บทที่ 11 เธอมีสิทธิ์อะไร
บทที่ 11 เธอมีสิทธิ์อะไร
เมื่อออกมาจากสตูดิโอถ่ายหนัง ซูสือเยว่เดินไปตลาดสด ละแวกนั้น
เธอไม่ลืมว่าคืนนี้ต้องหามื้อค่ำให้ ชิงหยุนและซิงเฉิน
“คุณชาย เธอไปซื้อกับข้าวแล้ว”
เบนท์ลีย์คันสีดำจอด ไป่ วมองไปยังชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง ” เราจะรอต่อไปหรือว่า… ”
ฉินโม่หานวางโทรศัพท์ลง ก่อนจะลดกระจก มองตามแผ่น หลังของหญิงสาว
จนถึงตอนนี้ เขารู้ถึงความสัมพันธ์ของกับสองคนนั้นแล้ว
แฟนกับเพื่อนรัก รวมหัวกับทําเรื่องพวกนั้นลับหลังเธอ แต่ก็ ยังเชิดหน้าชูคอต่อหน้าเธอได้
เขาคิดว่า จากคืนนั้นท่าทางของเธอที่เมาเหล้าดูเศร้าเกินจะ บรรยาย เรื่องที่เกิดขึ้นคงทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยแต่….
เขามองหญิงสาวที่เดินสาวเท้าอย่างเริงร่า เธอฮัมเพลงเบาๆ และมุ่งไปยังตลาดสด คิ้วเข้มของเขาขมวดขึ้นเล็กน้อย
หลังจากที่ ซูสือเยว่ซื้อวัตถุดิบทำอาหารที่ตลาดสดให้กับ ลูก ๆ ทั้งสองแล้ว ก็เดินผ่านแผงขายปลาข้างทาง
เธอนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้เธอเคยถามพ่อบ้านว่า ฉินโม่หาน ชอบกินอะไรเป็นพิเศษไหม
พ่อบ้านบอกเธอว่าเขาชอบกินปลา
จริง ๆ แล้วซูสือเยว่ไม่ชอบทำเมนูปลา เพราะว่าเฉิงเซวียนก ลัวปลา กลัวขนาดที่ว่าทําออกมาเป็นจานแล้วก็ยังไม่กล้าแตะ ต้องมัน เขาเป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ซูสือเยว่เลยรู้สึกไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ไปเลย
ปริยาย
แต่ฉินโม่หานกลับชอบกินมัน
เธอเลือกซื้อปลาตัวที่ดูสดจากแผงขายปลาอย่างตั้งใจ จาก นั้นให้ร้านฆ่าแล้วทําความสะอาดให้เรียบร้อยจึงเอากลับไป
ซื้อวัตถุดิบเสร็จ หญิงสาวก็หิ้วถุงที่ใส่ของเต็ม ๆ สองใบแล้วออกจากตลาด
หลังจากออกมาจากตลาดแล้ว ก็ถูกผู้ช่วยของเฉิงเซวียนลาก ตัวเข้าไปในตรอก
” เจอตัวสักทีนะ ”
เฉิงเซวียนยืนพิงประตูรถ สายตาที่มองซูสือเยว่ดูเย็นชา เหลือเกิน “ให้ผมไปส่งคุณกลับบ้านเถอะ “
สือเยว่กวาดตามองรถด้านหลังเขา ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ แล้ว ตอบกลับว่า ” ไม่จำเป็นแล้วล่ะ ”
” ตอนนี้ฉันกับสามีของฉันอยู่คฤหาสน์ของเมืองฝั่งตะวันตก น่ะ รถกระจอก ๆ ของคุณ ฉันคงจะนั่งไม่ลง ”
” คุณก็รู้อยู่แล้วว่าฉันแต่งงานกับท่านชายฉิน ก็ชัดเจนแล้วว่า ทรัพย์สินที่เขามี ทั้งชีวิตของคุณก็ไม่สามารถหามันมาได้ ”
สีหน้าของเฉิงเซวียนเปลี่ยนไปจนแทบจะดูไม่ได้ เขาถลึงตา ใส่ ซูสือเยว่ ” เพราะแบบนี้สินะ เธอเลยยอมแต่งงานกับท่าน ชายฉินแค่เพราะว่าอยากจับคนรวย ๆ น่ะเหรอ”
ซูสือเยว่ยิ้มแล้วตอบ
” ใช่ ”
เธอมองไปที่ เฉิงเซวียน ในตาของเธอปราศจากแววตาที่คลั่ง รักและหลงใหลเขาเหมือนเมื่อก่อน
ตอนนี้ชายตรงหน้าทำมห้เธอรู้สึกขยะแขยง ” ฉันเกลียดที่ คุณมันจนยังไงล่ะ เกลียดที่คุณไม่ได้รวยเท่าท่านชายฉิน ได้ คำตอบแบบนี้แล้วพอใจรึยัง
“คุณโกหก ”
เฉิงเซวียนจ้องไปที่หน้าของซูสือเยว่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออก มา ” ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนประเภทนั้น ”
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า ” สือเยว่ คุณยังโมโหกับเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นอยู่อีกเหรอ ”
” เมื่อกี้อารมณ์ทุกคนไม่ค่อยดี ถ้าไปทำอะไรให้กระทบเธอ ละก็ ผมต้องขอโทษคุณด้วยจริง ๆ ”
” แต่ในเมื่อคุณไม่ยอมให้ผมไปส่งคุณ ถ้างั้นผมขอพูดอะไร สักหน่อย ไม่ยาวหรอก
ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง ” เมื่อกี้หวั่นฉิงมาร้องไห้เสียใจ กับผม เธอจ่ายเงินให้คุณถึงสามเท่า เพื่อให้คุณมาเป็นสติ๊ นท์แมนของเธอ แต่คุณก็ยังทำผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง จนหัวหน้าผู้กำกับมีปัญหากับเธอ ”
สอเยว่ มอย่างเย็นชา
ทําไมหัวหน้าผู้กํากับถึงต้องมีปัญหากับหวั่นฉิงล่ะ
มันไม่ใช่เพราะหล่อนเป็นคนตะบี้ตะบันสั่งให้เธอต้องถ่าย ฉากตบซ้ำ ๆ หรอกเหรอ
กลับกลายเป็นว่าเธอเป็นคนผิดเสียอย่างนั้น!
” ผมหวังว่าคุณจะตั้งใจทำงานมากกว่านี้ แยกเรื่องงานกับ เรื่องส่วนตัวด้วยล่ะ ”
เฉิงเซวียนเม้มปากแน่น ” ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางรับเรื่องที่ผมกับ หวั่นฉิงนั้นคบกัน ”
* แต่พวกเรารักกันด้วยใจจริง ”
” ถ้าคุณจะกล่าวโทษล่ะก็ ให้มันเป็นผมที่ผิดเถอะ ”
” เป็นเพราะผมเองที่ปิดบังมัน ผมทนไม่ได้ที่เห็นคนที่ตัวเอง รักไปมีลูกให้คนอื่น ผมก็เลยไปมีอะไรกับหวั่นฉิงตอนที่คุณ คลอดลูกเมื่อห้าปีก่อน ”
ซูสือเยวผงะไปชั่วขณะ
วันนั้นเมื่อห้าปีก่อน เธอประสบอุบัติเหตุรถชน เธอยื้อชีวิตของตัวเองเต็ม ๆ หนึ่งวันหนึ่งคืน สุดท้ายก็เสียลูกที่กำลังจะ
คลอดไป
หมอบอกว่าเธอโชคดีมาก ถ้าร่างกายอ่อนแอกว่านี้อีกนิด เดียว เธอคงตายอยู่ในห้องผ่าตัดไปแล้ว
แต่ตอนนี้เฉิงเซวียนกำลังบอกเธอว่า ขณะที่เธอทำเพื่อเขา ขณะที่เธอเกือบจะตายในห้องผ่าตัด เขากลับไปมีอะไรกับ หวั่นฉิง
เธอยิ้มอย่างเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าใจว่า ” คุณกับเซี่ ยงหวั่นฉิง คงจะมีอะไรกันมาก่อนห้าปีที่แล้วอีกสินะ ”
” คุณอย่าพูดจาน่ารังเกียจไปหน่อยเลย ”
เฉิงเซวียนย่นคิ้ว ” ผมจะทำหรือไม่ได้ทำ มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่าคุณหักหลังผม ”
” ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่จะรับได้ว่าแฟนของตัวเอง… ”
“เจี๊ยะ! ”
ฝ่ามือของซูสือเยวสะบัดออกไป
ฝ่ามือนี้เธอหวดลงไปอย่างสุดแรง จนทำให้เฉิงเซวียนถึงกับ ต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ห้าปีก่อนฉันทำงานหาเงินเพื่อให้คุณเอาไปลบล้างชื่อเสียง แย่ ๆ นั่น แต่คุณไม่เคยบอกฉัน คุณทิ้งฉัน แล้วไปอยู่กับเซี่ยง หวั่นฉิง ”
เธอกัดปากอย่างแรง ” เอาเงินของฉันไปทำให้ตัวดูขาว สะอาด ดื่ม กับความรุ่งโรจน์ที่ฉันนำพามันมาให้คุณคุณทิ้ง ฉันเหรอ เฉิงเวียน คุณมีสิทธิ์อะไร! ”
สีหน้าของเฉิงเวียนดูก่ากวมสับสน สายตาดูเย็นชา ” คุณ ไปมีลูกกับคนอื่น ทําผิดยังไม่รู้จักละอายแก่ใจที่จะคบกับผม ต่อผมใช้เงินของคุณบ้างจะเป็นอะไรไป ”
หัวใจของ ซูสือเยว่เหมือนตกลงไปยังก้นบึ้งของในโพรงน้ำ แข็ง
ความรู้สึกของเธอตลอดห้าปี ที่เธอทุ่มเทไปมันไม่ทําให้เธอ เสียใจอีกแล้ว สุดท้ายก็เป็นเธอที่เลี้ยงจิ้งจอกตาขาว เจ้าเล่ห์ ไม่รู้จักถึงบุญคุณ!
ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองพึ่งซื้อปลามา
เฉิงเซวียน กลัวปลาที่สุด
ซูสือเยว่กัดฟันแน่น ก่อนจะเอาปลาที่ชุ่มไปด้วยเลือดสาดลง ไปบนตัวของเฉิงเซวียน
ปลาตัวนั้นพุ่งไปตกกลางหน้าอกของเฉิงเซวียนแบบพอดิบพอดี ” ถือว่าให้แล้วกันนะ ไม่ต้องขอบคุณ!”
ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อออกมาเสียงแหลม ” ซูสือเยว่
เธอบ้าไปแล้วเหรอ ”
* ผู้ช่วย! คุณเอาปลานีออกไปที ”
หญิงสาวใช้มือหิ้วของที่ซื้อมา ก่อนสาวเท้าออกจากตรอก ขึ้น รถแท็กซี่แล้วจากไป
” ซูสือเยว่ ผมจะไม่มีวันให้อภัยคุณแน่! ”
จากนั้น เสียงของชายหนุ่มก็ดังห่างออกไปเรื่อย ๆ
ซูสือเยว่นั่งพิงเบาะหลังบนรถแท็กซี่ เธอใช้มือกุมดวงตาของ ตัวเองเอาไว้
แต่น้ำตาของเธอก็ยังไหลออกมาตามร่องนิ้วของเธอแบบไม่
ขาดสาย
บนโลกนี้คงไม่มีใครโง่ไปกว่าเธออีกแล้ว
ที่โดนคนสารเลวอย่างเฉิงเซวียนกับเซี่ยงหวั่นฉิง ปั่นหัวมาห้าปีเต็ม ๆ
ยามเย็นเป็นช่วงที่รถติดมาก
กว่าแท็กซี่จะถึงคฤหาสน์ขอบตระกูลฉิน ซูสือเยว่ก็ร้องไห้จน น้ำตาแห้งแล้ว
เธอจัดการกับอารมณ์ของตัวเองแล้วลงจากรถ
ตรงประตูทางเข้าบรอเวณระเบียงทางเดินที่ปูไปด้วย ดอกไม้ ฉินโม่หานกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
ขาทั้งสองข้างอันเรียวยาวนั้นถูกห่อหุ้มไปด้วยกางเกงสแล็ค สีขาว เขายืนพิงระเบียงทางเดินในขณะที่ปากคาบบุหรี่อยู่สูบ บุหรี่ไปด้วย และคุยโทรศัพท์กับใครคนนึงในเวลาเดียวกัน
แสงแดดที่ตกกระทบของดวงอาทิตย์ในช่วงเย็นและควัน บุหรี่ที่ลอยคละคลุ้ง ยิ่งทำให้ร่างของเค้าดูเด่นขึ้นมาอีก ดู เคร่งขรึมน่าเกรงขาม
บนร่างของชายหนุ่มโชว์ให้เห็นถึงความเป็นชายหนุ่ม ที่ทำให้ ใจของซูสือเยว่อดไม่ได้ที่จะเต้นระรัว
มือนั้นหิ้วของที่พึ่งซื้อมา เธอเดินผ่านไป เพราะรู้ว่าเขากำลัง ยุ่งอยู่ จึงเดินแนบไปกับระเบียงทางเดินอีกฝั่ง
จังหวะที่กำลังเดินผ่าน เขาได้วางสายจากโทรศัพท์ พอดี ก่อนจะยกมือขึ้นมาขวางเธอเอาไว้
ชายหนุ่มเหลือบตามองคู่หนึ่งก่อนจะทักขึ้น ” ในมือคืออะไร
ตอนค่ำว่าจะทำอาหารให้ ชิงหยุน กับ ซิงเฉิน กิน ”
หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะก้มหัวลงมาแนบกายเข้าไปใกล้ ๆ เธอ ” มีแค่พวกเขา แต่ไม่มีให้ผมเหรอ ”
กลิ่นอายที่เยือกเย็นและน่าเกรงขามของเขา ทำให้ ซูสือเยว่ จิตใจว้าวุ่น เธอก้มหน้าก่อนจะตอบ ” มีสิ ”
” ฉันซื้อปลาที่คุณชอบกินมาให้…..”
” อยู่ไหนล่ะ ”
เธอลืมตัวก่อนจะยกมือข้างขวาของตัวเองขึ้นมา
ว่างเปล่านี่
เธอพึ่งนึกขึ้นได้ว่า เอาปลาที่ซื้อมาให้ฉินโม่หาน ไปโยนใส่ เฉิงเซวียนเสียแล้ว
หญิงสาวยิ้มอย่างเก้อเขิน ” คงจะลืมซื้อน่ะ ครั้งหน้าฉันจะซื้อ มาใหม่นะ ”
ชายหนุ่มเชยคางของเธอเอาไว้ รอยยิ้มของเขาดูสง่างาม และน่าหลงใหล ” จำไว้ ว่าคุณติดหนี้ผมครั้งหนึ่ง ”
ซูสือเยว่ ” .
ร้านเหล้าระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง
เฉิงเซวียนนั่งอยู่กับกลุ่มโปรดิวเซอร์และสปอนเซอร์ เขารู้สึก ว่ากลิ่นคาวปลาบนตัวของเขาไม่ได้จางลงเลยแม้แต่น้อย
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
เฉิงเซวียนมองเมนูปลาทั้งหมดบนโต๊ะด้วยสีหน้าบอกบุญไม่ รับ แต่ก็ไม่กล้าระเบิดอารมณ์ออกมา
ทั้งวงการบันเทิงเค้ารู้กันอยู่แล้วว่าตัวเขาเกลียดปลาขนาด
ไหน!
คนถ่ายหนังยิ้มหน้าเหยเกก่อนจะพูดว่า ” ขอโทษทีนะคุณเฉิง พอดีมีคนสั่งว่าให้คุณกินได้แค่ปลาในคืนนี้น่ะ ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ