บทที่ 14 แด๊ดดี้ต้องไปตามหาหม่ามี้แล้ว
บทที่ 14 แด๊ดดี้ต้องไปตามหาหม่ามี้แล้ว
ณ ระเบียงทางเดินของโรงแรมชิงฮั่น
ซูโม่มองไปยังซูสือเยวด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะแสยะยิ้ม
* ทำงานสตั๊นท์แมนเป็นปี ๆ นึกว่าทนแรงทุบได้ ไหงสลบไป ชะงั้นล่ะ
คุณชู จะเอายังไงต่อ
เสียงของชายรูปร่างสูงใหญ่พวกนั้นที่พาตัวซูสือเยว่ที่ถูกมัด ไว้อยู่ข้าง ๆ ได้ถามขึ้น
” เอาไปไว้ห้อง1102 ประธานหวางใกล้จะถึงแล้ว ”
“ครับ ”
ชายพวกนั้นเมื่อได้ยินคำสั่งแล้ว ก็พาตัวซูสือเยว่ไปไว้ห้อง
ข้าง ๆ
ขณะที่หญิงสาวถูกลาก ก้อนหยกนั้นได้ตกลงมาจากตัวเธอ
หยกมรกตก้อนนั้น ตอนนี้ได้ประกายแสงเล่นไฟอยู่บนพื้นดู ดึงดูดสายตายิ่งนัก
ซูโม่ขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปเก็บหยกก้อนนั้นขึ้นมา ” ที่แท้ตา แก่ขี้เหล่านั้นก็เอาหยกนี่ให้ซูสือเยว่แล้วสินะ
เธอเปล่งเสียงหีในลำคอเบา ๆ เป็นเชิงไม่พอใจ เธอและเงี่ยน เฉิงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาตลอด เธอเคยเห็นหยกอันนี้มาก่อน
จู่ ๆ เงี่ยนเฉิง ก็พูดเรื่องนี้แบบไม่มีปีไม่มีขลุ่ย ว่าหยกนี่ คือสิ่ง ที่จะใช้เป็นของยืนยันเป็นหลักฐานกับแม่แท้ ๆ ของเธอได้แล้ว ยังบอกอีกว่า แม่แท้ ๆ ของเธออยู่ในชนชั้นที่ไม่ธรรมดาเลย
ในตอนที่เธอออกมาจากสลัมนั่น ก็อยากเอาหยกนั่นติดตัวไป ด้วย แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
นึกไม่ถึงเลยว่าเงี่ยนเฉิงจะยกมันให้คนโง่เขลาอย่างซูสือเยว่
เธอถอนหายใจก่อนจะเก็บหยกลงไป
ซูสือเยว่ เธอคิดว่าจะหาแม่แท้ ๆ เจองั้นหรอ
ฝันไปเถอะ!
“คุณชู”
หลังจากนั้นก็มีชายอ้วนลงพุง หัวล้านมีผมเพียงครึ่งหัวเดิน เข้ามา เธอเตรียมตัวเรียบร้อยหรือยัง ครอบครัวฉันคงไม่รู้ เรื่องนี้หรอกนะ ”
“วางใจเถอะค่ะ ”
ซูโม่ ยิ้มอย่างสะใจ ” เธอดีใจที่ได้ปรนนิบัติคุณนะคะ เธออยู่ กับตระกูลฉินก็ไม่มีความสำคัญอะไร ใคร ๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น แหละค่ะ ”
อย่าว่าแต่ท่านชายฉินที่มีนิสัยโหดเหี้ยมนั่นเลย ยังไงมันก็ไม่ ส่งคนมาปกป้องซูสือเยว่ ถึงจะส่งคนมาคุยคุ้มกัน ยัยนั่นก็ต้อง ปฏิเสธอยู่ดี
อันที่จริง เจียนเฉิงเป็นพ่อที่ขี้เหล้าขนาดนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่า อภิรมย์ซักเท่าไหร่ ซูสือเยว่คงไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้แน่ ๆ
ซูโม่ก็กะไว้แล้วว่าซูสือเยว่ต้องกลับไปส่งเงินให้เจี่ยนเฉิง ก็ เลยให้คนไปดักซุ่มอยู่แถว ๆ บ้านเจี่ยนเฉิง
” งั้นก็ดี! ”
ประธานหวาง ถูมือไปมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะรับสัญญามา จากมือของ ซูโม่ แล้วเซ็นชื่อลงไป ” แค่เธอปรนนิบัติผมอย่าง ดี อีกหน่อยผมก็จะสนับสนุนตระกูลซูอย่างพวกคุณทุกปีเลย ละกัน! ”
” ถ้างั้นคงต้องขอบคุณประธานหวางแล้วล่ะค่ะ ”
ซูโม่แสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ ” คืนนี้ช่างเป็นช่วงเวลาที่ ล้ำค่ายิ่งนัก ท่านรีบเข้าไปเถอะค่ะ
ชายแก่ยิ้มอย่างหุ่นกระหาย ก่อนจะเดินเข้าไป
ประตูโรงแรมถูกทำขึ้นเป็นพิเศษ ส่วนกำแพงของห้องก็ยัง เก็บเสียง เธอเลยไม่กลัวที่ซูสือเยว่จะหนีรอดไปได้เลยสักนิด
อีกอย่าง ซูสือเยว่ควรจะขอบคุณเธอสิ
ใคร ๆ ก็พูดกันว่าเพลิงไหม้เมื่อห้าปีก่อน ไม่ได้ทำลายแค่ ใบหน้าของท่านชายฉิน แต่มันทำลายไปถึงร่างกายส่วนล่าง ของเขา นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เขาดูโหดเหี้ยมกับผู้หญิงนัก หรือจริง ๆ ส่วนนั้นของเขามันใช้การไม่ได้แล้วกันแน่นะ!
ถึงแม้ว่าประธานหวาง จะดูแก่ไปสักหน่อย แต่เรื่องอย่างว่า นั่นก็คงจะพอได้อยู่ละมั้ง
ณ คฤหาสน์บ้านฉิน
ในห้องหนังสือกำลังจัดประชุมทางไกลระหว่างประเทศ
ฉินโม่หานกำลังนั่งในตำแหน่งเก้าอี้ของหัวหน้า สีหน้าเคร่งเครียด ตั้งใจฟังหญิงต่างชาติผมทองตาสีเขียวมรกต ที่ กำลังใช้ภาษาฝรั่งเศษอธิบายแผนของโครงการใหม่อยู่
ทั้งการประชุมดูสุขุมและเคร่งเครียด ถึงแม้จะเป็นแค่การคุย กันผ่านกล้อง แต่ก็น่กดดันจนผู้ร่วมประชุมแทบจะหายใจ หายคอกันไม่คล่องเท่าไหร่นัก
” ปัง!! ” เกิดเสียงดังขึ้น ประตูของห้องหนังสือถูกเปิดอย่าง แรงจากด้านนอก
ซิงเฉินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน ” แด๊ดดี้ หม่ามี้เกิด เรื่องแล้ว!
คำพูดนี้โพร่งขึ้นมา ผู้ประชุมที่อยู่พร้อมหน้าต่างพากันเงียบ อย่างพร้อมเพรียงไปชั่วครู่
จากนั้นทุกคนในที่ประชุมก็เบิกตามองฉินโม่หานอย่างตกอก ตกใจยกใหญ่
บอสมีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่
ชายหนุ่มผู้สูงส่งและดูเย็นชาผู้นี้ยังคงนิ่งเฉย ” มีอะไร ”
* เมื่อกี้พี่กำลังคุยโทรศัพท์กับหม่ามี้ หม่ามี้กรี๊ดออกมา แล้วก็ หายไปเลย! ”
*โทรไปใหม่อีกรอบก็ไม่มีคนรับ!
ชิงเฉินรีบร้อนจนหน้าแดงไปหมด ก่อนจะกุมมือฉินโม่หานไว้ * แค๊ตตี้รีบไปช่วยหม่ามี้เดี๋ยวนี้นะ! ”
” เธออาจจะโดนลักพาตัวไปแล้วก็ได้ ”
* ถ้ามีคนเห็นว่าหม่ามี้สวยแบบนี้แล้วทำมิดีมิร้ายเธอขึ้นมาจะ ทำยังไง! ”
เด็กน้อยลากฉินโม่หานออกไปด้วยท่าทีที่ดูมุ่งมั่น ” รีบไป ช่วยเร็ว!”
ฉินโม่หานเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
ซิงเฉินเป็นเด็กที่ชนและเอาแต่ใจมาก แต่ก็ไม่น่าจะควบคุม อารมณ์ตัวเองไม่ได้ขนาดนี้
เหมือนว่าทุกอย่างที่เล่าจะเป็นเรื่องจริง
ชายหนุ่มยืนขึ้น ก่อนจะอุ้มซิงเฉินแล้วสาวเท้าออกไปจาก
ห้อง
ที่นั่งตำแหน่งบอสว่างเปล่า กลุ่มคนที่กำลังนั่งร่วมการประชุม มีสีหน้าสับสน ไม่รู้ว่าควรจะจบการประชุม หรือรอบอสกลับมาดี
เจ้าเด็กน้อยชิงหยุนปืนขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ ก่อนจะทำหน้านิ่ว คิ้วขมวด พูดต่อด้วยท่าที่สุขุมว่า สวัสดีผู้ร่วมการประชุมทุก ท่าน เนื่องจากที่บ้านของกระผมเกิดปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ แดดดี้ต้องไปต่อสู้เพื่อคู่ชีวิตของเขา จึงขอเลื่อนการประชุม ออกไป สวัสดี *
พูดจบ เด็กน้อยก็ปิดคอมพิวเตอร์อย่างมีมารยาท
ตอนนี้บริษัททางซีกยุโรป ทุกคนกำลังฮือฮากับเรื่องที่พึ่งเกิด ขึ้นยกใหญ่ ในที่สุด ต้นไม้เก่าแก่หมื่นปีต้นนี้ก็ได้ผลิดอกออก ผลแล้ว!
คนบ้างานอย่างฉินโม่หาน ในที่สุดก็มีโมเมนต์ที่เลื่อนงาน เพราะทําเพื่อภรรยาสักที
” ตามตำแหน่งที่ตั้งของโทรศัพท์หม่ามี้แล้ว ผมหาที่อยู่ สุดท้ายเจอแล้ว อยู่ตรงนี้ ”
ข้าง ๆ ตรอกละแวกสลัมแห่งหนึ่ง ซึ่งหยุนใส่เกียร์พอด และ ค้นหาผ่านโน๊ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว
” คุณฉิน เจอโทรศัพท์ของภรรยาคุณแล้ว ”
จากนั้น ก็ส่งโทรศัพท์ของซูสือเยว่ให้ฉินโม่หานด้วยสองมือ
หน้าจอโทรศัพท์เก่า ๆ เครื่องนั้นได้แตกละเอียดไปแล้ว
ฉินโม่หานนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะเขวี้ยงโทรศัพท์ลงถังขยะไป
* ผมจะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้หม่ามี้เอง
ชิงเฉินที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับก็คว้าแท็บเล็ตขึ้นมา ก่อน จะค่อย ๆ เปิดหาร้านค้าออนไลน์ในนั้น
เมื่อมองไปรอบ ๆ แล้ว ชิงหยุนถึงกับถามด้วยความสงสัย ว่าแต่ หม่ามี้มาทำอะไรถึงตรงนี้ล่ะ ”
ทีนี่ไกลจากที่ทํางานของเธอมาก
ชายหนุ่มที่นั่งข้างซิงหยุนชี้นิ้วไปที่จอแสดงผลขอโน๊ตบุ๊ค ทันที ” โรงแรมซิงฮั่น ”
ซิงหยุนถือโน๊ตบุ๊คของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะหันไปพูดกับคนที่ อยู่ข้าง ๆ ว่า ” รู้ได้ไงว่าหม่ามีอยู่โรงแรมซิงฮั่น ”
* ข้างในตรอกไม่มีกล้องวงจรปิดแต่ข้างนอกมี ”
” จากกล้องวงจรปิด ร่องรอยสุดท้ายที่พบคือโรงแรมซิงฮั่น ”
ปกติแล้วฉินโม่หานเป็นคนพูดน้อย แต่สำหรับลูกชายของเขานั้น เขายอมที่จะอธิบายอย่างละเอียดและตั้งใจในทุก ๆ เรื่อง
ซึ่งหยุนเคาะไปทีหัวของตัวเองหนึ่งที่ ” สุดท้ายแค ก็ฉลาด กว่าจริง ๆ
เขาทำได้แค่หาสัญญาณที่อยู่สุดท้ายที่หม่ามี้หายตัวไป แต่ ดันลืมเรื่องกล้องวงจรปิดไปซะได้
อีกอย่าง….
เด็กน้อยเงยหน้ามอง ” แด๊ดดี้ใช้เวลาแค่นิดเดียว ก็หาเจอ แล้วเหรอ
ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะเปิดประตูลงไป ” ลูก ๆ กลับไป ก่อนเถอะ พ่อพาคนไปช่วยก็พอแล้ว ”
ชิงหยุนพยักหน้ารับ เขากับน้องยังเล็ก ถึงไปก็คงไม่ได้ช่วย อะไร ” แด๊ดดี้ พาหม่ามี้กลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้นะ! ลิ้นไม่ ให้ไต่ไรไม่ให้ตอบเด็ดขาด! ”
จะพยายามนะ
ชายหนุ่มพูดจบ ก็ขึ้นรถอีกคัน ก่อนรถจะมุ่งหน้าไปยังโรง แรมซิงฮั่นอย่างรวดเร็วเท่าที่จะทำได้
ตอนนี้ ระยะเวลาที่สือเยวถูกลักพาตัวไป ก็ผ่านไปครึ่ง ชั่วโมงแล้ว ตัวเขาเองก็ไม่กล้ารับประกันว่า ตอนนี้จะเกิดอะไร ขึ้นกับเธอจริง ๆ หรือไม่
” ปิ๊ง! ”
ประตูโรงแรมถูกถีบออกอย่างแรง กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งไป
ทั่ว
เตียงสีขาวหลังใหญ่ของโรงแรมเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด ร่างกายของซูสือเยวที่นอนอยู่บนเตียงนั้นโชกไปด้วยเลือด เสื้อผ้าของเธอขาดวิ่น สีหน้าดูซีดเซียว
ภาพตรงหน้า ทำให้ฉินโม่หานถึงกับพูดไม่ออก
” ปิดตา แล้วหันออกไปให้หมด! ”
ชายหนุ่มตะโกนเสียงดัง การ์ดที่ยืนอยู่หลังเขาค่อยๆ หลับตา แล้วหันตัวไปอย่างไว
ฉินโม่หานก้าวเข้าไปในห้องทีละก้าว
ยิ่งเข้าไปในห้องเท่าไหร่ กลิ่นคาวของเลือดก็ยิ่งชัดขึ้น เรื่อย ๆ
สุดท้าย เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะเอื้อมอืมไปกุมมือเธอ เอาไว้อย่างสั่นเทา เสือเย…….
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตั้งใจตะโกนเรียกชื่อเธอแบบนี้ แต่นึกไม่ ถึงเลยว่ามันจะมาเกิดในช่วงเวลาแบบนี้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ