ลิขิตฟ้าประธานลูกสาม

บทที่ 15 ผมเริ่มสนใจในตัวเธอขึ้นมาแล้วสิ



บทที่ 15 ผมเริ่มสนใจในตัวเธอขึ้นมาแล้วสิ

บทที่ 15 ผมเริ่มสนใจในตัวเธอขึ้นมาแล้วสิ

ฉินโม่ทานถอดเสื้อคลุมมาห่มร่างของซูสือเยว่เอาไว้ ก่อนที่ ห่อตัวหญิงสาวแล้วอุ้มขึ้นมา

ช่วยด้วย….

เสียงร้องที่พร่าเบา ๆ ของใครคนหนึ่งดังขึ้นมา

ฉินโม่หานชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะมองหาต้นเสียง…

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังมาจากชายหัวล้านที่ชื่อ ประธานหวาง

ขณะนั้น ตัวเขานอนอยู่บนพื้น ร่างของเขาเต็มไปด้วย เลือด มือและเท้าถูกผูกไว้กับขาเตียง แม้จะอยากขยับก็ทำไม่ ได้

พอรู้ว่ามีคนมา ตาของประธานหวางก็เป็นประกายอย่างมี ความหวัง!

ช่วยผมด้วย ช่วยด้วย ผมจะตายอยู่แล้ว”

พอมองเข้าไปใกล้ ๆ ก็เห็นว่า ขาของเขาเต็มไปด้วยแผลลึก ทั้งสองข้าง ที่พื้นอาบไปด้วยเลือดสด ๆ ก็คือเลือดที่ไหลมาจากขาของประธานหวางนั่นเอง

ประธานหวางเจ็บจนแทบจะขาดใจ ร้องด้วยเสียงสะอื้น ” ผู้ หญิงคนนี้มีมันโหดร้ายเกินไปแล้ว! เธอทำร้ายผมจนสภาพ เป็นแบบนี้ ”

* ก้ายานอนหลับที่ผมใส่ให้เธอไม่ออกฤทธิ์ล่ะก็ ป่านนี้ผมคง ถูกเธอฆ่าตายไปแล้ว

* คุณช่วยผมด้วยเถอะ ได้โปรด! ”

ทันใดนั้น ตำรวจชุดหนึ่งก็บุกเข้ามา ” ใครเป็นคนแจ้งตำรวจ ”

ผมเอง!

ประธานหวางอยู่ในสภาวะมึนเบลอ จนไม่รู้ว่าตัวเองได้ทำ อะไรลงไปบ้าง เขาร้องออกมาอย่างเจ็บปวดปานจะขาดใจ ช่วยด้วย! ผู้หญิงคนนี้ เธอจะฆ่าผม! ”

* ไม่มีปัญหาอะไรมาก เมื่อกี้เธอแค่สลบไปเพราะฤทธิ์ยานอน หลับน่ะ ”

” ร่างกายมีแค่รอยถลอกนิดหน่อย เลือดที่เปื้อนบนตัวเธอคือเลือดของประธานหวางทั้งหมด ”

ณ โรงพยาบาล ไปยู่หนานยื่นผลตรวจทางการแพทย์ให้กับ ฉินโม่หาน ก่อนจะพูดจาเชิงหยอกล้อเบา ๆ “นึกไม่ถึงเลยนะ ว่าภรรยาตัวน้อยของมึง จะมีความสามารถไม่เบา ”

ฉินโม่หาน รับผลตรวจมา ก่อนจะมองไปยังห้องพักผู้ป่วยที่ ห่างออกไปไม่ไกล

ขณะนั้น สาวน้อยกำลังกรอกบันทึกคำให้การอย่างว่าง่าย

* ฉันอยู่ในตรอก แล้วก็โดบทุบจนสลบไป ฟื้นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ ในห้องนั้นแล้ว ”

‘คน ๆ นั้น เขาวางยานอนหลับเพราะต้องการจะทำมิดีมิร้าย ฉัน ดังนั้นฉันเลยต้องสู้เขา ”

น้ำตาเอ่อออกมาจากดวงตาเธอ ท่าทางเหมือนเด็กประถม กำลังโดนอาจารย์ที่ปรึกษาอบรมอยู่อย่างไรอย่านั้น ” จริง ๆ รอยแผลบนขาของเขา…..มันเกิดขึ้นเพราะเขาจะมาแตะต้อง ตัวฉัน ฉันทำไปเพราะป้องกันตัว ฉันจึง…

” เธออย่ามาพูดมั่ว !!! ”

แผลบนขาของประธานหวางลึกมาก ตอนนี้เขาทำได้แค่นั่ง อยู่บนรถเข็นเท่านั้น
เขามองไปที่ซูสือเยวด้วยสายตาโกรธจัด ” เห็นอยู่ทนให้ว่า เธอเป็นคนนัดฉันมาที่โรงแรมเอง เธอทำเพื่อฉันให้ฉันยอมเซ็น สัญญาร่วมกับตระกูลซูของพวกเธอ เธอเสนอตัวเอง สุดท้าย พอฉันเซ็นสัญญาเสร็จ เธอก็กลับคำ แล้วยังมาทำให้สภาพฉัน เป็นแบบนี้อีก! ”

ชูสือเยว่เลิกคิ้ว ” ถ้าฉันเสนอตัวจริง ๆ คุณจะวางยานอนหลับ ฉันทำไมล่ะ *

ประธานหวาง ”

เขาทําหน้าเหยเก ” คุณตำรวจ เชื่อผมเถอะนะ ที่ผมพูดคือ ความจริงนะ! ”

” ผู้หญิงคนนี้เธอเสแสร้งทำเป็นคนดี ตอนที่เธอทำร้าย ผม เธอดูน่ากลัวกว่าผู้ชายอีก! ”

เขาเถียงอย่างข้าง ๆ คู ๆ ซูสือเยวมองเขาอย่างนิ่งเฉย ก่อน จะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

ก่อนโดนทําร้าย โทรศัพท์เธอหายไป

พอมาถึงโรงแรม เธอจึงแย่งโทรศัพท์ของประธานหวาง มา แจ้งตำรวจ

แต่หลายปีมานี้หนังเกี่ยวกับกฎหมายคดีต่าง ๆ ทำให้เธอได้รู้ ว่า ต้องมีหลักฐาน ถึงจะยืนยันความผิดได้
ดังนั้น…..

เธอจึงค่อย ๆ หาไฟล์เสียง แล้วเปิดมัน

* เธอทำร้ายฉัน! แต่เห็นแก่รูปร่างหน้าตาของเธอ! ฉันจะ เห็นใจสักนิตละกัน ”

” ชูสือเยว่ อย่าทำตัวเนรคุณไปหน่อยเลย ”

” ใคร ๆ ก็รู้ว่าเหตุเพลิงไหม้เมื่อห้าปีก่อน ได้ทำลายรูปโฉม ลูกชายคนที่สามของตระกูลฉิน แต่ครึ่งตัวล่างของหมอนั่นก็ โดนไฟคลอกไปด้วยเหมือนกัน! ”

* ทั้งชีวิตของหมอนั่น มันก็คงไม่เหมือนผู้ชายอีกแล้วล่ะ! ” พี่ หวางเห็นน้องสาวอยู่ในห้องคนเดียวอาจจะเหงา พี่จะทำให้ น้องรู้เองว่าความสุขของผู้หญิงมันเป็นยังไง! ”

“ปล่อยฉันนะ!”

เสียงบันทึกกรอกลับมาอีกรอบ

ประธานหวางหน้าซีดเผือด ใบหน้าของซูสือเยว่มีรอยยิ้ม ปรากฏขึ้น
จนทางตาเธอเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง เธอเห็นชายหนุ่ม ที่ยืนอยู่นอกห้อง

นอกประตูนัน สีหน้าของชายหนุ่มดูไม่ดีนัก

*เห้อ

ไปยู่หนานพยายามกลั้นขำ ก่อนจะเอามือตบบ่าของฉินโม่ หาน ” มึงดู เรื่องบ้านี่เค้ารู้กันไปทั่วแล้ว ”

ชายหนุ่มชายตาขึ้นมามองไปยู่หนานอย่างเยือกเย็น สายตาคู่นั้นดูเหมือนสามารถฆ่าคนเสียได้เลยทีเดียว

ไปยู่หนานกระแอมออกมาเบา ๆ ก่อนจะหลบหน้าไม่กล้า สบตาเขา ” ผู้หญิงคนนั้นก็ตายไปห้าปีแล้วนะ ใจมึงยังผ่าน เรื่องนี้ไปไม่ได้อีกเหรอ ”

ในฐานะที่เป็นแพทย์เจ้าของไข้ของเขา ไป่ยู่หนานเห็นได้ ชัดเจนว่า ไม่ใช่ว่าฉินโม่หานจะผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ แต่เขาแค่ กำลังต่อต้านมันอยู่

ห้าปีก่อน เป็นเพราะเหตุบังเอิญ ทำให้เขาต้องอยู่กับผู้หญิง คนหนึ่งเป็นเวลาวันหนึ่งเต็ม ๆ

เป็นหนึ่งวันหนึ่งคืนที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตต่อไปอีกแล้ว จนกลายเป็นโรคซึมเศร้า

หลังจากคลอด ชิงเฉินกับชิงหยุน เธอก็จุดไฟฆ่าตัวตาย จน ซิงเฉินกับชิงหยุนเกือบจะโดนไฟนั้นครอกตายตามไปด้วย และฉินโม่หานก็เกือบจบชีวิตของเขาที่นั่นเหมือนกัน

หลังจากเหตุการณ์เพลิงไหม้วันนั้น ฉินโม่หานก็ปฏิเสธที่จะมี ปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคน เข้าไม่อยากทำร้ายผู้หญิงคนไหน อีกแล้ว

“ พรุ่งนี้มึงก็มารักษาอาการที่นี่ให้ดีขึ้นเถอะนะ ”

สายตาของไป่ยู่หนานแสดงถึงความเห็นใจ ” มึงก็แต่งงาน เป็นตัวเป็นตนแล้ว ต้องรับผิดชอบคนอื่นด้วยดิวะ ”

ฉันโม่หานหรี่ตาลง มองไปที่หญิงสาว ” ไม่ต้องรักษาหรอก ”

“กูหายแล้ว ”

ไปยู่หนานเหลือกตาโต ” หายแล้วหรอวะ ” เขามองไปตามสายตาของฉินโม่หาน…

* มึงอย่าบอกว่ามึงกับเขา… ”
ชายหนุ่มชำเลืองตาไปมองครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า ” กูแต่งงาน ก้นแล้ว

ไปยู่หนานอ้าปากกว้างขนาดเอาไข่ไก่ไปใส่ไว้ได้

ฉันโม่ทานเดินผ่านตัวเขาไป ก่อนจะเข้าไปในห้องผู้ป่วย

* สามี คุณมาแล้วหรอคะ! ”

เมื่อเขาเข้าไป ซูสือเยว่ก็ตะโกนเรียกเขาเสียงหวาน

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอเรียกเขาว่าสามี

ในหัวเธอก็ปรากฏภาพ ครั้งแรกที่เธอเรียกเขาว่าสามี ท่าทาง เธอที่กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำแล้วยั่วยวนเขา

ลูกกระเดือกของชายหนุ่มสั่นเล็กน้อย

เขาเดินเข้าไป ก่อนจะยกมีขึ้นมาแนบบนเอวบางของซูสือเยว่ อย่างใกล้ชิด

ก่อนจะมองเลื่อนสายตาขึ้นมา จ้องไปที่หน้าขาวซีดของ ประธานหวาง ” ได้ข่าวว่า นายแตะต้องผู้หญิงของฉันงั้นเหรอ ”

ประธานหวางชะงักไป
เขามองหน้าฉินโม่หาน มองอยู่อย่างนั้น

คุณบอกว่าคุณคือ…”

ไปก็อึดใจ เขาก็ส่ายหัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง ไม่ เป็นไปไม่ได้ใ

ข่าวลือที่ว่าท่านชายฉินหน้าตามันโดนทำลายจนอัปลักษณ์ ไปแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมรูปลักษณ์ยังอยู่ดีอยู่อีกล่ะ?

* แกไม่ใช่ท่านชายฉิน! ”

* ฉันเคยเห็นรูปของ ท่านชายฉิน ยังไงมันก็ไม่ได้หน้าตาแบบ แกแน่นอน! ”

ประธานหวาง ถอนหายใจออกมา ก่อนจะชี้นิ้วไปทางซูสือเยว่ * ไม่ยักรู้ว่าเธอจะมีไอ้หนุ่มหน้าขาวนี่อีกคน ”

” เหอะ เธอมันก็แค่ผู้หญิงสำส่อน! ”

พูดจบ เขาก็รีบคว้ามือตำรวจที่อยู่ข้าง ๆ ราวกับกำลังขอชีวิต จากฟางเส้นสุดท้าย ” คุณตำรวจ ได้โปรด คุณดู ผู้หญิงคนนี้ มันง่าย นี่เป็นหลักฐานแล้วว่าเธอเป็นคนนัดผม! ”
ฉันไม่ทานยิ้มออกมาอ่อน ๆ ท่าทางดูสูงสง่า

คุณชาย

ขณะนั้น เลขาเคาะประตูก่อนจะเข้า แล้วพูดอยู่ข้างเตียงด้วย ท่าทางสภาพ ดำเนินเรื่องเสร็จสิ้นแล้วครับ ”

ประธานหวางผงะไปชั่วครู่ ก่อนจะเบิกตาโพรง

นี่มัน เหลิงเหยียน เลขาอันดับหนึ่ง เป็นคนที่คอยรับใช้ฉินโม่ ทานมาตลอดไม่ใช่เหรอ

ได้ยินมาว่าฉันโม่หาน ไม่ยอมเจอใครง่าย ๆ ดังนั้นธุระต่าง ๆ ก็ให้เหลิงเหยียนเป็นคนออกหน้าแก้ปัญหา เขาเป็นตัวแทน ของฉันไม่หาน!

เขารู้จักพวกนักธุรกิจมากมาย วันไหนที่มีเรื่องต้อง แข่งขัน อย่างน้อยก็ต้องเจอหน้าเหลิงเหยียนทุกครั้ง

แต่ตอนนี้ คนที่เย็นชาใส่คนอื่น ๆ อย่างเลขา เหลิงเหยียน กลับมีท่าทีดูเจียมเนื้อเจียมตัวเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้งั้นเห

รอ

ร่างกายของประธานหวางนิ่งไปขณะหนึ่ง

ซายตรงหน้าที่กำลังอุ้มซูสือเยว่อยู่นั้น
คือฉินโม่หา……..จริง ๆ น่ะเหรอ

ระหว่างที่กำลังมึนงงอยู่ โทรศัพท์ของประธานหว่างก็ยังติด กันอย่างบ้าคลัง

ตำรวจที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เปิดลำโพง

– ประธานหวาง! ”

เสียงในสายสํนเครือราวกับกำลังร้องไห้อย่างหนักหน่วง * เมื่อกี้เครือข่ายตระกูลฉินประกาศยกเลิกสัญญาร่วมกันของ พวกเรา สัญญาการค้าของเราถูกเพิกถอนแล้ว……

* หวาง อกรุ๊ปของพวกเรา…..ล้มละลายแล้ว…”

พวกเขาบอกว่า เป็นเพราะคุณทำผิดต่อ ท่านชายฉิน ”

“ปัง! ”

ประธานหวางโหมตัวล้มตึงลงมาจากรถเข็น

เขานั่งชันเขาลงกับพื้นอย่างตกใจและหวาดกลัว ก่อนจะเงย หน้าขึ้นมาพูดกับฉินโม่หาน ” ท่านชายฉิน…..”

* ผมผิดไปแล้ว! ทุกอย่างเป็นความผิดของผมทั้งหมด! ”
“ผมยอมรับผิดทุกอย่าง เมตตาผมด้วยเถอะ…..”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ