บทที่ 13 ซั่นสวี้หยาวที่กินทั้งผู้หญิงผู้ชาย

บทที่ 13 ซันสวีเยาวที่กินทั้งผู้หญิงผู้ชาย

คําพูดต่อท้ายของเฝิงเยวียนยังไม่ทันได้เอ่ย ทันใดนั้น ซั่นสวี้หยาวก็พูดว่า : “ซีเยวียน มานี่หน่อย แผลของฉัน แตกอีกแล้ว”

พูดจบ ซั่นสวี้หยาวก็เดินเข้าห้องน้ำโดยไม่แสดงอาการ ใดๆ เฝิงซีเยวียนไม่สนใจซูมี่หยาง เข้าเดินตามซั่นส หยาวเข้าไปเลย

โดนชายหนุ่มทั้งคู่ปล่อยเอาไว้แล้วเดินตรงเข้าห้องไป หยางรู้สึกกระดากเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้

เพราะยังไงวันนี้ก็มาแล้ว เธอต้องทำให้สําเร็จสักเรื่อง

ใช้ใครแล้วได้ประโยชน์มันก็คือได้ประโยชน์ ถึงแม้ป้า หลี่เหมยจะเลือกคุณชายซั่นคนนี้ให้กับเธอ แต่มันก็ไม่ได้ ทำกำไร แล้วเธอก็ไม่ชอบด้วย ถ้าอย่างนั้นแล้ว ทำไมเธอ ถึงไม่เลือกสิ่งที่มีประโยชน์สำหรับตัวเธอเองล่ะ?

ทันใดนั้นเสียงของมือถือก็ดังขึ้น ซูมี่หยางกำลังครุ่นคิด วิธีจะหลบเลี่ยงซั่นสวี้หยาวแล้วไปจับเฝิงซีเยวียนไว้ใน มือแทน
มองเห็นหวีเหมยบนหน้าจอ เธอก็พึมพำว่า “ผีร้ายยังไม่ หายไปอีก”

แล้วรีบรับสาย

“สวัสดีค่ะ คุณป้า?”

“เจอคุณชาย นหรือยัง?”

“เจอแล้วค่ะ”

“เขาชอบแกไหม?”

ถามตรงๆขนาดนี้ เห็นได้เลยว่า ป้าต้องการปีนขึ้นมาอยู่ ตระกูลซั่น

ซูมี่หยางเงียบไปทันที แล้วพูดเสียงกระซิบว่า : “ดู เหมือนจะไม่ชอบสักเท่าไหร่ค่ะ”

“แกไม่ได้เอาของขวัญให้เขาเหรอ?”

“ให้แล้วค่ะ” ซูมี่หยางเม้มปากแล้วพูดเสียงนุ่มนวลและ อ่อนหวานแต่แฝงความเศร้าเล็กน้อยว่า : “แต่ว่าคุณชาย ซั่นบอกว่าเขาไม่ชอบกลิ่นผลไม้ค่ะ”
“เพราะรู้ว่าแกมันโง่อย่างนี้ไงคุณชายซั่นถึงได้ดูถูกเอา ใช้ใบหน้าขาวๆที่มีเสน่ห์ชวนเขากินและดื่มสิ!”

โดยไม่รอให้ซูมี่หยางอธิบาย หลี่เหมยก็วางสายไปเลย

ปฏิกิริยาตอบกลับของหลี่เหมยทำให้ซูมี่หยางรู้สึก เบาใจขึ้น สายตาของเธอพุ่งไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง เธอควร จะเดินไปเคาะประตูดีไหม?

ผู้หญิงที่เป็นฝ่ายรุกถึงปากประตูและส่งถุงยางอนามัย “ดูเรกซ์”ให้ เฝิงเยวียนอาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญ ในสายอาชีพนั้นไปแล้วสินะ?

เป็นอย่างนี้ก็ดี จุดประสงค์ของทุกคนชัดเจน จะได้ไม่มี คำถามว่าใครหลอกลวงใคร

แต่ว่า ถ้าหากป้าหลี่เหมยรู้ว่าเธอเอา”ดูเรกซ์”มาให้คุณ ชายซั่น แต่กลับคิดจะไปขายบริการให้กับเพื่อนคุณชาย ซั่นที่อยู่ในห้อง เธอจะไม่ต้องจบลงอย่างโหดร้ายหรอกเห รอ?

เมื่อมองดูเวลา ซั่นสวี้หยาวกับเฝิงซีเยวียนเข้าห้องไปน้ำ ไปห้านาทีแล้ว ซูมี่หยางคิ้วขมวด

ทั้งสองคนอยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้น และหนึ่งในนั้นไม่ สวมเสื้อและสวมเพียงกางเกงขาสั้นบอกเซอร์ พวกเขาทั้งคู่กำลังทำอะไร?

นึกถึงชั่นสหยาวที่เพิ่งจะรังแกเธอไป ทันใดนั้นซูมิ หยางก็รู้สึกหวาดกลัว

บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ยคุณชายชั่นคนนี้จะกินทั้งผู้ชายและผู้ หญิงเลยรึไง?

หรือว่า เขากินเธอไม่สำเร็จ ตอนนี้เลยไประบายกับเฝิงซื เยวียนแทน?

พูดก็เถอะ เฝิงซีเยวียนดูอ่อนโยนและนุ่มนวลขนาดนั้น มองดูแล้วก็เหมือนผู้ชายที่รับบทเป็นฝ่ายรับ แล้วซั่นส หยาวก็ราวกับหมาป่าที่หิวโหย คงจะขัดขืนไม่ได้ใช่ไหม?

และในกรณี ที่เฝิงซีเยวียนก็ยังไม่พอแล้วซั่นสหยาว มาเรียกเธอจะทำยังไงดีล่ะ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูมี่หยางก็ ขนลุกไปทั้งตัว ฉันจะต้องไปรอที่ไหน?

เธอถอดรองเท้าส้นสูงออกไว้ในมือของเธอ แล้วรีบวิ่ง ออกประตูไปทันที

แค่เดินผ่านทางเดินยาวๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิง ที่คุ้นหูมากดังมาจากชั้นล่าง : “เทียนโยว่ อ้า คุณใจเย็น หน่อยค่ะ…ตรงนี้ไม่ได้นะคะเทียนโย่ว พวกเราขึ้นไปชั้นบนแล้วไปที่ห้องของคุณกันเถอะนะคะ?”

ซูมี่หยางตกตะลึงจนเกือบจะลงไปนอนบนพื้น

เสียง ?

ไม่ใช่เพราะคำพูดที่กำกวม และยิ่งไม่ใช่เพราะเสียงที่ ชวนให้คิดและจินตนาการที่อยู่ชั้นล่าง แต่เพราะเสียงผู้ หญิงคนนี้ ซูมี่หยางคิดว่าคล้ายกับลูกสาวของลุงกับป้าที่ เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ ซูจือจือ?

หรือว่า ป้าหลี่เหมยส่งเธอมายั่วยวนคุณชายซั่นไม่ สำเร็จ เลยส่งลูกสาวตัวเองมาออกรบเองเลย?

ไม่มีทางหรอก?

เดี๋ยวนะ

เฝิงซีเยวียนเพิ่งจะเรียกหมาป่าที่ชั่วร้ายว่า “สวี้หยาว” กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ คุณชายซั่นคือซั่นสวี้หยาว

ถ้าอย่างนั้นแล้ว “เทียนโยว”ที่ซูจือจือเรียกคือใคร?เชรดดด!
หรือว่า จ๋อจือจะไปที่คฤหาสน์ตระกูลชั่น ไม่ได้พบ เจ้าของบ้านแต่กลับไปจะมีความสัมพันธ์เร่าร้อนกับคนรับ ใช้แทน?

พูดก็เถอะ เธอควรจะไปเตือนสักหน่อยไหม?

เธอควรจะวิ่งลงไปบอกกับซูจือจือว่า : “น้องสาว เธอ นอนด้วยผิดคนแล้วนะงั้นเหรอ?”

จะพูดยังไงก็เป็นพี่สาวน้องสาวกัน ก็ควรจะเตือนสัก หน่อยใช่ไหม?

ทันทีที่ซูมี่หยางตัดสินใจ ชายหญิงที่ชั้นล่างก็เดินขึ้นมา…