๑.๒ แมทธิว ไครซ์ตัน นักรักเลือดร้อน

“แล้วทำไมฉันถึงจะมีงานทำไม่ได้ หรือว่าตอนนั้นที่ไม่มีใคร รับฉันเข้าทำงานเลยก็เพราะคุณใช้อิทธิพลกลั่นแกล้งฉัน” ชญา ตาย้อนถาม ดวงตาเรียวสีน้ำตาลวาววับขึ้นอย่างเอาเรื่องเช่นกัน

“ใช่…แต่นั่นมันยังน้อยไปหากจะเทียบสิ่งที่เธอบังอาจทำกับ ฉัน” แมทธิวทำเสียงกรรโชก ใส่คืน

“ก็สมควรแล้วกับความปากเสียและบ้าตัณหาของคุณ” สาว น้อยตอบโต้ไม่ลดละ

“สงสัยเธอจะยังไม่รู้จักฉันดีสินะแม่หนูน้อย เอาเป็นว่าคราวนี้ เธอจะได้รู้ซึ้งว่าแมทธิว ใครซ์ตัน คือผู้ชายที่เธอไม่ควรแม้แต่คิด จะต่อกรด้วย”

“คุณเป็นใครฉันไม่อยากรู้จัก รู้แต่ว่าหน้าคุณไม่เหมือนหน้า บุพการีของฉันสักคน เพราะฉะนั้นฉันไม่กลัวคุณหรอก”

“จำคำของเธอไว้ให้ดี แล้วอย่ามาคุกเข่าขอความปรานีจาก ฉันก็แล้วกัน”

“ไม่มีทาง” ใบหน้าเรียวเชิดขึ้นอย่างหยิ่งๆ ถึงเธอจะเป็นหนู หนึ่งตัวน้อย แต่ก็อย่าหวังว่าจะยอมให้ราชสีห์เต๊ะมาข่มเหงเอา

ง่ายๆ

“ถ้าฉันไม่รีบ อย่าหวังเลยว่าเธอจะได้ลอยหน้าลอยตาต่อปาก

ต่อค่ากับฉันแบบนี้”
แมทธิวได้แต่ขบกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์ขณะเหยียบคัน เร่งจนเกือบมิด และไปถึงสนามบินได้ทันเวลาที่เครื่องจะขึ้นอย่าง ฉิวเฉียด

บรรดาลูกน้องซึ่งรออยู่ที่เครื่องพากันแปลกใจไปตามๆ กัน เมื่อเห็นเจ้านายอุ้มสาวน้อยที่เนื้อตัวมอมแมมขึ้นมาในห้องผู้ โดยสาร โดยที่สาวน้อยคนนั้นทั้งดิ้นรนขัดขืนและทุบตีเจ้านาย ของพวกเขาตลอดเวลา ทว่าก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถาม ต่าง ก็ได้แต่คอยอำนวยความสะดวก และรอปฏิบัติตามคำสั่งจากผู้ เป็นเจ้านายเท่านั้น

“แดริลบอกกัปตันให้เอาเครื่องขึ้น… แล้วไปเรียกหมอโยฮัน มาหาฉันที่ห้องนี้ด้วย”

“ได้ครับเจ้านาย”

บอดี้การ์ดคนสนิทรับคำสั่ง แล้วรีบก้าวออกไปยังส่วนระหว่าง ห้องผู้โดยสารทั่วไปที่ถูกแยกออกจากส่วนห้องวีไอพีซึ่งเป็นพื้นที่ ส่วนตัวของเจ้านาย ไม่ถึงนาทีหมอโยฮันก็เข้ามาในห้องพร้อม กับกระเป๋าอุปกรณ์การแพทย์ เพราะแคริลบอกเอาไว้ล่วงหน้า แล้วว่าเจ้านายอาจจะมีคนไข้ให้หมอตรวจ

“เจ้านายมีอะไรหรือเปล่าครับ” โยฮันถามตามมารยาททั้งที่ มองเห็นคนไข้ที่ตัวเองต้องตรวจอยู่ในห้องกับเจ้านายแล้ว

“ผมอยากให้หมอช่วยตรวจแม่เด็กสิบแปดมงกุฎนี่หน่อย พอดีเด็กนี่วิ่งมาตัดหน้ารถผม อยากรู้ว่ามีอะไรบุบสลายบ้าง จะ ได้ประเมินค่าเสียหายได้ถูก หรือถ้าไม่มีเลย ผมจะได้แจ้งตำรวจลากคอเข้าคุกข้อหากรรโชกทรัพย์ซะให้เข็ด… !! แมทธิวสั่งคน ของตัวเอง โดยประโยคหลังตั้งใจสาวน้อยที่นั่งหน้าทิ้งอยู่บน เบาะหนัง ให้กลัว แต่ชญาดากลับตวัดตามามองขวางๆ

“นี่คุณจะพาฉันไปไหน” ชญาดาไม่ได้นึกกลัวคำขู่ของเขา แม้แต่น้อย แต่นึกหวาดหวั่นต่อการมาอยู่ในอาณัติของผู้ชายที่ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษตรงหน้ามากกว่า

“เธอไม่มีหน้าที่ถาม หน้าที่ของเธอคือนั่งนิ่งๆ ให้หมอตรวจ เท่านั้น” แมทธิวตอบมาเสียงห้วนๆ

“แต่สิ่งที่คุณกำลังทำ มันคือการลักพาตัวฉันนะ”

“ฉันจะทำยิ่งกว่าลักพาตัว ถ้าขืนเธอยังไม่หุบปาก

สีหน้าและท่าทางที่เข้มดุนั้นบ่งบอกว่าผู้ชายนิสัยเสียคนนี้ทำ จริงแน่ ชญาดาจําต้องเงียบก่อน แต่อย่าหวังเลยว่าคนอย่างชญา ดาจะยอมเงียบแล้วล่าถอยไปเฉยๆ ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่เธอเอา คืนแน่

เมื่อเห็นว่าคนไข้ของเจ้านายอยู่ในอาการสงบแล้ว หมอโยฮัน จึงเข้าไปตรวจและสอบถามอาการอย่างละเอียด หลังจากตรวจ เสร็จเขาก็รายงานผลตรวจให้กับเจ้านายได้รับรู้ โดยผลปรากฏ ว่าชญาดามีบาดแผลถลอกที่ฝ่ามือ หัวเข่า และข้อเท้าเคล็ดเล็ก น้อย

“กำชับมิส ให้กินยาและทายาตามที่หมอจัดให้นะครับ สักสอง วันก็น่าจะดีขึ้น” หมอโยฮันบอกเจ้านายอีกครั้งหลังจากที่จัดการ ล้างแผลและจัดยากินยาทาให้กับชญาดาเรียบร้อยแล้ว
“ขอบใจมากหมอ…เท่านั้นล่ะ ที่เหลือเดี๋ยวผมจะจัดการต่อ

เอง”

“ครับ”

หมอโยฮันโค้งศีรษะก่อนจะก้าวออกจากห้องวีไอพีของเจ้า นาย ไปทันที

คล้อยหลังหมอโยฮันพ่อค้าความตายซึ่งตอนนี้กลายร่าง เป็น จอมเผด็จการก็สืบเท้าเข้าไปหาสาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ดผู้เป็นคู่ กรณี โดยที่ชญาดาแหงนหน้ามองตอบคนที่กำลังทำท่าคุกคาม ตนอย่างตั้งป้อมสู้ และไม่คิดจะขยับหลบหนีแต่อย่างใด ทว่าแม ทธิวกลับไม่ได้ทำอะไรมากกว่าการจ้องหน้า

“เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มตะคอกถามเสียงห้วนๆ เช่นเดิม “ชญาดา…” สาวน้อยตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกัน

“ชื่อเล่น?”

“พริ้ม…

“เอาล่ะพรีม”

“ฉันชื่อพริ้ม ไม่ได้ชื่อพรีม กรุณาเรียกให้ถูกด้วย” ชญาดา แทรกขึ้นทันทีที่เขาเรียกชื่อเล่นของเธอไม่ถูก

“ฉันพอใจจะเรียกอย่างนี้ มีอะไรมั้ย ถ้าไม่อยากถูกปิดปาก ด้วยปากของฉันก็อย่าอวดดีและพูดแทรกตอนที่ฉันยังพูดไม่จบ อีก” เขาขู่เสียงห้วนเข้ม
“คนกักขฬะ เอะอะๆ ก็เอาแต่จู่ๆ กลัวตายล่ะ”

แม้คำขู่ของเขาจะชวนให้หน้าแดง แต่ชญาดาก็เก็บอาการไว้ มิดชิดและเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งๆ เธอไม่มีทางเคลิ้มหรือหลง เสน่ห์ผู้ชายแบบนี้แน่ ถึงแม้เขาจะดูหล่อและเซ็กซี่มากก็เถอะ

“ดูท่าก็คงอยากถูกฉันจูบเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่หน้า แดงแจ๋แบบนั้นหรอก แต่บอกไว้ก่อนนะ รสนิยมของฉันห่างไกล จากทุกอย่างที่เป็นเธอโดยสิ้นเชิง เด็กนรกแบบเธอน่ะ ฉันไม่คิด แม้แต่จะชายตาและ

ชญาดาเจ็บจี๊ดจนเกือบจุกกับวาจาร้ายกาจที่หลุดออกมา จากปากของผู้ชายตรงหน้า แม้จะไม่แปลกใจนักที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ก็อดหน้าชาไม่ได้ เขาชักจะหลงตัวเองมากไปแล้ว คนอย่าง ชญาดาไม่มีทางคิดอะไรงี่เง่าแบบที่เขากำลังกล่าวหาแน่นอน อีก อย่างเธอก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกิน ที่เขาไม่คิดว่าเธอเป็นผู้ หญิงในสเป็ก ไม่อย่างนั้นเธอจะไปทำบุญล้างซวยสักสิบวัด

“ว่างๆ ก็ให้หมอของคุณมาตรวจสมองบ้างก็ดีนะ เพราะ ตอนนี้ท่าทางโรคหลงตัวเองของคุณคงกำลังกำเริบอย่างหนัก แมทธิวแสยะยิ้มหนๆ ก่อนจะยอกย้อนอย่างเจ็บแสบพอกัน

“ปากจัดๆ แบบนี้สินะถึงได้ไม่มีใครเอา ขนาดต้องลงทุนให้ท่า ผู้ชายในระหว่างทำงานก็ไม่เว้น

“ถึงจะไม่มีใครเอา ฉันก็ไม่คิดจะเอากับคุณหรอก อีกอย่าง ฉันก็ไม่เคยให้ท่าผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ถ้าไม่อยากเจอดีก็หยุด กล่าวหาฉันเดี๋ยวนี้ไอ้คนแก่บ้าตัณหา!” สาวน้อยขู่ฟ่อเพราะถูกยั่วจน โกรธ

“เอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหมหนูน้อย ส่วนคำว่าบ้าตัณหา ฉัน ขอรับไว้ด้วยความเต็มใจก็แล้วกัน แล้วฉันจะแสดงให้เธอดู ว่าตัณหาของฉันน่ะมันเร้าใจขนาดไหน

“อะ…ไอ้…”

ชญาดากำลังจะตอบโต้ไปแสบๆ คันๆ ให้สาสม แต่แมทธิวตะ ดอกขึ้นเสียก่อน

“หุบปากนะ ฉันขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับเด็กปากยังไม่สิ้น กลิ่นน้ำนมอย่างเธอเต็มทน” ปากบอกว่าขี้เกียจ แต่กลับต่อปาก ต่อค่ากับเธอได้นานสองนาน

“ฉันก็เหม็นหน้าคุณจะแย่แล้วเหมือนกัน” จมูกโด่งสั้นขึ้น เข้าหากันอย่างโมโหและรำคาญไม่ต่างจากเขานักหรอก