บทที่ 8 เพราะเธอหวานฉันเลยเสพย์ติด

บทที่ 8 เพราะเธอหวานฉันเลยเสพย์ติด

เมื่อวางแก้วเหล้าลงแล้ว หลี่เหมยก็เดินเข้าไป

หล่อนใช้มือกำกางเกงตัวเล็กๆที่ไม่ควรโผล่ออกมาให้ เห็นตรงเอวของซูมี่หยาง แล้วตะโกนใส่ซูมี่หยางอย่าง โกรธเคืองว่า : ” นี่คืออะไร?”

“นี่คือ…กางเกงในน่ะสิคะ!” ซูมี่หยางประหลาดใจอย่าง

คุณป้า? แม้แต่กางเกงในก็ไม่รู้จักงั้นเหรอ?

หรือว่าปกติแล้วป้าก็ไม่สวมกางเกงใน

“ไปถอดออก!”

เสียงของหลี่เหมยนั้นคมชัดและรุนแรง จนซูมี่หยางสั่น เทาขึ้นมา

ความหมายของป้าก็คือ จะให้เธอออกไปข้างนอกบ้าน แบบโล่งโจ้ง?

หลังจากคิดดูแล้ว ซูมี่หยางก็พูดอย่างระมัดระวังว่า :“ป่าคะ ด้านหลังของชุดนี้ออกมาต่ำมากเลย ด้านหน้าฉัน สามารถใช้สติ๊กเกอร์ติดตรงหน้าอกได้ แต่ด้านล่าง ถ้า ถอดออกร่องก้นจะโผล่ออกมานะคะ”

“มันโผล่ออกมาแค่ตรงขอบเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้โผล่มา

ทั้งหมดด้วย ถอดออกซะ!” “ฟุบ” หลี่เหมยโยนธนบัตรปีกหนึ่งลงไปบนโต๊ะกาแฟ

ราวกับเล่นกล ดวงตาของซูมี่หยางเป็นประกายขึ้นทันที

เดือนก่อน เธอทำเงินห้าหมื่นเหรียญหายไป คุณยาย จางก็ยังมีหลานที่ยังเด็กสองคนที่มีค่าใช้จ่ายแล้วยังเป็น หนี้อยู่ แถมช่วงนี้อาการต้อกระจกของคุณยายจางก็แย่ ลง จึงจำเป็นต้องผ่าตัด

เธอต้องการเงิน

ซูมี่หยางแต่งตัวตามความต้องการของหลี่เหมยอย่าง รวดเร็ว แล้วก็หยิบเงินขึ้นมาเตรียมที่จะออกไป

“รอก่อน!” หลี่เหมยส่งซองเอกสารให้ซองหนึ่ง : “ต้อง เอาสิ่งนี้มอบให้กับคุณชายซั่นด้วยมือของตัวเองนะ และ ต้องทำให้เขาพึงพอใจด้วย

“ตกลงค่ะ!”
เมื่อมองดูซูมี่หยางทั้งขึ้นและลงสองครั้ง สายตาของหลี่ เหมยก็หยุดอยู่ที่ร่องก้นด้านหลังของซูมี่หยาง

หล่อนคิ้วขมวดขึ้นทันทีแล้วพูดด้วยใบหน้าที่มืดครึ้มว่า : “ไม่ต้องขี่จักรยานไปแล้วและไม่ต้องนั่งรถเมล์ไปด้วย ให้ คนขับรถส่งเธอไปที่นั่นแทน!”

เหอะ…ซูมี่หยางกะพริบตาปริบๆ แล้วยิ้มเหมือนสุนัข จิ้งจอกตัวเล็ก

ที่แท้ หลี่เหมยก็มีความละอายใจอยู่เหมือนกัน!

คนขับรถเป็นคนที่ระมัดระวังมาก สนใจแค่การขับรถ บนถนนเท่านั้น ไม่มองดูซูมี่หยางเลย ซูมี่หยางให้เขาไป ที่บ้านของคุณยายจางก่อนเพื่อมอบเงินให้ คนขับรถก็ ไม่ได้พูดอะไรเลย จนเมื่อไปถึงประตูบ้านของตระกูลซั่น แล้ว คนขับรถก็ทิ้งซูมี่หยางเอาไว้แล้วไปทันที ราวกับว่าซู มี่หยางมีพิษอย่างไรยังงั้น

แม่บ้านอาจจะเคยชินกับการที่มีหญิงสาวมาส่งที่หน้า ประตู ในตอนที่มาเปิดประตู แล้วมองเห็นการแต่งตัว ของซูมี่หยางนั้น เปลือกตาของเธอไม่ขยับเลยสักนิด

ได้ยินซูมี่หยางพูดว่ามาหาคุณชายซั่น แม่บ้านก็ชี้นิ้วไป ที่ชั้นบน แล้วก็หมุนตัวจากไป
ซูมี่หยางที่ถูกปล่อยไว้ที่ห้องรับแขกรู้สึกอึดอัด แต่ว่า เธอก็ไม่สามารถรอได้อีก ทำธุระและรายงานให้เสร็จไวๆ เลยดีกว่า

หลังจากลังเลอยู่เล็กน้อย เธอก็เดินขึ้นไปชั้นบน

ห้องที่ทอดยาวไปตามทาง ซูหยางไม่รู้ว่าห้องไหนเป็น ห้องนอนของคุณชายซั่น เธอทำได้เพียงแค่ไล่เคาะไปที ละห้อง…

หลังจาก นส หยาวกลับมาถึงบ้านได้ไม่นาน เฝิงซีเยวีย นก็มาถึง

ในตอนเที่ยงเฟิงซีเยวียนได้จัดการทำเรื่องให้ชั่นส หยาวออกจากโรงพยาบาล และในตอนนี้ ผ่านไปยังไม่ ถึงสองชั่วโมง

ก็ได้มาเห็นแผลที่ดีขึ้นแล้วกลับมาบวมและแดงอย่าง เห็นได้ชัด และยังมีเลือดออกอีกเล็กน้อยด้วย

เฝิงเยวียนพูดไม่ออกอย่างแรง

“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี่ย?” เฝิงซีเยวียนเอ่ยถามขณะที่ ทำแผลให้กับซั่นสวี้หยาว
“หล่อนนั่งทับน่ะสิ!”

หล่อน? ผู้หญิง?

แบบนี้มันคือการนั่งอย่างรุนแรง และหนักขนาดไหนกัน ที่จะทำให้แผลเป็นแบบนี้ได้?

เดี๋ยวนะ ผู้หญิงคนหนึ่ง วกกลับไปที่ซั่นสวีหยาว นั่งบน ต้นขาของซันสวีทยาว?

ทันใดนั้นในสมองของเฟิงซีเยวียนก็ปรากฏภาพที่ สกปรกอย่างมาก

เดาะลิ้นเป็นเสียงจั๊กจั๊กสองครั้ง แล้วเขาก็หยอกซั่นส หยาวว่า : “ที่แท้นายก็ชอบท่านี้เองสินะ? คิดไม่ถึงเลย จริงๆ ว่าคุณชายซั่นที่ไม่เคยใกล้ชิดหญิงสาวจะมีช่วง เวลาที่ดุเดือดขนาดนี้ ดูเหมือนว่าอเมริกาเมืองแห่งความ อิสรเสรีได้หลอมรวมนายไปแล้ว เป็นอย่างไรบ้างล่ะ? รสชาติของสาวจีนดีหรือเปล่า?”

ระหว่างพี่น้อง การพูดเรื่องตลกคาวๆนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ ไหนแต่ไรซันสวี้หยาวไม่เคยสนใจ แต่ว่าวันนี้ลมหายใจ อันหวานหอมยังสะท้อนอยู่ในปากของเขา ทำให้ปากของ เขาผลิตนํ้าลายออกมา

ดวงตาของเขามีประกายวูบวาบแล้วเปลี่ยนเป็นลึกล้ำขึ้นมา “อืม! เธอมีรสชาติที่ดีมาก หวานมาก ฉันเสพย์ติด เข้าให้แล้ว”

“เชรดแม่!” เฝิงซีเยวียนเขย่ามือของเขา มันทิ่มลงไปบน แผลของซันสวีทยาวอย่างแรง : “มีผู้หญิงจริงๆเหรอ? ฉัน ว่านายจะอดทนไว้สักสองวันไม่ได้หรือไง อย่างมากสุดก็ แค่หนึ่งอาทิตย์ จากนั้นแล้วนายอยากจะเล่นสนุกยังไงก็ เชิญเลย แต่มากสุดก็ต้องมากกว่าหนึ่งสัปดาห์ มาตอนนี้ เลือดออกรุนแรงมาก รู้สึกยากลำบากขนาดไหนล่ะ?”

เฝิงซีเยวียนกระแทกลงไปไม่เบา ซั่นสวี้หยาวมองที่เขา บนหน้ากลับไม่มีอารมณ์ใดๆ : “ฉันทนไม่ได้!

โอ้! เจ้านี่ ที่แท้เป็นพวกสกปรกไปแล้ว

รีบจัดการแผลให้กับซั่นสวี้หยาวจนเสร็จ เฝิงซีเยวียนก็ จัดของลงกล่องปฐมพยาบาลสองสามรอบจนเรียบร้อยดี แล้วส่ายหัวเดินเข้าห้องน้ำไป…