1/5

“อย่าพูดถึงอดีต สำหรับฉันอดีตคือสิ่งที่ฉันอยากลืมทั้งหมด

“แต่ไม่เคยลืมได้สักที เพราะถ้าลืมอารัณจะไม่เป็นแบบนี้” “อย่าทำมารู้ดีหน่อยเลย เธอเพิ่งจะกลับมาไม่นานจะไปรู้ อะไร จะออกไปจากไร่ของฉันได้หรือยัง

ทุกครั้งที่พลับพลึงต้องปะทะอารมณ์กับดรัณ เธอไม่เคยจะ รู้สึกเหนื่อยใจได้ขนาดนี้ ทว่าครั้งนี้มันรุนแรงเกินไป เขาทำ เหมือนรังเกียจผู้หญิงทุกคน ไม่อยากเห็นหน้าไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง คนไหน ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเคยเป็นคนที่เขากอดและหอมแก้ม บ่อยๆ หรือแม้แต่จะอุ้มชูขึ้นสูงๆ ก็ทำมาแล้ว

ทําไม?

“พลับไม่ออก” พลับพลึงอยากดื้อให้ถึงที่สุด เธอต่อต้านเต็ม ที่จะปักหลักอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าเขาจะไล่ราวหมูกับหมาด้วยวาจา รุนแรงขนาดฟังไม่ได้ เธอก็จะทน

“หน้าด้าน วันนี้ฉันไล่เธอกี่ครั้งแล้ว เธอก็หน้าด้านยังทน อยู่เพื่ออะไร อ้อ…ยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการสินะ อยากได้นักก็บอก พ่อกับแม่เธอมาสู่ขอนายกิจให้เรียบร้อยซะสิ แล่นมาแล่นไป แบบนี้เดี๋ยวก็ปองขึ้นมาได้งามหน้างามตระกูลกันบ้าง

“เพียะ!!!” หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าสะบัดมือใส่หน้าเขาได้ อย่างไร เธอตั้งใจแล้วว่าจะอดทนให้ได้ ทนให้เขาเป็นฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็หยุดไปเอง แต่มันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติร่างกาย ทุกส่วนเกร็งจนกระตุกแล้วเผลอสะบัดมือเต็มแรงจนหน้าคมเข้ม แดงเถือก

“อะ…อารัณว่าพลับก่อนนะ ผีบ้ามันเข้าสิงอารัณ พลับ เลย…เลย…”

“ออกไปให้พ้นหน้าฉัน แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป!!!”

สาวน้อยน้ำตาไหล เธอรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ผู้ชายคนนี้เปลี่ยน ไปสุดขั้วเพราะอะไร แต่ทำไมกับเธอเขาถึงต้องรังเกียจ เขาจะ เกลียดผู้หญิงทุกคนในโลกเลยหรือไง เกลียดแบบไร้เหตุผลสิ้นดี นี่น่ะหรือคนที่เธอเคยวางเขาไว้บนหิ้ง คนที่เธอรักและเชิดชูมา ตลอด เขาที่เป็นเจ้าของหัวใจทั้งสี่ห้องของเธอ

“ยังไม่ไปอีก” ดรัณกระชากแขนพลับพลึงเหวี่ยงร่างน้อย เหมือนขยะไร้ค่า “ไป!!”

วีกิจเองได้แต่อ้าปากค้าง เขาก็ไม่คิดว่าอารมณ์โกรธของพ่อ เลี้ยงจะรุนแรงเพียงนี้ ถึงจะโหดเหี้ยมมาหลายปีก็ยังไม่เคยเห็น ทำร้ายร่างกายผู้หญิง แล้วทำไม…

อดีตของดรัณคนทั้งจังหวัดคงรู้กันทั่ว ความเจ็บปวดที่ทำให้ คนดีๆ มีแต่คนยกย่องสรรเสริญต้องเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็น หลังมือดูจะมีอนุภาพมากกว่าที่ใครๆ คาดคิด กับสาวน้อยที่เขา รักดั่งหลานก็ยังไม่ละเว้น น่าสงสารคุณหนูพลับพลึง

“พ่อเลี้ยงครับ อย่าทำคุณหนูเลยครับ” วีกิจเอ่ยปากเมื่อ ครัณทำท่าเหมือนจะเข้าไป
“นายสงสารหล่อนนัก ก็พาคู่ขานายกลับไร่ไปแล้วอย่าพา มาพลอดรักกันในไร่ของฉันอีก ไม่งั้นนายก็ออกไปเลย ไม่ต้อง ทํางานที่นี่ต่อไป”

“อารักบ้า ใจร้าย อารัณไม่ใช่คน พลับกับพี่กิจไม่ได้เป็น อย่างที่อาณเข้าใจ ผีห่าซาตานตนไหนเข้าสิงถึงทำให้อารัณ เป็นแบบนี้ คอยดูเถอะ พลับจะเอาหมอผีมาปราบให้อารักเป็น คนเดิม” พลับพลึงลุกขึ้นโดยมีวีกิจประคอง วีกิจไม่ได้คิดอะไร มากไปกว่าอยากจะช่วยหญิงสาว แต่ท่าที่ปกป้องของเขาก็ เพิ่มพูนความเกรี้ยวกราดให้ครัณโดยไม่รู้ตัว

“เป็นห่วงกันมากก็ออกไปปลอบใจกันนอกไร่ของฉัน อย่า มาทำอะไรเกะกะขวางตาตรงนี้

“พ่อเลี้ยงฟังคุณหนูหน่อยสิครับ ผมกับคุณหนูไม่ได้คิดอะไร อย่างที่พ่อเลี้ยงเข้าใจ แต่ถ้าจะอธิบายก็แล้ว พ่อเลี้ยงยังคงคิด แบบเดิม ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่อยากจะบอกว่าถ้าพ่อเลี้ยง เป็นแบบนี้ต่อไป พ่อเลี้ยงนั่นแหละที่จะเสียใจไปตลอดชีวิต”

วีกิจประคองและรุนหลังพลับพลึงเดินหนืดรัณ เขาเป็นผู้ชาย เห็นผู้ชายทำกับผู้หญิงแบบนี้ก็ทนไม่ไหว จะให้ยืนดูเฉยก็ทำไม่ ได้ การทำแบบนี้เสี่ยงกับการถูกไล่ออก แล้ววีกิจก็เลือกทำโดย หวังว่าการกระทำของตนจะทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มได้สติยังคิดให้ บ้าง

พลับพลึงถอนสะอื้นเมื่อเดินพ้นคนใจร้ายออกมา เธอกับ กิจขึ้นรถ ATV ที่เป็นพาหนะใช้เดินทางภายในไร่อิงฟ้าของเขาหญิงสาวไม่วายจะหันไปมองคนใจร้ายเห็นเขายืนหันหลังนิ่งๆ ก็ สะอื้นฮัก

“ผมบอกแล้วไงครับ ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่

“พี่กิจยังบอกไม่หมด” สาวน้อยเถียง เธอร้องไห้แต่ก็ยัง เถียงเขาได้ ชายหนุ่มแค่นยิ้ม

“อะไรที่พ่อเลี้ยงไม่ชอบ คุณหนูไม่ควรทำ”

“อารัณเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน พลับไม่เข้าใจเขาเลย ทำไม เขาต้องทําขนาดนี้ด้วย

“บางทีความเจ็บปวดที่เราเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ยิ่งใหญ่ มากสําหรับคนบางคนนะครับ พ่อเลี้ยงเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ จำ แล้วกลัวไม่อยากเข้าใกล้ ก็เลยสร้างปราการหนาป้องกันการ รอยเดิม คุณอิงฟ้าเป็นรอยบาปในใจของพ่อเลี้ยง เขาลืมเธอไม่ ได้ง่ายๆ หรอกครับ”

“แต่อารัณก็น่าจะมีสติกว่านี้นะคะ พลับเป็นคนที่สนิทกับเขา มากที่สุดเลยนะเมื่อก่อนนี้” พลับพลึงแย้ง

“ผมรู้ครับ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว พ่อเลี้ยงไม่เคยมองผู้ หญิงคนไหนดีเลยตั้งแต่คุณอิงฟ้าจากไป

“พลับไม่เข้าใจ ทำไมล่ะคะ”

วีกิจถึงกับถอนใจยาว ก่อนจะนึกถึงอดีต ภาพความหวาน ของดรัณและอิงฟ้าเกิดขึ้นในหัวเขาและทุกคนในไร่ไม่มีใครลืม มันลงได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหรือแม้ดรัณจะพยายามเปลี่ยนความดีให้เป็นความชั่วร้าย ภาพๆ นั้นก็ยังตรึงอยู่ในความทรง จําของทุกคนตลอดไป

…แล้วชายหนุ่มก็เล่าทุกอย่างให้หญิงสาวฟัง…