บทที่ 15 ซันเทียนโย่วพูดว่าผู้หญิงที่เขาชอบ เป็นสินค้าไม่ดี

บทที่ 15 ซันเทียนโย่วพูดว่าผู้หญิงที่เขาชอบเป็น สินค้าไม่ดี

“คุณนายซู?” ในที่สุดซั่นสวี้หยาวมีปฏิกิริยาตอบสนอง

“ใช่แล้ว สามีของหลี่เหมยคือซูไห่โขว้ประธานของ บริษัทซูซื่อ” น้ำเสียงที่หั่นเทียนโยว่ใช้พูดนินทาลับหลัง เต็มไปด้วยความดูถูก : “ผู้หญิงคนนั้นใช้วิธีการทุกอย่าง ไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลทุกอย่างเหมือนกับแม่ของเธอ ในช่วงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ครอบครัวของพวกเขารับเลี้ยง เด็กกำพร้าที่เป็นลูกของพี่ชาย ชื่อว่าซูมี่หยาง ได้ยินว่า เป็นนางปีศาจที่สวยมาก หลี่เหมยต้องการแลกเปลี่ยน หลานสาวคนนี้ให้เป็นเงินอยู่เสมอ แล้วซูมี่หยางคนนี้ก็ งกมาก ขอเพียงแค่มีเงิน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายแบบไหนก็ ยินยอมไปด้วย เมื่อเร็วๆนี้ หลี่เหมยมาที่ตระกูลชั่นด้วยตัว เอง แล้วก็ยังอยากจะโยนสินค้าไม่ดีมาให้ฉันด้วย”

“สินค้า…ไม่ดีงั้นเหรอ?” ซันสวี้หยาวขมวดคิ้ว น้ำเสียง เย็นชาเหมือนเดิม : “คือผู้หญิงที่นายพากลับมาด้วยเมื่อกี้ นี้น่ะเหรอ?”

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?” ซั่นเทียนโย่วหัวเราะร่าเกินจริง : “แต่ว่าที่ฉันพากลับมาด้วยก็ไม่ต่างกันนักหรอก ก็ เป็นผู้หญิงของตระกูลซูเหมือนกัน พอพูดแล้วผู้หญิง ตระกูลซูก็ราคาถูกจริงๆ นอนด้วยแล้วก็ไม่ยอมไปไหน นอนด้วยฟรีๆแทนการจ่ายเงินก็ยอม”

เฝิงซีเยวียนดูเหมือนจะเดาเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว

ถึงแม้ว่าเขาเกิดความสนใจอยากจะเห็นผู้หญิงที่หลี่เหม ยส่งมาให้ชั่นเทียนโยว ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ว่า เขาก็ไม่ชอบที่จะต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งเหยิงเหล่านี้

เพราะฉะนั้น เขาจึงลุกขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม และมองไป ทีซั่นสวี้หยาวอย่างใช้ความคิด : “สวี้หยาว นายก็คุยกับ เทียนโย่วไปเถอะนะ แล้วก็ทำอะไรเบาๆหน่อยๆ อย่าลืมที่ ขายังมีแผลอยู่ ช่วงค่ำฉันต้องผ่าตัด ขอตัวก่อนล่ะ”

“ซีเยวียน ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนอาของฉัน วัน หลังจะเชิญกินข้าวนะ” นั่นเทียนโยว่ไปส่งเฝิงซีเยวียนที่ ประตูแล้วเดินกลับมา ก็มองเห็นว่าสีหน้าของซันสวี้หยาว นั้นแย่มาก

เขายิ้มแล้วเดินไปหยิบไวน์ลาฟิตออกมาจากตู้เก็บไวน์ จากนั้นเทไวน์แล้วส่งให้ซั่นสวี้หยาวหนึ่งแก้ว

ซั่นสวี้หยาวใช้มือขึ้นบัง แล้วพูดเรียบๆว่า : “แผลที่ขายังไม่หายดี ฉันไม่ดื่ม

“อาเล็ก ซูมี่หยางคนนั้นน่ะ…

“นายไม่ได้พากลับมาด้วยเหรอ?”

“เอากลับมาด้วยทำไม เพราะว่ามาหาถึงปากประตู สนุก แล้วก็เลิกสิ”

“ถ้าแค่เล่นสนุก ก็ออกไปทำข้างนอก ไม่ต้องพากลับมา ที่บ้าน”

“ฉันก็ไม่ได้คิดจะพากลับมาที่บ้าน” ซั่นเทียนโยวยิ้ม อย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร : “ซูจือจือมาหาซูมี่หยาง ฉันไปพบ เธอเข้าที่ตรงประตู ใช่แล้วล่ะอาเล็ก อาอาจะยังไม่รู้ว่า คุณปู่ชอบซูมี่หยางมาก”

“หืม?” ดวงตาของซั่นสวี้หยาวมืดครึ้มลง “เพราะอะไร?”

“เหมือนว่าพ่อแม่ของซูมี่หยางจะมีบุญคุณกับตระกูลซึ่ นก่อนที่หล่อนจะเกิดมา ฟังดูแล้วเหมือนคุณปู่จะสนใจให้ ฉันแต่งงานกับหล่อน”

“นายชอบเธอหรือเปล่า?”
“ชอบหรือไม่ชอบแล้วจะยังไง? ฉันมีทางเลือกหรือไง?” นเทียนโย่วยักไหล่สีหน้าของเขาไม่แยแส : “ที่ชอบก็ แต่งด้วยไม่ได้ แต่งกับใครที่บ้านก็ไม่ชอบ ฉันไม่เคยเห็น ซูมหยางคนนี้มาก่อน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสูงต่ำอ้วนผอม ขนาดไหน อยากจะชอบก็ทําไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นจะแต่งด้วยอีกทําไมล่ะ?” ดวงตาของ มส หยาวเริ่มลึกล้ำเข้าใจยากขึ้นเรื่อยๆ และเสียงกลับทุ้มต่ำ และมั่นคง : “ถ้าคุณปู่ว่าอย่างนั้น อยากให้ฉันช่วยอะไร ไหม?”

“ช่างมันเถอะ!” นั่นเทียนโย่ว มไวน์ในแก้วจนหมด แล้ว ยิ้มพร้อมกับเอ่ยว่า : “ขอเพียงคุณปู่ยินยอมที่จะมอบ บริษัทให้กับฉัน จะให้กลับมาแต่งกับม้าตัวเมียก็ย่อมได้

ม้าตัวเมีย? สินค้าไม่ดี? ดวงตาลึกล้ำของซันสวีเยาว ฉายแววคมปลาบ

ผู้หญิงที่เขาชอบ ถูกผู้ชายคนอื่นพูดว่าเป็นม้าตัวเมีย และสินค้าที่ไม่ดีงั้นเหรอ?

ซั่นสวี้หยาวลุกและเดินไปยังห้องน้ำโดยไม่สนใจซั่น เทียนโยว่ “ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ตอนที่ออกไปล็อคประตู ให้ด้วย แล้วก็ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็อย่ามารบกวนฉัน”
“คุณอา อานี่มันน่าเบื่อจริงๆ…

ชั่นเทียนโยว่ยังพูดไม่ทันจบ ประตูห้องน้ำก็ปิดสนิทลง ด้วยเสียงดัง “ปัง”

เขามองที่ประตูอย่างตกตะลึง ในดวงตาของซั่นเทียน โย่วมีความขมขื่นปรากฏขึ้น

เฉพาะแค่ผู้ชายอย่างน้องชายของเขาเท่านั้นเหรอถึงมี คุณสมบัติที่จะเลือกความรักด้วยตัวเองได้?

ถึงแม้ว่าคนแบบอาเล็กนั้นจะไม่ได้ขาดแคลนใน อุตสาหกรรมธุรกิจของตระกูลซั่น แต่สติปัญญาของเขา ความเย็นชาแบบชนชั้นสูง ที่มีมาแต่กำเนิดของเขา วิธี การทํางานที่รวดเร็วและเฉียบขาด รวมไปถึงใบหน้าที่ หล่อเหลาจนทั้งเทพและมนุษย์ยังนึกเกลียด ทั้งหมดนี้ พิสูจน์ให้โลกได้เห็นว่า เขาเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมที่สุด

ของตระกูลซั่น

คุณอาเล็กที่เป็นแบบนี้ ตลอดชีวิตเขาก็ไม่สามารถขึ้น มาเทียบได้

ดวงตามืดหม่นลง ในที่สุดซั่นเทียนโย่วก็ลุกขึ้น ยิ้มนิดๆ แล้วเดินจากไป…