ตอนที่ 20 ฉากงานเลี้ยง
ตอนที่ 20 ฉากงานเลี้ยง
มู่เสน่เงยหน้าขึ้น มองไปที่จึงหลีอย่างจริงจัง แววตาของเขาไม่มี ความลามกอนาจาร ตรงกันข้ามเขาชัดเจนราวกับหนุ่มใหญ่ มู่เส วใช้ความคิดอย่างสุขุมเยือกเย็น ตอบออกมาเบาๆ : “ผู้จัดการ จึง บางครั้งการแสร้งทำเป็นพ่อพวงมาลัยก็น่าเหนื่อยใจ มันไม่ดี อย่างที่คนทั่วไปมอง แบบนั้นคุณไม่เหนื่อยหรือคะ ? ”
ชัดเจนว่าไม่มีความบ้ากาม แต่กลับแกล้งทำตัวเป็นคนบ้ากาม!
“เอ่อ ! “ตะลึงเล็กน้อย จึงหลีหัวเราะก๊ากอย่างมีความสุข “เสี่ยว เสว่คุณทำให้ผมแปลกใจจริงๆ ! ดูเหมือนคุณจะเข้าใจผมดีนะ !
จึงหลีลุกขึ้น นั่งลงข้างมู่เสว่ ในตำแหน่งที่ใกล้ชิดมากถึงมาก
มู่เสน่ขยับหนี เพื่อรักษาระยะห่าง เขากลับขยับตาม มู่เสน่จึงขยับ หนีอีก จนฟูเสว่ขยับมาถึงปลายโซฟา…….
“เสี่ยวเสว คุณมองว่าผมหล่อไหม ? ” จึงหลีถามปูเสบู่อย่างตรงไปตรงมา
“หล่อค่ะ ! ” เธอตอบ”แต่คุณช่วยไปนั่งตรงนั้นได้ไหมคะ ?”
เธออึดอัดแทบแย่ นี่เป็นครั้งแรกที่ใกล้ชิดผู้ชายขนาดนี้ ไม่คุ้น เคยมากๆ
ส่วนอีกด้านหนึ่ง สายตาที่เฉียบคมยิงมาตรงนี้ มุมปากของจึง หลีโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่สามารถคาดเดาได้ นั่งลงตรงหน้าต่อ “เสี่ยวเสว่ ในเมื่อคุณก็คิดว่าผมหล่อ งั้นคุณมาเป็นแฟนของผม เถอะ ! ”
“เอ่อ ! “มู่เสว่ชะงักงัน ผู้จัดการจึงคะ ความสามารถในการล้อ เล่นของคุณต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลย ! ”
“คุณมีแฟนแล้วหรือ ? “จึงหลีเลิกคิ้ว
“เปล่าค่ะ ผู้จัดการจึงเลิกล้อฉันเล่นได้แล้ว ! ” มู่เสว่ลุกขึ้น เธอ ไม่อยากคุยกับผู้ชายไร้ยางอายพูดอะไรที่แปลกประหลาดคนนี้ อีกแล้ว นั่งใกล้ชิดเช่นนี้ ผู้หญิงในงานเลี้ยงต่างเริ่มจ้องเธอแล้ว
ใครจะไปรู้ว่า เพียงแค่ลุกขึ้น รับรู้ได้ว่ามีสายตามองมาจากรอบ ด้าน มู่เสน่ตึงเครียด เกือบสะดุดล้มลง
“ระวังหน่อย ! “จึงหลีโอบรับเธอเอาไว้ พยุงร่างของเธอ “เสี่ยว เสว่ ผมบอกให้คุณระวังไง ผมยังไม่ได้กินคุณเลยนะ คุณก็ตกใจ จนกลายเป็นแบบนี้แล้ว
รู้สึกกระอักกระอ่วนแทบบ้า “ขอโทษค่ะ ! ”
เธอคิดอยากลุกขึ้น แต่เขากลับเกี่ยวเอวของเธอไว้ จนฟุบอยู่ใน อ้อมกอดของเขา ฮาฮา ผมชอบกอดแบบนี้ ! ”
สายตาของ จึงหลีไม่ลืมที่จะมองไปที่ ฉินโน่ที่กำลังดื่มอยู่อีก ด้านของงานเลี้ยง เขายิ้มแปลกๆ และกอดมู่เสน่แน่นขึ้น ตั้งใจวาง คางไว้บนไหล่ของมู่เลวอย่างคลุมเครือ ผมยาวของเธอปกคลุม ริมฝีปากของเขาอย่างเหมาะเจาะ มองมาจากอีกด้านหนึ่ง กลับ เหมือนพวกเขาทำท่าแลกจูบกัน
ถูกสายตาเย็นชาของฉินโน่มองผ่านไปอย่างรวดเร็วจึงหลีตัว สั่นอย่างไม่คาดคิด สายตานั้นเยือกเย็นมาก ทันใดนั้นก็มีความ รู้สึกเหมือนย้อนกลับไปในอดีต เอ่อ โน่เห็นสำคัญเช่นนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
“ผู้จัดการ ง คุณปล่อยฉันเถอะค่ะ ! “เสียงของเธอ อึดอัดจะบ้าตายแล้ว
“โอเค ! ผมก็รู้สึกว่ามันน่าเบื่อที่จะคุยแบบนี้!” จึงหลี เปลี่ยนแปลงความชั่วร้ายเมื่อสักครู่ ปล่อยมือทําหน้าเหยเกมองมู่เสด้วยแววตาไม่มีพิษภัย
ใบหน้าของมู่เสแดงไปหมด อึดอัดแทบแย่ ทันทีที่เป็นอิสระ เธอรีบนั่งบนโซฟาทันที พยายามอยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุด
และสายตาที่จ้องมองจากห้องโถงก็เหมือนลูกศรอาบยาพิษ อยากจะยิงมู่เสให้ตายไป เธอคิดว่าคนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่ ชื่นชมจึงหลี !
ในขณะที่กำลังเฉื่อยชา มองเห็นข้างหน้าไม่ไกล มีผู้ชายหน้า ตาหล่อเนียบบุคลิกองอาจโผล่ออกมากะทันหัน สายตาของทุก คนในห้องโถงใหญ่ต่างมองทุกย่างก้าวของเขา จนเมื่อเดินมาถึง ด้านข้างมู่เสน่และจึงหลีอย่างราชา มู่เสถึงจะได้สติกลับมา ยืน ขึ้นกล่าวออกมาเสียงดัง ผู้อำนวยการ ! ”
“เฮ้ โน่ ที่รัก ทำไมนายเพิ่งจะมาล่ะ ? “คำพูดของจึงหลีแฝงไป ด้วยความหมายบางอย่าง คิดว่าเขาน่าจะมาตอนที่ตนเองกอดมู่เส ว่เมื่อสักครู่
สายตาฉินโน่มองผ่านเสบู่ที่หน้าแดงอย่างรวดเร็ว เขามอง เห็นใบหน้าที่ขาวสะอาด ดูเหมือนจะทาแป้งบางๆ หน้าผากมีรอย ย่นทันที
จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ จึงหลีที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเย็น
ชา” นายมันน่าเบื่อมาก !
“ฉันเลยมาคุยกับเสี่ยวเสวไง ! “จังหยักไหล่ จริงไหมเสียว เสว่ ? ”
“เอ่อ ! ” มู่เลวไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ทําได้เพียงอยู่เงียบๆ และ เหลือบมองฉิน โน่อย่างระมัดระวัง แสงไฟส่องมาที่ใบหน้าของ เขา นั่นคือใบหน้าที่เย็นชาตามธรรมชาติ ไม่มีความหล่อเหลาขาว สะอาดของจึงหลี ใบหน้าที่ไม่เกรงกลัวมีความเฉยเมยและเฉียบ คนหลังจากผ่านประสบการณ์ความยากลําบากมา เครื่องหน้าที่ คมคาย ดวงตาที่เหมือนสระน้ำลึก มันช่างลึกจนมองไม่เห็นกัน สระ อาจเป็นเพราะริมฝีปากที่เม้มสนิทอย่างเฉยเมยมานาน หลายปี ดังนั้นมุมปากจึงค่อยๆทิ้งตัวลง แม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิท ของจึงหลีก็ตาม ความเฉยเมยบนใบหน้านั้นไม่เคยจางหาย
“โน่ ! นายจริงจังเกินไปนะ ทำเสียวเสวตกใจหมดแล้ว ! “กล่าว อย่างขี้เล่น จึงหลีหรี่ดวงตาคู่ที่น่าหลงไหล มองมู่เสวีที่กำลังบิด มือเล็กๆ
ทุกคนต่างเงยหน้ามองมาทางด้านนี้ ฉินโน่กับจึงหลีกำลังนั่ง อยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่แต่งตัวไม่ได้เรื่องคนนั้น ผู้หญิงคนนี้มีความ เป็นมาอย่างไร ?
“ผู้อำนวยการ ผู้จัดการจึง พวกท่านคุยกันไปนะคะ ! ” มู่เสน่ตระหนักถึงสายตาของทุกคน ลุกขึ้นยืนอย่างรีบเร่ง เธอไม่อยาก อยู่กับพวกเขา เดินหลบหนีไปที่ระเบียงนอกห้องโถง เพื่อหลบ สายตาที่น่ากลัวนิ้
สีหน้าของฉินโน่เย็นชาขึ้นมาทันที และกลับสู่สภาวะปกติต่อ จากนั้น เขามองไปที่จึงหลีและกล่าวเตือนเบาๆ : “อย่าวุ่นวายกับ เธอ ! ”
ทำไม ? ” จึงหลีเลิกคิ้ว” ผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างเสียวเสวมีไม่ ” เยอะ ! ”
“อยากสนุก ไปสนุกกับคนอื่นซะ ! “ฉินโน่กล่าวเตือน “ยกเว้น เธอ ! ”
“ฉินโน่” จึงหลีเรียกด้วยเสียงแจ่มใสพร้อมรอยยิ้มไร้ที่ติ แต่ฉิน โน่ตอบกลับอย่างเย็นชา : “จ๋าเอาไว้ซะ ! ”
“โน่นายโมโหแล้ว” รับรู้ถึงความเหินห่างในน้ำเสียงของเขา ทันที จึงหลีนึกย้อนกลับไปถึงสายตาของโน่ตอนที่เขากอดเสียว เสว่ รีบหุบยิ้มทันที ถามอย่างเอาจริงเอาจัง : “โอเค ! ในเมื่อเธอ คือผู้หญิงของนาย งั้นฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง น่าสงสารความรักที่ยัง ไม่ได้ผลิบานของฉัน ! แต่ว่าโน่ แท้จริงแล้วเสี่ยวเสว่คือผู้หญิง ของนายหรือ ? ”
“ความรักของนายมากเกินไป ! “ดวงตาของฉินโน่มืดมน ไม่ หันไปมองที่ระเบียง
ในขณะนี้ ทางฝั่งห้องโถงก็มีเสียงดังขึ้น ทุกคนต่างมองสาว สวยที่ดูเย็นชาบริเวณประตู เธอเดินเข้ามาอย่างนุ่มนวลพลิ้วไหว กระโปรงรัดรูปสีดำ พร้อมกับรองเท้าส้นเข็มสีดำ สิ่งที่ดึงดูดความ สนใจจากผู้คนที่สุดคือผิวพรรณที่ขาวเนียน ใบหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ ใดๆ เดินเข้ามาแบบนี้
“หลี เธอมาแล้ว ! ” ฉินโน่กล่าวอย่างเฉื่อยชา
“ใครหรือ ? ” จึงหลีก็มองไปทางนั้น ทันใดนั้นเอง เขากลืน น้ำลาย”โน่ ฉันขอตัวก่อนนะ ไปล่ะ !”
กล่าวจบ จึงหลีก้มตัวลง กระโดดผ่านด้านข้างของฉันโน่ ตรง
ไปทางระเบียง
มู่เสวตกใจ “ผู้จัดการจึง ? ”
“ชู่ ! เสี่ยวเสว่ ขอทางหน่อย ! “จึงหลีเปิดหน้าต่างระเบียง กระโดดลงไป
“าย——”มู่เสวร้องกรี๊ดออกมา ทำไมเขาถึงมาหลบอยู่ตรงนี้ ?
มู่เสว่มองลงไป จึงพบ ร่างที่ว่องไวของจึงหลีเบาเหมือนแมว ใน พริบตาเดียวเขาก็ปืนท่อและลงไปชั้นล่าง
“โอ้ พระเจ้า ! “หัวใจของเธอแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“เสี่ยวเสว่ ที่รัก ผมไปก่อนนะ บ๊ายบาย ! “จึงหลีที่ชั้นล่างส่งจูบ ให้แก่มู่เสน่บนระเบียงชั้นบน จากนั้นหายเข้าไปในความมืด
เสวถอนหายใจโล่งอก โชคดีที่ไม่เป็นอะไร ถึงแม้นจะเป็นชั้น สอง แต่ต้องใช้ความกล้าในการกระโดดลงไป ผู้จัดการจึงเก่ง จริงๆ
“มู่เสว่ คิดไม่ถึงว่าเธอก็ยั่วยวนแม้แต่ผู้จัดการจึง ! “เสียงเกรี้ยว กราดดังขึ้น ไม่ต้องหันไปมอง ก็รู้ว่าเป็นอานเช่น
มู่เสว่หันกลับมา สบตากับอานเช่น วันนี้เธอแต่งกายด้วยชุดราตรี สีดำา โอบรัดหน้าอกอวบอิ่มของเธอ ผิวพรรณขาวผ่อง รูปร่าง สมส่วน มีเพียงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก เผยให้เห็นว่าความ อดทนของเธอไม่เพียงพอ คุณอาน ! สวัสดีค่ะ !”
บนระเบียงขนาดเล็ก ก็แน่นขนัดทันที แม้แต่อากาศก็ยังขมขื่น
อานเช่นยืนอย่างภาคภูมิใจและหัวเราะเยาะ ไม่สนใจความ เฉยเมยของมู่เสว่ มองลงไปที่เสื้อผ้าของเธอ ยิ้มอย่างเย็นชา“ ดู ชุดที่เธอสวมสิ ! เชยแทบแย่ ! เธอยังคิดที่จะยั่วยวนผู้อำนวยการ และผู้จัดการจึงอีกหรือ ? ”
สายตาของมู่เสน่หันไปมองความมืดด้านนอกหน้าต่างอีกครั้ง ไม่ สนใจอานเช่น ผู้หญิงคนนี้นอกจากจะทำให้เตียงอบอุ่น นอกนั้นก็ ไร้ประโยชน์
“มู่เสว่ ฉันขอเตือนเธอนะ ถ้าอยากอยู่ในบริษัทนี้ต่อไป อย่ามา ยั่วยวนผู้อำนวยการ !
“คุณอาน ขอตัวก่อนนะคะ ! ” มู่เสน่หันตัวไป ในนี้อึดอัดมาก เธอ อยากกลับแล้ว ผู้จัดการจึงก็ไปแล้ว เธอเป็นแค่เลขาตัวเล็กๆไม่ จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ก็ได้
“มู่เสว่ ! “อานเช่นตะโกนอย่างโมโห คิดไม่ถึงว่าเธอจะกล้าไม่ สนใจคำเตือนของเธอ ? เหอะ ! มองดูเธอแต่งตัว มุมปากก็โค้ง ขึ้นมาเสียดสี สายตาหยิ่งแบบนั้นเหมือนกำลังมองว่าเธอไม่เจียม ตัว ยื่นมือออกไปทันที
“โอ๊ย นี่คุณทำอะไร ? ” มู่เสว่เพิ่งจะเดินมาที่ประตูระเบียงกลับถูก อานเช่นดึงเสื้อคลุมเอาไว้ “คุณอาน ช่วยปล่อยมือด้วยค่ะ ! ”
“ฉันไม่ปล่อย ! ดูชุดราคาถูกของเธอสิ น่ารังเกียจที่สุด คิดจะ ยั่วยวนผู้อำนวยการ ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ ! “อานเช่นออกแรง อย่างเต็มที่ ดึงเสื้อผ้าของมู่เลวออกจากกัน เสียงแควกดังขึ้น เสื้อผ้าแยกเป็นสองชิ้น ชุดราตรีสีขาวที่ไร้ที่ติปรากฏสู่สายตา ทันที
“โอ๊ย ! “ปูเสวร้องลั่น
อานเช่นกลับอึ้งไป ! เธอคิดไม่ถึงว่าเมื่อดึงเสื้อคลุมออก รูปร่าง ของมู่เลวจะดีขนาดนี้ !
ในขณะอานเช่นกำลังตกตะลึง มู่เสน่หันตัววิ่งออกไป เธอก้มหน้า ลง ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว เธอไม่เคยเปิดเผยเนื้อหนังต่อหน้า คนเช่นนี้มาก่อน ถึงแม้ชุดนี้จะไม่เปิดเผย แต่เมื่อเทียบกับเสื้อผ้า ที่รัดกุมของเธอก่อนหน้านี้มันเปิดกว้างเกินไปจริงๆ แทบจะเห็น หน้าอกอยู่แล้ว !
“คุณมู่ อย่าเพิ่งไป อีกสักพักท่านประธานจะขึ้นกล่าวแล้ว ! ” เลขาเกาเห็นมู่เสในงานเลี้ยง เธอแต่งกายแปลก เกือบจําไม่ได้
“เอ่อ” มู่เสวีเงยหน้าขึ้นทันที : “เลขาเกา ฉันสามารถขอตัวกลับ ก่อนได้ไหมคะ ? ”
“ไม่ใช่ว่าฉันห้ามคุณออกไป เพียงแต่อีกสักพักพวกเราจะต้องทำงาน อย่างไรเสียนี้คืองานเลี้ยงบริษัท ไม่ใช่งานเลี้ยง ธรรมดา ดังนั้นในเมื่อเป็นเลขา จำเป็นต้องอยู่เพื่อเช็คข้อบกพร่อง ของงาน ! ”
“อ่า ! งั้นฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ ! “เสวจับกระเป๋าใบ เล็กแน่น วิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงครางในห้องน้ำผู้หญิง มู่เสบู่เหลือบมอง ทันที คำพูดของผู้หญิงดังออกมาอย่างคลุมเครือ อ่า…..เบาลง หน่อง…..ทนไม่ไหวแล้ว…….
“นี่ทนไม่ไหวแล้วหรือ ? “เสียงต่ำเหมือนผู้ประกาศข่าวดังขึ้น
“โน่… รอก่อนสิ ฟังฉัน………อสักครู่อานเช่นมาหาฉัน เตือนว่าให้อยู่ห่างจากคุณสักหน่อย…………………..
เสียงครางของผู้หญิงทำให้มู่เสวตกใจ
เธอตกใจรีบก้าวถอยหลังทันที กลับชนเข้ากับผนังด้านข้าง พระเจ้า คิดไม่ถึงว่าผู้อำนวยการจะอยู่ในห้องน้ำหญิงกับคนนั้น ?
“ใครอยู่ข้างนอก ! ” ฉินโน่คำถามเสียงแหบแห้ง มาพร้อมกับเสียงอุทานของผู้หญิง
ลุกลี้ลุกลนทันที มู่เสววิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมา จู่ๆประตูห้องน้ำก็เปิดออก ปูเสบู่ที่เพิ่งจะวิ่งไปได้ เพียงสองก้าวถูกคนดึงข้อมือเอาไว้อย่างแรง
“โอ้ย——”ร้องออกมาหนึ่งครั้ง เธอหันกลับไปมอง ร้องไห้ออก มาในใจ ซวยแล้ว สร้างปัญหาอีกแล้ว
“เธอเองหรือ ? “ตกตะลึง ดวงตาของฉันโน่หรี่ลง ใบหน้าที่เย็น ชาปรากฏความแปลกใจขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็เย็นชาต่อ แผ่ลม หายใจที่หนาวเย็นให้ผู้อื่นอย่างไม่รู้ตัว
“ผู้อำนวยการ ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ไม่ได้ยินอะไรทั้ง นั้น…เหงื่อตก ท่าทางมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัดเจน มู่เสว่แทบ อยากจะกัดลิ้นของตนเองให้ขาด
“โน่ นี่ใครคะ ? “ผู้หญิงในห้องน้ำถามเสียงดัง
ฉินโน่หันไปมอง เขาไม่พูดอะไร ร่างสูงใหญ่เข้าไปใกล้อย่าง กดดัน เกี่ยวเอวของมู่เสวี่เอาไว้ กลิ่นยาสูบหอมๆลอยปะทะจมูก ของมู่เสว่ ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ผู้อำนวยการ ท่านคะ ปล่อยมือค่ะ ปล่อยมือ…..
เธอกรีดร้องอย่างตกใจ ผู้อำนวยการต้องการจะทำอะไร ?
แต่ชายผู้เย็นชาและดุร้ายตรงหน้ากลับประทับริมฝีปากของเขา ลงบนริมฝีปากของเธออย่างเต็มแรง เวลา เหมือนกับหยุดเดินไป ชั่วขณะ
ชั่วพริบตาเดียวที่ริมฝีปากสัมผัสกัน หัวใจของทั้งสองต่างสั่น
ไหว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ