ตอนที่ 14 วุ่นวายกับการแปล

ตอนที่ 14 วุ่นวายกับการแปล

วันจันทร์

“เลขามู่ เธอได้พิมพ์เอกสารออกมาหรือยัง ? ” อานเช่นเปลี่ยน เป็นชุดเดรสผ้าไหมคอวีลึกสีขาว โชว์ร่องอกรางๆเหมือนเดิม

“เอกสารอะไรคะ ? “เสาไม่เข้าใจ

“หรือว่าเมื่อวันศุกร์ตอนใกล้เลิกงานเธอไม่ได้ดูอีเมลที่ฉันส่งไป ให้ ? “อานเช่นเลิกคิ้ว

มู่เสน่ชะงักงัน ถูกต้องแล้ว เธอไม่ได้ตรวจกล่องข้อความ เพราะ เธอคิดไม่ถึงว่าอานเช่นจะส่งงานให้เธอตอนนั้น เห็นได้ชัดเจนว่า เธออยู่ในบริษัท

มู่เสบู่ลุกขึ้นก้มหน้าลง “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตรวจอีเมล ! ”

“เลขามู่ เธอไม่มีความเป็นมืออาชีพเกินไปหรือเปล่า ? หรือเธอ ไม่รู้ว่าการเป็นเลขาต้องตรวจอีเมลหลังเลิกงานเป็นเรื่องประจำ นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่ได้ตรวจอีเมลมาสองวัน ?”
“ขอโทษค่ะ เป็นฉันทำหน้าที่บกพร่องเอง ! ”

“ทำอย่างไรดีล่ะ ? อีกสักพักผู้อำนวยการต้องใช้เอกสารนั้น ยังไม่ได้แปลออกมาด้วย ! “อานเช่นถาม”เลขามู่ นี่คืองานที่ผู้ อำนวยการสั่งไว้ ! ”

“ฉันจะแปลเดี๋ยวนี้ค่ะ ! “ในใจของมู่เสว่รู้ชัดเจนว่าอานเช่นจงใจ กลั่นแกล้งเธอ

ในตอนนี้เซี่ยงจิ้งกลับลุกขึ้นมา”พี่อานเช่นค่ะ เวลาเพียงแค่นี้จะ แปลเอกสารหนาเป็นตั้งเช่นนี้ได้อย่างไร ?

“หากแปลออกมาไม่ได้ นั้นคือความรับผิดชอบของเธอ ฉันทำใน สิ่งที่ควรทำ ! “อานเช่นนำเอกสารวางบนโต๊ะของมู่เสว่ เดินจาก ไปอย่างสะใจ

ทั้งสามคนไม่มีใครมองเห็น ตรงมุมข้างๆ มีร่างสูงใหญ่มองเห็น ฉากนี้กับตา มุมปากโค้งขึ้น ดูเหมือนจะมีละครดีๆให้ชม ! อืม ! คึกคักจริงๆ !

“เสี่ยวเสว่ นี่มันกลั่นแกล้งชัดๆ ! ” เซี่ยงจิ้งพูดกับมู่เสว่เสียงเบา ทนไม่ไหวที่อานเช่นเอาแต่สร้างปัญหาให้เสียวเสว่

“ไม่เป็นไร ! “ปูเสบู่ยิ้มอย่างขมขื่น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอานเช่นโกรธเรื่องกาแฟครั้งก่อน

“เอกสารชุดนี้มีหกสิบหน้า เธอแปลไม่ไหวหรอก ! “เซี่ยงจิ้งกล่า

ว

“สาวสวยทั้งสอง ใครสามารถไปชงกาแฟให้ผมได้บ้าง ? “ทันใด นั้นก็มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะทั้งสองคน

เมี่แหันหน้าไป มู่เสว่มองเห็นเป็นจึงหลี ส่วนเซี่ยงจิ้งแค่เห็นใบ หน้าหล่อๆของจึงหลีหน้าเล็กๆก็กลายเป็นสีแดง มู่เสว่เพียงแค่ นั่งอยู่กับที่ กัมมองเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว

“ผู้จัดการจึง สวัสดีตอนเช้าค่ะ ! ฉันจะไปชงให้เองค่ะ แต่ฉันชง ได้ไม่อร่อยเท่าเสี่ยวเสว่ ! “เซี่ยงจิ้งกล่าวตามความจริง แม้แต่ผู้ อำนวยการก็ติดใจกาแฟที่เสี่ยวเสว่ชง

“จริงหรือ? งั้นดี ก็ให้เธอไปชงสิ เซี่ยงจิ้งอยู่คุยเป็นเพื่อนผม ตรงนี้แหละ ! “จึงหลียิ้มตาหยี่มองมู่เสวีที่ก้มหน้าอยู่ “อะไรกัน ? คุณปู่ไม่อยากไปทำหรือ ? ”

มู่เสน่เงยหน้าขึ้นมองเห็นจึงหลีจ้องมองตนเองด้วยใบหน้าที่ สามารถคาดเดาได้ เธอรู้สึกจนปัญญา”ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ! ”
จึงหลีกวาดตามองเอกสารบนโต๊ะของมู่เสวอีกสิบห้านาทีจะเริ่ม ประชุม แม้แต่เทพเจ้าก็แปลเอกสารเหล่านี้ให้เสร็จได้ยาก ! คิด ไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะยังมีสีหน้าที่สงบนิ่ง ทำให้คนประหลาดใจ มากจริงๆ !

“ผู้จัดการจึง กาแฟได้แล้วค่ะ ! ” มู่เสวี่เสริฟกาแฟให้แก่เขาตรง

หน้า

“อืม รสชาติดี ! คุณมู่ คุณไปเรียนชงกาแฟจากที่ไหนมาเนี่ย ? ”

“ร้านกาแฟค่ะ ! “มู่เสว่ตอบอย่างเรียบเฉย เธอเคยทำงาน พาร์ทไทม์ในร้านกาแฟมากกว่าหนึ่งปี นั้นคือก่อนที่จะอายุสิบ เจ็ด ! เมื่อคิดถึงตอนอายุสิบเจ็ดอีกครั้ง ตอนอายุสิบเจ็ดนับว่าเป็น ปีที่มืดมนที่สุดของเธอ !

“อ่า ! มิน่าล่ะ ! ” จึงหลีเลิกคิ้ว”แล้วคุณชงชาเป็นไหม ? ”

มู่เสน่เงยหน้าขึ้น มองเห็นสายตาของเขาปรากฏเล่ห์เหลี่ยมขึ้น มามู่เสวรู้สึกกังขา ผู้ชายคนนี้ตั้งใจชวนเธอคุยใช่ไหม เธอกำลัง แปลเอกสารอยู่นะ !

“ผมทำให้งานคุณล่าช้าหรือเปล่า ? “จึงหลีเลิกคิ้ว ใบหน้าหล่อ เหลาไม่มีความละอายใจ กลับรู้สึกปกติด้วยซ้ำไป งั้นคุณช่วยชง ชาให้ผมอีกสักแก้วนะ ผมชอบการผสมผสานระหว่างจีนและตะวันตก ! ”

เสวสูดลมหายใจเข้าล็ก ลุกขึ้นมา เดินไปที่ห้องชา เพื่อชงชา หนึ่งแก้ว

“อืม ! คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีทักษะการชงชาที่ยอดเยี่ยมเช่น นี้ ! “จึงหลีจิบชาหนึ่งคำ”รสชาติของชาแก้ว สดชื่นมาก สีสันก็ สวยงามมาก อุณหภูมิก็เหมาะสมกำลังดี ! ”

มู่เสน่จะมีกะจิตกะใจฟัง คําชมเชยของเขาได้ที่ไหนกัน เธอ เอาแต่แปลเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว

จึงหลีมองเธอที่ไม่พูดจา ผู้หญิงตรงหน้า มีสีหน้าเยือกเย็น และเงียบเหงา มีกลิ่นอายของความเย็นชาส่งออกมา ช่างมีนิสัย แปลกประหลาดซะจริง ผู้หญิงคนอื่นเห็นจึงหลีต่างพากันหลง ไหล แต่เธอกลับ ดูถูกเขาอย่างชัดเจน !

“สวัสดีค่ะผู้อำนวยการ ! “ทันใดนั้นเอง เซี่ยงจิ้งลุกขึ้นตะโกน

ทั้งสามคนหันมองไปที่ทางเดินพร้อมกัน ร่างสูงของฉินโน่ เดินออกมาจากลิฟท์ ได้ยินเสียงทักทาย จึงตอบกลับไป นง่ายๆ “อืม”หนึ่งคํา !
เขาเคร่งขรึมกว่าผู้ชายทั่วไป เป็นคนพูดน้อย เมื่อเห็นจึงหลี ก็ เพียงแค่เหลือบมองหนึ่งครั้ง และก้าวยาวๆเดินเข้าห้องทำงานไป

“ผู้อำนวยการ รอก่อนสิ ทำไมรีบแบบนี้ ? “จึงหลีสองมือถือแก้ว

กาแฟและแก้วชาเดินเข้าไปในห้องผู้อำนวยการ มู่เสวก็ไปชงกาแฟเพื่อนำไปเสริฟในห้องทำงานผู้อำนวยการ

ทันที

“เลขามู่ เตรียมเอกสารที่ผมต้องการเสร็จหรือยัง ? “คนที่กำลัง เซ็นลายเซ็นด้านหลังโต๊ะทำงานถามขึ้น

“ยังค่ะ ! ” มู่เสวตอบคำถามอย่างเรียบเฉย

“ยัง ? ”

“โน่ ชาที่เลขามู่ชงก็ไม่เลวนะ ! ” จึงหลีกล่าวบอกโซฟาข้างๆ

“นายหุบปาก ! “หยุดคำพูดของจึงหลีอย่างไม่แยแส