ

“เหรอคะ พ่อเลี้ยงก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ”

ว่าแต่…ตกลงน้องพลับจะไปกับพี่หรือเปล่าครับ

พลับพลึงเสมองตามท้ายรถที่เห็นไกลๆ แวบหนึ่ง จากที่คิด ปฏิเสธก็เปลี่ยนเป็นพยักหน้า บางทีการได้เที่ยวเปิดหูเปิดตา น่าจะดีกว่าจมอยู่กับความคิดถึงคนบางคน

“ไปก็ได้ค่ะ แต่อย่ากลับดึกนักนะคะ ไม่งั้นคุณพ่อคุณแม่จะ ไม่อนุญาต”

นฤดลรีบรับปากก่อนที่พลับพลึงจะเปลี่ยนใจ แล้วเขาก็ ขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ก่อนจะกลับมารับ หญิงสาวออกไปด้วยกันค่ำนี้

หลังจากเจรจากับพ่อค้าคนกลางรายใหม่ได้ลงตัวเป็นที่น่า พอใจแล้ว ดรัณก็โทรหาปกรณ์เพื่อนซี้ปึก ปกรณ์เป็น สัตวแพทย์ในโรงพยาบาลสัตว์ประจำอำเภอ เพิ่งกลับมาจาก เมืองนอกได้ไม่นานและเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่รู้จักดรัณดีที่สุด
“ว่าไงเพื่อน” เสียงปกรณ์หมอสัตว์อารมณ์ดีตอบรับ

“เสร็จงานหรือยังวะ ว่าจะชวนไปดื่ม

“อีกคิวนึงว่ะ แกไปรอที่ร้านได้เลย เดี๋ยวฉันตามไป

“เออๆ ผับของเสี่ยบัณฑูรนะ ฉันได้ยินว่าเปิดสาขาใหม่ “อ๋อ…ได้สิ ไปฉลองผับใหม่ของเสียบัณฑูรหน่อยก็ดี แล้ว เจอกันเพื่อน”

ภายในผับขนาดกลางของเสี่ยบัณฑูร ร่างสูงปราดเปรียว ของพ่อเลี้ยงดรับดูจะสะดุดตาแก่ผู้ที่พบเห็นไม่ว่าจะหญิงหรือ ชาย เป็นอันรู้กันดีว่าพ่อเลี้ยงจอมเถื่อนที่พวกคนงานในไร่ตั้ง ฉายาให้ไม่ชอบเที่ยวผับเที่ยวบาร์เท่าไหร่นัก น้อยครั้งจะได้เห็น ชายหนุ่มรูปหล่อหนวดงามๆ แวะเวียนเข้าไปในผับ ครั้งนี้ก็ได้รับ ความสนใจจากสายตาทุกคู่ ผับเปิดใหม่ของเสียชื่อดังได้รับ ความสนใจจากผู้คนจำนวนมาก นอกจากนักท่องราตรีแล้วยังจะ มีปาปารัซคาบข่าวไปลงหนังสือพิมพ์อีก แค่ย่างก้าวเข้ามา พ่อ เลี้ยงหนุ่มก็หายใจไม่คล่องคอเสียแล้ว

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” เสี่ยบัณฑูรตรงเข้ามาทักทายลูกค้าคน

พิเศษ

“สวัสดีครับเสี่ย” ดรัณทักทายกลับยิ้มๆ

“เป็นเกียรติมากที่ผับของผมได้ต้อนรับพ่อเลี้ยง เด็กๆ บริการพ่อเลี้ยงให้ดีๆ นะ” เสี่ยพุงพลุ้ยหันไปเรียกพนักงาน ต้อนรับสาวสวยที่ถูกคัดสรรมาแล้วว่าจะเรียกแขกเข้าร้านได้หนาแน่นแค่ไหน

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากดื่มเงียบๆ ตามลำพังมากกว่า

“ไฮ้…ดื่มคนเดียวจะไปสนุกอะไร น่าจะมีเด็กสาวๆ นั่งตักสัก คนสองคนนะครับ รับรองว่าผมเลือกมาแล้วทุกคน ปลอดภัย แน่ๆ ที่สำคัญฝีมือเด็ดสุดยอด หรือถ้าอยากได้ชนิดไม่เป็นงาน อยากจะเป็นครูก็มีนะครับพ่อเลี้ยง หน้าใสกิ๊กขาวสะอาด” ต่อ ให้เสี่ยบัณฑูรอวดอ้างสรรพคุณเด็กสาวในสังกัดมากแค่ไหน ครัณก็ไม่คิดจะใส่ใจ

“เสี่ยอาจจะเป็นคนที่ไม่สนใจข่าวคราวรอบข้าง เลยไม่รู้ว่า ผมเกลียดผู้หญิง”

“เอ่อ…ถ้างั้น…” เสี่ยเจ้าของผับเหมือนจะนึกได้ว่าพ่อเลี้ยง หนุ่มรูปงามเงินหนาเลิกสนใจผู้หญิงมาหลายปีแล้ว ข่าวน่ะทำไม จะไม่ได้ยิน แต่คิดว่าถ้าหาสาวที่ถูกใจให้ได้คงไม่ปฏิเสธ ทว่า ชายหนุ่มมาดแมนเต็มพิกัดคนนี้อาจจะสิ้นไร้สมรรถภาพทางเพศ ไปแล้วก็ได้

เศร้าจนนกเขาเลิกขัน!!

“ผมขอนั่งคนเดียวดีกว่าครับ หรือถ้าไม่ควรนั่งคนเดียว ผมขอ… ดรัณทำมือทำไม้ตรงไปยังประตูทางออก

“โอ๊ะ!!! เชิญครับเชิญ นั่งจิบเหล้าคนเดียวก็ไม่เลวหรอกครับ ถ้างั้นตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปรับแขกคนอื่นก่อน

ดรับส่ายหน้าแล้วกระดิกนิ้วเรียกบาร์เทนเดอร์
“ขอวิสกี้ออนเดอะร็อค

เพียงอึดใจเดียวเหล้าวิสกี้รสนุ่มราดบนก้อนน้ำแข็งไร้สิ่ง เจือปนก็อยู่ตรงหน้า ดรัณรอครู่เดียวให้ความร้อนของเหล้านอก ผสมกับความเย็นของน้ำแข็งจนลงตัว แล้วสาดลงกระเพาะ อาหารให้ร้อนวูบวาบไปทั่วลำคอ เครื่องดื่มชนิดนี้ถ้าคอไม่แข็ง จริงไม่ควรลองเพราะมันก็คือเหล้าเพรียวๆ ไม่มีส่วนผสมของ โซดาหรือน้ำเปล่า

พ่อเลี้ยงหนุ่มคลึงแก้วในมือเล่นขณะสมองก็หวนคิดไปถึง อดีต ทุกครั้งที่อยู่ลำพังเขามักจะย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องเก่าๆ แล้วก็ปล่อยให้ความเศร้าหมองยึดครองพื้นที่ในจิตใจเหมือน เคย

“เฮ้ย! ปล่อยให้รอแป๊บเดียวคิดถึงเรื่องเดิมๆ อีกแล้ว ไอ้ พ่อเลี้ยง” แรงตบลงบนบ่าหนาที่มาพร้อมกับเสียงทุ้มของหนุ่ม อารมณ์ดีกลั้วหัวเราะหน่อยๆ เหมือนลมที่พัดเอาความเศร้าถอย ห่างไปจากพ่อเลี้ยงหนุ่ม

“ไอ้หมอ มาก็ดีแล้ว น้องๆ” ดรัณเรียกบาร์เทนเดอร์ “ขอ แบบนี้อีก 2 ที่นะ” 2

“โอ้โห ตั้งใจจะมอมเหล้าฉันตั้งแต่เลิกงานเชียวหรือวะ ไอ้นี่ เผลอนิดไม่ได้ทำตัวเป็นผู้สูงวัยอีกแล้ว”

“ผู้สูงวัยอะไรวะ”

“ก็พวกที่ชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆ ในอดีตส่วนมากจะเป็นคนที่ อายุเกิน 50 หรือที่ใครๆ เรียกว่าผู้สูงวัย หนุ่มๆ สาวๆ ไม่ค่อยมีใครเก็บเอามาคิดหรอกว่ะ”

“แกจะให้ฉันเลิกคิดได้ยังไง ในเมื่อเรื่องนั้นมันเกี่ยวกับฉัน โดยตรง ไอ้หมอ ฉันก็อยากความจําเสื่อมถ้าทำได้ หรือแกจะ ช่วยสงเคราะห์ทุบหัวฉันจนสลบแล้วฟื้นขึ้นมาจำอะไรไม่ได้ล่ะวะ”

“เฮ้ย…

“แต่สักวันฉันก็ต้องจำได้ แล้วเรื่องพวกนั้นก็ยังอยู่ในหัว เหมือนเดิม แกจะให้ฉันลืมคนที่ฉันรักมากที่สุดถึงสองคนไปได้ ยังไงวะไอ้หมอ”